PL
 |
EN
Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 5

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
Content available Necrosis of the duodenal wall with retroperitoneal perforation as a complication of perirenal abcess. Case report and management
100%
Komoń M. , Kutwin P. , Kutwin L. , Jabłonowski Z. , Jabłoński S.
Polish Journal of Surgery
|
2020
|
tom 92(3)
51-54
EN
Duodenal perforation is a rare and severe acute surgical condition which commonly follows the complications of endoscopic and laparoscopic procedures. Small degree of damage in this mechanism and an early diagnosis allow for an effective primary management. The most difficult surgical challenge is an effective management of retroperitoneal duodenal perforation together with coexisting pathological changes of its wall. In this work we present a case of duodenal necrosis with excessive necrosis of a fragment of its wall due to perinephric abscess, with an effective method of management of a defect in an isolated free small intestinal loop in association with gastroduodenal passage exclusion.
2
Content available Martwica ściany dwunastnicy z perforacją do przestrzeni zaotrzewnowej w przebiegu ropnia okołonerkowego. Opis przypadku i sposób zaopatrzenia
100%
Komoń M. , Kutwin P. , Kutwin L. , Jabłonowski Z. , Jabłoński S.
Polish Journal of Surgery
|
2020
|
tom 92(3)
51-54
PL
Perforacja dwunastnicy jest rzadkim i groźnym ostrym stanem chirurgicznym, do którego dochodzi zazwyczaj w wyniku powikłania zabiegów endoskopowych oraz laparoskopowych. Niewielki rozmiar uszkodzeń powstałych w tym mechanizmie i wczesne rozpoznanie pozwala na ich skuteczne pierwotne zaopatrzenie. Najtrudniejszym wyzwaniem chirurgicznym jest skuteczne zaopatrzenie perforacji części zaotrzewnowej dwunastnicy ze współistniejącymi zmianami patologicznymi jej ściany. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek perforacji dwunastnicy z rozległą martwicą fragmentu jej ściany, powstałej w przebiegu ropnia okołonerkowego, oraz skuteczną metodę zaopatrzenia ubytku na wyizolowanej wolnej pętli jelita cienkiego w skojarzeniu z wyłączeniem pasażu żołądkowo-dwunastniczego.
3
Content available Perforacja przełyku – wyzwanie diagnostyczne i terapeutyczne. Jednoośrodkowa retrospektywna analiza przypadków z lat 2009–2015
86%
Misiak P. , Jabłoński S. , Piskorz Ł. , Dorożała L. , Terlecki A. , Wcisło S.
Polish Journal of Surgery
|
2017
|
tom 89(4)
1-4
PL
Wstęp: Perforacja przełyku jest stanem bezpośrednio zagrażającym życiu pacjenta. Ten stan chorobowy charakteryzuje się złożoną etiologią oraz brakiem wytycznych co do standardów postępowania. Poniższa praca stanowi analizę przypadków leczonych w Klinice Chirurgii Klatki Piersiowej, Chirurgii Ogólnej i Onkologicznej oraz przegląd piśmiennictwa międzynarodowego dotyczącego tego zagadnienia. Cel badania: Celem badania była retrospektywna ocena i analiza postępowania u pacjentów z perforacją przełyku o zróżnicowanej etiologii, leczonych w Klinice Chirurgii Klatki Piersiowej, Chirurgii Ogólnej i Onkologicznej w latach 2009–2015. Z badania wyłączono grupę pacjentów, u których przyczyną perforacji była pooperacyjna nieszczelność w obrębie wykonanego zespolenia chirurgicznego. Materiał: Analizie poddano 16 przypadków perforacji przełyku, które były leczone w klinice w latach 2009–2016. Z analizy wykluczono przypadki nieszczelności chirurgicznych zespoleń u pacjentów poddanych planowym procedurom chirurgicznym zarówno z przyczyn nowotworowych, jak i nienowotworowych. Najczęstszą przyczyną perforacji były powikłania o charakterze jatrogennym (7 pacjentów; 44%), kolejną przyczyną był zespół Boerhaavego (5 pacjentów; 31,2%), perforacja w wyniku urazu tępego (2 pacjentów; 12,5%), perforacja w owrzodzeniu oraz perforacja w obrębie guza (po 1 pacjencie). Dziesięciu chorych leczono operacyjnie, 6 pacjentów poddano pierwotnemu protezowaniu przełyku – w tym w 2 przypadkach zastosowano drenaż śródpiersia i jamy opłucnej. W powyższej grupie chorych doszło do 9 zgonów (56,2%). Wnioski: Leczenie perforacji przełyku stanowi wyzwanie dla całego zespołu terapeutycznego. Począwszy od etapu diagnostyki, poprzez wybór metody leczenia pierwotnego, a następnie leczenie ewentualnych komplikacji. Badanie dotyczyło jednego ośrodka i pomimo szerokich ram czasowych retrospektywnie oceniono jedynie 16 przypadków. Pomimo niejednorodnej pod względem etiologii grupy, udało się uzyskać kilka istotności statystycznych niosących za sobą implikacje kliniczne. Większość rozpoznanych perforacji w czasie powyżej 48 godzin dotyczyła dolnego odcinka przełyku (częstsze ryzyko przeoczenia choroby w tym odcinku ze względu na niejasny obraz chorobowy i wyniki badań obrazowych). Rozpoznanie choroby i wdrożenie leczenia po 24 godzinach w naszym materiale wiązało się z wyższym odsetkiem zgonów.
