Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Ocena wyników leczenia przewlekłych przerostowych zapaleń krtani na podstawie badania wideolaryngostroboskopowego

100%

Kluch W. , Olszewski J.

Otolaryngologia Polska

|

2008

|

tom 62(6)

680-685

PL

Introduction. This work aimed at assessing effects of surgical treatment and post-operative rehabilitation of chronic hypertrophic laryngitis by videolaryngostroboscopy and the GRBAS scale. Material and methods. The examinations were carried on 50 patients of both sex, including 16 women (32.0%) and 34 men (68.0%) at the age of 19-66, surgically treated due to oedema hypertrophic lesions in the larynx. The voice was assessed by the perceptive GRBAS scale, a subjective voice self-assessment questionnaire, and through pre- and post-therapy videolaryngostroboscopic tests, which were also conducted after phoniatric rehabilitation (30 days after the operation). Physical therapy (iontotherapy with hydrocortisone and 1% solution of CaCl2) and respiratory and phonatory exercises were introduced in the rehabilitation. Results. The GRBAS scale indicated that the patients with the Reincke’s oedema and vocal fold polyp showed greater voice improvement after the therapy and rehabilitation than those with chronic hypertrophic laryngitis. Contrary to the assessment carried out before the surgical procedure, the hoarseness level, rough voice, breathing voice, weak voice and tense voice mainly ranged between 0 and 1 scale. In stroboscopy a correct marginal shift and occlusion of the glottis were noticed in each case after eliminating lesions like Reincke’s oedema and vocal fold polyp (merely in 6.0% we found a disorder in the marginal shift). In the above patients their voice formation was unrestrained, 69.0% and 75.0% respectively, mid-location of the voice was normal in 92.0% and 88.0%, normal phonation time in 85.0% and 94.0%, and accurate voice setting in 77.0% and 75.0%. In stroboscopy the worst results of the voice assessment were obtained in the laryngeal papilloma patient. Conclusions. The videolaryngostroboscopy seems a perfect diagnostic method in larynx diseases, both in qualifying patients for a surgical treatment and monitoring effects of the treatment and post-operative rehabilitation.

2

Przydatność analizy akustycznej i wydolnościowej w ocenie głosu śpiewaczego

100%

Nowosielska-Grygiel J. , Olszewski J.

|

tom 73(3)

16-25

PL

Wstęp: Celem badań była ocena przydatności analizy akustycznej i wydolnościowej w ocenie głosu śpiewaczego z wykorzystaniem oprogramowania do analizy akustycznej głosu DiagnoScope Specjalista. Materiał i metody: Badania przeprowadzono u 120 dorosłych osób, w tym 74 kobiet i 46 mężczyzn w wieku 21 – 51 lat, których podzielono na trzy grupy: I-40 osób (badana) - profesjonalnych wokalistów, II-40 osób (badana), półprofesjonalnych wokalistów, III-40 osób (odniesienia)- studentów Wydziału Wojskowo-Lekarskiego Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, nieobciążających głosu zawodowo. Metodyka badań obejmowała: podmiotowe (wywiad otorynolaryngologiczny), przedmiotowe otorynolaryngologiczne, badanie wideolaryngoskopowe krtani, ocenę percepcyjną głosu za pomocą skali GRBAS, diagnostyczną analizę akustyczną i wydolnościową głosu z wykorzystaniem oprogramowania DiagnoScope Specjalista, ankietę z uwzględnieniem podstawowych parametrów stylu życia i dolegliwości towarzyszących. Wyniki badań: Średnia wartość częstotliwości podstawowej F0 u badanych w grupie profesjonalistów była najwyższa i wyniosła 316,46 Hz u kobiet i 165,09 Hz u mężczyzn, w grupie półprofesjonalistów odpowiednio 260,50 Hz i 149,26 Hz, a w grupie odniesienia- 261,23 Hz i 159,27 Hz. Średnia wartość parametru Jitter u badanych w grupie profesjonalistów wyniosła 0,30% u kobiet i 0,54% u mężczyzn, w grupie półprofesjonalistów odpowiednio 0,31 % i 0,57%, a w grupie odniesienia - 0,31% i 0,56%. Średnia wartość parametru Shimmer u badanych w grupie profesjonalistów wyniosła 3,27% u kobiet i 3,75% u mężczyzn, w grupie półprofesjonalistów, odpowiednio 3,46% i 3,77%, a w grupie odniesienia- 4,33% i 4,39%. Średnia wartość wskaźnika NHR u badanych w grupie profesjonalistów wyniosła 3,28% u kobiet i 6,00% u mężczyzn, w grupie półprofesjonalistów odpowiednio 3,23 % i 6,72%, a w grupie odniesienia -3,89% i 6,13%. Wnioski: Wartości parametrów mierzących charakter głosu, takie jak: zaburzenia długości okresów podstawowych, wahania amplitudy dla kolejnych okresów oraz poziomu szumów w uzupełnieniu o inne metody mają wartość diagnostyczną i predykcyjną dotyczącą wykrywania zaburzeń głosu już we wczesnym stadium. Analiza wydolnościowa głosu śpiewaków wykazała znacznie niższe wartości następujących parametrów: czasu fonacji, rzeczywistego czasu fonacji, współczynnika braku fonacji, współczynnika wydolności i przeciętnej jakości fonacji.

