Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Ocena wpływu wapnowania osadów ściekowych na wymywalność metali ciężkich

100%

Bożyk M. , Stróżyk M.

2014

tom Vol. 16, nr 4

135--140

The aim of this study was to estimate the influence of liming effect on leachability of heavy metals from sewage sludge. Samples were taken from the Wastewater Treatment Plant in Strzelce Opolskie. The research material were sewage sludge collected before and after liming process. Dry matter, pH, heavy metals content and their forms were analysed in sludge samples. It was found that the studied sewage sludge can be used for agricultural purposes, because the heavy metal content does not exceed the limit values. The average content of metals in limed sewage sludge was slightly lower than in the raw ones, except for cadmium. Leaching of heavy metals from sewage sludge samples was depended on the ionic strength of the extractant. It was found that liming of the sludge did not affected the reduction of leaching of metals.

Celem pracy było określenie wpływu wapnowania osadów ściekowych na wymywalność metali ciężkich. Próbki do badań pobrano z Oczyszczalni Ścieków w Strzelcach Opolskich. Materiał badawczy stanowiły osady ściekowe przed i po procesie wapnowania. W próbkach osadów oznaczono zawartość suchej masy, odczyn pH, zawartość metali ciężkich oraz ich form chemicznych. Stwierdzono, że badane osady mogą być wykorzystane rolniczo, gdyż udział metali ciężkich nie przekroczył dopuszczalnych norm. Średni udział metali w osadach wapnowanych był nieco niższy niż w osadach surowych, za wyjątkiem kadmu. Wymywalność metali ciężkich zależała od siły jonowej zastosowanego ekstrahentu. Stwierdzono, że wapnowanie osadów ściekowych nie zmniejszyło wymywalności metali.

The analysis of aminoazaarenes as their derivatives with GC-MS method in the heat processed meat samples

70%

Janoszka B. , Błaszczyk U. , Warzecha L. , Luks-Betlej K. , Stróżyk M.

tom Vol. 48, No. 4

707-721

Aminoazaarenes are heterocyclic aromatic amines (HAAs), which are formed in food during the heat processing. The aim of this study was to work out a method for HAAs' derivatisation and identification with GC-MS system. The five most common mutagenic and carcinogenic aminoazaarenes have been analysed: 2-amino-3-methylimidazo-[4,5-fJquinoline (IQ), 2-amino-3,4-dimethylimidazo[4,5-f]quinoline (MelQ), 2-amino-3,8-dimethylimidazo[4,5-f]quinoxaline (MelQx), 2-amino-3,4,8-trimethylimidazo-[4,5-f]quinoxaline (4,8-DiMeIQx), 2-amino-1 -methyl-6-phenylimidazo[4,5-b]pyridine (PhIP). Three procedures for derivatisation of HAAs have been applied: iodination, condensation to N-dimethylaminomethylene derivatives and acylation to pentafluoropropyl amides. Aminoazaarene fractions isolated from the grilled meat samples and spiked with the studied five HAAs have been analysed and all the added aminoazaarenes were identified as amide and N-dimethylaminomethylene derivatives. In the unspiked grilled meat samples IQ, MelQx and DiMelQx were identified as pentafluoropropyl amides. Detection limits of aminoazaarene's derivatives determined with GC-MS were ranging from 5 ng to 50 ng per single injection. The quantitative analysis was performed using HPLC method.

Aminoazaareny to heterocykliczne aromatyczne aminy, które tworzą się pod wpływem temperatury w żywności zawierającej białko. Celem badań było opracowanie metody identyfikacji aminoazaarenów metodą GC-MS poprzez ich pochodne. Analizie poddano mieszaninę wzorcową pięciu aminoazaarenów, najczęściej oznaczanych w żywności i wykazujących aktywność muta- i kancerogenną: 2-amino-3-metyloimidazo[4,5-f]chinolinę (IQ), 2-amino-3,4-dimetyloimidazo[4,5-f]chinolinę (MelQ), 2-amino-3,8-dimetyloimidazo-[4,5-fJchinoksalinę (MelQx), 2-amino-3,4,8-trimetyloimidazo[4,5-fJchinoksalinę (4,8-DiMelQx) oraz 2-amino-l-metylo-6-fenyloimidazo[4,5-b]pirydynę (PhIP). Zastosowano trzy procedury derywatyzacji aminoazaarenów: do pochodnych jodowych, kondensację do pochodnych N,N-dimetyloaminometylenowych oraz acylowanie do amidów kwasu penta-fluoropropionowego. Analizie poddano frakcje aminoazaarenów wyizolowane z próbek mięsa z dodatkiem wzorców. W próbkach tych poprzez pochodne amidowe i N-dimetylo-aminometylenowe zidentyfikowano wszystkie dodane aminoazaareny. W próbkach mięsa bez dodatku wzorców, poprzez derywatyzację do pochodnych amidowych potwierdzono obecność następujących związków: IQ, MelQx i DiMelQx. Granice detekcji aminoazaarenów oznaczanych poprzez pochodne wynosiły od 5 ng do 50 ng wzorca wprowadzonego do kolumny GC. Stężenia ich oznaczono metodą HPLC.