Cechą charakterystyczną postępowań sądowych, których przedmiotem są wodociągowo-kanalizacyjne linie przesyłowe jest te że sąd nie dysponuje wiedzą pozwalającą mu na samodzielne ustalenie stanu faktycznego, a w konsekwencji wydanie orzeczeni, w sprawie. Wiedzą tą natomiast dysponują powoływani przez sąd biegli z różnych dziedzin, takich jak rzeczoznawstwo majątkowe budownictwo, czy geodezja. Bez ich udziału w sprawie niemożliwe jest choćby ustalenie przebiegu posadowionych w gruncie lini przesyłowych, wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu, czy zakresu i wartości szkody spowodowanej awarią linii Biegli natomiast nie zawsze dysponują wiedzą prawną, dotyczącą sporządzanych przez nich opinii. W związku z tym, przedmiotem niniejszego artykułu nie będą kwestie techniczne, bo te są dobrze znane wyżej wymienionym, a właśnie prawne aspekty sporządzania opinii przez biegłych, w szczególności obowiązki, którym biegły musi podołać, by pomóc sądowi wydać właściwe i sprawiedliwe orzeczenie. Należy też na wstępie zaznaczyć, iż poniższe uwagi dotyczą zarówno biegłych sądowych, biegłych powoływanych ad casum, jak i w pewnym zakresie rzeczoznawców, sporządzających opinie prywatne na cele postępowań sądowych.
Inspiracją dla przygotowania niniejszego opracowania było orzeczenie jednego z sądów rejonowych, którym ustanowiono na rzecz przedsiębiorcy wodociągowo-kanalizacyjnego służebność przesyłu na prawie użytkowania wieczystego. Użytkownikowi wieczystemu, który sprawę zainicjował, przyznano wynagrodzenie za ustanowienie służebności w takiej samej kwocie, jak właścicielowi nieruchomości sąsiadującej. Obszar ustanowionego pasa służebności był niemal taki sam na każdej z nieruchomości. Kwestionowanie tego rozstrzygnięcia zrodziło kilka pytań natury teoretycznej, dotyczących związku prawa użytkowania wieczystego z prawem służebności przesyłu i wynikających z tego konsekwencji dla kwoty wynagrodzenia za ustanowienie służebności. Odpowiedzi na te pytania stały się przedmiotem niniejszej publikacji. Zagadnienia te stały się w ostatnim czasie o tyle istotne, że w ugruntowanej dotąd linii orzeczniczej Sądu Najwyższego w przedmiocie obciążania służebnościami prawa użytkowania wieczystego nastąpiła częściowa zmiana podejścia do sprawy, wynikająca z tez postanowienia Sądu Najwyższego z 28 marca 2014 roku (sygn. II CSK 174/13).
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.