3

History of tracheotomy

100%

Olszewski J. , Miłoński J.

Otolaryngologia Polska

|

2007

|

tom 61(3)

349-352

EN

The present notion - tracheotomy, originates from the Latin words trachea – windpipe, which comes from the combination of Latin “tracheia” and Greek “arteria” indicating an uneven road, and “tome” – cut. Procedures of pharyngotomy have a long-lasting history. First similar operations were found on the ancient Egyptian clay tablets dating back to 3600 BC. Mentions of pharyngotomy operations were found in the papyrus called Ebers’s Papyrus dating back to about 1550 BC, which can obviously be treated as an encyclopaedia of the medical knowledge that the ancient Egyptians possessed. Guidelines for the person performing pharyngotomy were described in Rig Veda – the holy scriptures of Hindi medicine, about 2000 BC. Asclepiads of Prussia in Bithynia (124–156 BC), a Greek physician practising in Rome, is commonly considered the father of pharyngotomy. In the 1st century BC he documented an operation similar to pharyngotomy. Procedures similar to pharyngotomy were conducted by Claudius Galenus of Pergamon (about 130–200 AD) who was treating gladiators at the beginning of his medical career. A precise description of the technique in pharyngotomy performed by the method adopted from Antilla (3rd century AD) was presented by Paulos Aeginata (625–690 AD), whereas in modern times the first surgical pharyngotomy was performed by Antonio Brasavola (1490–1554) in 1546. In those times pharyngotomy operations were applied as life saving procedures and were associated with a desperate fight for life. The best example is given by Sanctorio Santorius (1561–1636) who pierced the trachea lumen with a trocar. All the experiences connected with the pharyngotomy technique were collected by Lorenz Heister (1683–1758) and published in his work “Surgery” in 1716. Until the end of 18th century the work finally established views about performing pharyngotomy operations. In 1856 Eugeniusz Bonchut conducted the first pharyngotomy in a child with passing an intubation tube into the trachea lumen. The operation was performed according to theoretical assumptions by Armando Trausseau (1801–1867), whose contributions to emergency pharyngotomy methods are enormous. Finally, at the beginning of the 20th century Chevalier Jackson (1865–1958) set principles for surgical techniques in pharyngotomy that still remain in force. The return to Sanctorius’s method and also adaptation of Selinger’s method (1953) of cannulation of blood vessels turned out to be fundamental for the further development of transdermal pharyngotomy. The first set for multistage, dilatation pharyngotomy was provided by P. Ciaglia et al. in 1985. A one-stage pharyngotomy by special forceps was described by W. M. Griggs et al. in 1990. A technique of transdermal pharyngotomy from inside the trachea was presented in 1995 by A. Fantoni with his group. Modern methods of transdermal pharyngotomy are good complementary techniques for classical methods of pharyngotomy in both emergency and chronic cases.

4

Badania posturograficzne u chorych z zawrotami głowy pochodzenia ośrodkowego i mieszanego

80%

Fedorowicz J. , Bielińska M. , Olszewski J.

