Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
EN
Study aim: To assess the level of self-handicapping tendency, competitive anxiety (trait) and social support within groups of young male and female athletes, as well as to determine the relationships between those variables.Material and methods: A group of 75 athletes (46 male football players and 29 female volleyball players) from Sport Mastery School in Łódź, aged 16 - 19 years, participated in the study. Three questionnaires were administered: Anticipative Strategy of Self-Esteem Protection Scale (ASO) to measure self-handicapping tendency, Social Support Scale (SWS) and Reactions to Competition (RnW), in order to measure the competition-related anxiety (trait).Results: Female athletes attained significantly higher scores in ASO and RnW while male players perceived their social support higher than girls. No significant correlations between self-handicapping and anxiety were found. Most of the observed relationships between self-handicapping and social support were negative, like those between anxiety and social support.Conclusions: It is advisable to work with young athletes on eliminating self-handicapping activities and replacing them with other, more efficient, ways of coping with anxiety. Social support (adequate to the athlete's needs) might be crucial in that proceeding. The hypothesis of relationship between sport competitive anxiety and self-handicapping was not confirmed, maybe due to the relatively small number of subjects.
2
63%
Medycyna Pracy
|
2013
|
tom 64
|
nr 6
847-861
EN
Presenteeism, understood as being at work while ill, is not a new phenomenon. However, not long ago it has become an object of researchers' interest. Formerly, they focused mainly on absenteeism. In general, presenteesim is perceived as negative and very costly for employers. The majority of scientific studies refer to the problem of employees' productivity reduced due to their attending work despite being ill, but the knowledge about presenteeism's causes and effects (other than decreased productivity) for both, the employee and the organisation, is still very limited. Especially in Poland there are very few scientific reports on this issue. However, the paper on presenteeism published recently (the 3/2013 issue of this Journal) defined this phenomenon as a noneffective presence at work. The authors postulate to avoid pejorative connotation of this term by equating presenteeism with loss of productivity, and to separate this phenomenon from its possible negative and positive consequences. Thus, this paper aims at presenting current state of the art on this phenomenon, including such issues as definitional problems, measures and frequency of presenteeism, as well as its causes and consequences. In this paper presenteeism is presented in a wider perspective of its individual and contextual determinants. Med Pr 2013;64(6):847–861
PL
Prezentyzm - rozumiany jako obecność w pracy mimo choroby - wbrew pozorom nie jest nowym zjawiskiem. Dopiero jednak od niedawna przykuwa ono uwagę badaczy i praktyków, którzy koncentrowali się głównie na problemie absencji pracowniczej. Generalnie prezentyzm postrzegany jest jako zjawisko negatywne i generujące ogromne koszty dla pracodawców - większość badań w tym obszarze skupia się na obniżonej produktywności pracowników, którzy wykonują swoje obowiązki zawodowe mimo odczuwanych dolegliwości. Wciąż jednak niewiele wiadomo na temat wyznaczników obecności w pracy w czasie choroby oraz jej innych - niż redukcja produktywności - skutków zarówno dla jednostki (pracownika), jak i organizacji. W Polsce wciąż nieliczne są doniesienia naukowe na ten temat. W numerze 3/2013 czasopisma pojawił się tekst przybliżający to zjawisko. W niniejszym artykule prezentyzm nie jest utożsamiany z nieefektywną obecnością w pracy, ale przedstawiono to zjawisko w szerszej perspektywie uwarunkowań indywidualnych i kontekstualnych. W artykule postuluje się także, by nie pejoratyzować prezentyzmu poprzez utożsamianie go ze spadkiem efektywności pracy i oddzielić zjawisko nieobecności w pracy mimo choroby czy niedyspozycji od jego ewentualnych negatywnych i pozytywnych skutków. Niniejszy artykuł przedstawia aktualny stan wiedzy na temat prezentyzmu. Omówione zostały w nim takie zagadnienia, jak problemy ze zdefiniowaniem zjawiska, sposoby badania, częstość jego występowania, uwarunkowania oraz konsekwencje prezentyzmu. Med. Pr. 2013;64(6):847–861
EN