4
Content available Oesophageal perforation – therapeutic and diagnostics challenge. Retrospective, single-center case report analysis (2009–2015)
86%
Misiak P. , Jabłoński S. , Piskorz Ł. , Dorożała L. , Terlecki A. , Wcisło S.
Polish Journal of Surgery
|
2017
|
tom 89(4)
1-4
EN
Background: Esophageal perforation is a life-threatening condition of a complex etiology. No clear guidelines are available regarding the management of this condition. In this study, we review publications related to esophageal perforation, and analyze patients treated for this condition at our Department of Thoracic, General and Oncological Surgery. Objective: The objective of the study was to retrospectively assess and analyze management methods for esophageal perforations of different etiologies. All patients were treated in the Department of Thoracic, General and Oncological Surgery in years 2009-2015. Patients with perforations resulting from post-operational leaks within surgical anastomoses were excluded from the study. Material, methods, results: The analysis involved a total of 16 cases of esophageal ruptures. All cases were treated in years 2009-2015. Patients with perforations resulting from postoperative leaks within surgical anastomoses following elective surgeries for either oncological or non-oncological causes were excluded. The most common reason for esophageal rupture was iatrogenic injury (7 cases, 44%). Other causes included Boerhaave syndrome (5 cases, 31.2%), blunt trauma (2 cases, 12.5%), abscess perforation (1 case, 6.2%), and ulcer perforation (1 case, 6.2%). Ten patients underwent surgery, and the rest underwent esophageal prosthesis placement, of whom 2 cases required drainage of the mediastinum and pleural cavity. The mortality rate in the study group was 9/16 cases (56.2%). Conclusions: Esophageal perforation poses a significant interdisciplinary challenge regarding diagnostic workup, selection of treatment methods, and management of potential postoperative complications. This retrospective study was conducted in a single center. Although the analyzed period was long, we found only 16 cases. In spite of a variety of etiologies present, we found several statistically significant results of potential clinical value. 1. Most perforations that are not diagnosed within 48 hours affected the lower part of the esophagus and presented with unclear symptoms and imaging findings 2. Delaying diagnosis and treatment beyond 24 hours was associated with a higher mortality rate.
5
Content available Evaluation of patient feedback following laparoscopic cholecystectomy based on information described in the informed consent form developed by the Association of Polish Sur
86%
Misiak P. , Jabłoński S. , Lazarek J. , Malinowska K. , Santorek-Strumiłło E. , Terlecki A.
Polish Journal of Surgery
|
2015
|
tom 87(11)
558-564
EN
The cholecystectomy procedure is the most routinely performed intervention in general surgery. The current international gold standard is via the laparoscopic approach. It is a safe, minimally-invasive procedure; however, it is associated with complications in 1% of cases. The aim of the study was to analyze patient feedback, by means of a survey, to determine how much knowledge patients possessed about their disease state and proposed surgical intervention, based primarily on information contained within the informed consent form developed by the Association of Polish Surgeons. Material and methods. This study involved the participation of 51 patients who underwent laparoscopic cholecystectomy, indicated by a diagnosis of gallstones, in the years 2014 and 2015. Results. Despite having signed the informed consent form, there was considerable variation among the responses given to the survey by the 51 patients in this study. Some patients’ responses were tangential to the questions asked; many patients did not respond to any of the sub points. Conclusions. Given that this study is based on a small sample size of patients, it must be presumed that the process by which the patient declares his or her informed consent requires further consideration with respect to the means by which it is obtained. The authors of this study thus recommend that multimedia resources be harnessed as part of the process of obtaining the informed consent of patients prior to surgical intervention.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.