Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

2 Radoń S.

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Przebaczenia u osób religijnych w świetle badań nad uważnością

100%

Radoń S.

Paedagogia Christiana

2016

tom 2/38

161-184

Pomimo tego, że przebaczenie jest pojęciem, które stosunkowo niedawno pojawiło się w psychologii, badacze zgodnie definiują je jako: 1) przebaczenie decyzyjne – obdarowywanie przebaczeniem sprawcy bez eliminacji negatywnej emocjonalności (akt interpersonalny); 2) przebaczenie emocjonalne – przebaczenie, które obejmuje zmiany emocjonalne i motywacyjne wobec sprawcy cierpienia (predyspozycja intrapsychiczna). Przebaczenie jest szczególnie cenione w chrześcijaństwie oraz specyficznie rozumiane (odmienne niż dominujące w psychologii, psychoterapii czy u osób z ogólnej populacji). Według ludzi religijnych przebaczenie bowiem nie ma granic, żal nie jest konieczny do uzyskania przebaczenia, a za to konieczne jest pojednanie ze sprawcą. Sugeruje to, że przebaczenie może przynosić negatywne skutki oraz być niebezpieczne, szczególnie dla chrześcijan znajdujących się w abuzywnej sytuacji. U wielu bowiem z nich pojawiają się symptomy stresu pourazowego PTSD połączone z występowaniem nasilonego poczucia winy i wstydu na skutek przyjmowanych wierzeń religijnych (specyfika rozumienia pojęcia przebaczenia) oraz interpretacji dotyczącej współodpowiedzialności za negatywne wydarzenia („Jestem winny”, „Mój błąd”). W związku z tym proponuje się, że ważnymi elementami przebaczenia dla ludzi religijnych powinno być występowanie oznak przeproszenia, żalu, wyrzutów sumienia oraz pragnienia pojednania ze strony sprawcy oraz aby przebaczenie mogło się odbywać bez jakiejkolwiek interakcji ze sprawcą. W celu zapobieżenia negatywnym konsekwencjom przyjmowanej definicji przebaczenia, jaka występuje u ludzi religijnych, szczególnie korzystne mogą okazać się treningi uważności.

Albeit a relatively young construct in psychological research, researchers have consistently characterized forgiveness as: 1) decisional forgiveness is the experience of granting forgiveness without eliminating the emotion (interpersonal act), 2) emotional forgiveness is forgiveness that includes changes in emotion and motivation toward the offender (intrapersonal predisposition). Forgiveness is at the core of Christianity and Christians understand the specific concept of the meaning of forgiveness. Most religious people suggest that forgiveness is limitless, repentance is unnecessary, but reconciliation is necessary for forgiveness (there is no consensus within psychology and psychotherapy and the general population). This suggests that forgiving maybe malignant and dangerous for religious peoples, especially in abusive situations. Many of them present with symptoms - from relationship discord to posttraumatic stress PTSD - that are complicated by guilt and shame over religious beliefs (specificity of the definition of forgiveness) and perceived wrongdoing (“I’m am guilty”, “It is my fault”). It is proposed that the presence of an apology, repentance, remorse, and a desire for reconciliation of the offender is the important part of forgiveness for religious peoples and forgiving can occur without any interaction with the forgiven (interpersonal act). It is argued that mindfulness trainings can be useful for Christian coping with stress and malignant consequences of the supposed definition of a forgiveness.

Psychoza a medytacja

100%

Radoń S.

Studia Psychologica

2015

nr 15/2

23-37

Celem artykułu jest prezentacja literatury dotyczącej możliwości, warunków oraz efektywności stosowania nowych strategii terapeutycznych opartych na uważności (Terapia poznawcza oparta na uważności oraz Terapia akceptacji i zaangażowania, a także ich modyfikacje) w stosunku do pacjentów psychotycznych. Podstawowym atutem decydującym o wartości zaprezentowanych strategii jest kładzenie akcentu raczej na zmianę nastawienia pacjenta w stosunku do symptomów psychotycznych niż na ich modyfikację czy kontrolę (w tradycyjnych strategiach podkreślano znaczenie redukcji oraz kontroli symptomów). Z wielu przeprowadzonych badań wynika, że stosowanie takich niedyrektywnych strategii wobec pacjentów psychotycznych (oraz pacjentów z wieloma innymi zaburzeniami) okazuje się szczególnie efektywne i prowadzi do wielu pozytywnych zmian (wzrost świadomości własnych doświadczeń psychotycznych, pozwalanie na pojawianie się symptomów psychotycznych i ich zanikanie bez potrzeby ich kontrolowania, stopniowa dezidentyfikacja od symptomów, wzmacnianie samoświadomości przez akceptację i unikanie osądzania). Jednak – jak wykazują wyniki paru badań jakościowych – stosowanie tych interwencji wymaga zachowania pewnej dozy ostrożności, gdyż w niektórych przypadkach może nasilać symptomy psychotyczne. We wnioskach przedstawiono ograniczenia dotyczące stosowania interwencji opartych na uważności (historia, stadium, nasilenie objawów chorobowych, czas trwania i charakterystyka treningów) oraz warunki efektywnego ich stosowania (obecność doświadczonego klinicysty podczas treningów, zwłaszcza w początkowych fazach, modyfikacja technik, niedyrektywny charakter terapii).

The aim of this paper is presentation of the comprehensive literature of the new therapeutic interventions based on mindfulness (Mindfulness-based Cognitive Therapy MBCT, Acceptance and Commitment Therapy ACT and modifications) which appeared promising whilst their implementing among psychotic patients. MBCT and ACT are a contextual forms of Cognitive Behavioral Therapy that attempts to alter one’s relationship to symptoms of psychosis rather than attempting to reduce or control them (traditional approaches to the treatment of psychosis emphasize symptom reduction or elimination). Many clinical and empirical studies (qualitative and quantitative) shows that mindfulness meditation appears to ameliorate psychotic symptoms (improvements in psychotic symptom severity and frequency of hospitalization, general clinical and psychosocial functioning, ability to respond mindfully to distressing thoughts and images). The limits of the researches are discussed, especially in case of meditation-induced psychotic symptoms (low participant number, uncontrolled designs, a history of psychiatric illness of participants, exposition to intensive meditation practise – 18 hours of meditation per day with prolonged periods of fasting and silence). In summary the conceptual clinical applications of the theory are presented: Mindfulness (adaptations of ACT and MBCT) in context of contemporary clinical practice is shown to improve delusion-related regulatory capacity and modify participant’s perception of psychotic experiences (centering in awareness of psychosis; allowing voices, thoughts, and images to come and go without reacting or struggle; and reclaiming power through acceptance of psychosis and the self).