Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Rola ultrasonografii w ocenie powikłań po laparoskopowym usunięciu pęcherzyka żółciowego

100%

Smereczyński A. , Starzyńska T. , Kołaczyk K. , Kładny J.

|

nr 57

152-162

EN

Laparoscopic cholecystectomy, which was introduced to the arsenal of surgical procedures in the middle of the 1980s, is a common alternative for conventional cholecystectomy. Its primary advantage is less invasive character which entails shorter hospitalization and faster recovery. Nevertheless, the complications of both procedures are comparable and encompass multiple organs and tissues. The paper presents ultrasound presentation of the surgical bed after laparoscopic cholecystectomy and of complications associated with this procedure. In the first week following the surgery, the presence of up to 60 ml of fluid in the removed gallbladder bed should be considered normal in certain patients. The fluid will gradually absorb. In single cases, slight amounts of fluid are detected in the peritoneal cavity, which also should not be alarming. Carbon dioxide absorbs from the peritoneal cavity within two days. Ultrasound assessment of the surgical bed after cholecystectomy is inhibited by hemostatic material left during the surgery. Its presentation may mimic an abscess. In such cases, the decisive examination is magnetic resonance imaging but not computed tomography. On the other hand, rapidly accumulating fluid around the liver is an alarming symptom, particularly when there is inadequate blood supply or when peritoneum irritation symptoms develop. Depending on the suspected cause of the patient’s deteriorating condition, it is essential to perform urgent computed tomography angiography, celiac angiography or endoscopic retrograde cholangiopancreatography or magnetic resonance cholangiopancreatography. The character of the fluid collection may be determined by its ultrasound-guided puncture. This procedure allows for aspiration of fluid and placement of a drain. Moreover, transabdominal ultrasound examination after laparoscopic cholecystectomy may contribute to the identification of: dropped stones in the right hypochondriac region, residual fragment of the gallbladder with possible concretions, undiagnosed choledocholithiasis, existing cholestasis, pseudoaneurysm of the hepatic artery, portal vein thrombosis and hematoma as well as hernias of the abdominal walls. Moreover, ultrasound examination helps to identify optimal sites in the abdominal integuments, which enables collision-free access to the peritoneal cavity.

PL

Cholecystektomia laparoskopowa, wprowadzona do arsenału leczenia chirurgicznego w połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego stulecia, uchodzi obecnie za powszechną alternatywę dla cholecystektomii klasycznej. Jej podstawową zaletą jest mniejsza inwazyjność, a przez to skrócenie hospitalizacji oraz szybsza rekonwalescencja. Niemniej jednak powikłania po obu rodzajach operacji są porównywalne i obejmują wiele narządów i tkanek. W pracy przedstawiono obraz ultrasonograficzny tkanek loży po cholecystektomii laparoskopowej i powikłań związanych z tym zabiegiem. W pierwszym tygodniu po operacji za obraz prawidłowy u niektórych pacjentów należy przyjąć obecność do 60 ml treści płynnej w loży po usuniętym pęcherzyku żółciowym, która stopniowo zostaje zresorbowana. W pojedynczych przypadkach stwierdzana jest niewielka ilość płynu w jamie otrzewnej, co zazwyczaj także nie powinno niepokoić. Dwutlenek węgla wchłania się z jamy otrzewnej w ciągu dwóch dób. Ocenę ultrasonograficzną loży po cholecystektomii komplikuje pozostawiony w czasie zabiegu materiał hemostatyczny, obrazem przypominający ropień. W takich przypadkach badaniem rozstrzygającym o rozpoznaniu powinien być rezonans magnetyczny, a nie tomografia komputerowa. Alarmującym objawem będzie gromadzący się w szybkim tempie płyn wokół wątroby, zwłaszcza przy współistniejącej anemizacji chorego lub przy pojawieniu się objawów podrażnienia otrzewnej. W zależności od podejrzewanej przyczyny pogorszenia stanu chorego należy pilnie wykonać tomografię komputerową w wersji angiograficznej lub celiakografię, ewentualnie endoskopową wsteczną cholangiopankreatografię lub cholangiopankreatografię rezonansu magnetycznego. Charakter zbiornika płynu można określić, wykonując jego nakłucie pod kontrolą obrazu ultrasonograficznego. Procedura ta pozwala na aspirację płynu i założenie drenażu. Ponadto ultrasonografia przezpowłokowa po cholecystektomii laparoskopowej może pomóc w rozpoznaniu: wypadniętych kamieni w nadbrzuszu prawym, pozostawionego fragmentu pęcherzyka żółciowego z ewentualnymi złogami, nierozpoznanej kamicy przewodowej, istniejącej cholestazy, tętniaka rzekomego tętnicy wątrobowej, zakrzepicy żyły wrotnej i krwiaka oraz przepukliny powłok brzusznych. Ultrasonografia pozwala ponadto na identyfikację optymalnych miejsc w powłokach brzusznych, co umożliwia bezkolizyjne wniknięcie laparoskopem do jamy otrzewnej.

