Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 7

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
EN
The study was aimed at testing the hypothesis that a toxic product of the reaction between superoxide (O2-) and nitric oxide (NO) mediates, not only endothelial dysfunction, but also endothelium-glycocalyx disruption, and increased neutrophil (PMN) accumulation in the heart subjected to ischemia/reperfusion (IR) injury. Accordingly, we studied if scavengers of either O2- or NO, or a compound that was reported to attenuate cardiac production of peroxynitrite, would prevent endothelial injury and subsequent PNM adhesion in IR heart. Langendorff-perfused guinea-pig hearts were subjected to 30 min ischemia/35 min reperfusion, and infusion of PMN between 15 and 25 min of the reperfusion. Coronary flow responses to acetylcholine (ACh) and sodium nitroprusside (SNP) were used as measures of endothelium-dependent and -independent vascular function, respectively. PMN adhesion and endothelium glycocalyx ultrastructure were assessed in histological preparations. IR impaired the ACh, but not SNP, response by approximately 60%, caused endothelium-glycocalyx disruption, and approximately nine-fold increase in PMN adhesion. These alterations were prevented by superoxide dismutase (150 U/ml), NO synthase inhibitor, L-NAME (10 µM), NO scavenger, oxyhemoglobin (25 µM), and NO donor, SNAP (1 µM), and were not affected by catalase (600 u/ml). The glycocalyx-protective effect of these interventions preceded their effect on PMN adhesion. The data imply that PMN adhesion in IR guinea-pig heart is a process secondary to functional and/or structural changes in coronary endothelium, and that a toxic product of the reaction between superoxide and NO mediates these endothelial changes.
PL
Zastosowanie niskotemperaturowego procesu tlenoazotowania jarzeniowego stali 316L (00H17N14M2) umożliwia wytworzenie warstw powierzchniowych składających się z austenitu przesyconego azotem tzw. fazy S z powierzchniową strefą tlenku chromu. Proces ten zapewnia zachowanie dobrej odporności korozyjnej tzw. stali medycznej, a jednocześnie w znaczący sposób zwiększa odporność na zużycie przez tarcie. W artykule przedstawiono warunki wytwarzania warstw tlenoazotowanych, ich strukturę, topografię powierzchni i właściwości tj. odporność na zużycie przez tarcie, korozję oraz ich biozgodność w kontakcie z ludzkimi fibroblastami. Uzyskane wyniki wskazują, że proces niskotemperaturowego tlenoazotowania jarzeniowego umożliwia wzrost twardości stali 316L do około 1120 HV0,05 oraz jej odporności na korozję i w znaczącym stopniu odporności na zużycie przez tarcie. Wytworzenie warstwy tlenków chromu wpływa również korzystnie na biozgodność stali austenitycznej 316L.
EN
316 steel (00H17N14M2) was subjected to low-temperature glow discharge-assisted oxynitriding in order to produce surface layers composed of nitrogen saturated austenite, known as the S phase, with a near-surface chromium oxide zone. This process improves significantly the properties of the steel, in particular the corrosion resistance and the frictional wear resistance, which are properties important in medical applications. The paper is concerned with the technology of the oxynitrided layers, and describes their structure, surface topography and properties, such as frictional wear resistance, corrosion resistance and biocompatibility with human fibroblasts. The results obtained indicate that the low-temperature glow discharge-assisted oxynitriding increases the hardness of 316L steel to about 1120 HV0.05, improves its corrosion resistance, and in a significant degree, its frictional wear resistance. The chromium oxide layers in addition improve the biocompatibility of the steel.
PL
Tytan i jego stopy ze względu na szczególne właściwości fizyczne, chemiczne oraz dobrą biozgodność w środowisku ludzkich komórek i tkanek znajdują coraz szersze zastosowanie w medycynie. Jednak, chociaż w mniejszym stopniu niż inne biomateriały metaliczne np. stale austenityczne i stopy CoCrMo, stosowanie tego materiału na implanty długookresowe ograniczają stosunkowo niska odporność na zużycie przez tarcie i przechodzenie składników stopu do otaczającego implant środowiska biologicznego. Stąd też podstawowym kierunkiem wyeliminowania tych ograniczeń są metody inżynierii powierzchni, umożliwiające kształtowanie mikrostruktury, składu fazowego i chemicznego, topografii powierzchni, a więc właściwości użytkowych stopów tytanu, w tym biologicznych. W artykule przedstawiono strukturę i właściwości warstw typu Ti3P + Ti2Ni wytwarzanych na stopie tytanu Ti6A14V w aspekcie zastosowania na implanty kostne.
EN
Titanium and its alloys regarding to their physico-chemical properties and good biocompatibility with human tissues are widely applied in medicine. Their long-term use as implant material is limited by low wear resistance and releasing the elements from the alloy to the surrounding implant environment. However this limitation is of lower degree than for e.g. an austenitic stainless steel or CoCrMo alloy. Surface engineering methods are applied to improve biomaterial useful properties of titanium alloys and their biocompatibility. These methods are aimed to modify microstructure, phase and chemical composition, and surface topography. The paper presents structure and properties of the surface layers Ti3P + Ti2Ni type produced on Ti6A14V alloy for bone implants application in medicine.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.