Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Lata help
Autorzy help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 63

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
EN
Freshwater bream Abramis brama inhabiting warm-water discharge canal of the „Dolna Odra" Power Plant (Poland) were surveyed within 1983-1986 for their copepod parasites Tracheliastes maculatus. A total of 812 bream was studied and 561 females and 7 males of the parasite were recovered. The overall prevalence (for the whole survey) was 23.3% and the overall abundance was 0.69. T. maculatus were prevalent and abundant in winter while in summer they were encountered sporadically. The seasonality of the parasite exhibited consistent pattern within the studied period and it showed no signs of rise beyond the natural balance limits.
PL
Obserwowano sezonowość inwazji Tracheliastes maculatus na leszczu, Abramis brama w „kanale ciepłym" elektrowni „Dolna Odra". Badania prowadzono od 1983 do 1986 roku. Złowiono 812 leszczy, znaleziono 561 samic i 7 samców pasożyta. Ekstensywność inwazji wynosiła średnio 23,3%, średnia zaś intensywność zarażenia populacji 0,69. Stwierdzono, że T. maculatus występuje masowo w zimie, zaś w lecie tylko sporadycznie. Letni spadek liczebności pasożyta ma prawdopodobnie związek z wysoką temperaturą wody, która wtedy często przekracza 30°C. Populacja widłonoga ulegała cyklicznym zmianom w okresie ponad trzechletnich badań i nie wykazywała tendencji do przekształcenia się w epizoocję.
|
|
nr 3
PL
Zbadano przebieg cyklu rozwojowego Tracheliastes maculatus, widłonoga pasożytującego na skórze leszcza (Abramis brama). Ustalono, że występują tu następujące stadia: nauplius, kopepodit, cztery stadia chalimus oraz formy dojrzałe płciowo. W przypadku samic, wspomnianą formę (adultus) poprzedza różniąca się morfologicznie forma młodociana (preadultus). Preadultus ♀ przeistacza się płynnie w adultus ♀ w odróżnieniu od wszystkich pozostałych stadiów, które oddzielone są od siebie linką. Pierwsze oznaki dymorfizmu płciowego pojawiają się na etapie chalimusa III. Zarówno nauplius, jak i kopepodit są wolnopływające, przy czym ten ostatni jest stadium inwazyjnym. Przyczepia się on trwale do łuski ryby za pomocą filamentum frontale, które jest potem wykorzystywane do tego samego celu przez cztery kolejne chalimusy. Młodociana samica, uwolniona od filamentum, przyczepia się na stałe w innym miejscu za pomocą bulli. Samiec dzięki mocnym pazurom swoich przydatków ma możliwość poruszania się po powierzchni żywiciela w poszukiwaniu samicy. Osobniki męskie osiągają dojrzałość znacznie szybciej niż osobniki żeńskie. Wykonano szczegółowe opisy morfologiczne wszystkich zaobserwowanych form rozwojowych.
EN
Three common, commercially important, freshwater fishes were surveyed for their crustacean parasites. A total of 387 roach, Rutilus rutilus, and a total of 370 bream, Abramis brama, were examined from 1985 to 1988. The former carried three parasite species; the latter carried four. In addition a total of 433 pike-perch, Stizostedion lucioperca, was examined during 1984-1988. This fish species hosted four parasite species. Prevalence, intensity (range & mean), and abundance were calculated for each parasite. Attention has been given to seasonal differences in infection, as well as to differences between the three localities sampled.
PL
Badano trzy gatunki ryb, mających znaczenie gospodarcze, pod kątem obecności pasożytniczych skorupiaków. W latach 1985-1988 zbadano 387 płoci (Rutilus nitilus) oraz 370 leszczy (Abramis brama). W pierwszej z wymienionych ryb znaleziono trzy gatunki pasożytów, w drugiej zaś cztery. W latach 1984—1988 przebadano w ten sam sposób 433 sandacze. Znaleziono w nich cztery gatunki skorupiaków. Dla wszystkich pasożytów, dla każdego żywiciela z osobna wyliczono podstawowe parametry zarażenia (ekstensywność, intensywność, średnią intensywność zarażenia populacji oraz średnią intensywność zarażenia). Zwrócono uwagę na sezonowe różnice w występowaniu pasożytów, jak też na różnice między trzema badanymi rejonami.
