Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Piętno a obraz siebie osób z niepełnosprawnością ruchową: raport z badań jakościowych

100%

Jóźwiak W. , Kwiatkowska A.

Człowiek - Niepełnosprawność - Społeczeństwo

|

2016

|

nr 4(34)

33-50

PL

Celem badania było określenie, jak osoby z niepełnosprawnością ruchową postrzegają siebie oraz czy w obrazie własnej osoby zawierają się stereotypy społeczne dotyczące osób z niepełnosprawnościami. W badaniu wzięło udział 16 osób (w tym 13 kobiet) z niepełnosprawnością ruchową o zróżnicowanym poziomie sprawności. Badanie miało charakter eksploracyjny i do jego przeprowadzenia wykorzystano metodologię badań jakościowych (pytania otwarte, wywiad). Wykorzystano także fragment Kwestionariusza Spostrzegania Społecznego (Jarymowicz, 1994). Wywiad, częściowo ustrukturyzowany, zawierał pytania dotyczące następujących kategorii: samoocena, obraz własnego ciała, umiejętności, przełomowy moment w życiu, postrzeganie przez innych, reakcje otoczenia związane z niepełnosprawnością i sposób radzenia sobie z nimi. Wypowiedzi badanych koncentrowały się przede wszystkim na pozytywnych aspektach postrzegania siebie i wydawałoby się, że nie włączają oni do obrazu własnej osoby cech stereotypowych oraz nie doświadczają dyskryminacji ze strony otoczenia. Szczegółowe analizy pokazały jednak, że stereotypy dotyczące osób z niepełnosprawnościami i osobiste doświadczenia miały znaczenie dla konkretnych obszarów funkcjonowania badanych osób, takich jak obraz własnego ciała i pełnienie ról rodzicielskich, co wiązało się przede wszystkim z odczuwaniem negatywnych emocji, przejęciem stereotypowego postrzegania i zmianami w zachowaniu.

EN

The purpose of the study was to examine how people with physical disabilities perceived themselves and whether their self-image contained social stereotypes of people with disabilities. The sample consisted of 16 respondents (13 women) with various physical disabilities of differentseverity. It was an exploratory study carried out within the qualitative paradigm (open questions, interviews). The semi-structured interview was based on questions related to self-esteem, body image, capabilities, breakthrough moments in life, perception by others, others’ reactions to disability and strategies used to cope with those reactions. Also, parts of the Social Perception Questionnaire (Jarymowicz, 1994) were used. The interviewees focused mainly on the positive aspects of self-perception and it could seem that their self-image did not contain stereotypes and that they did not experience discrimination from society. However, detailed analyses showed that disability stereotypes and personal experiences had an impact on some areas, such as body image and serving parental roles. In these areas, negative emotions, stereotyped views and behavioral changes were observed.

2

Dorobek i perspektywy badań nad życiem i działalnością Stanisława Kostki Potockiego prowadzonych w Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie. W dwusetną rocznicę śmierci

100%

Kwiatkowska A. , Paprocka-Gajek J.

Studia Wilanowskie

|

2021

|

tom XXVIII

21-39

EN

The museum established in the Wilanów residence by Stanisław Kostka Potocki was the first art museum in Poland. Today, on the bicentenary of the death of its founder, we reflect upon the activities and prospects for research on Potocki's legacy conducted with the participation of the Museum of King Jan III's Palace at Wilanów. In 2014, in cooperation with the Winckelmann Society, the Museum initiated the project “Johann Joachim Winckelmann i/und Stanisław Kostka Potocki. Nowe badania i dokumenty/Neue Forschungen und Dokumente”, aimed at studying the influence of Winckelmann's works on art collecting in Central Europe, including the activity of Stanisław Kostka Potocki. As part of the project, a German translation of Potocki's most important work, O sztuce u dawnych, czyli Winkelman Polski, has been published. The popularisation of Potocki's output is also carried out by way of organising numerous scientific conferences and publishing studies on his literary legacy (cf. O spuściźnie literackiej Stanisława Kostki Potockiego. Studia i szkice), political activity (M. Getka-Kenig, Stanisław Kostka Potocki. Studium magnackiej kariery w dobie upadku i “wskrzeszenia” Polski), the ways of developing his collection of works of art, as well as the stories of individual objects therein, such as the image of the Salvator Mundi by Leonardo da Vinci or the portrait of Stanisław Kostka Potocki by Jacques-Louis David. At the same time, research is being carried out on Potocki's collection itself, as well as on his manuscripts and letters. The results of this research are presented in the form of exhibitions organised by the Museum (“Leonardiana in Polish Collections”) and numerous articles published in Wilanów Studies. The profound change, currently underway, of the profile of both the permanent and temporary exhibitions in the interiors of the Wilanów Palace aims to emphasise the significance of the Enlightenment idea of collecting as practised by Stanisław Kostka Potocki. The section of the exhibition on the first floor of the palace, presenting the art collecting achievements of the third generation of the Potocki family in Wilanów, will be made available to the public in 2022.

