Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 22

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
1
100%
PL
Niniejszy artykuł rozważa zarzut wobec libertarianizmu sformułowany przez G.A. Cohena. Zarzut ten mówi, że libertarianizm definiuje wolność w kategoriach sprawiedliwości, zaś sprawiedliwość w kategoriach wolności. Autor skupia się na szczególnym aspekcie tego zarzutu – wyrażonym w jednym z eksperymentów myślowych zaproponowanych przez Cohena – zgodnie z którym odpowiedź na pytanie o to, czy osoba B zmusza osobę A do zrobienia φ, nie zależy od tego, czy działania osoby B są prawowite, czy nie. Posługując się hohfeldowską analizą podstawowych pojęć jurydycznych, autor dowodzi, że jeżeli działania osoby B są prawowite, to skłonienie osoby A do podjęcia działania φ nie może – za cenę popadnięcia w sprzeczność – być uznane za przymus. Jeżeli osoba B ma wolność jurydyczną skłonienia osoby A do podjęcia działania φ, to osoba B nie może jednocześnie i pod tym samym względem mieć obowiązku nieskłonienia osoby A do podjęcia działania φ. Jednak dokładnie taki wniosek wynikałby z przyjęcia stanowiska, że osoba B przez swoje prawowite działania mogłaby zmusić osobę A do zrobienia φ. Jeśli działania te zmuszałyby osobę A do podjęcia działania φ, wówczas wydatkowanie jakiejkolwiek pracy związanej z robieniem φ byłoby przypadkiem jej niedobrowolnego wydatkowania i konstytuowało tym samym naruszenie praw osoby A do owej pracy. Jeżeli natomiast prawa osoby A do jej pracy faktycznie zostałyby naruszone przez działania osoby B, to zgodnie z hohfeldowskim aksjomatem korelatywności na osobie B musiałby spoczywać obowiązek niepodejmowania tych działań. Całe powyższe rozumowanie opiera się jednak na założeniu, że osoba B ma wolność jurydyczną do ich podjęcia.
EN
In the present paper the author considers a challenge to libertarianism posed by G.A. Cohen. The charge issued by Cohen says that libertarianism defines freedom in terms of justice and justice in terms of freedom. The paper deals with an aspect of this charge as expressed by one of Cohen’s thought experiments according to which it is not the case that the answer to the question whether person B forces person A to do φ depends on whether person B’s actions are legitimate or not. Employing the Hohfeldian analysis of fundamental jural conceptions, the author demonstrates that if person B’s actions are legitimate, then making person A to do φ cannot, at pains of contradiction, be considered forcing. If person B is at a liberty to make person A to do φ, then person B cannot at the same time and in the same respect be at duty not to make person A to do φ. Yet, this is exactly what would follow if we adopted the stance that person B’s legitimate actions force person A to do φ. If they forced person A, then the expenditure of whatever labour needed to do φ would not be a voluntary expenditure and thereby would constitute a violation of person A’s rights to this labour. However, if person A’s rights were violated by person B’s actions, then via Hohfeldian Correlativity Axiom person B would have to be at duty not to undertake these actions. Yet, the whole reasoning started from the assumption that person B is at liberty to undertake them.
2
Content available Zaproszenie do socjologii obywatelskiej
100%
EN
The article is an invitation to civic sociology and its purpose is to present a new form of sociological knowledge, which assumes a non-disciplinary way of dividing sociological work. The text consists of three parts. The first contains a critique of the term civil society. The second is an outline of the civil sociology project - its basic assumptions and research directions. Finally, in the third part, the author presents the social, scientific and political circumstances in favor of the emergence of civil sociology which is a broad third path between academic rhetoric and political commitment.