This paper constitutes a continuation of the critical analysis of legal aspects of psychological examinations in some group of workers. In this part the appeal procedure, documentation, costs of examinations and supervision are discussed. The analysis has shown many deficiencies in regulations related to all aspects of psychological examinations. They arise from incoherence of legal regulations and the lack of regulations of some questions. This legal standing is restricted to occupational work and adversely affects the quality of supplied services. Therefore acts of law and regulations relevant to psychological examinations for the purpose of fitness-to-work certification need necessary adjustments. According to authors it is desirable to end the legal procedure amending the act of law on a profession of psychology and the self-government of psychologists, as well as to develop and implement executive regulations. Med Pr 2018;69(6):673–684
PL
Artykuł kontynuuje krytyczną analizę prawnych aspektów badań psychologicznych różnych grup pracowników. W tej części omówiono kwestie dotyczące procedury odwoławczej, dokumentowania, kosztów oraz nadzoru nad badaniami. Obserwacje ukazały ich liczne niedoskonałości związane ze wszystkimi aspektami badań. Wynikają one z niespójności przepisów aktów prawnych oraz braku regulacji niektórych zagadnień. Taki stan prawny utrudnia psychologom prowadzenie czynności zawodowych i niekorzystnie wpływa na jakość wykonywanych świadczeń. Dlatego wprowadzenie zmian w ustawie i rozporządzeniach regulujących zagadnienia związane z wykonywaniem badań psychologicznych o zdolności do pracy jest konieczne. Pożądanym rozwiązaniem, zdaniem autorek, byłoby zakończenie prac nad ewentualnymi zmianami w ustawie o zawodzie psychologa i samorządzie psychologów oraz przygotowanie i wprowadzenie w życie odpowiednich aktów wykonawczych. Med. Pr. 2018;69(6):673–684
EN
In Poland psychological assessment for the purpose of fitness-to-work certification is regulated by the law. In the majority of cases, only psychologists registered with the occupational health services are authorized to conduct the assessment procedures. In this study 32 legal documents (17 acts and 15 directives) have been analyzed to identify the most problematic issues pertaining to psychological examination and to suggest certain changes in the regulations, as well as to raise the psychologists’ awareness of the legal aspects of their work. Due to the number of the topics explored, the results of the study will be published as two separate, yet related articles. The first one concentrates on the qualifications of psychologists, the examination reference process, the aim and scope of the psychological assessment, and the validity of the assessment results. In part II other issues, not directly related to the diagnostic process, will be discussed. Med Pr 2018;69(5):561–572
PL
Zagadnienia związane z badaniami psychologicznymi w orzecznictwie o zdolności do pracy są regulowane przepisami prawa. W wielu przypadkach badania te mogą być wykonywane wyłącznie przez psychologów służby medycyny pracy. Dokonano analizy 32 aktów prawnych (17 ustaw i 15 rozporządzeń). Jej celem było m.in. wskazanie problematycznych kwestii związanych z badaniami i sformułowanie propozycji zmian przepisów oraz przybliżenie psychologom prawnych aspektów ich pracy. Ze względu na obszerność materiału (19 ustaw i 13 rozporządzeń) zostanie on opublikowany w dwóch częściach. Niniejsza część I dotyczy kwalifikacji psychologów, kierowania na badania, celu i zakresu badań oraz terminów ich przeprowadzania. W części II omówione zostaną zagadnienia niezwiązane bezpośrednio z diagnostyką. Med. Pr. 2018;69(5):561–572
EN
Background Physical demands, exposure to noise and intense contact of skin with musical instruments – inevitable in musicians’ job – influence the development of musculoskeletal, hearing and skin problems. This paper aims at identifying playing-related health problems among Polish musicians and potential differences in this regard between students and professional musicians. Material and Methods This questionnaire study involved 255 musicians who volunteered to participate – 104 students and 151 professional musicians having music education. The study sample included 61% of women. Mean age of the participants equaled 31 years old, mean playing experience – 23 years old. Results From 10% to 79% (depending on the affected body part) of the studied musicians experienced musculoskeletal problems. Hearing (41% – tinnitus; 43% – hearing impairment and 52% – hyperacusis) and skin problems (69% – callosities, 58% – abrasions and 26% – allergic reactions) were reported less frequently and were assessed as less severe than musculoskeletal symptoms. The studied professionals assessed their hearing problems (hyperacusis, hearing impairment and tinnitus) as significantly more severe than reported by students. Young musicians, in turn, experienced more severe abrasions than the studied professional musicians. We found no significant differences between students and professionals as regards their musculoskeletal problems. Conclusions Playing-related health risks translate into relatively high prevalence of musculoskeletal as well as hearing and skin problems among musicians. Hence, it is essential for future studies to search for risk factors for these health problems as well as effective corrective and therapeutic measures. Med Pr 2018;69(4):383–394