3

Wpływ stężeń terapeutycznych zyprazydonu na poziom wolnych tioli i związków reagujących z kwasem tiobarbiturowym w osoczu – badania in vitro

80%

Dietrich-Muszalska A. , Kopka J. , Kontek B. , Kwiatkowska A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2012

|

tom 12

|

nr 4

237-246

EN

The first and second generation antipsychotics may induce opposing effects on redox. Establishing the effects of antipsychotics on oxidative stress biomarkers is very important in clinical respect, because these drugs are used for the treatment of mental disorders in which oxidative stress occurs. Effects of ziprasidone on redox processes are not sufficiently known as yet. The study was aimed at establishing the effects of ziprasidone in doses recommended for mechatreatment of acute episode of schizophrenia on human plasma free thiols and thiobarbituric acid-reactive substances (TBARS) in in vitro model. Material and methods: Blood for the study was collected from 10 healthy male volunteers (aged 24-26 years) for ACD solution. Active substance of ziprasidone was dissolved in 0.01% dimethyl sulfoxide to the final concentrations (139 ng/ml and 250 ng/ml) and incubated with plasma for 24 hours at 37°C. Control samples were performed for each experiment (without the drug). The free thiols level was measured using the Ellman method, whereas the levels of thiobarbituric acid-reactive substances by spectrophotometric method (acc. to Rice-Evans, 1991). The results were analysed using the paired Student t-test (StatSoft Inc., Statistica v. 6.0). Results: In relation to control samples, ziprasidone in concentrations 139 ng/ml and 250 ng/ml after 24 hours’ incubation with plasma caused a statistically insignificant increase in the free thiols level in plasma (p>0.05), whereas in concentration 250 ng/ml – an increase in TBARS concentration by 27.6% (p=3.9×10-4). Conclusions: Ziprasidone in concentrations corresponding to doses used for treatment of acute episode of schizophrenia does not induce any significant increase in the free thiols level in plasma, simultaneously significantly increasing plasma lipid peroxidation.

PL

Leki przeciwpsychotyczne pierwszej i drugiej generacji mogą wywierać przeciwstawne działanie na procesy redoks: pro- lub antyoksydacyjne. Ustalenie wpływu leków przeciwpsychotycznych na biomarkery stresu oksydacyjnego ma duże znaczenie kliniczne, ponieważ leki te są stosowane w zaburzeniach psychicznych, w których występuje stres oksydacyjny. Działanie zyprazydonu na procesy redoks nie jest dostatecznie poznane. Celem badania było ustalenie wpływu zyprazydonu w dawkach rekomendowanych do leczenia ostrego epizodu schizofrenii na wolne tiole w ludzkim osoczu oraz na związki reagujące z kwasem tiobarbiturowym (TBARS) w modelu in vitro. Materiał i metody: Krew do badań pobrano od 10 zdrowych ochotników płci męskiej (w wieku 24-26 lat) na roztwór ACD. Substancję aktywną zyprazydonu rozpuszczono w 0,01% dimetylosulfotlenku do stężeń końcowych (139 ng/ml i 250 ng/ml) i inkubowano z osoczem przez 24 godziny w temperaturze 37°C. Do każdego doświadczenia wykonano próby kontrolne (bez leku). Oznaczenia poziomu wolnych tioli przeprowadzono metodą Ellmana, a stężenia związków reagujących z kwasem tiobarbiturowym – metodą spektrofotometryczną (wg Rice’a-Evansa, 1991). Do analizy wyników zastosowano sparowany test t-Studenta (StatSoft Inc., Statistica v. 6.0). Wyniki: W odniesieniu do prób kontrolnych zyprazydon w stężeniu 139 ng/ml oraz 250 ng/ml po 24 godzinach inkubacji z osoczem spowodował nieistotny statystycznie wzrost poziomu wolnych tioli w osoczu (p>0,05) oraz w stężeniu 250 ng/ml wzrost stężenia TBARS o 27,6% (p=3,9×10-4). Wniosek: Zyprazydon w stężeniach odpowiadających dawkom rekomendowanym do leczenia ostrego epizodu schizofrenii nie powoduje istotnego wzrostu poziomu wolnych tioli w osoczu, jednocześnie istotnie zwiększając peroksydację lipidów osocza.

