Redukcja zatrudnienia jest bardzo trudnym problemem w działalności każdej organizacji. Wymaga ona bardzo starannego i odpowiedzialnego podejścia ze strony pracodawcy do osób zwalnianych. Zwalnianie pracowników wpływa niekorzystnie na wizerunek firmy. Pracodawcy, którym zależy na dobrym imieniu, próbują przykry proces redukcji zatrudnienia łagodzić usługą noszącą angielską nazwę outplacement, która polega na wszechstronnej pomocy zwalnianym pracownikom i ma na celu ułatwienie im znalezienia się w nowej sytuacji zawodowej i życiowej, przystosowania do wymogów współczesnego rynku pracy oraz wspieranie w poszukiwaniu nowego miejsca pracy. W artykule zawarto również studium przypadku - prezentację firmy realizującej w praktyce program zwolnień monitorowanych poprzez własne służby pracownicze oraz przy współudziale firmy doradczej.
EN
Job cuts have become a very difficult problem in each organization. It needs careful and responsible approach from the employer's side, towards the employees being made redundant. Making employees redundant influences badly the image of the company. Therefore, employers who care about a good image of their company, try to resolve this unpleasant layoff problem by providing a service called in English outplacement, which means providing each displaced employee with a thorough support to help them to find themselves in a new situation, both in professional and private life, to adjust to the requirements of a modern job market and to find a new job. The article also includes a case study - the presentation of a company, which provides outplacement services in real life through their own staff members and with the help of a consultancy company.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
The article presents the key problems relevant to the issue of “transcendent Action,” as Peirce calls it. The author focuses on the relation between “belief” and the “transcendentals:” unity, truth, goodness, and beauty, in their peculiar Peirceian context. He considers firstly “belief” in the sense of “an original impulse to act consistently, to have a definite intention” and, secondly, “Normative Science, which investigates the universal and necessary laws of the relation of Phenomena to Ends, that is, perhaps, to Truth, Right, and Beauty.” Finally, he considers Peirce's defense again two popular accusations: one on the part of the logicians which “confounds psychical truths with psychological truths,” and the second one regarding hedonism.
Stein’s theory of empathy lies at the intersection of the phenomenological findings of E. Husserl and M. Scheler. By presenting the issue of “empathy” in a broader framework, including intentionality, the originality of experience, the issue of personality and the individual identity, as well as the so-called world of values, namely the culture, I argue for a dynamic, process-oriented concept of dealing with feelings, namely diapathy. ------------- Received: 16/01/2020. Reviewed: 23/02/2020. Accepted: 15/03/2020
PL
Koncepcja Edyty Stein rozumienia drugiego człowieka jest znana z jej dysertacji O zagadnieniu wczucia. Niemniej, gruntowne przebadanie struktury osobowości ludzkiej, jakie podjęła w Filozofii psychologii i humanistyki, rzuca nowe światło na tę kwestię. Stein dokonuje swoistej syntezy Husserlowskiego prymatu prawdy i Schelerowskiej koncepcji miłości, unikając przy tym idealizmu i woluntaryzmu, którym obarczone są te stanowiska. Steinowska koncepcja znajduje kontynuację w fenomenologii Merleau-Ponty’ego i R. Barbarasa. ------------- Zgłoszono: 16/01/2020. Zrecenzowano: 23/02/2020. Zaakceptowano do publikacji: 15/03/2020
Extensive ischaemic strokes resulting from middle cerebral artery occlusion may lead to massive cerebral oedema and cause an abrupt intracranial pressure increase. Life-threatening malignant cerebral oedema, which is found in 1–10% of patients with supratentorial stroke, usually develops from day two to day five after the onset of the symptoms of stroke. It frequently concerns younger patients with no prior history of ischaemic events. Clinical signs include consciousness disorders that accompany profound neurological deficits. Conventional conservative treatment is poorly effective. It seems therefore that decompressive hemicraniectomy may be a promising option. This article is a review of the most important randomised clinical trials and meta-analyses concerning this treatment method. The results indicate that hemicraniectomy in patients younger than 60 years of age is associated with lower mortality but many patients still require permanent or temporary care. The effects of surgical treatment in patients older than 60 years of age are worse. Hemicraniectomy does increase survival, but this effect is achieved at the cost of very severe disability in the vast majority of patients. The decision about hemicraniectomy should be made with caution after discussing the prognosis concerning survival and probable poor performance with the patient and his or her family. According to the current recommendations, there are no grounds for rendering patients ineligible for the procedure due to the dominant hemisphere involvement.
PL
Rozległe udary niedokrwienne wynikające z zamknięcia tętnicy środkowej mózgu mogą prowadzić do rozwoju masywnego obrzęku mózgu i gwałtownego wzrostu ciśnienia śródczaszkowego. Zagrażający życiu złośliwy obrzęk mózgu, występujący u 1–10% chorych z udarami nadnamiotowymi, rozwija się zazwyczaj w okresie od drugiej do piątej doby po wystąpieniu objawów udaru. Często dotyczy młodszych pacjentów, bez wcześniejszych incydentów udarowych w wywiadzie. Klinicznie obserwuje się pogorszenie stanu świadomości towarzyszące głębokiemu deficytowi neurologicznemu. Tradycyjne sposoby leczenia zachowawczego są mało efektywne, wydaje się zatem, iż obiecującą strategią postępowania może być dekompresja neurochirurgiczna. W pracy dokonano przeglądu najważniejszych randomizowanych badań klinicznych i metaanaliz dotyczących tej metody leczenia. Wyniki badań wskazują, że u osób przed 60. rokiem życia hemikraniektomia wiąże się ze spadkiem śmiertelności, jednak wielu chorych wymaga stałej lub czasowej opieki. Efekty operacyjnego leczenia pacjentów po 60. roku życia są gorsze. Hemikraniektomia zwiększa co prawda przeżywalność, niemniej w znakomitej większości przypadków kosztem bardzo ciężkiej niepełnosprawności. Decyzja o przeprowadzeniu hemikraniektomii powinna być podejmowana ostrożnie, po przedstawieniu choremu i jego rodzinie rokowania co do przeżycia i prawdopodobnego złego stanu funkcjonalnego. Zgodnie z aktualnymi rekomendacjami nie ma natomiast podstaw, by wykluczać chorych z zabiegu ze względu na zajęcie półkuli dominującej.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.