EN
A total of 103 pumpkinseed sunfish L. gibbosus was surveyed for parasites. Fourteen parasite species representing six higher taxa were recovered. Of the fish examined, 72.8 % were found to harbour parasites. The most prevalent were glochidia of Unio sp. (43.7 %) and metacercariae of Diplostomum sp. (38:8 %). Findings of Ichthyocotylurus platycephalus, Tylodelphys clavata, Ergasilus sieboldi and Caligus lacustris constitute new host records. None of the species found, poses a human health threat.
PL
Przebadano 103 osobniki basa słonecznego Lepomis gibbosus poddajac je pełnej sekcji parazytologicznej. Znaleziono czternaście gatunków pasożytów reprezentujących sześć grup taksonomicznych. Zarażonych było 72,8 % ryb. Najczęściej występowały glochidia Unio sp. (43,7 %) oraz metacerkaiie Diplostomum sp. (38,8 %). Bas słoneczny okazał się nowym żywicielem dla czterech gatunków pasożytów: Ichthyocotylurus piatycephalus, Tylodelphys clavata, Ergasilus sieboldi i Caligus lacustris. Żaden ze znalezionych pasożytów nie stanowi potencjalnego zagrożenia dla zdrowia człowieka.
EN
Background. Achtheres percarum is an important copepod parasite (Crustacea: Copepoda) of European perch. Adult females permanently attach to the gill arches, roof of the mouth, tongue, and gill filaments. Attachment, at the latter site, may result in necrosis and epithelial hypertrophy, both compromising fish respiration during oxygen deficiencies. Adult males can move freely on gills of perch. To date there has been no published record of the complete set of developmental stages of this fish parasite. Provision of such may have practical implications for freshwater ichthyopathology, for example helping to monitor the dynamics of the parasite’s populations. It may also provide useful information regarding copepod phylogenetics. Materials and Methods. Early developmental stages (nauplius and copepodid) of A. percarum were acquired through incubation of eggs within egg sacs of females collected from European perch, Perca fluviatilis L., caught commercially in 1994 in Lake Dąbie, Szczecin, Poland. All subsequent larval stages were collected from gills of perch caught in the same lake, in 1990. All copepods were fixed and preserved in 75% ethanol. A modified "wooden slide" method was used to observe the collected developmental stages in a suspended drop of lactic acid, using a compound microscope. Specimens were stained in lignin pink and morphologic details of were drawn using a drawing tube. Results. The life cycle of A. percarum consists of 7 developmental stages, separated by moults (nauplius, copepodid, chalimus I, chalimus II, chalimus III, chalimus IV, and adult). The nauplius hatches from the egg and quickly moults into the copepodid. Both stages are free swimming and the copepodid is the infective stage, attaching to the host′s gill filaments, through the frontal filament. The subsequent chalimus stages (I through IV) "inherit" the copepodid′s frontal filament, modifying its proximal end, such that the structure of the proximal end of the frontal filament explicitly identifies the stage of a chalimus. Two adult males were found attaching, by means of claws of its maxillipeds, to the frontal filament, left over by previous stages. Conclusion. The number of developmental stages of A. percarum determined within the presently reported study is consistent with that hitherto found in the life cycles of other lernaeopodids.
|
|
nr 1
49-57
EN
Materiał pochodził z łowisk w okolicy wysp Vancouver i Kodiak. Łącznie zbadano 38 osobników Atheresthcs stomias. Fauna pasożytnicza badanych ryb obejmowała 18 gatunków należących do Myxozoa (4 gatunki), Monogenea (2), Cestoda, Digenea, Nematoda i Acanthocephala (po 3 gatunki). Najczęściej i najliczniej stwierdzane były: Paramyxoproteus reinhardti, Ceratomyxa ramosa, Entobdella pugetensis, Neodiclidophora pugetensis, Nybelinia surmenicola i Anisakis simplex. W mięśniach znaleziono dwa gatunki nicieni - A. simplex i Pseudoterranova decipiens oraz myxosporidia z rodzaju Kudoa, które wywoływały zmiany konsystencji tkanki. A. stomias jest nowym żywicielem pasożytów: Myxidium incurvatum, P. reinhardti, C. ramosa, Bothriocephalus sp. i Podocotyle sp.