4

Wpływ stężeń terapeutycznych amisulprydu i risperidonu na peroksydację lipidów ludzkiego osocza – badania in vitro

80%

Dietrich-Muszalska A. , Kwiatkowska A. , Kopka J. , Rabe-Jabłońska J.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2011

|

tom 11

|

nr 3

145-153

EN

Introduction: Antipsychotics may in different ways affect the oxidative stress measured by plasma lipid peroxidation. Probably some of them may intensify the oxidative balance disturbances occurring in schizophrenia. The effects of amisulpride and risperidone on redox processes are not known sufficiently yet. Aim of the study: Establishment of the effects of amisulpride and risperidone on human plasma lipid peroxidation measured by determination of the levelof thiobarbituric acid-reactive substances (TBARS), in vitro. Material and methods: Blood for the studies was collected from healthy volunteers (aged 24-26 years) for ACD solution. Active substances of the examined drugs were dissolved in 0.01% dimethylsulfoxide (DMSO) to the final concentrations (of amisulpride 578 ng/ml and risperidone 64 ng/ml) and incubated with plasma for 1 and 24 hours at 37ºC. For each experiment the control samples of plasma with DMSO (without the drug) were performed. The lipid peroxidation level was measured in plasma by determining the TBARS concentration, using the spectrophotometric method (acc. to Rice-Evans, 1991). The results were analysed using the following statistical methods: the paired Student t-test and ANOVA II variance analysis and NIR test (StatSoft Inc., Statistica v. 6.0). Results: The ANOVA II variance analysis indicated significant differences in the effects of both drugs on TBARS level (F=4.26; df=2, p<0.05). With reference to control samples, amisulpride after 24 hours’ incubation with plasma caused a significant decrease in TBARS concentration (p<0.003), whereas risperidone – an increase in TBARS concentration by 14% (p>0.05). Conclusion: Amisulpride and risperidone in concentrations corresponding to doses recommended for treatment of acute episode of schizophrenia do not induce oxidative stress measured by lipid peroxidation. Unlike risperidone, amisulpride exhibits antioxidative effects.