PL
Wstęp Obciążenie fizyczne, ekspozycja na hałas oraz intensywny kontakt skóry z instrumentem muzycznym wynikające z pracy muzyka mają wpływ na rozwój dolegliwości układów mięśniowo-szkieletowego, słuchowego oraz skóry. Celem tego opracowania jest rozpoznanie problemów zdrowotnych związanych z grą na instrumencie w grupie polskich muzyków oraz wskazanie różnic w tym zakresie pomiędzy studentami a profesjonalistami. Materiał i metody W badaniu kwestionariuszowym udział wzięło 255 muzyków, którzy odpowiedzieli na zaproszenia do badania – 104 studentów oraz 151 aktywnych zawodowo muzyków posiadających wykształcenie muzyczne. Kobiety stanowiły 61% całej próby. Średnia wieku w badanej grupie wyniosła 31 lat, a średni staż gry na instrumencie – 23 lata. Wyniki Dolegliwości mięśniowo-szkieletowe zaobserwowało u siebie 10–79% badanych muzyków (w zależności od lokalizacji objawów). Dolegliwości słuchowe (nadwrażliwość na dźwięki – 52%, pogorszenie słuchu – 43%, szumy uszne – 41%) i skórne (pogrubienia skóry – 69%, otarcia naskórka – 58%, reakcje alergiczne – 26%) występowały rzadziej i określane były jako mniej nasilone. Badani profesjonaliści opisywali swoje dolegliwości słuchowe (nadwrażliwość na dźwięki, pogorszenie słuchu oraz szumy uszne) jako istotnie intensywniejsze niż zgłaszali to studenci. Młodzi muzycy natomiast skarżyli się na bardziej dotkliwe otarcia naskórka w stosunku do podobnych objawów wskazywanych przez badanych profesjonalnych muzyków. Nie wykazano żadnych różnic dotyczących dolegliwości mięśniowo-szkieletowych pomiędzy studentami a profesjonalistami. Wnioski Zagrożenia dla zdrowia wynikające z gry na instrumencie przekładają się na relatywnie duże rozpowszechnienie dolegliwości mięśniowo-szkieletowych, ale także dolegliwości słuchowych i skórnych. Kluczowe są zatem poszukiwania czynników zwiększających ryzyko wystąpienia tych dolegliwości, a także skutecznych metod korekcyjnych i terapeutycznych. Med. Pr. 2018;69(4):383–394
7
51%
EN
Background This study aimed at exploring the phenomenon of motor vehicle accidents (MVA). The following research questions were addressed: what are the immediate reactions to accidents among MVA perpetrators, do MVA perpetrators develop posttraumatic stress symptoms, and what are the differences between high and low symptomatic signs in terms of socio-demographics and accident features? Material and Methods Post-traumatic stress disorder (PTSD) questionnaire by Watson et al. in the Polish adaptation was applied to assess PTSD and its subclinical symptoms. The information on the MVA nature, declared MVA causes, drivers’ reactions after MVA, as well as on the age, education and history of driving in the study group was collected. The results of psychological examination obtained from 209 MVA perpetrators were analyzed. The examination took place at least 1 month after the accident. Results In 1/3 of the study group no physiological reactions were observed directly after the accident, while 46% of respondents experienced trembling and shaking and about 30% of subjects were crying or having tears in their eyes. Compassion for the injured and victims, guilt, helplessness and fear were the most common among immediate psychological reactions related to the accident. On the day of psychological examination 11.2% of drivers met diagnostic criteria for PTSD according to the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fourth edition (DSM-IV). Drivers showing low and high PTSD symptoms did not differ in terms of age, education, and subjective perception of accident cause. Women were significantly overrepresented it the group meeting the diagnostic criteria for PTSD. Conclusions The results of the study indicate the need to carry on systematic screening for mental health problems in drivers involved in serious MVA as a part of strategy for improving road safety. Med Pr 2015;66(4):525–538
PL