Otolaryngologia Polska

|

2018

|

tom 72(3)

19-25

PL

Wprowadzenie: Celem pracy była porównawcza analiza wyników badania posturograficznego u chorych z zawrotami głowy pochodzenia ośrodkowego i mieszanego. Materiał i metody: Badania wykonano u 50 pacjentów (40 kobiet i 10 mężczyzn) w wieku od 26 do 77 lat, hospitalizowanych w Klinice Otolaryngologii, Onkologii Laryngologicznej, Audiologii i Foniatrii Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. WAM w Łodzi w 2014 roku z powodu zawrotów głowy. Chorych podzielono na dwie grupy: Pierwszą stanowiło 26 pacjentów (23 kobiety i 3 mężczyzn) z zawrotami głowy pochodzenia ośrodkowego, drugą – 24 pacjentów (17 kobiet i 7 mężczyzn) z zawrotami głowy pochodzenia mieszanego. Grupę kontrolną (trzecią) stanowiło 26 osób, w wieku od 19 do 30 lat, którą stanowili studenci lub absolwenci łódzkich uczelni wyższych, bez zawrotów głowy w wywiadzie. Badani kwalifikowani byli do danych grup na podstawie wyników badania wideonystagmograficznego. Badania przeprowadzono za pomocą przenośnego systemu balansowego BioSway firmy Biodex. Wyniki: W przypadku testów na powierzchni twardej, zarówno przy otwartych, jak i zamkniętych oczach, w niewielkim stopniu lepiej radzą sobie chorzy z zawrotami głowy pochodzenia mieszanego. Wyniki testów na powierzchni z gąbki okazały się być korzystniejsze wśród chorych z zawrotami głowy pochodzenia ośrodkowego. Wnioski: Na podstawie przeprowadzonych badań wynika, że umiejętność zachowania równowagi wśród chorych na zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego i mieszanego jest średnio 3-krotnie niższa niż u populacji ludzi nie skarżących się na epizody zawrotów głowy.

5

Wczesna ocena słuchu u chorych leczonych operacyjnie z powodu przewlekłego zapalenia ucha środkowego

80%

Olszewski J. , Konopka W. , Repetowski M.

Otolaryngologia Polska

|

2008

|

tom 62(6)

731-734

PL

Intoduction. The aim of the study was the comparison of hearing before and after ear surgery in patients with chronic otitis media according to Fowler and Sabine criteria. Material. The study comprised 42 patients (42 ears), aged 19–72 (26 females and 16 males). The patients were divided into three groups, considering the type of surgery; Group I – 20 ears after myringoplasty, group II – 14 ears after mastoidectomy with canal up and myringoplasty and group III – 8 ears after the mastoidectomy with canal down. Methods. Audiologic examination was performed together with the evaluation of hearing loss according to the criteria of Fowler and Sabine (CPT), before and 3 months after the ear surgery. The difference of 20% (CPT) was considered improvement or deterioration of the hearing. Results. On the basis of the intraoperative examination, chronic otitis media with perforation was found in 18 patients, granulating otitis media in 16 patients and the chronic otitis with cholesteatoma in 8 patients. The myringoplasty was performed in 20 patients, the mastoidectomy with canal up and myringoplasty in 14 patients and the mastoidectomy with canal down in 8 patients. In 14 ears of group I (70%) hearing improvement was noticed, and in 6 (30%) remained unchanged. The mean hearing loss according to CPT in this group was 40,39% before ear surgery and 24,26% after. In group II in 6 ears (43%) hearing improvement was observed, whereas in 8 (57%) remained unchanged. The mean hearing loss according to CPT in this group was 71,40% before and 61,85% after surgical treatment. In group III, hearing improvement was noticed in 37% of ears and in 5 (63%)did not change after the ear operation. The mean hearing loss (CPT) in this group was 81,57% before treatment and 71,37% after. Conclusions. Considering early evaluation of hearing the best results were obtained in patients subjected to myringoplasty and conservative operations of the middle ear with canal up procedure.

6

The value of impedance audiometry in the hearing loss diagnosis

80%

Kowalska S. , Konopka W. , Słomińska R. , Olszewski J.

