CEL NAUKOWY: Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie niektórych sprzecznych postaw oraz zwrócenie uwagi na dwa zjawiska, które świadczą o ich sprzeczności. Jednym z nich jest brakujący wymiar głębokości wiedzy, który sugeruje, że wszechobecne źródło informacji i świadomości studentów nie gwarantuje jakości zdobywanej wiedzy. Z drugiej strony, stopniowa cyfryzacja edukacji coraz bardziej wskazuje na fragmentaryzację takiego procesu nauczania. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Artykuł zamierza podkreślić znaczenie dwóch filarów pedagogiki jezuickiej, historycznie sięgających Ćwiczeń duchowych św. Ignacego, które zostały ożywione przez interpretacje dwóch byłych przełożonych Towarzystwa Jezusowego, P. Aruppe i A. Nicholasa. Obecne czasy – jak się wydaje – w perspektywie pojawienia się mediów cyfrowych i profilowania zawodowego ucznia mają jednak inne cele. PROCES WYWODU:Artykuł jest skonstruowany w następujący sposób. W pierwszej części autor przedstawia wnioski z niektórych badań i pomiarów prowadzonych na Słowacji w ostatnich latach, które miały na celu zbadanie umiejętności czytania ze zrozumieniem przez uczniów oraz wskazuje na rosnące poparcie dla cyfryzacji edukacji na Słowacji, które autor (i nie tylko on) postrzega jako wysoce sprzeczne. Z drugiej strony artykuł stara się przeciwstawić coraz częściej przywoływanemu w literaturze „odwołaniu do głębi” i integralności osoby ludzkiej. Poprzez to wezwanie do „cyfrowego minimalizmu” zachęca do głębszej koncentracji. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Niniejsze opracowanie ma na celu wykazanie, że pedagogika ignacjańska odwołująca się do potrzeby „integralnego” rozwoju osoby i „głębi” jest niezwykle aktualna w swoich odwołaniach w tym zakresie. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Opracowanie ma na celu ukazanie potrzeby rozwijania na nowo wątków głębi i integralnego rozwoju osoby ludzkiej wraz z innymi filarami jezuickiego wychowania oraz przemyślenia na nowo ich przesłania.
EN
RESEARCH OBJECTIVE: The aim of this study is to present some contradictory tendencies and draw attention to two phenomena that prove their contradiction. The first one is the missing dimension of depth of knowledge which suggests that the ubiquitous source of information and student awareness is not automatically a qualitative asset. On the other hand, the gradual digitalization of education increasingly indicates the fragmentation of such a teaching process. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The article intends to emphasize the importance of two pillars of Jesuit pedagogy, which historically date back to the Spiritual Exercises of St. Ignatius and which were revived by the interpretations of two former superiors of the Society of Jesus, P. Arrupe and A. Nicholas. However, the present times seems to bring different goals in the perspective of digital media and professional profiling of the student. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: The article is structured as follows. In the first part, the author presents the conclusions resulting from research and measurements conducted in Slovakia in recent years, which aimed at examining students' skills in reading comprehension and indicates the growing support for the digitalisation of education in Slovakia, which the author (and not only he) perceives as highly contradictory. On the other hand, the article makes an attempt to counter the notions: the “reference to depth” and the integrity of the human being, more and more often mentioned in the literature. RESEARCH RESULTS: The present study is to demonstrate that Jesuit pedagogical appeal to the need for “integral” development of the person and “depth” is extremely actual in this field. CONCLUSIONS, INNOVATIONS, RECOMMENDATIONS: The aim of the study is to show the need to re-develop these threads of depth and integral development of the human being, along with other pillars of Jesuit education, and rethink its message.
Termin „kryzys” często uważany jest za równoznaczny z upadkiem wartości ekonomicznych i społecznych. Jednak istota tego pojęcia sięga znacznie głębiej i wykracza poza jego społeczne i polityczne ujęcia. Istota kryzysu sięga wnętrza człowieka i jego wartości. Według Jana Patočka, każda istota ludzka musi doświadczyć pewnego kryzysu, który w naturalny sposób prowadzi do rozczarowania. Jednak zrodzić się może z niego również wielkie oczekiwanie na nadzieję, która jest znakiem naszej wewnętrznej, duchowej podstawy, którą musimy w sobie odnaleźć. Celem artykułu jest ukazanie rozważań Jana Patočka o wartości kryzysu i kryzysie wartości.
EN
The term “crisis” is often considered as synonymous with the decline of economic and social values. However, the essence of this concept goes much deeper and beyond its social and political approaches. The essence of crisis reaches the interior of a human being and its values. According to Jan Patočka, every human being must experience some kind of crisis that naturally leads to disappointment. However, from there, may also be born a great expectation for hope, which is a sign of our inner, spiritual foundation that we must find in ourselves.
This study portrays the present social trends of the educational system against the background of the transformation of the social institutions that emerge as a result of the general changes to the social paradigm. These transformations have a direct impact on questions over classical humanistic ideals and educational goals relating to the social perceptions of the status of educated people. The aim of this study is to discuss the conditio postmoderna in the education system following the Declaration of Bologna, especially emphasising the thinking of K. Liessmann and G. Lipovetsky. This study also indicates the paradoxical effects of the reform process and compares them with classical ideals of the educated.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.