Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Lata help
Autorzy help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 118

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 6 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 6 next fast forward last
PL
W badaniach przeprowadzonych metodami in vitro i in vivo porównano trzy polskie preparaty mikrobiologiczne - Lactacel L, Lactomix i Lactosil - stosowane do kiszenia mieszanek koniczynowo-trawiastych z konwencjonalną metodą wstępnego przewiędnięcia zielonek na pokosach. Uwzględniono mieszanki tetraploidalnej koniczyny łąkowej z tetraploidalną życicą wielokwiatową i tej samej koniczyny z tetraploidalną kostrzewą łąkową w których udział koniczyny wynosił: 50, 70, 80 i 90%. Dla porównania badaniami objęto także koniczynę w siewie czystym. Określono przydatność do kiszenia badanych zielonek w zależności od składu botanicznego. W kiszonkach oznaczono podstawowy skład chemiczny (analiza weendeńska, ADF, NDF, celuloza, ligniny, cukry rozpuszczalne w wodzie), a także strawność masy organicznej in vitro oraz żwaczowy rozkład in sacco masy organicznej i białka ogólnego. Wyliczono również wartość pokarmową kiszonek w systemie INRA'88, a w doświadczeniu na owcach określono pozorną strawność składników pokarmowych i retencję azotu. Przydatność do kiszenia zielonek o wysokiej zawartości koniczyny była wyraźnie gorsza. Kiszonki z dodatkami bakteryjno-enzymatycznymi charakteryzowały się lepszym składem chemicznym, strawnością i wartością pokarmową a także niższymi stratami składników pokarmowych w porównaniu do pasz zakonserwowanych po wstępnym przewiędnięciu. Retencja azotu u owiec żywionych tymi kiszonkami była również wyższa. Spośród badanych preparatów, najlepsze efekty uzyskano przy stosowaniu Lactacelu L.
EN
During the in vitro and in vivo experiments three Polish microbiological inoculants were used for preservation of the grass-clover mixtures and compared to the conventional method of ensiling green forage prewilted in the field. In the trial the mixtures of tetraploid cultivars of red clover with Italian ryegrass and red clover with meadow fescue were ensiled. The clover content in mixtures was: 50, 70, 80 and 90%. The pure sown clover was also tested for comparison. The ability of ensiling depending on the botanical composition of mixtures, proximate analysis, ADF, NDF, cellulose, lignin, water soluble .carbohydrates (WSC), in vitro organic matter digestibility and in sacco rumen degradability of organic matter and crude protein were estimated. The nutritive value of silages was calculated according to the INRA'88 system and the apparent digestibility of nutrients and retention of nitrogen were evaluated in sheep. The ensilability of green forage with high clover content was distinctly worse. As compared to the prewilting silages, the fodders with bacterial-enzymatic inoculants were characterized by better chemical composition, better digestibility, better nutritive value and lower nutrients losses. The retention of nitrogen in sheep fed on silages preserved by using additives was also higher. From among investigated inoculants, the use of Lactacel L provided the best results.
first rewind previous Strona / 6 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.