2

Odczyny tkankowe powłok brzusznych na szwy chirurgiczne w badaniu ultrasonograficznym

100%

Smereczyński A. , Starzyńska T. , Kołaczyk K. , Kładny J.

|

nr 56

21-27

EN

Classical abdominal surgeries usually require long incisions of the abdominal integuments followed by tight closure with adequate suturing material. Nonabsorbable sutures may cause various reactions, including granuloma reactions, both sterile and infl ammatory. The aim of the study was to analyze prospective ultrasound examinations of the abdominal integuments in order to detect tissue reactions to surgical sutures. Material and methods: For 10 years, ultrasound examinations of the abdominal integuments involved the assessment of surgical scars in all patients who underwent open or closed surgeries for various reasons (in total 2254 patients). Ultrasound examinations were performed only with the use of linear probes with the frequency ranging from 7 to 12 MHz. Each scar in the abdominal integuments was scanned in at least two planes. When a lesion was detected, the image was enlarged and the transducer was rotated by approximately 180° in order to capture the dimensions of the granuloma and the most characteristic image of the suture. Moreover, vascularization of the lesion was also assessed with the use of color Doppler mode set to detect the lowest fl ows. Results: All granulomas (19 lesions, two in one patient) created hypoechoic oval or round nodules, were relatively well-circumscribed and their size ranged from 8 × 4 mm to 40 × 14 mm. In the center of the lesion, it was possible to notice a thread that was coiled to various degrees and presented itself as a double, curved hyperechoic line. In 9 out of 19 granulomas, slight peripheral vascularization was observed. The substantial majority of the lesions (n = 15) were in contact with the fascia. In seven patients, compression with the transducer induced known local pain (n = 4) or intensifi ed pain that had already been present (n = 3); all of these granulomas infi ltrated the fascia and showed slight peripheral vascularization. Cutaneous fi stulae developed in two patients with purulent reactions to the running stitch (in one patient – two fi stulae). Conclusions: Suture granulomas in the abdominal integuments manifest themselves as nodular hypoechoic lesions, usually localized at the edge of the fascia – subcutaneous fat. A pathognomonic sign of this type of granulomas is the presence of a thread in their center that usually manifests itself as a chaotically shaped, double hyperechoic line. In some granulomas, particularly those with clinical presentation, slight peripheral vascularization is observed.

PL

Klasyczne operacje brzuszne zazwyczaj wymagają długich nacięć powłok, a następnie ich szczelnego zamknięcia za pomocą odpowiedniego materiału szewnego. Głównie niewchłanialne szwy mogą powodować różne reakcje, w tym odczyny ziarniniakowe o charakterze jałowym lub zapalnym. Celem pracy jest analiza prospektywnych badań ultrasonografi cznych powłok brzusznych ukierunkowanych na wykrycie odczynów tkankowych na zastosowane nici chirurgiczne. Materiał i metoda: Przez 10 lat w badaniach powłok brzusznych każdorazowo oceniano ultrasonografi cznie stan blizny pooperacyjnej u wszystkich pacjentów leczonych z różnych przyczyn chirurgicznie metodą otwartą albo zamkniętą (łącznie 2254 chorych). Badania ultrasonografi czne przeprowadzano wyłącznie głowicami liniowymi o częstotliwości w zakresie 7–12 MHz. Każdą bliznę powłok brzusznych skanowano co najmniej na dwóch przekrojach. W momencie wykrycia zmiany powiększano obraz i wykonywano obrót głowicą w granicach 180°, aby uchwycić największe wymiary ziarniniaka i najbardziej charakterystyczny obraz zwoju nici, a także oceniano jej unaczynienie, używając skali kolorowego dopplera ustawionego na najniższe przepływy. Wyniki: Wszystkie ziarniniaki (łącznie 19, u jednego pacjenta dwa) tworzyły guzki hipoechogeniczne kształtu owalnego lub okrągłego, dość dobrze odgraniczone, wielkości od 8 × 4 mm do 40 × 14 mm. W centralnej części zmiany udawało się wypatrzyć w różnym stopniu zwiniętą nić w formie podwójnej, zakrzywionej linii hiperechogenicznej. W 9 z 19 ziarniniaków zarejestrowano zazwyczaj niewielkie unaczynienie na obwodzie. Zdecydowana większość zmian (n = 15) miała kontakt z powięzią. U siedmiu pacjentów ucisk guzka głowicą wyzwalał znaną bolesność miejscową (n = 4) albo nasilał istniejący ból (n = 3); wszystkie te ziarniniaki naciekały powięź i wykazywały niewielkie unaczynienie na obwodzie. U dwóch osób z ropnym odczynem na założony szew ciągły wystąpiły przetoki skórne (u jednej osoby dwie). Wnioski: Ziarniniaki wokół szwów chirurgicznych w powłokach brzusznych manifestują się jako guzkowa zmiana hipoechogeniczna, najczęściej położona na granicy powięź – tłuszcz podskórny. Patognomonicznym objawem tego rodzaju ziarniniaka jest wykazanie w jego centralnej części nici, która zazwyczaj objawia się bezładnie ukształtowaną, podwójną linią hiperechogeniczną. W części ziarniniaków, zwłaszcza z kliniczną prezentacją, obserwuje się niewielkie unaczynienie obwodowe.

