W ujęciu komunikatywistycznym dyskurs to obszar sensów powstałych wskutek interpretacji tekstów, które to sensy pozostają w naszej pamięci i są aktywowane w miarę potrzeb komunikacyjnych. Sensy tworzące dany dyskurs, stanowią swoistą bazę odniesienia – własną logikę. Zatem musimy się nauczyć, jak uczestniczyć w poszczególnych dyskursach. Uwzględniając ogólny cel komunikacyjny i swoistą bazę odniesienia sensu, wyróżniliśmy dyskursy: potoczny, naukowy, urzędowy, publicystyczny i artystyczny, w obrębie których można wyróżniać tematycznie węższe subdyskursy. Teksty tworzone w obrębie poszczególnych dyskursów i subdyskursów mogą mieć formę zarówno werbalną, jak i wizualną. Każdy dyskurs wprowadza odmienne reguły interpretacji, których uczestnik musi się nauczyć. Dyskursy rozwijają się i istnieją we własnych polach interpretacyjnych. Uczestnictwo w dyskursie równocześnie rozszerza i usprawnia jego pole interpretacyjne. Kiedy człowiek nie uczestniczy w danym dyskursie, to z tego dyskursu wypada. Pamiętać trzeba, że ludzie mają różny stopień gotowości uczestniczenia w poszczególnych dyskursach.
EN
Within the communication-based approach, discourse is an area of meanings, which are formed through the interpretation of texts. Those meanings remain in our memory and are active as per communicational needs. The meanings forming a discourse constitute a particular basis for reference, i.e. its own logic. Therefore, one must learn how to participate in specific discourses. In considering the general purpose of communication and the special base of reference of meaning, we identified such discourses as: academic, official, journalistic, and artistic, which one could narrow down to more specific sub-discourses. The texts created within a discourse or sub-discourse may take both verbal and visual forms. Each discourse introduces different rules of interpretation, which a participant must learn. Discourses develop and exist within their own interpretative fields. Participation in a discourse both expands and improves its interpretative field. When a person does not participate in a discourse, they drop out of the discourse altogether. It is worth remembering that people possess various levels of the readiness to participate in specific discourses.
Cet article explique les notions, citées dans le litre, en prenant en considération la théorie des actes de parole, la cognition et la grammaire communicative.
The author, taking the assumptions of communicative grammar, shows the relationship of the morphological structure of a word and its persuasive function. Habrajska studies many examples of derivatives, which introduce an emotive and evaluative element to speech. In addition to affixes of native origin, the article presents popular prefixes in contemporary Polish as super-, arcy-, ekstra- that bring high positive evaluation. The analysis presented in the article also refers to the conditional and imperative forms which can introduce to the utterance various speech acts, such as a request (odwiedzilibyście babcię — Would you visit grandmother), and different speech acts persuading to act, or even wishes (śpij spokojnie, bądź zdrów — sleep well, be in good health).
The article presents the analysis of persuasive texts produced in different codes. The way of analysis of this texts is the same, independently of used code. Verbal, visual and verbal-visual texts, if they got to influence recipients attitudes or behaviour, need to use discourse knowledge and ability of standardization of arguments. Discourse knowledge is necessary to interpret and understand message. It allows to evoke general background and particular situation, so to set out communicative situation, in which each persuasion is embed. It also gives an area, which general rules refer to. Standardization of arguments allows to define the persuasion aim.
PL
W artykule przestawione zostały analizy przykładów tekstów perswazyjnych realizowanych w różnych kodach. Sposób analizy tych tekstów, niezależnie od zastosowanego kodu, jest taki sam. Zarówno w przypadku tekstów werbalnych, jak i wizualnych czy wizualno-werbalnych, jeśli mają wpływać na postawy lub zachowania odbiorców, konieczne są wykorzystanie wiedzy dyskursywnej i umiejętność standaryzacji argumentów, które trzeba wyodrębnić z tekstu. Wiedza dyskursywna niezbędna jest do interpretacji i zrozumienia komunikatu. Umożliwia ona przywołanie tła ogólnego i sytuacji konkretnej – czyli określenie sytuacji komunikacyjnej, w jakiej osadzona jest każda perswazja. Wskazuje także na obszar, do którego nawiązują reguły ogólne, stanowiące pierwszą przesłankę w argumentacji aksjologicznej. Natomiast standaryzacja argumentów pozwala na sprecyzowanie celu perswazyjnego.
Artykuł poświęcony jest analizie dokonaności w ujęciu gramatyki komunikacyjnej. Autorka zamieszcza przegląd wybranych czasowników wraz z ich komunikacyjną analizą, polegającą na odtwarzaniu układów predykatowo-argumentowych i ich kombinacji (tzw. scenariuszy komunikacyjnych) w celu wykazania wpływu aspektu na uzyskiwaną konfigurację sensu. W tekście przywołane zostały także przykłady analizy wypowiedzi metaforycznych.
EN
The article offers an analysis of the perfective aspect within the approach of communicational grammar. The author provided an overview of selected verbs with a communication-based analysis of those which consist of recreating predicate-argument systems and their combinations (the so-called communicational scenarios) to indicate the impact of aspect on the resulting configuration of meaning. The text also includes examples of the analysis of metaphorical expressions.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.