PL

Wprowadzenie: Leki przeciwpsychotyczne mogą wpływać w różny sposób na stres oksydacyjny, mierzony za pomocą peroksydacji lipidów osocza. Prawdopodobnie niektóre z nich mogą nasilać zaburzenia równowagi oksydacyjnej, występujące w schizofrenii. Działanie amisulprydu i risperidonu na procesy redoks nie jest dostatecznie poznane. Cel badania: Ustalenie wpływu amisulprydu i risperidonu na peroksydację lipidów ludzkiego osocza, mierzoną za pomocą oznaczenia stężenia związków reagujących z kwasem tiobarbiturowym (TBARS), w modelu in vitro. Materiał i metody: Krew do badań pobrano od zdrowych ochotników (w wieku 24-26 lat) na roztwór ACD. Substancje aktywne badanych leków rozpuszczono w 0,01% dimetylosulfotlenku (DMSO) do stężeń końcowych (amisulprydu 578 ng/ml i risperidonu 64 ng/ml) i inkubowano z osoczem 1 i 24 godziny w temperaturze 37ºC. Do każdego doświadczenia wykonano próby kontrolne osocza z DMSO (bez leku). Poziom peroksydacji lipidów mierzono w osoczu, oznaczając stężenie TBARS metodą spektrofotometryczną (wg Rice’a-Evansa, 1991). Do analizy wyników zastosowano metody statystyczne: sparowany test t-Studenta i analizę wariancji ANOVA II oraz test NIR (StatSoft Inc., Statistica v. 6.0). Wyniki: Analiza wariancji ANOVA II wykazała istotne różnice we wpływie obu leków na stężenie TBARS (F=4,26; df=2; p<0,05). W odniesieniu do prób kontrolnych amisulpryd po 24 godzinach inkubacji z osoczem spowodował istotny spadek stężenia TBARS (p<0,003), natomiast risperidon – wzrost stężenia TBARS o 14% (p>0,05). Wniosek: Amisulpryd i risperidon w stężeniach odpowiadających dawkom rekomendowanym do leczenia ostrego epizodu schizofrenii nie powodują stresu oksydacyjnego mierzonego za pomocą peroksydacji lipidów. W przeciwieństwie do risperidonu amisulpryd wywiera działanie antyoksydacyjne.

5

Porównanie działania klozapiny i haloperidolu na grupy tiolowe osocza osób zdrowych

80%

Dietrich-Muszalska A. , Kwiatkowska A. , Kopka J.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2012

|

tom 12

|

nr 4

255-264

EN

Differentiated effects of antipsychotics: haloperidol and clozapine on oxidative stress biomarkers were analysed. It has not been determined yet in what way clozapine and haloperidol affect human plasma thiol groups (-SH). The study was aimed at establishing of the effects of haloperidol and clozapine, in doses recommended for treatment of acute episode of schizophrenia, on free thiols in human plasma under in vitro conditions. Material and methods: Blood for the study was collected from 10 healthy male volunteers (aged 24-26 years) for ACD solution. Active substance of the drugs was dissolved in 0.01% dimethyl sulfoxide to the final concentrations (haloperidol 4 ng/ml and 20 ng/ml; clozapine 350 ng/ml and 420 ng/ml) and incubated with plasma for 24 hours at 37°C. Control samples were performed for each experiment (without the drug). The free thiols level was measured using the Ellman method (acc. to Rice-Evans, 1991). The results were analysed using the paired Student t-test (StatSoft Inc., Statistica v. 6.0). Results: After 24 hours’ incubation with plasma, haloperidol in concentrations 4 ng/ml and20 ng/ml and clozapine in concentrations 350 ng/ml and 420 ng/ml caused statistically insignificant, as compared to control samples (without the drug), modifications in the level of free thiols (p>0.05). Conclusions: Clozapine and haloperidol in concentrations corresponding to doses recommended for treatment of acute episode of schizophrenia, do not induce significant changes in the concentration of free thiols in plasma.

PL

Analizowano zróżnicowane działanie leków przeciwpsychotycznych: haloperidolu i klozapiny na biomarkery stresu oksydacyjnego. Dotychczas nie rozstrzygnięto, w jaki sposób klozapina i haloperidol oddziałują na grupy tiolowe (-SH) osocza ludzkiego. Celem badania było ustalenie wpływu haloperidolu i klozapiny w dawkach rekomendowanych do leczenia ostrego epizodu schizofrenii na wolne tiole w ludzkim osoczu w modelu in vitro. Materiał i metody: Krew do badań pobrano od 10 zdrowych ochotników płci męskiej (w wieku 24-26 lat) na roztwór ACD. Substancję aktywną leków rozpuszczono w 0,01% dimetylosulfotlenku do stężeń końcowych (haloperidol 4 ng/ml i 20 ng/ml; klozapina 350 ng/ml i 420 ng/ml) i inkubowano z osoczem 24 godziny w temperaturze 37°C. Do każdego doświadczenia wykonano próby kontrolne (bez leku). Oznaczenia poziomu wolnych tioli wykonano metodą Ellmana (Rice-Evans, 1991). Do analizy wyników zastosowano sparowany test t-Studenta (StatSoft Inc., Statistica v. 6.0). Wyniki: Ustalono, że po 24-godzinnej inkubacji z osoczem haloperidol w stężeniu 4 ng/ml i 20 ng/ml oraz klozapina w stężeniu 350 ng/ml i 420 ng/ml spowodowały nieistotne statystycznie, w porównaniu z próbami kontrolnymi (bez leku), zmiany poziomu wolnych tioli (p>0,05). Wniosek: Klozapina i haloperidol w stężeniach odpowiadających dawkom rekomendowanym do leczenia ostrego epizodu schizofrenii nie powodują istotnych zmian stężenia wolnych tioli w osoczu.

