Break-even point analysis is a classic management accounting tool. In the case of the sale of one product, the notion of the break-even point is well described in the literature, conceptually simple, and relatively easy to apply in business practice. However, when it comes to heterogeneous sales, consisting of various products, this problem is presented less frequently, and the methods used in this case exploit rather arbitrary and often ambiguous criteria. The aim of the article is to present and analyze alternative ways of determining break-even points for non-homogeneous sales based on econometric modeling methods. Production levels determined by the proposed methods meet the classical condition set for the break-even point, and in addition are optimal from the point of view of criteria used in the economic analysis. Three methods were presented: first – based on the classic criterion of profit maximization and linear programming, second – minimizing variable production costs and taking into account the scale effects on the production costs, and third – taking into account the random aspect of the business operations and maximizing the probability of profitability. According to the authors' knowledge, the proposed methods are original and are not known in the existing literature on the subject.
PL
Analiza progu rentowności jest klasycznym narzędziem rachunkowości zarządczej. W przypadku sprzedaży jednego produktu pojęcie progu rentowności jest dobrze opisane w literaturze, łatwe konceptualnie i stosunkowo proste do zastosowania w praktyce gospodarczej. Jeśli chodzi o sprzedaż niejednorodną, składającą się z różnorodnych produktów, to problem ten jest prezentowany znacznie rzadziej, a stosowane w tym przypadku metody wykorzystują dość arbitralne i często niejednoznaczne kryteria. Celem artykułu jest przedstawienie i analiza alternatywnych sposobów ustalania progów rentowności dla sprzedaży niejednorodnej, według metod modelowania ekonometrycznego. Poziomy produkcji wyznaczane proponowanymi przez nas metodami spełniają klasyczny warunek stawiany progowi rentowności, a dodatkowo są również optymalne z punktu widzenia stosowanych w analizie ekonomicznej kryteriów. Przedstawione zostały trzy metody: pierwsza – oparta na klasycznym kryterium maksymalizacji przychodu oraz programowaniu liniowym, druga – minimalizująca zmienne koszty produkcji i uwzględniająca efekty skali po stronie kosztów produkcji oraz trzecia – uwzględniająca losowy aspekt działalności przedsiębiorstwa i maksymalizująca prawdopodobieństwo osiągnięcia rentowności. Według wiedzy autorów, zaproponowane metody są oryginalne i nie są znane w dotychczasowej literaturze przedmiotu.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.