PL
Artykuł stanowi zaproszenie do socjologii obywatelskiej, a jego celem jest prezentacja formy wiedzy socjologicznej, która zakłada nowy sposób podziału pracy socjologicznej. Tekst składa się z trzech części. Pierwsza zawiera krytykę pojęcia społeczeństwo obywatelskie. Druga stanowi zarys projektu socjologii obywatelskiej - jej podstawowych założeń oraz kierunków badań. W trzeciej części autor przedstawia społeczne, naukowe i polityczne okoliczności przemawiające za powstaniem socjologii obywatelskiej - szerokiej trzeciej drogi pomiędzy akademicką retoryką, politycznym zaangażowaniem.
3
Content available Libertarianizm i teoria praw podmiotowych
100%
EN
The present paper raises a question about what analytical theory of rights is entailed by the libertarian theory of justice. The paper hypothesises that libertarianism presupposes or at least endorses the Will Theory of rights. This thesis is then discussed with reference to the following key points: (1) libertarian concept of private property rights; (2) function of libertarian private property rights; (3) justification of libertarian private property rights; (4) thin character of libertarian theory; (5) libertarian principles of just distribution of property rights; (6) libertarian vision of political order. It is demonstrated that the Will Theory of rights allows for the adequate analytic explanation of the libertarian theory of justice on all counts. Besides, it is argued that the competitive theory of rights, namely the Interest Theory is unable to provide libertarianism with such an explanation without help of substantive and ad hoc assumptions.
PL
Artykuł podejmuje problem założeń libertariańskiej teorii sprawiedliwości w zakresie teorii praw podmiotowych. Tekst stawia tezę, iż libertarianizm presuponuje Teorię Woli w analizie uprawnień. Argumentacja stawianej tezy przebiega na sześciu płaszczyznach: (1) libertariańskiego pojęcia praw własności prywatnej; (2) identyfikowanej przez libertarianizm funkcji praw własności prywatnej; (3) libertariańskiego uzasadnienia praw własności prywatnej; (4) wąskiego charakteru libertariańskiej teorii politycznej; (5) libertariańskich zasad sprawiedliwej dystrybucji praw własności prywatnej; (6) libertariańskiego modelu ładu politycznego. Artykuł wskazuje, iż poza tym, że Teoria Woli dostarcza analitycznego wyjaśnienia libertariańskiej teorii sprawiedliwości na wszystkich tych płaszczyznach, jej konkurentka, czyli Teoria Interesu, nie jest w stanie wygenerować takiej artykulacji bez szeregu arbitralnych założeń ad hoc i dlatego pozostaje niekompatybilna z libertarianizmem.
EN
The matter of this essay is a problem of communitarian terminology in Polish research on a contemporary political philosophy. The author identifies three aspects of this problem: 1. historical; 2. stricte terminological; 3. substantial. In these three aspects author diagnoses three difficulties demanding solution: 1. lack of sufficient information about history of communitarian terminology in Polish professional literature; 2. confusion of ideas in Polish research on communitarianism; 3. occurrence in Polish professional literature substantial mistakes caused by these two difficulties. The aim of this essay is to provide the resolving to these difficulties by: 1. presenting the evolution of communitarian vocabulary; 2. presenting the argumentation against the confusion of ideas; 3. refutation of substantial mistakes.
5
Content available Libertarianism and Obligatory Child Support
100%
PL
Przedmiotem dociekań niniejszego artykułu jest relacja pomiędzy libertarianizmem a instytucją alimentów na dzieci. Artykuł wskazuje, że instytucja ta jest niekompatybilna z klasyczną libertariańską teorią sprawiedliwości dystrybutywnej, reprezentowaną przez takich libertariańskich filozofów polityki, jak: Murray N. Rothbard, Hans-Hermann Hoppe, Walter Block, Stephan Kinsella czy Robert Nozick. Pomimo tej niekompatybilności z klasycznym libertarianizmem głównym problemem badawczym artykułu jest pytanie o to, z którą interpretacją libertariańskiej teorii sprawiedliwości dystrybutywnej instytucja ta może być kompatybilna. Tezą, którą stawia niniejszy artykuł, jest twierdzenie, że tą interpretacją jest teoria Israela M. Kirznera bazująca na tak zwanej etyce odkrywcy-twórcy. W badaniach użyto metody równowagi refleksyjnej.
