Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Układ przystosowawczy pasożyt-żywiciel na tle warunków ekologicznych drobnego zbiornika wodnego

100%

Styczynska-Jurewicz E.

Wiadomości Parazytologiczne

|

1958

|

tom 04

|

nr 2

2

Astaxanthin, canthaxanthin and astaxanthin esters in the copepod Acartia bifilosa (Copepoda, Calanoida) during ontogenetic development

63%

Lotocka M. , Styczynska-Jurewicz E.

|

nr 4

EN

The contents of astaxanthin, canthaxanthin and astaxanthin esters were studied in natural populations of the copepod Acartia bifilosa from the Pomeranian Bay and Gulf of Gdańsk in the southern Baltic Sea. Samples dominated by any one of three developmental groups: (1) nauplii, (2) copepodids I–III and (3) copepodids IV–V and adults of Acartia bifilosa were analysed by means of high performance liquid chromatography (HPLC). As ontogenetic development progressed, significant changes occurred in the proportion of particular pigments in the total pigment pool of the various developmental groups. Astaxanthin and canthaxanthin occurred in all the groups, the former being clearly dominant. However, an increasing percentage of astaxanthin esters was recorded in the copepodids I–III, and even more in the copepodids IV–V and adults group. Most probably, astaxanthin is the main pigment active in copepod lipid metabolism. Carotenoid pigments in copepods very likely act as efficient free-electron quenchers and may be involved as antioxidants in rapid lipid metabolism. The exogenously feeding stages (late nauplii and copepodids) transform plant carotenoids taken from food and are evidently capable of metabolising astaxanthin by esterification and further degradation. It is emphasised that, according to literature data, astaxanthin esters may have an even higher quenching ability. It is suggested that crustacean carotenoid pigments, with their electron donor-acceptor abilities, may replace oxygen in peroxidation processes connected with lipid metabolism. The consequences of such a physiological role of astaxanthin for present-day estimations of energy balances in zooplankton communities are mentioned.

3

Light spectrum preference in the European eel Anguilla anguilla [L.]

63%

Kulinski W. , Styczynska-Jurewicz E.

|

2002

|

tom 10

|

nr 2

EN

This paper reports the results of a supplementary study to research conducted previously on the stimulating effect of defined spectral ranges of light on the growth rate of the European eel Anguilla anguilla L. The aim was to study the eel's potential selectivity and behavioral preference for defined light band wavelengths which are recognized as optimal colors. Eel specimens from a wild population were acclimatized in a laboratory for six months under natural daylight conditions. Five randomly selected specimens were then held in an aquarium divided into four compartments. Each compartment was irradiated for 7 h daily with tungsten bulb light that was transmitted through a glass filter of a specific transmission band (white, red, violet and green). The fish could enter any of the compartments and stay in them at will. The intensity of irradiance measured at the central point of each compartment was maintained at a standard level. During the 105-day experiment, 61 records of fish distribution in the particular compartments were obtained. Individual preferences for definite colors were estimated statistically. The eels gathered twice as frequently in the compartments irradiated with violet and green light than in those irradiated with white or red. The tendency for them to congregate in groups was also significantly higher in violet and green light than in white or red (P < 0.001). The lighting preferences are considered to be optimal for the biology of this species.

PL

W uzupełnieniu wcześniej przeprowadzonych badań nad stymulującym wpływem światła zielonego i fioletowego na wzrost węgorza europejskiego, Anguilla anguilla L., przeprowadzono eksperyment, który miał wykazać, czy w świetle zróżnicowanym pod względem długości fali istnieje u węgorza wybiórczość w stosunku do pewnych barw tego światła. W akwarium z węgorzami wydzielono 4 przedziały, pomiędzy którymi ryby mogły się swobodnie przemieszczać. Każdy z przedziałów był oświetlany światłem o innej długości fali (czerwonym, fioletowym, zielonym i białym) dzięki transmisji przez szklane filtry nałożone na ściankę akwarium. Stosowano fotoperiod: 7 godz. światła / 16 godz. ciemności. W ciągu 105 dni dokonano ogółem 61 losowo przeprowadzonych rejestracji przebywania w spektralnie różnym oświetleniu 5 osobników losowo wybranych z aklimatyzowanej w laboratorium dzikiej populacji. Dane uzyskane z rejestracji częstotliwości przebywania ryb w poszczególnych przedziałach o różnych barwach oświetlenia wskazują na wyraźną preferencję behawioralną węgorzy w stosunku do światła fioletowego i zielonego. W oświetleniu fioletowym i zielonym węgorze przebywały częściej i dużo częściej tworzyły liczniejsze zgrupowania niż w oświetleniu białym i czerwonym. Test χ² oraz G test (niezależności) wykazały wysoce istotne statystyczne różnice we frekwencji ryb w preferowanych barwach światła (fioletowej i zielonej) w porównaniu ze światłem białym i czerwonym (P < 0,001). Proponowane jest praktyczne zastosowanie wyników w akwakulturze węgorza.

4

Słone jezioro Tekirghiol w Rumunii - osobliwość przyrodnicza

38%

Styczynska-Jurewicz E.

Wszechświat

|

1971

|

nr 01