PL
The material was sampled from the areas of Vancouver Island and Kodiak Island. A total of 38 specimens of Atheresthes stomias was examined. The parasite fauna of the fish studied consisted of 18 species assigned to different systematic groups (Myxidium incurvatum The lohan, 1892; Paramyxoproteus reinhardti Wierzbicka, 1986; Ceratomyxa ramosa Awerinzew, 1907; Kudoa sp.; Entobdella pugetensis Robinson, 1961; Neodiclidophora pugetensis (Robinson, 1961); Bothriocephalus sp.; Nybelinia surmenicola Okada in Dollfus, 1929; Scolex pleuronectis O.F. Müller, 1788; Steganoderma formosum Stafford, 1904; Lecithaster gibbosus (Rudolphi, 1802); Podocotyle sp.; Anisakis simplex (Rudolphi, 1809); Pseudoterranova decipiens (Krabbe, 1878); Hysterothylacium aduncum (Rudolphi, 1802); Echinorhynchus gadi Zoega in O.F. Müller, 1776; Corynosoma strumosum (Rudolphi, 1802); and C. villosum Van Cleave, 1953). The muscles were parasitized by nematodes A. simplex and P. decipiens and myxozoans Kudoa sp. The latter parasite caused changes in the texture of muscles. A. stomias was found to be a new host for M. incurvatum, P. reinhardti, C. ramosa, Bothriocephalus sp. and Podocotyle sp.
|
2004
|
tom 501
485-490
PL
Zarówno zagęszczenie (max. 2091,9 osob.·dm⁻³) i biomasa (max. 4,405 mg·dm⁻³) zooplanktonu estuarium rzeki Odry, były charakterystyczne dla dużych, średnio zuetrofizowanych rzek europejskich i zbliżone do wartości charakterystycznych dla słabo i średnio zuetrofizowanych, głównie przepływowych jezior. Wykazana różnorodność gatunkowa zooplanktonu badanego odcinka rzeki poddaje pod dyskusję często promowany pogląd o „katastrofalnym” stanie środowiska estuarium odrzańskiego. Wśród najliczniej stwierdzanych gatunków wrotków i skorupiaków, występowało wiele uważanych za wskaźniki wód eutroficznych: Keratella cochlearis, Anuraeiopsis fissa,, Brachionus angularis bidens, Trichocerca pusilla, Polyarthra dolichoptera, Pompholyx sulcata. Bosmina longirostris, Acanthocyclops robustus, Thermocyclops oithonoides, T. crassus, Mesocyclops leuckarti. Wyniki przeprowadzonych testów biologicznych (produkcja Daphnia), wskazywały na dość wysoką żyzność wód ujściowego odcinka Odry.
EN
Both density (max. 2091.9 indiv.·dm⁻³) and biomass (max. 4.405 mg·dm⁻³) of zooplankton in the Odra estuary were characteristic for large, moderately eutrophicated European rivers and were close to the values typical for low- or middle eutrophicated lakes, mainly those flown through. The diversity of zooplankton species living in studied part of the river gives reason to question the often promoted opinion that the condition of the Odra estuary environment is „catastrophic”. Among the rotifers and crustaceans found, very abundant were those considered as bioindicators of eutrophic waters: Keratella cochlearis, Anuraeiopsis fissa, Brachionus angularis, Brachiomis angularis bidens, Trichocerca pusilla, Polyarthra dolichoptera, Pompholyx sulcata, Bosmina longirostris, Acanthocyclops robustus, Thermocyclops oithonoides, T. crassus, Mesocyclops leuckarti. The results of biological tests we have carried out (Daphnia productivity) demonstrate relatively high fertility of the waters in the Odra river mouth.
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.