Otolaryngologia Polska

|

2008

|

tom 62(6)

764-768

EN

Introduction. The aim of this work was to assess the value of impedance audiometry in the differential diagnostics of hearing disorders, especially in patients suffering from tinnitus. Material and methods. The analysis dealt with results of the audiological tests in 198 patients (116 female and 82 male), hospitalised in 2007 due to their hearing deterioration, tinnitus or sudden deafness. The conducted audiological tests covered threshold and suprathreshold pure tone audiometry, speech audiometry, BERA and impedance audiometry. Results of the studies. Women (58.5%) and people over 50 years old (58.6%) constituted the majority of the patients. In 166 (83.8%) patients the conducted tests via impedance audiometry did not prove any deviations from the normal condition, the lesions referred to both ears in 32 (16.9%) patients and one ear in 17 (8.5%) patients. An incorrect tympanogram was found in 23 people, including type As in 11, type Ad in 2, type B in 4 and type C in 6 subjects. Low values of acoustic receptivity of the middle ear were noted in 20 ears, whereas high values in 11 ears. In 3 ears we found low values of the gradient (below 0.3), high values – in 11 ears. The middle ear pressure between –170 and –350 daPa was noticed in 20 ears, and positive values, above +50 daPa up to +75 daPa, in 3 ears. Disorders in the stapedial refl ex registration were observed in 38 (19.1%) patients. The assessment of the conducted subjective and objective audiological examinations allowed to recognise bilateral perceptive hearing injuries in 139 patients, including 49(25,9%) of cochlear origin with OWG, in further 70 patients the hearing loss referred to higher frequencies and was rather slight. Conclusions. The own experiences indicated that the impedance audiometry constitutes the integral part of contemporary audiological diagnostics and still remains an objective method facilitating quick, non-invasive evaluation of the functions of particular elements in the middle ear.

7

Acoustic and capacity analysis of the vocal organ in patients with functional and organic larynx disorders using the DiagnoScope Specialist software

80%

Owczarek K. , Niewiadomski P. , Olszewski J.

|

tom 73(4)

21-28

EN

Aim: The aim of the study was to assess the acoustic and capacity analysis of singing voice using DiagnoScope Specialist software. Material and methods: The study was conducted in 131 adult subjects, including 74 women and 46 men aged 21–51, divided into 3 groups: I – 40 subjects (treatment group) – professional vocalists, II – 40 subjects (treatment group) – semiprofessional vocalists, III – 40 subjects (control group) – students of The Military Medical Faculty at the Medical University of Lodz – nonsingers. The research methodology included: primary medical history, physical examination (otolaryngological), videolaryngoscopic examination, the GRBAS scale for subjective voice evaluation, diagnostic voice acoustic and capacity analysis using DiagnoScope Specialist software, survey on lifestyle patterns which may affect voice quality. R esults: Average value of the fundamental frequency F0 was the highest in professional vocalists group; it was 316.46 Hz in women and 165.09 Hz in men. In semiprofessional vocalists group it was accordingly 260.50 Hz and 149.26 Hz, in nonsingers group it was accordingly 261.23 Hz and 159.27 Hz. The mean value of Jitter parameter in professional vocalists group was 0.30% in women and 0.54% in men, in semiprofessional vocalists group it was accordingly 0.31% and 0.57%, in nonsingers group it was 0.31% and 0.56%. The mean value of Shimmer parameter in professional vocalists group was 3.27% in women and 3.75% in men, in semiprofessional vocalists group it was accordingly 3.46% and 3.77%, in nonsingers group it was 4.33% and 4.39%. The mean value of the NHR index in professional vocalists group was 3.28% in women and 6.00% in men, in semiprofessional vocalists group it was accordingly 3.23% and 6.72%, in nonsingers group it was 3.89% and 6.13%. Conclusions: Values of the parameters which measure the character of the voice, relative period-to-period fundamental frequency perturbations, relative period-to-period amplitude perturbation and level of buzzing together with other methods have diagnostic and predictive value in early detection of voice disorders. Capacity analysis in singing voice showed very low values of the following parameters: phonation time, true phonation time, no phonation coefficient, voice efficiency coefficient and voice capacity.

8

Własne doświadczenia w diagnostyce i leczeniu zespołu wydłużonego wyrostka rylcowatego

80%

Wacławek M. , Pietkiewicz P. , Niewiadomski P. , Olszewski J.

