PL
 |
EN
Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 49

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
1
Content available Legalization of Usurpers’ Power in Byzantium from the Seventh to the first Half of the Ninth Century
100%
Leszka M. J.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
|
1996
|
nr 56
159-175
PL
Artykuł poświęcony jest problemowi legalizowania władzy uzurpatorów w okresie od VII do połowy IX w. Autor skoncentrował swoją uwagę na dwóch podstawowych kwestiach: w oparciu o jakie siły podejmowane były uzurpacje w państwie bizantyńskim oraz jakie kroki podejmowali uzurpatorzy, aby zalegalizować zdobytą władzę. Sumując rozważania dotyczące pierwszego problemu autor dochodzi do wniosku, iż armia bizantyńska, kręgi senatorskie, ludność Konstantynopola oraz Kościół stanowiły podstawowe zaplecze uzurpacji. Wspomniane siły uczestniczyły również w legalizowaniu władzy uzurpatorów, bowiem to do nich, zgodnie z bizantyńską tradycją konstytucyjną, należało wyniesienie władcy w okresie interregnum. Uzurpatorzy, choć przejmowali władzę łamiąc prawo, starali się uzyskać akceptację armii, senatu i ludu Konstantynopola oraz patriarchy stolicy dla swego kroku. Wypełniali w ten sposób formalne wymogi obowiązujące przy wyborze nowego cesarza podczas interregnum i stawali się w len sposób legalnymi władcami. Autor podkreśla fakt, iż procedura legalizacyjna analizowanego okresu jest w swej podstawowej części kontynuacją działań legalizacyjnych podejmowanych przez uzurpatorów we wczesnym Bizancjum. Nowym elementem, który dołączony został do proklamacji dokonywanej przez wojsko i senat, i aklamacji ludu stolicy, była koronacja celebrowana przez patriarchę Konstantynopola. Pojawiła się ona przy wyniesieniach legalnych władców bizantyńskich już w drugiej połowie V w., ale przy legalizowaniu władzy uzurpatorów zastosowana została dopiero przez Fokasa (602).
2
Content available Kamilla Twardowska, „Cesarzowe bizantyńskie 2 poł. V w. Kobiety a władza”, Historia Iagiellonica (Mediterraneum, t. III), Kraków 2006, ss. 255
100%
Leszka M. J.
|
|
tom 5
|
nr 2
260-270
3
Content available O Leoncjuszu i jego zmaganiach o cesarski tron w latach 484–488. Raz jeszcze
100%
Leszka M. J.
|
|
tom 20
|
nr 1
47-72
EN
This article discusses the usurper Leontius, who opposed the Emperor Zeno in 484. He was most likely born in a family belonging to the circles of provincial aristocracy, which enabled him to receive a good education. As for his ethnicity, contrary to a rather popular scholarly opinion that he was from Isauria, he might just as well have come from Syria (as Theophanes points out directly). Regarding his position as magister militum per Thracias, it seems that he could have held it in the years 478–482 (there is no certainty that he exercised this function in 484). He probably had known Illus before 481/482 and together, they set off to the East, when Illus was assuming the post of magister militum. Leontius remained at his side until 484, when an open conflict with Zeno broke out. Leontius was proclaimed the emperor because Illus did not want to become one. It seems that the latter valued Leontius and trusted him. After a moment of triumph on the day of imperial coronation (July 19, 484), only two months later, after the defeat of the forces commanded by Illus in the battle with the imperial forces, Leontius had to take refuge in the fortress of Papyrion, in which he spent about four years, awaiting his demise. He was killed at the hands of imperial soldiers in 488.