EN
In the present paper, I investigate the relation between the institution of obligatory child support and libertarianism, particularly a libertarian theory of distributive justice. I demonstrate that the institution of obligatory child support is incompatible with the classical libertarian theory of distributive justice as represented by Murray N. Rothbard, Hans-Hermann Hoppe, Walter Block, Stephan Kinsella or Robert Nozick. However, the main research question that I address in the paper is: What construal of the libertarian theory of distributive justice is the institution of obligatory child support compatible with? I hypothesise that obligatory child support is compatible with the libertarian theory of distributive justice interpreted in terms of the “finders-creators ethic”, as represented by Israel M. Kirzner. To inquire into the main research problem, I employ the method of reflective equilibrium.
PL
Artykuł ten analizuje za pomocą metody równowagi refleksyjnej warunki tła naszych rozważnych sądów na temat sprawiedliwości dystrybutywnej, wygenerowanych przez eksperyment myślowy określany mianem „Trójki dzieci i fletu”. Eksperyment ten został zaproponowany i w interesujący sposób skomentowany przez Amartya Sena w jego książce pod tytułem The Idea of Justice. W swym artykule stawiam tezę, że – w przeciwieństwie do konkluzji, które Sen wywiódł z tego eksperymentu myślowego – aby utylitarna i egalitarna wizja sprawiedliwości dystrybutywnej mogła pozostać w mocy, szereg innych twierdzeń dotyczących życia społecznego oraz dystrybucji zasobów, których nie jesteśmy chętni zaakceptować, musi być prawdziwych. Argumentuję również, że nie jest prawdą twierdzenie Sena, iż zdecydowanie o tym, który ze wzorców dystrybucji powinien przeważyć w tym eksperymencie myślowym, nie jest wcale „trudne”. Co więcej, twierdzę też, że tzw. naturalny czy libertariański model dystrybucji nie zakłada tych samych warunków tła, co utylitarny i egalitarny model dystrybucji, a których to warunków nie jesteśmy skłonni zaakceptować. W artykule swym dochodzę do wniosku, że biorąc pod uwagę cały szereg niespójności, nieintuicyjnych konsekwencji oraz sprzecznych z doniesieniami nauk szczegółowych implikacji rozwiązań utylitarystycznych i egalitarystycznych, to naturalny model dystrybucji stanowi jedyne rozwiązanie dylematu fletu.
EN
In this paper, I employ the method of reflective equilibrium to analyse background conditions of our considered judgements about distributive justice generated by a thought experiment called “Three Children and a Flute”, proposed and interestingly commented upon by Amartya Sen in his book The Idea of Justice. I claim that, contrary to Sen’s conclusions drawn from the thought experiment, for the utilitarian and egalitarian visions of distributive justice to hold other things about distribution of resources and social life that we are not willing to accept must be true and that it is not the case then that it is a ‘difficult decision’ to make what pattern of distribution should prevail in the thought experiment. To boot, I hold that libertarian or natural pattern of distribution does not presuppose these background conditions that we are not willing to accept and which are presupposed by egalitarian and utilitarian distributive patterns. I conclude that taking into consideration the fact that there is a plethora of inconsistencies, counter-intuitive consequences and anti-scientific implications of the utilitarian and egalitarian solutions to the thought experiment, it is a natural pattern of distribution that prevails in the ‘flute dilemma’.
7
Content available Proceeds of Crime, Punishment, and Libertarianism
100%
PL
W jednym ze swoich najnowszych artykułów Walter Block twierdzi, że przepadek korzyści pochodzących w niebezpośredni sposób z przestępstwa byłby niekompatybilny z libertarianizmem. W naszym artykule argumentujemy, że twierdzenie to jest błędne. Na wsparcie naszej tezy wysuwamy dwa ogólne argumenty. Pierwszy z nich wychodzi od rozróżnienia pomiędzy restytucją a karą i wskazuje, że utrata rzeczonych korzyści nie skutkowałaby – wbrew twierdzeniom Blocka – nierównością horyzontalną w ramach sprawiedliwości retrybutywnej. Drugi z nich odnosi się do libertariańskich zasad sprawiedliwości dystrybutywnej i dowodzi, że rzeczone korzyści należą do stron poszkodowanych działaniem przestępcy. Razem wzięte, argumenty te konkluzywnie wskazują, że przepadek korzyści pochodzących niebezpośrednie z przestępstwa jest kompatybilny z libertarianizmem.