Otolaryngologia Polska

|

2021

|

tom 75(2)

21-27

PL

Wstęp: Celem pracy było przedstawienie wybranych przypadków z zespołem Eagle’a, zdiagnozowanych i leczonych w Klinice Otolaryngologii (anonimizowane) w latach 2016–2020. Materiał i metody: Przedstawiono 5 wybranych przypadków klinicznych z zespołem Eagle’a, w tym: 3 pacjentów i 2 pacjentki w wieku od 28 lat do 42 lat. . Wyniki: Z poczynionych obserwacji wynika, że częstość występowania zespołu Eagle’a u kobiet w porównaniu do mężczyzn jest podobna. Częściej spotykany jest zespół tętnicy szyjnej, który charakteryzują objawy, takie jak: zaburzenia widzenia, jednostronne bóle zlokalizowane wzdłuż naczyń szyjnych, bóle połowicze głowy, bóle migrenowe. Brak właściwego rozpoznania zespołu Eagle’a często znacznie opóźnia wdrożenie prawidłowego leczenia, a tym samym naraża pacjentów na długotrwałe borykanie się z dolegliwościami. Z naszych obserwacji wynika, że średni czas od pojawienia się objawów do postawienia prawidłowej diagnozy wynosi około 5 lat. „Złotym standardem” w rozpoznawaniu zespołu Eagle’a jest tomografia komputerowa z projekcją 3D. W leczeniu chirurgicznym wykorzystywano dojście wewnątrzustne. Niewątpliwymi zaletami dostępu wewnątrzustnego są: krótszy czas zabiegu oraz lepszy efekt kosmetyczny. Niestety, istnieje też większe ryzyko powikłań związanych z ograniczoną widocznością pola operacyjnego, a także infekcji. Wnioski: Zazwyczaj zespół wydłużonego wyrostka rylcowatego występuje obustronnie, ale objawy zgłaszane przez pacjenta są jednostronne. Nie istnieją zależności pomiędzy: częstością występowania zespołu Eagle’a a płcią, długością wyrostka rylcowatego a wiekiem oraz częstością występowania zespołu pomiędzy prawą a lewą stroną. Najlepsze efekty lecznicze daje wykonanie zabiegu operacyjnego plastyki/zmniejszenia wydłużonego wyrostka rylcowatego.

9

Ocena wartości diagnostycznej testu skrętu szyi w badaniach obiektywnych u chorych z zawrotami głowy i/lub niedosłuchu

80%

Niewiadomski P. , Bielińska M. , Pietkiewicz P. , Olszewski J.

|

tom 71(3)

20-30

PL

Wprowadzenie: Celem pracy była ocena wartości diagnostycznej testu skrętu szyi w badaniach obiektywnych u chorych z zawrotami głowy i/lub niedosłuchem. Materiał i metody: Badania przeprowadzono u 100 chorych, w tym u 54 kobiet i 46 mężczyzn w wieku 17–79 lat, których podzielono na dwie grupy: I grupa – 50 chorych, w tym 30 kobiet i 20 mężczyzn w wieku 17–79 lat z zawrotami głowy lub/i zaburzeniami słuchu oraz potwierdzoną asymetrią naczyń doczaszkowych, II grupa –50 chorych (stanowiących grupę kontrolną), w tym 24 kobiet i 26 mężczyzn w wieku 20–71 lat bez zawrotów głowy lub/i zaburzeń słuchu oraz bez zaburzeń w budowie naczyń doczaszkowych. U każdego pacjenta przeprowadzono badania podmiotowe, przedmiotowe otorynolaryngologiczne, USG Dopplera z określeniem średnicy tt. kręgowych i szyjnych oraz prędkości przepływu krwi w tt. kręgowych i szyjnych, diagnostykę audiologiczną, w tym badanie czasu latencji fal I, III, V słuchowych potencjałów wywołanych z pnia mózgu, diagnostykę otoneurologiczną z zastosowaniem testu skrętu szyi. Wyniki badań: Z analizy przedstawionego materiału wynika, że zastosowanie testu skrętu szyi w badaniu USG Dopplera powoduje w grupie badanej zwiększenie średniej prędkości skurczowej przepływu krwi w tętnicy kręgowej po stronie przeciwnej do skrętu szyi, zwiększenie średniej prędkości rozkurczowej przepływu krwi w tętnicy kręgowej po stronie wykonywanego testu oraz jej zmniejszenie po stronie przeciwnej w porównaniu do grupy kontrolnej. Wartość latencji fali I, II, V w badaniu ABR w fazie skrętu szyi ulega większemu wydłużeniu w grupie badanej niż kontrolnej, po stronie wykonanego testu. Wykonany test skrętu szyi w badaniu VNG powoduje wzrost występowania zarówno fal kwadratowych, jak i oczopląsu (dużo większe w grupie badanej niż kontrolnej). Wnioski. Zastosowanie testu skrętu szyi w badaniach USG Dopplera, ABR oraz VNG u chorych z zawrotami i/lub niedosłuchem powoduje, że badania te stają się czynnościowymi, a tym samym zwiększa się ich wartość diagnostyczna oraz możliwość ich wykorzystywania w monitorowaniu rehabilitacji zaburzeń ucha wewnętrznego.