Wstęp W prezentowanym artykule przedstawiono wyniki badań nad konsekwencjami psychologicznymi uczestnictwa w wypadku drogowym u jego sprawców. Poszukiwano odpowiedzi na następujące pytania badawcze: jakie są bezpośrednie reakcje sprawców na wypadek drogowy, czy u sprawców wypadków drogowych występują objawy zaburzenia po stresie traumatycznym (post-traumatic stress disorder – PTSD) i co różnicuje osoby o wysokim nasileniu symptomów PTSD od osób o niskim nasileniu tego stresu? Materiał i metody W badaniu wykorzystano Kwestionariusz do badania zaburzenia po stresie traumatycznym (K-PTSD) i ankietę pozwalającą uzyskać informacje na temat charakteru wypadku, deklarowanych przyczyn wypadku, bezpośrednich reakcji na wypadek oraz cech demograficznych badanych. Badanie przeprowadzono wśród 209 sprawców wypadków drogowych, w czasie nie krótszym niż miesiąc od wypadku. Wyniki Jedna trzecia badanych zadeklarowała, że tuż po wypadku nie doświadczała żadnych fizjologicznych reakcji na niego. Czterdzieści sześć procent osób doświadczyło takich stanów jak drżenie całego ciała lub kończyn, a około 30% płakało lub miało łzy w oczach na miejscu zdarzenia. Współczucie dla ofiar, poczucie winy, bezradności i strach były najpowszechniejszymi doznaniami ze wszystkich badanych bezpośrednich reakcji na wypadek. W dniu badania psychologicznego u 11,2% sprawców wypadku można było rozpoznać PTSD zgodnie z kryteriami DSM-IV (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fourth edition – Diagnostyczny i statystyczny podręcznik zaburzeń psychicznych, wydanie 4). Osób o wysokim i niskim natężeniu symptomów PTSD nie różniły wiek, wykształcenie ani subiektywne postrzeganie przyczyn wypadku. Z kolei wśród osób z rozpoznanym PTSD istotnie częściej występowały kobiety. Wnioski Wyniki badania wskazują na konieczność wprowadzenia monitoringu stanu zdrowia psychicznego u kierowców uczestniczących w poważnych wypadkach drogowych jako części strategii poprawy bezpieczeństwa na drogach. Med. Pr. 2015;66(4):525–538
EN
The key activity in good practice of occupational medicine is to control, on a regular basis, the workers’ health and how it is affected by the work environment and – consequently – to provide the employers and employees with advice regarding the organization, ergonomics, physiology and psychology of work. Occupational medicine practitioners should remember that certain duties are performed both at work and at home. This issue is particularly important in preventive healthcare of pregnant working women. Taking the above into consideration, we reviewed the literature with respect to nuisance and occupational risk factors, which might be associated with professional and household duties. The research indicates the need to reduce activities that require frequent bending or lifting, put a women at risk of falling or cause excess occupational stress for pregnant women. We would like to draw the doctors’ attention to the possibility of exceeding a 4-hour limit of work at video display terminals and negative effects of low physical exercise and sitting for a long time both at work and at home. Since long working hours (over 40 h/week) affect the course of pregnancy negatively, total working time at work (including any additional jobs) and at home must be taken into account in the occupational risk assessment. To sum up, we emphasize that preventive healthcare of pregnant working women should mainly include education programmes. Women need to know how to perform their work safely and pay attention to the scope and frequency of household tasks (duties). Med Pr 2015;66(5):713–724
PL
Kluczowym działaniem w ramach dobrych praktyk w opiece profilaktycznej jest systematyczna kontrola stanu zdrowia pracujących, ocena jego związku przyczynowego z warunkami pracy oraz w efekcie – udzielanie pracownikom i pracodawcom porad w zakresie organizacji pracy, ergonomii, fizjologii i psychologii pracy. Lekarz medycyny pracy powinien przy tym pamiętać, że niektóre czynności wykonywane przez pracowników nie tylko wchodzą w zakres obowiązków zawodowych, ale są wykonywane przez nich również w domu. Taka świadomość jest szczególnie ważna w opiece profilaktycznej nad pracującą ciężarną. Biorąc powyższe pod uwagę, autorzy niniejszej publikacji dokonali przeglądu piśmiennictwa pod kątem uciążliwości i czynników szkodliwych, na które kobiety w ciąży mogą być narażone w trakcie wykonywania pracy zawodowej i w warunkach domowych. Przedstawione wyniki badań wskazują konieczność minimalizowania u ciężarnych czynności wymuszających częste pochylanie się, grożących upadkiem, wymagających dźwigania oraz związanych z nadmiernym stresem. Zwrócono uwagę na możliwość przekraczania łącznie w pracy i w domu obecnie obowiązującego w polskim prawie limitu 4 godzin pracy przy komputerze – głównie ze względu na wiążący się z tym niekorzystny wpływ niskiej aktywności fizycznej i długotrwale utrzymywanej pozycji siedzącej. Ze względu na niekorzystny wpływ pracy powyżej 40 godz. tygodniowo na przebieg ciąży w ocenie ryzyka zawodowego wskazana jest analiza łącznego czasu pracy ciężarnej z uwzględnieniem dodatkowych prac zarobkowych i zajęć domowych. W podsumowaniu autorzy podkreślają, że opieka profilaktyczna nad pracującą ciężarną wymaga edukowania ciężarnych w zakresie sposobu wykonywania obowiązków służbowych, ze zwróceniem uwagi na zakres i częstość czynności domowych analogicznych do zawodowych. Med. Pr. 2015;66(5):713–724
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.