6

Ocena wpływu amisulprydu na grupy tiolowe osocza w modelu in vitro

70%

Dietrich-Muszalska A. , Kwiatkowska A. , Kopka J. , Rywaniak J. , Rabe-Jabłońska J.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2012

|

tom 12

|

nr 4

247-254

EN

Clinical studies indicate that amisulpride – the second generation antipsychotic – does not cause any increase in plasma lipid peroxidation. We do not know in what way this medicinal drug affects the activity of the key enzymes of antioxidative protection and low-molecular antioxidants, including the plasma thiol groups. The study was aimed at establishing the effects of amisulpride, in doses recommended for treatment of acute episode of schizophrenia, on free thiols in human plasma under in vitro conditions and lipid peroxidation measured by the level of TBARS. Material and methods: Blood for the study was collected from 10 healthy male volunteers (aged 24-26 years) for ACD solution. Active substance of amisulpride was dissolved in 0.01% dimethyl sulfoxide to the final concentrations (278 ng/ml and 578 ng/ml) and incubated with plasma for 24 hours at 37°C. Control samples were performed for each experiment. The free thiols level was measured using the Ellman method, whereas the levels of thiobarbituricacid-reactive substances by spectrophotometric method (acc. to Rice-Evans, 1991). The results were analysed using the paired Student t-test (StatSoft Inc., Statistica v. 6.0). Results: Amisulpride after 24 hours’ incubation with plasma, as compared to control samples (without drug), caused an increase in the level of free thiols in plasma – statistically significant for concentration 578 ng/ml (p<0.03). At this concentration after 24 hours’ incubation with plasma the drug caused also a significant decrease in lipid peroxidation (p<0.003). Conclusions: Amisulpride in concentration 578 ng/ml, corresponding to doses used for treatment of acute episode of schizophrenia, induces antioxidative effects, causing a significant decrease in plasma lipid peroxidation and increasing the concentration of free thiols in plasma.

PL

W badaniach klinicznych wykazano, że amisulpryd – lek przeciwpsychotyczny drugiej generacji – nie powoduje wzrostu peroksydacji lipidów osocza. Nie wiadomo, w jaki sposób lek ten wpływa na aktywność kluczowych enzymów obrony antyoksydacyjnej oraz niskocząsteczkowe antyoksydanty, w tym grupy tiolowe osocza. Celem badania było ustalenie wpływu amisulprydu w dawkach rekomendowanych do leczenia ostrego epizodu schizofrenii na wolne tiole w ludzkim osoczu w modelu in vitro oraz peroksydację lipidów, mierzoną za pomocą oznaczenia stężenia TBARS. Materiał i metody: Krew do badań pobrano od 10 zdrowych ochotników płci męskiej (w wieku 24-26 lat) na roztwór ACD. Substancję aktywną amisulprydu rozpuszczono w 0,01% dimetylosulfotlenku do stężeń końcowych (278 ng/ml i 578 ng/ml) i inkubowano z osoczem 24 godziny w temperaturze 37°C. Do każdego doświadczenia wykonano próby kontrolne. Oznaczenia poziomu wolnych tioli przeprowadzono metodą Ellmana, a stężenia związków reagujących z kwasem tiobariturowym – metodą spektrofotometryczną (Rice-Evans, 1991). Do analizy wyników zastosowano sparowany test t-Studenta (StatSoft Inc., Statistica v. 6.0). Wyniki: Amisulpryd po 24-godzinnej inkubacji z osoczem w porównaniu z próbami kontrolnymi (bez leku) spowodował wzrost poziomu wolnych tioli w osoczu – istotny statystycznie dla stężenia 578 ng/ml (p<0,03). W stężeniu tym po 24-godzinnej inkubacji z osoczem lek spowodował również istotny spadek peroksydacji lipidów (p<0,003). Wnioski: Amisulpryd w stężeniu 578 ng/ml, odpowiadającym dawkom leku stosowanym w leczeniu ostrego epizodu schizofrenii, wywiera działania antyoksydacyjne, powodując istotny spadek peroksydacji lipidów osocza oraz zwiększając stężenie wolnych tioli w osoczu.