10

Własne doświadczenia w rozpoznawaniu uszkodzeń słuchu za pomocą audiometrii impedancyjnej

80%

Kowalska S. , Konopka W. , Słomińska R. , Olszewski J.

Otolaryngologia Polska

|

2008

|

tom 62(6)

764-768

PL

Introduction. The aim of this work was to assess the value of impedance audiometry in the differential diagnostics of hearing disorders, especially in patients suffering from tinnitus. Material and methods. The analysis dealt with results of the audiological tests in 198 patients (116 female and 82 male), hospitalised in 2007 due to their hearing deterioration, tinnitus or sudden deafness. The conducted audiological tests covered threshold and suprathreshold pure tone audiometry, speech audiometry, BERA and impedance audiometry. Results of the studies. Women (58.5%) and people over 50 years old (58.6%) constituted the majority of the patients. In 166 (83.8%) patients the conducted tests via impedance audiometry did not prove any deviations from the normal condition, the lesions referred to both ears in 32 (16.9%) patients and one ear in 17 (8.5%) patients. An incorrect tympanogram was found in 23 people, including type As in 11, type Ad in 2, type B in 4 and type C in 6 subjects. Low values of acoustic receptivity of the middle ear were noted in 20 ears, whereas high values in 11 ears. In 3 ears we found low values of the gradient (below 0.3), high values – in 11 ears. The middle ear pressure between –170 and –350 daPa was noticed in 20 ears, and positive values, above +50 daPa up to +75 daPa, in 3 ears. Disorders in the stapedial refl ex registration were observed in 38 (19.1%) patients. The assessment of the conducted subjective and objective audiological examinations allowed to recognise bilateral perceptive hearing injuries in 139 patients, including 49(25,9%) of cochlear origin with OWG, in further 70 patients the hearing loss referred to higher frequencies and was rather slight. Conclusions. The own experiences indicated that the impedance audiometry constitutes the integral part of contemporary audiological diagnostics and still remains an objective method facilitating quick, non-invasive evaluation of the functions of particular elements in the middle ear.

11

Early hearing evaluation in patients treated by surgery due to chronic otitis

80%

Olszewski J. , Konopka W. , Repetowski M.

Otolaryngologia Polska

|

2008

|

tom 62(6)

