Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Praca socjalna wobec pedagogizacji życia społecznego – ujęcie krytyczne

100%

Granosik M.

|

nr 1

EN

Social work, specifically being grounded in the social-pedagogical tradition, has been critical of social reality from the very beginning. This criticism is rarely based on the concepts of governmentality (Michel Foucault) and educationalization (postfoucaldian discourse). The application of these theoretical contexts enables autocritical analysis of social work, and also exposes both social processes that structure social work (educationalization, neo-liberalization) as well as ways being used by this profession to govern service users. This opens both the discussion on the social role of social work and social pedagogy (subordination or emancipation) and the question of the social role of social work and social pedagogy (subordination or emancipation) and their attitude to social control. The practice can be oriented onto dominant discourses and the usage of social work to educate this part of society that for various reasons is not directly influenced by the discourses (pedagogization). It may also, in reference to the critical tradition of social pedagogy, lead to such a reframing of basic concepts and methods of social work that support of non-neoliberal local traditions of social order construction might be possible.

PL

Praca socjalna, szczególnie ugruntowana w tradycji społeczno-pedagogicznej, jest krytyczna wobec rzeczywistości społecznej właściwie od samego początku. Rzadko jednak ten krytycyzm opiera się na koncepcjach rządomyślności (Michel Foucault) i pedagogizacji (dyskurs postfoucaultowski). Aplikacja tych kontekstów teoretycznych umożliwia autokrytyczną analizę pracy socjalnej, a ponadto uwidacznia zarówno procesy społeczne, które strukturyzują pracę socjalną (pedagogizacja, neoliberalizacja), jak i sposoby, jakich używa ta profesja, by zarządzać użytkownikami usług (projektowanie życia). Otwiera to pytanie o społeczną rolę pracy socjalnej i pedagogiki społecznej (podporządkowywanie władzy czy uwalnianie) oraz jej stosunek do kontroli społecznej. Praktyka może być rozwijana w kierunku lepszego wykorzystania dominujących dyskursów i wykorzystania pracy socjalnej w celu edukowania tej części społeczeństwa, która z różnych względów nie ulega ich bezpośrednim wpływom (pedagogizacja). Może też – zgodnie z krytyczną tradycją pedagogiki społecznej – prowadzić do takiego przeformułowania podstawowych pojęć i metod pracy socjalnej, żeby możliwe było wspieranie nieneoliberalnych lokalnych tradycji utrzymywania ładu społecznego.

2

Partycypacyjna praca społeczna w środowisku życia: działanie, uczenie się, współtworzenie wiedzy. Szkoła łódzka

100%

Granosik M.

|

tom 37(2)

57-80

EN

The Department of Social Pedagogy and Social Rehabilitation, founded by Helena Radlińska at the University of Lodz, has been developing an original variant of participatory social work for many years. A discourse analysis of this production process results in reconstruction its axial anchors (topos), such as: participation, critical perspective, interpretative assessment, non-deliberativity or political work. All those structural elements are processual, as they need to be adapted to changing social settings (e.g. communities getting more virtualized). Furthermore, the historical context must be considered to understand the participatory social work, as it has had a significant impact on the very concept of action, human strengths or structural empowerment. On top of this already quite complex construction is the triad: practice, knowledge, learning, each of its elements can be treated as a different genre of discourse. Interdiscursive integration of the genres is enabled by the traditionally embedded practice of combining research with action and education. The article ends with critical conclusions regarding the risk of following trends, exploitation of service users and the professionalization of everyday life.