PL
Artykuł poświęcony jest uzurpatorowi Leoncjuszowi, który w 484 r. wystąpił przeciw cesarzowi Zenonowi. Urodził się on zapewne w rodzinie należącej do kręgów prowincjonalnej arystokracji, co umożliwiło mu odebranie dobrego wykształcenia. Co do pochodzenia etnicznego, to wbrew dość powszechnej w nauce opinii, że pochodził z Izaurii, trzeba wskazać, że równie dobrze można uznać, że wywodził się z Syrii (o czym bezpośrednio mówi Teofanes). Co do pełnienia przez niego stanowiska magister militum per Thracias, to wydaje się, że mógł je sprawować w latach 478–482 (nie ma pewności, że był nim w 484 r.). Najpewniej znał się w otoczeniu Illusa jeszcze przed 481/482 r. i z nim wyruszył na Wschód, gdy ten przejmował stanowisko magister militum i pozostał u jego boku do 484 r., kiedy wybuchł otwarty konflikt z Zenonem. Leoncjusz został proklamowany cesarzem, ponieważ Illus nie chciał nim zostać. Wydaje się, że ten ostatni cenił Leoncjusza i darzył go zaufaniem. Po chwili triumfu w dniu cesarskiej koronacji (19 lipca 484 r.) Leoncjusz raptem w dwa miesiące później – po klęsce sił dowodzonych przez Illusa w bitwie z siłami cesarskimi – musiał schronić się w twierdzy Papyrion, w której spędził około czterech lat, czekając na śmierć. Ta ostatnia spotkała go z rąk cesarskich żołnierzy w 488 r.
4
Content available Błażej Szefliński, Three Faces of Sava Nemanjić: a historical figure, selfcreation and literary character
100%
Leszka M. J.
Studia Ceranea
|
2016
|
tom 6
432-433
PL
-
5
Content available Stanisław Rek, Kosovo 1389
100%
Leszka M. J.
Studia Ceranea
|
2016
|
tom 6
431-432
PL
-
6
Content available Przemysław Marciniak, Dance in the role of Tersytes: A study of Byzantine satire
100%
Leszka M. J.
Studia Ceranea
|
2016
|
tom 6
429-430
PL
-
7
Content available Konstantynopol w listach Teofilakta, arcybiskupa Ochrydy
100%
Leszka M. J.
|
|
tom 49
335-341
EN
The article discusses the manner adopted by Theophylakt, the archbishop of Ochrid, an eminent theologian, rhetor and teacher living at the end of the XIth and the beginning of the XIIth centuries, to describe Constantinople, the Capital of the Byzantine Empire.
8
Content available The Byzantines in the service of the Bulgarian rulers in the first half of the 9th century
100%
Leszka M. J.
Przegląd Nauk Historycznych
|
2017
|
tom 16
|
nr 3
213-224
9
Content available Bălgarskijat zlaten vek. Sbornik v čest na car Simeon Veliki (893–927), săst. V. Gjuzelev, I.G. Iliev, K. Nenov, Fondacija Bălgarsko Istoričesko Nasledstvo, Plovdiv 2015, ss. 569
100%
Leszka M. J.
Przegląd Nauk Historycznych
|
2016
|
tom 15
|
nr 2
343-348
10
Content available "Testimonia najdawniejszych dziejów Słowian" ["Testimonia of the Most Ancient History of Slavs"]. Seria grecka. Zeszyt 6: Pisarze wieku XI ["Writers of the 11th Century"]
100%
Leszka M. J.
|
|
tom 4
305-305
11
Content available Szymon Olszaniec, "Prosopographical Studies on the Court Elite in the Roman Empire (4th century AD)", trans. J. Wełniak, M. Stachowska-Wełniak, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2013, pp. 509
100%
Leszka M. J.
|
|
tom 4
304-304
12
Content available On the Reliability of Constantine Porphyrogenitus’ Account of the “Flight” of Prince Časlav from Bulgaria
100%
Leszka M. J.
Studia Ceranea
|
2017
|
tom 7
129-138
EN
The present text aims to reflect on the reliability of Constantine Porphyrogenitus’ account about the departure of Časlav, a Serbian prince, from Bulgaria at the beginning of the reign of Peter I, the successor of Symeon. The passage devoted to this event is located in the De administrando imperio (32, p. 159, 161) by the learned emperor. Constantine Porphyrogenitus’ relation about the “flight” of Časlav to Serbia should be treated as manipulated and approached with considerable caution.
