Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

1 Roczniki Humanistyczne

1 2021

1 Obiedzińska E.

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

W stronę intensyfikacji doświadczenia obrazu. Analiza monochromatycznych prac Rafała Bujnowskiego z lat 2012- 2016

100%

Obiedzińska E.

Roczniki Humanistyczne

2021

tom 69

nr 4

347-377

The aim of this study is to analyse the hitherto unresearched monochrome paintings of Rafał Bujnowski from 2012-2016. Focusing on works from the series “Nokturn (Graboszyce)”, “Nokturn”, “Pejzaż w szarości” and “Maj 2066. Tonda”, I interpret them in the context of the perception of paintings, and the painter’s conscious transformation of the viewer’s way of seeing. This article presents Bujnowski’s recent works as rooted in the history of art – covering that space between the romantic nocturne tradition and the idea of the end of painting. The use of painting conventions is not based on repetition, but rather on reinterpretation: asking questions about the materiality of the work of art, its visual limits or the viewer’s relationship with the canvas. I point out different ways of intensifying the experience of paintings and the strengthening of the audience’s contact with a particular work. These aspects allow me to present the monochrome paintings as a complex space of meanings, and as a tool for investigating the present: space, speed and time.

Celem artykułu jest analiza, dotychczas niebadanych, monochromatycznych obrazów Rafała Bujnowskiego z lat 2012-2016. Koncentrując się na pracach z serii „Nokturn (Graboszyce)”, „Nokturn”, „Pejzaż w szarości” oraz „Maj 2066. Tonda”, autorka interpretuje je w kontekście doświadczenia obrazu oraz transformacji sposobów widzenia odbiorcy poprzez świadome zabiegi artysty. Artykuł prezentuje najnowszą twórczość Bujnowskiego jako zakorzenioną w historii sztuki – rozpostartą pomiędzy romantyczną poetyką nokturnu a ideą końca obrazu. Korzystanie z konwencji obrazowych nie służy jednak powtórzeniu, lecz ich reinterpretacji: stawianiu pytań o materialność dzieła, granice wizualności czy relację widza wobec płótna. Artykuł wskazuje na różne sposoby intensyfikacji doświadczenia obrazu oraz wzmacniania kontaktu odbiorców z dziełem. Zagadnienia te pozwoliły ukazać monochromatyczne obrazy jako złożony obszar znaczeń jak również środek służący badaniu teraźniejszości: przestrzeni, prędkości, czasu.