Przedmiotem niniejszych rozważań uczyniono pytanie, czy zakaz zamiany niektórych aktów normatywnych odczytywany z przepisu art. 228 ust. 6 Konstytucji RP obejmuje swym zakresem przedmiotowym również przepisy ustawy – Kodeks wyborczy, czy też przeciwnie – Kodeks ów może być poddany zmianom także w czasie trwania stanu nadzwyczajnego. Pytanie to, jest o tyle zasadne, że przepis art. 228 ust. 6 posługuje się szczególnym pojęciem „ordynacja wyborcza” niezastosowanym w tytule Kodeksu wyborczego. Rozważając przedmiotowe zagadnienie jedynie w warstwie językowej, nacechowanej formalizmem interpretacyjnym, można dojść do błędnego przekonania, iż zmiany Kodeksu wyborczego w czasie stanu nadzwyczajnego są dopuszczalne. Autor falsyfikując tę tezę, zdecydowanie opowiada się za twierdzeniem przeciwnym, zgodnie z którym w czasie stanu nadzwyczajnego nie może zostać zmieniony Kodeks wyborczy, ani żaden akt wykonawczy wydany na jego podstawie i w celu jego wykonania. Wszelkie zaś prace legislacyjne aktów tych dotyczące winny zostać zawieszone.
EN
The article deals with the question, whether the limitation of particular laws’ amendments, sourced from the provision of the Article 228 section 6 of the Polish Constitution, covers the provisions of the Electoral Code or could that Code be changed during the state of emergency. The question is especially significant, because the above mention provision uses term of ‘electoral ordinance’ which is not used in the title of that Code. Formal and strict reconsideration of that’s question could mislead us to the conclusion, which says that the Codes’ changes are acceptable during the state of emergency. The Author, falsifying that thesis, advocates in favor of other conception, which explicitly express that neither the Codes’ nor its executives acts’ changes are acceptable during the state of emergency. The same limitation binds all legislative works connected with those legal acts, which shall be suspended.
Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności niejednokrotnie była określana mianem fundamentalnego aktu prawa europejskiego. Prezentowane rozważania, poprzez charakterystykę okoliczności jej powstania, normatywnej treści, mechanizmu implementacyjnego oraz aktualnego kontekstu, w jakim obowiązuje, zmierzają do wykazania, czy twierdzenie to pozostaje zasadne w aktualnej rzeczywistości prawno-politycznej. Nie budzi co prawda wątpliwości, że to właśnie w Konwencji państwa-sygnatariusze po raz pierwszy przyjęły na siebie prawne zobowiązanie ochrony podstawo- wych wolności i praw człowieka, a co szczególnie istotne – wyraziły zgodę na to, by każda jednostka mogła kierować przeciwko każdemu z nich skargi indywidualne, wnoszone do specjalnie powołanego międzynarodowego organu sądowego kompetentnego do wią- żącego rozstrzygania, czy doszło do naruszeń chronionych wolności lub praw. Był to przełomowy moment w rozwoju prawa międzynarodowego, w którym przez wieki zakorzeniło się przekonanie, że rozstrzyganie o wolnościach i prawach jednostek należy do jurysdykcji krajowej, a jednostki nie mają podmiotowości międzynarodowo-prawnej. Konwencja stworzyła zatem mechanizm implementacyjny, którego rola w zakresie wytyczania standardów ochrony wolności i praw człowieka jest nie do przecenienia. Niemniej jednak nie można tracić z pola widzenia, że funkcjonowanie w europejskiej przestrzeni prawnej Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej oraz słabość Rady Europy, przejawiająca się w zrzeszaniu dużej liczby państw o dość zróżnicowanej kulturze prawnopolitycznej oraz zróżnicowanych standardach demokracji, sprawiają, że praktyczna doniosłość Konwencji ulega i – jak należy się spodziewać – będzie ulegać nieustannej weryfikacji.
EN
Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms is often referred as a fundamental instrument of the European law. The following study, through a detailed description of the circumstances of creation of the Convention, its normative content, enforcement mechanism and the current context in which it is in force, seeks to demonstrate whether the above statement remains valid in the current political and legal reality. It is true that in the Convention sovereign states accepted for the first time legal obligations to secure the classical human rights and freedoms and – what is particularly relevant – to allow all individuals to bring applications against the state, leading to a specially founded international judicial body finding them in breach. This was a crucial, revolutionary step in the evolution of the international law that, for centuries, had been based on such deeply entrenched foundations as the ideas that the settlement of the freedoms and rights of individuals was within the domestic jurisdiction of states and that individuals were not subjects of rights in this law. The Convention has thus generated the effective enforcement mechanism in the world, which contribution to the setting of standards for the protection of human rights and freedoms is unrivalled. However, it cannot be lost from one’s sight that currently the presence of the Charter of Fundamental Rights of the European Union in the European legal space and the weakness of the Council of Europe, under of which auspices the European Convention on Human Rights was adopted, manifesting itself in the fact that it associates a large number of countries with quite diverse po- litical and legal culture and the standards of democracy, make the practical importance of the Convention be the subject of constant verification.
The deliberations made hereby, deals with Articles 3 and 4 of the draft of the first charter of a new Polish Civil Code (the project of 2008), drown up by the Codification of Private Law Commission, upon the conduct of Professor Zbigniew Radwański. These provisions, in authors’ views, tend to juridificate the directives of legal interpretation, which are grounded in the Polish’s legal theory. The purpose of the article is, on the one hand, to analyse submitted project through the prism of the principles of techniques of a proper legislation, and – on the another – to analyse it by the perspectives of detailed law studies – the legal theory, the constitutional law and the European law. In addition to submitted project, the authors propose to delay that provisions. The criticism is fully supported by authors’ own proposals, which let the faults to be almost completely corrected. Nevertheless the proposed solutions should not became a written part of a Polish legal system. That is, what the authors intended to explain.
The article provides an analysis of the signal function of the Constitutional Tribunal in the Republic of Poland. The issue is presented in the context of the discussion based on directions of changes provided in the Constitutional Tribunal Act of 25th June 2015. For a proper assessment of the desirable legislative solutions, it is necessary to consider the current state with reference to both historical and comparative aspects. In consequence of that methodology, it must be emphasized that identifi ed gaps in the current regulations prevent reaching the aim of the function. Its main idea is to ensure coherency and completeness of the legal system. As it is maintained in the Act of 25th June 2015, such a situation would undoubtedly undermine the meaning of existence of this institution, as its practical importance would continue to be negligible.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.