13
Content available Τεοφύλακτος Σιμοκάττης, Οικουμενικὴ ἱστορία / Teofilakt Simokatta, Historia powszechna, przekład, wstęp, komentarz i indeksy Anna Kotłowska, Łukasz Różycki
100%
Leszka M. J.
Studia Ceranea
|
2017
|
tom 7
274-276
EN
-
14
Content available Marcin Böhm, Rola flot obcych w procesie ostatecznego rozkładu sił morskich cesarstwa bizantyńskiego (1118–1204) [The Role of Foreign Fleets in the Decomposition of the Naval Forces of Byzantium], Napoleon V, Oświęcim 2016, pp. 239
100%
Leszka M. J.
Studia Ceranea
|
2017
|
tom 7
272-274
EN
-
15
Content available Bunt Michała przeciw carowi Piotrowi (?930).
100%
Leszka M. J.
|
|
nr 58
15-23
PL
The article refers to the repeatedly discussed subject of the rebellion staged by Michael, the son of Simeon I of Bulgaria, against Peter his (?)step-brother. The author of the study has re-analysed sources on the uprising for the motives behind the conspiracy and its scope. The conspiracy has been concluded to have primarily been an aspect of the struggle for power amongst the successors of Simeon.
16
Content available ЛЕВ ХИРОСФАКТ, Сочинения, перевод с греческого, подготовка издания, комментарии, вступительная статья Т.А. СЕНИНОЙ (монахини Кассии) [Leo Choirosphaktes, Works, translated from Greek and edited with a commentary and introduction by T.A. Senina (nun Kassia)], Алетейя, Санкт-Петербург 2017 [= Новая византийская библиотека. Источники], pp. 279.
100%
Leszka M. J.
Studia Ceranea
|
2018
|
tom 8
336-338
EN
-
17
Content available Leonora Neville, Guide to Byzantine Historical Writing, with the assistance of David Harrisville, Irina Tamarkina, and Charlotte Whatley, Cambridge University Press, Cambridge 2018, pp. XII, 322.
100%
Leszka M. J.
Studia Ceranea
|
2018
|
tom 8
338-339
EN
-
18
Content available Plamen Pavlov, Ivan Tȋutȋundzhiev, Osmanskite zavoevaniȋa i „Dŭrzhavata na Dukha”. Veliko Tŭrnovo 2017, Izdatelstvo „Abagar”, pp. 231
100%
Leszka M. J.
Łódzkie Studia Etnograficzne
|
2017
|
tom 56
PL
Recenzja
19
Content available John the Scythian – a Slayer of Usurpers and the Isaurians
100%
Leszka M. J.
Studia Ceranea
|
2020
|
tom 10
383-397
EN
The paper is devoted to John the Scythian – one of the chiefs of the Byzantine army in the eighties and nineties of the 5th century. Based on the sources, the military career of John the Scythian lasted 16 years. He spent less time defending the borders of the empire and more fighting (often, victoriously) against usurpers and peoples who either had lived in its territory for centuries (the Isaurians) or sought a place to settle there (the Ostrogoths), and whose status kept changing from ally to enemy. John, as evidenced by his nickname, came from a barbarian people, but this did not prevent him from serving the emperor loyally and building his position in the circles of the empire’s elite.
20
Content available Lilingis, the Bastard Half-Brother of Illus
100%
Leszka M. J.
|
|
tom 11
623-631
EN
The paper is devoted to Lilingis – one of the leaders in the Isaurian uprising against emperor Anastasius I. He was Illus’ half-brother. Illus was an Isaurian who, aside from Zeno, played the most important role in the life of the Byzantine state in the 470s and 480s. It is possible that from 484, Lilingis held the position of the Isaurian comes and was so successful at it that he probably retained it until the end of Zeno’s reign and gained authority among his tribesmen, which resulted in his participation as one of the leaders in the Isaurian uprising. Lilingis was co-commander in the first rebel clash with the emperor’s forces at Kotyaeum (492). He met his death in the battle.
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.