EN
In his recent publication, Walter Block claims that disgorgement of indirect proceeds of crime is incompatible with libertarianism. The present paper argues that Block’s claim is incorrect. In support of this position two general arguments are offered. The first one builds on the distinction between restitution and punishment, showing that forfeiture of assets derived indirectly from crime would not – contra Block – result in unequal punishment under retributive justice. The second one refers to libertarian principles of distributive justice and demonstrates that indirect proceeds of crime are owned by the aggrieved parties. Put together, these arguments conclusively show that the idea that indirect proceeds of crime should be forfeited is compatible with libertarianism.
8
Content available Free market, blackmail, and Austro-libertarianism
100%
EN
In the present paper we examine the standard Austro-libertarian account of blackmail according to which blackmail should be legal as it does not coerce the blackmailee to part with his property and so cannot be subsumed under extortion. Against this account we put forth a preliminary argument or a hypothesis, if you will, that even if blackmail cannot be subsumed under extortion, it still does not follow that it should be legal, for it might be subsumed under fraud. Indeed, the hypothesis we would like to offer for consideration is that blackmail is fraud, at least under some circumstances. To wit, we claim that even if the blackmailer does not coerce the blackmailee, in cases in which the blackmailer does not have an intention to execute his otherwise legal threats, he nonetheless deceives the blackmailee, thereby inducing him to part with his property. This is fraud and it renders the blackmailee’s property transfer involuntary and invalid. As fraud should be illegal under Austro-libertarianism, so should blackmail.
EN
A serious disease of the contemporary world is a state of “the loss of being”. We started to see redundance of metaphysics as a result of reduction of reality to a physical dimension that had been made by positivism. There was no place for scientific discipline which subject had undergone destruction. Being was reduced to objects, to objectivity, to things which only appear to man. “is way we have lost the being, only objects have stayed, things which surrounded us (…) the true existence is confront with material existence.” The same vision of contemporary situation can be found among representatives of the “end of philosophy” discourse such as J.-F. Lyotard, G. Vattimo, O. Marquardt, R. Rorty, P. Laslett.
EN
The aim of this essay is to provide a theoretically satisfactory definition of communitarianism, a definition which would be theoretically prolific and so fully substantial that it would allow to distinguish communitarianism from the other philosophical streams; and it would give us an answer as to why a given idea or thinker is categorized as communitarian. The essence of this goal is to show a rationally justified method of constructing the definition of communitarianism is aim will be achieved in three steps: 1. Showing that communitarianism related research has not been able to provide a theoretically satisfactory definition of the philosophy; 2. Identifying the causes of this theoretical failure; 3. Formulating a rational method for constructing the theoretically satisfactory definition of communitarianism.
EN
The dynamic and range of polemics among social scientists can testify to branches of science vivacity and progress. Especially when those polemics’ implications are not closed inside the academic world, but they influence social and political life. This situation refers to liberal-communitarian debate. In 1956 Peter Laslett in Philosophy, Politics and Society announced the death of political philosophy. This subdisciplines’ end, as well as the whole philosophy, was connected with the rudimental modern world’s split in the humanistic and scientific vision. The collapse and rot of the political philosophy (Leo Strauss) reached their culmination in the logical positivism and its derivatives’ supremacy time. This neopositivism had been looking for the clear criteria of the science and metaphysic’s demarcation and, at the same time, had tried to exclude metaphysic outside the legitimated reflection.
12
Content available Is the Rothbardian Theory of Punishment Retributive?