7

Measuring Human Relationships With Nature. Polish Adaptation of the Multidimensional AIMES Connection to Nature Scale

61%

Surzykiewicz J. , Skalski-Bednarz S. B. , Toussaint L. L. , Kwadrans Ł. , Kwiatkowska A. , Konaszewski K.

Polish Psychological Bulletin

|

2023

|

tom 54

|

nr 2

91-98

EN

‘Return to nature’ has become a buzzword in both scientific and public discourse. The growing interest in this phenomenon calls for the development of reliable tools for scientific research, for example the adaptation of various connectivity to nature (CN) scales developed by researchers from other cultural circles and other countries. The purpose of this study is to evaluate the psychometric properties of a Polish version of the AIMES scale for multidimensional assessment of CN as conceptualized by Ives et al. (2018). Validation studies were conducted using a survey administered on Prolific, an online platform, with a sample of 516 Poles (56% of them women) aged 18-66. The Polish version of AIMES showed high internal consistency (α = .92). Confirmatory factor analysis confirmed that the scale structure consists of a unified second-order factor with five first-order factors: attachment, identity, materialism, experiential, and spiritual. Relevance analysis showed significant positive associations of CN with perception of nature and silence, pro- environmental attitude and behaviour, psychological well-being, gratitude/awe, forgiveness, spirituality, extraversion, conscientiousness, and agreeableness, and a marginal positive association with openness to experience. The results strengthen the psychometric qualities of the AIMES scale, indicating its applicability to the study of CN in Polish contexts.

8

New bradykinin B2 receptor antagonists - influence of C-terminal segment modifications on their pharmacological properties

51%

Śleszyńska M. , Kwiatkowska A. , Sobolewski D. , Wierzba T. , Katarzyńska J. , Zabrocki J. , Borovickova L. , Slaninová J. , Prahl A.

Acta Biochimica Polonica

|

2009

|

tom 56

|

nr 4

641-648

EN

In the present study we describe the synthesis and some pharmacological properties of eight new analogues of bradykinin (BK). Two peptides were designed by substitution of position 7 or 8 of the known [d-Arg0,Hyp3,Thi5,8,d-Phe7]BK antagonist (Stewart's antagonist) with l-pipecolic acid (l-Pip). The next two analogues were obtained by replacement of the d-Phe residue in position 7 of the Stewart's peptide with l-β2-isoproline (l-β2-iPro) or l-β3-homoproline (l-β3-hPro). The four analogues mentioned above were also prepared in N-acylated form with 1-adamantaneacetic acid (Aaa). Biological activity of the compounds was assessed by isolated rat uterus and rat blood pressure tests. Our results showed that l-Pip in position 7 slightly increased antagonistic potency in the blood pressure test, but it turned the analogue into an agonist in the rat uterus test. Replacement of Thi by l-Pip in position 8 also enhanced antagonism in the rat pressure test but preserved the antagonism in the rat uterus test. l-β2-iPro or l-β3-hPro in position 7 decreased the potencies in both tests. We also demonstrated that acylation of the N-terminus did not increase, as was claimed previously, the antagonistic potencies of the resulting peptides. The results thus support the hypothesis about the existence of different types of BK receptors in the rat uterus and blood vessels. Our studies provide new information about the structure-activity relationship of BK antagonists which may help in designing more potent BK receptor blockers.