PL

Założona na Uniwersytecie Łódzkim przez Helenę Radlińską Katedra Pedagogiki Społecznej i Resocjalizacji od wielu lat rozwija oryginalny wariant partycypacyjnej pracy społecznej. Analiza tworzonego przy tej okazji dyskursu pozwala zrekonstruować osiowe zakotwiczenia (toposy) tego wariantu pracy społecznej, takie jak: partycypacja, perspektywa krytyczna, diagnostyka interpretatywna, niedeliberatywność czy praca polityczna. Wszystkie te elementy strukturalne mają naturę procesową, bowiem są dopasowywane do zmieniających się układów społecznych (np. wirtualizacji społeczności lokalnych). Ponadto, zrozumienie partycypacyjnej pracy społecznej musi uwzględniać również kontekst historyczny, który miał istotny wpływ w zakresie samej koncepcji działania, sił ludzkich czy strukturalnego empowermentu. Na tę i tak już dosyć złożoną konstrukcję nakłada się jeszcze triada: praktyka, wiedza, uczenie się, której każdy element może być traktowany jako inny gatunek (genre) dyskursu. Ich interdyskursowa integracja możliwa jest dzięki osadzonej w tradycji praktyce łączenia badań z działaniem i edukacją. Artykuł zamykają wnioski krytyczne, dotyczące ryzyka ulegania trendom, eksplatacji użytkowników usług oraz profesjonalizacji codzienności.

3

Praca środowiskowa w obszarze zdrowia psychicznego – rekomendacje WHO a perspektywa osób doświadczających problemów ze zdrowiem psychicznym

63%

Jarkiewicz A. , Granosik M.

|

2021

|

tom 36(5)

59-81

EN

This article was written in response to the publication by the World Health Organization of a document containing recommendations and a toolkit for promoting mental health and addressing the problems of people with mental disorders (Mental Health Gap Action Programme – mhGAP). The conclusions in the WHO proposal were compared with the perspective of people in mental crisis, which was reconstructed through qualitative research (in the interpretative paradigm). The analysis of the empirical material, which consisted of 35 autobiographical narrative interviews with people who have experienced mental disorders, showed that the WHO proposals correspond to the needs declared by the people struggling with mental problems. The compliance concerns both the expected fields of action (fight against stereotypes, prevention, health promotion) and methods (activities in the residential environment of people in need of support). At the same time, however, the analysis revealed a number of elements worth noting when orienting future community mental health work. These elements include: the increasing role and importance of people experiencing mental disorders in the orientation of action, strengthening community co-creation with people experiencing a mental disorder, moving away from one-sided teaching and training towards collaborative learning.

PL

Artykuł powstał w odpowiedzi na opublikowanie przez Światową Organizację Zdrowia dokumentu zawierającego rekomendacje oraz zbiór narzędzi promowania zdrowia psychicznego i rozwiązywania problemów osób cierpiących na zaburzenia psychiczne (Mental Health Gap Action Programme – mhGAP). Zawarte w propozycji WHO wnioski zostały zestawione z perspektywą osób w kryzysie psychicznym, która została zrekonstruowana w ramach jakościowych badań (w paradygmacie interpretatywnym). Analiza materiału empirycznego, na który składało się 35 autobiograficznych wywiadów narracyjnych z osobami, które doświadczały zaburzeń psychicznych, wykazała, że propozycje WHO trafiają w deklarowane przez osoby zmagające się z problemami psychicznymi potrzeby. Zgodność dotyczy zarówno oczekiwanych pól działania (walka ze stereotypami, profilaktyka, promocja zdrowia), jak i metod (działania usytuowane w środowisku zamieszkania osób potrzebujących wsparcia). Jednocześnie jednak analiza ujawniła szereg elementów, na które warto zwrócić uwagę, orientując przyszłe działania w zakresie pracy środowiskowej w obszarze zdrowia psychicznego. Wśród tych elementów wymienić można: zwiększenie roli i znaczenia osób doświadczających zaburzenia psychicznego w procesie orientowania działania, wzmocnienie współtworzenia społeczności z osobami doświadczającymi zaburzenia psychicznego, odchodzenie od jednostronnego nauczania i treningów w stronę wspólnego uczenia się.

4

Polska szkoła pracy socjalnej: wprowadzenie

51%

Gajek K. , Głąb Z. , Granosik M.

|

tom 37(2)

9-12

PL

Niemal stuletnia polska tradycja kształcenia do pracy socjalnej przedstawiona przez badaczy z wielu ośrodków akademickich w Polsce.