100%
PL
Murray Rothbard twierdzi, że „jest oczywistym, że nasza teoria proporcjonalnej kary-iż ludzie mogą być ukarani przez utratę swoich praw do poziomu, do którego sami pogwałcili prawa innych -jest, szczerze mówiąc, retrybutywną teorią kary, teorią ‘ząb (lub dwa zęby) za ząb’”. Niniejszy artykuł argumentuje, że tak nie jest. Rola, jaką Rothbard przypisuje ofiarom w określaniu kary, uzasadnia zaklasyfikowanie jego teorii kary jako teorii korekcyjnej raczej niż retrybutywnej, ponieważ przyznanie ofiarom praw decydowania o karze podważa wymóg sprawiedliwości retrybutywnej, aby przestępcy byli karani wyłącznie dlatego, że na to zasługują i dokładnie w tej mierze, w jakiej na to zasługują. Zamiast dawać przestępcom to, na co obiektywnie zasługują, rothbardowska teoria kary pozwala ofiarom zamienić wymierzenie kary na uzyskanie odszkodowania lub zadośćuczynienia, również w formie zemsty.
EN
Murray Rothbard claims that it is “evident that our theory of proportional punishment-that people may be punished by losing their rights to the extent that they have invaded the rights of others-is frankly a retributive theory of punishment, a ‘tooth (or two teeth) for a tooth’ theory.” The present paper argues that it is not. The role that Rothbard assigns for victims in determining punishment justifies classifying his theory of punishment as corrective rather than retributive, for vesting victims with rights over punishment defeats the retributive justice requirement that criminals are punished solely because they deserve it and in accordance with their respective deserts. Instead of giving offenders what they objectively deserve, the Rothbardian theory of punishment allows victims to seek compensation in various forms, including revenge.
EN
The present paper deals with the problem of voluntary slavery lawfulness within the libertarian theoretical framework. It hypothesises that libertarian theory of natural rights assumes the possibility of licit slavery contracts and that it stems logically from the alienability and compossibility of natural rights. Moreover, the paper discusses arguments against voluntary slavery presented in the literature. The method of logical analysis has been employed to examine validity of the hypotheses.
PL
Artykuł dotyczy problemu możliwości prawnej istnienia dobrowolnego niewolnictwa na gruncie libertariańskiej teorii naturalnych praw podmiotowych. Praca stawia hipotezę, iż teoria ta zakłada możliwość prawną istnienia umów niewolnictwa i że możliwość ta wynika logicznie ze zbywalności oraz komposybilności (compossibility) naturalnych praw podmiotowych. Artykuł prowadzi dyskusję z przedstawianymi w literaturze przedmiotu argumentami negującymi taką możliwość. W pracy wykorzystano metodę analizy logicznej.
EN
The aim of the essay is to present and analyse one of the most well-recognized and ubiquitously deployed method in political philosophy, namely the method of reflexive equilibrium. The focus and scope of the article is a practical employment of the method to solve such real life moral quandaries as an abortion problem or more thought-experimental conundrums as the trolley paradox. The author contends that what is recognized as so-called wide reflexive equilibrium is of a particular merit for moral reasoning, especially by virtue of the background theories’ contribution to the upshot of the procedure in question.
EN
The aim of this study is to draw a distinction between two kinds of an assertion that social science should be a “value-free” science. The first one states that social science should not be interfered by political, philosophical, moral or religious convictions and prejudices of scientists. Science ought to be based on reliable data only and scientists have to leave their ideologies behind the door. Descriptive social science should not to be reduced to apportioning praise or blame among the actors on the political scene. In this „ideological sense” social science is and ought to be non-evaluating. The second kind of the assertion says that in the process of forming concepts for descriptive social science we not only need but also must rely on some more or less conscious evaluation of social phenomena. This „must” is derived for instance from the necessity of making a decision which kind of phenomena counts as for example: law, state, leadership etc. The most rational and efficient way of making such kind of choice is to based social science on consideration of practical philosophy. In this „conceptual sense” social science is not and it should not to be valuefree. This essay develops an argumentation for such understanding of a problem of axiological neutrality in social science and by doing this represents the tradition of classical rationalism in thinking about human affairs.
