Intensywne i krótkotrwałe opady atmosferyczne, które coraz częściej pojawiają się w okresie wiosenno-letnim powodują powstawanie i aktywację dużej ilości osuwisk. Fakt ten szczególnie uwidocznił się na terenach Polski w ostatnich latach, czego konsekwencją były liczne uszkodzenia budynków, dróg i obiektów inżynierskich. I to właśnie uszkodzenia obiektów budowlanych stanowią szczególne niebezpieczeństwo i uciążliwość zarówno dla kierowców poruszających się po drogach przebiegających w sąsiedztwie osuwisk, mieszkańców, którzy te tereny zamieszkują, jak i projektantów i wykonawców, którzy zajmują się problemem zabezpieczenia i stabilizacji osuwisk.
Podstawą opracowania prawidłowego pod względem technicznym projektu zabezpieczenia osuwiska jest sporządzenie pełnej i rzeczowej dokumentacji geologiczno-inżynierskiej. Rozporządzenie nr 839 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 1998 r. (DzU nr 126) klasyfikuje tereny osuwiskowe jako tereny o skomplikowanych warunkach gruntowych i w zasadzie automatycznie przyznaje lokalizowanym na nich obiektom III kategorię geotechniczną, dla której wymagana jest dokumentacja geologiczno-inżynierska.
Niespotykane opady deszczu w maju 2010 r. spowodowały uaktywnienie się licznych osuwisk i spływów przypowierzchniowych ze skarp i nasypów. Jedno z tych zjawisk, mogące mieć fatalne skutki w przypadku pozostawienia go bez zabezpieczenia, miało miejsce w obrębie wzgórza zamkowego w Oświęcimiu.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.