3

The Influence Of Obesity On Results Of AT (Doxorubicin Plus Docetaxel) Neoadjuvant Chemotherapy In Locally Advanced Breast Cancer Patients

100%

Karpińska A. , Safranow K. , Kładny J. , Sulżyc-Bielicka V.

|

nr 5

231-237

EN

The achieve pathologic complete response is proven to be the most important parameter of prognosis. Thereports evaluating the impact of obesity on the obtained pathologic response to chemotherapy are unequal. The aim of the study was to evaluate in locally advanced breast cancer patients, treated with AT(doxorubicin plus docetaxel) neoadjuvant chemotherapy: 1. The relationship of obesity with obtaining pathological response. 2. The relationship of obesity and free of disease recurrence survival (DFS) and overall survival (OS) associated with the tumour. Material and methods. A retrospective study was carried out in a group of 105 patients with locally advanced breast cancer, treated with AT neoadjuvant chemotherapy and then treated with radical surgery. Two variants of pathological response have been adopted: a pCR (T0N0) and pCR1 (TisN0, TxN1, T1N0, T1N1, T0N1). The relationship of obesity with pathological response and survival was investigated. Results. In univariate analysis the pCR1 was obtained with its arising from the borderline of statistical significance with lower incidence of obesity. In pCR1 multivariate analysis, negative pCR1 relationship with obesity was on the borderline of the statistical significance. The multivariate analysis showed a significant negative association OS with obesity (p=0.047) and positive with the occurrence of menopause (p = 0.029). Conclusions. In patients with locally advanced breast cancer treated with AT neoadjuvant chemotherapy. 1. Obesity seems to be an independent and unfavourable predictor of the lack of obtaining pCR1 pathological response 2. In the multivariate analysis, the obesity was a significant independent factor related to shorter OS.

4

Factors determining the quality of life in patients undergoing radical surgery due to malignant tumors of the rectum

63%

Błaszkowski T. , Kładny J. , Al-Amawi T. , Kaczmarek K. , Kwietniak M. , Wojtasik P. , Halczak M. , Michalak T. , Jezierski K. , Chmialak M.

|

tom 93

|

nr 3

1-9

EN

Introduction: Rectal cancer is one of the most common malignancies in developed countries. However, despite the increasingly better preoperative diagnostics, adaptation of surgical techniques to the location and advancement of the tumor, the combination of surgical treatment with neoadjuvant therapy and adjuvant treatment, standardized control tests, Poland still has not obtained satisfactory results regarding long-term survival. In addition, the effects of the therapy often differ significantly from those expected by patients and the doctors treating them. Aim of the study: To evaluate the effects of rectal cancer treatment among patients of the General and Oncological Surgery Clinic of the Pomeranian Medical University in Szczecin. The impact of numerous factors on postoperative quality of life was analyzed. Material and methods: Between 2007 - 2015, 263 radical resection procedures were performed in patients with diagnosed rectal cancer. Retrospectively, based on medical records, a database was created covering a range of clinical data. Information about death dates of some patients was obtained at the Registry Office in Szczecin. A survey supplementing clinical data and standardized quality of life assessment forms (EORTC QLQ - C30 and CR29) were sent to 120 living patients. A telephone conversation was carried out with some patients who did not respond to the surveys. Finally, data from 90 people was collected, which represents 75% of the patients enrolled in the study. Patients quality of life was assessed using EORTC questionnaire evaluation guides. Results: The patients quality of life worsened the most as a result of anorectal dysfunction. Incontinence of gases and stool, urgency and difficulty in defecation were demonstrated primarily in patients undergoing low rectal resection and irradiation. Patients undergoing radiotherapy, as a result of persistent low anterior resection syndrome, were forced to partially or completely withdraw from professional activity and to limit the pursuit of their interests. Their contacts with family, friends and acquaintances have also deteriorated. The presence of the intestinal stoma significantly affected the deterioration of the reception of the body's own image. However, no relation was found between the existence of the fistula and other aspects of the patients everyday life, including functioning in life and social roles. Conclusions: Due to the acceptable postoperative quality of life of patients with fistula and numerous imperfections of sphincter preserving techniques, operations resulting in terminal ostomy should not be considered as an extremity, and in the case of tumors of the lower rectum with unaffected sphincters, they should be considered as alternative methods for low anterior resection.