PL
Łukasz Dominiak, The Four Concepts of ‘zoon politikon’: Remarks Concerning. the Problem of the Political Nature of ManThe article examines four different models of understanding the conceptof zoon political. It is presupposed that this classical notion can stillserve as a means of description of the fundamental tenets of politicallife as it appears within contemporary political communities. The firstmodel taken into consideration is called “the individualistic concept”and it generally tends to reduce the political space to the issue of economicmanagement. The second model, “hegemonistic”, makes thepublic debate nothing more than a war of ideologies. The third modelamounts to the “perfectionist view” and it seems necessarily involvedin wise or just men’s looking down on their fellow citizens, so it carries the conviction that some people may be possessed of truth whereas indemocracy there can be only various opinions about what is true orjust. The fourth model, “deliberative”, is the most relevant one in thecontext of contemporary politics. Here the central, epitomic figure isSocrates, who does not possess the truth but is constantly seeking for itand searching possible answers in the realm of opinions, thus gainingexcellence as humanly possible.
EN
The article analyses the argument from the justified use of force, put forward against jusnaturalist skepticism by Stephan Kinsella. This argument is intended to show that skepticism about natural rights has become entangled in a performative contradiction, because in order to prove that no natural rights exist, it must assume the existence of such rights. The defeat of jusnaturalist skepticism, in turn, is to prove apagogically the existence of natural rights, including the libertarian private property rights. The article shows, using Hohfeld’s analysis method, that the anti-skeptical argument from the justified use of force does not achieve its goals.
PL
Artykuł analizuje argument z uzasadnionego użycia siły wysunięty przeciwko sceptycyzmowi jusnaturalistycznemu przez Stephana Kinsellę. Argument ten ma za zadanie wykazać, iż sceptycyzm odnośnie do uprawnień naturalnych wikła się w sprzeczność performatywną, ponieważ aby dowieść, że żadne prawa naturalne nie istnieją, musi on założyć istnienie takich praw. Porażka sceptycyzmu jusnaturalistycznego ma z kolei dowodzić apagogicznie istnienia uprawnień naturalnych, a więc i libertariańskich praw własności prywatnej. Artykuł wykazuje za pomocą metody analizy hohfeldowskiej, że antysceptyczny argument z uzasadnionego użycia siły nie osiąga swoich celów.
EN
The subject-matter of the present paper is one of the fundamental theoretical bases of the libertarian political philosophy: the principle of self-ownership. The research problem of the paper is the following question: Is the self-ownership principle an axiom? The research method employed in the paper is the method of disputatio. Based on the conducted research, the paper proposes the affirmative thesis: the self-ownership principle is an axiom. The paper presents a conceptual framework that distinguishes between self-possession, selfownership, and the justification of the latter. It also develops a line of argument which demonstrates that although prima facie only the self-possession is an axiom, self-possession necessarily implies selfownership, granting thereby the axiomatic status to the latter too.
PL
Przedmiotem badań podejmowanym w tekście jest jedna z głównych podstaw teoretycznych libertarianizmu: zasada autowłasności. Problemem badawczym artykułu jest pytanie: Czy zasada autowłasności jest aksjomatem? Metodą badawczą zastosowaną w artykule jest metoda disputatio. Na podstawie przeprowadzonych badań w tekście proponowana jest teza afirmatywna: zasada autowłasności ma status logiczny aksjomatu. Artykuł prezentuje wypracowaną siatkę pojęciową rozróżniającą samoposiadanie, auto własność i uzasadnienie autowłasności oraz rozwija linię argumentacyjną wskazującą, że choć prima facie to samoposiadanie, a nie autowłasność jest aksjomatem, to ponieważ samoposiadanie z konieczności implikuje autowłasność, to także autowłasność musi mieć status logiczny aksjomatu.
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.