731-734

EN

Intoduction. The aim of the study was the comparison of hearing before and after ear surgery in patients with chronic otitis media according to Fowler and Sabine criteria. Material. The study comprised 42 patients (42 ears), aged 19–72 (26 females and 16 males). The patients were divided into three groups, considering the type of surgery; Group I – 20 ears after myringoplasty, group II – 14 ears after mastoidectomy with canal up and myringoplasty and group III – 8 ears after the mastoidectomy with canal down. Methods. Audiologic examination was performed together with the evaluation of hearing loss according to the criteria of Fowler and Sabine (CPT), before and 3 months after the ear surgery. The difference of 20% (CPT) was considered improvement or deterioration of the hearing. Results. On the basis of the intraoperative examination, chronic otitis media with perforation was found in 18 patients, granulating otitis media in 16 patients and the chronic otitis with cholesteatoma in 8 patients. The myringoplasty was performed in 20 patients, the mastoidectomy with canal up and myringoplasty in 14 patients and the mastoidectomy with canal down in 8 patients. In 14 ears of group I (70%) hearing improvement was noticed, and in 6 (30%) remained unchanged. The mean hearing loss according to CPT in this group was 40,39% before ear surgery and 24,26% after. In group II in 6 ears (43%) hearing improvement was observed, whereas in 8 (57%) remained unchanged. The mean hearing loss according to CPT in this group was 71,40% before and 61,85% after surgical treatment. In group III, hearing improvement was noticed in 37% of ears and in 5 (63%)did not change after the ear operation. The mean hearing loss (CPT) in this group was 81,57% before treatment and 71,37% after. Conclusions. Considering early evaluation of hearing the best results were obtained in patients subjected to myringoplasty and conservative operations of the middle ear with canal up procedure.

12

Diagnostic evaluation of neck torsion test in objective examination in patients with vertigo and/or hearing impairment

80%

Niewiadomski P. , Bielińska M. , Pietkiewicz P. , Olszewski J.

Otolaryngologia Polska

|

2017

|

tom 71(5)

18-28

EN

Introduction. The aim of the study was to evaluate the neck torsion test in objective examinations of patients with vertigo and/or hearing loss. Material and methods. The study was conducted in 100 patients, including 54 women and 46 men aged 17–79 years, who were divided into two groups: I – 50 patients, including 30 women and 20 men aged 17–79 years (mean age 49.92 years) with dizziness and/or hearing impairments, and confirmed asymmetry of intracranial vessels, II – 50 patients – the control group, including 24 women and 26 men aged 20–71 years without dizziness and/or hearing disorders and without disturbance in the construction of intracranial vessels. For each patient, the following tests were carried out: subjective, objective otorhinolaryngological, Doppler ultrasound specifying the diameter of vertebral and carotid arteries and the velocity of blood flow in these vessels, audiological diagnostics, including the examination of latency of waves I, III, V of the auditory evoked potentials of the brain stem, otoneurological diagnostics with used the neck torsion test. Results. It appears from the analysis of the material presented that the application of the neck torsion test in the Doppler ultrasound results in the fact that the difference in the mean systolic velocity of blood flow in vertebral artery is higher on the side opposite to the turning of the neck, and the increase in the average diastolic blood flow velocity in the vertebral artery on the side of the test being performed and its reduction on the opposite side in the study group, when compared to the control group. The value of the wave I, II, V latency in the ABR test during the neck torsion test is extended more in the study group than in the controls, on the side of the performed test. The performed neck torsion test in the VNG test increases the occurrence of both, square waves and nystagmus (much higher in the study group than in the controls). Conclusion. The application of the neck torsion test in the Doppler ultrasound, ABR and VNG test in patients with vertigo and/or hearing loss means that these tests become functional, thereby increasing their diagnostic value and may be used to monitor the rehabilitation of inner ear disorders.

13

Rzadki przypadek mięsakoraka o wysokim stopniu złośliwości jako prawdziwego guza mieszanego ślinianki przyusznej – opis przypadku

80%

Kolary-Siekierska K. , Jałocha-Kaczka A. , Olszewski J.

|

tom 9(3)

59-64

PL

Wprowadzenie: Zgodnie z Krajowym Rejestrem Nowotworów, nowotwory głowy i szyi stanowią od 5,5 do 6,2% wszystkich nowotworów złośliwych, co przekłada się na ok. 5,500 do 6,000 nowych zachorowań w ciągu roku. Guzy gruczołów ślinowych stanowią heterogenną grupę nowotworów, co wynika z faktu złożonej embriogenezy gruczołów ślinowych. Dzielą się na guzy łagodne i złośliwe. Do często spotykanych nowotworów łagodnych należą guzy mieszane i guzy Warthina. Mięsakorak nazywany jest prawdziwym złośliwym guzem mieszanym, gdyż proces nowotworzenia obejmuje zarówno elementy gruczołowe, jak i struktury zrębowe. Prezentujemy przypadek prawdziwego złośliwego guza mieszanego przyusznicy zbudowanego z trzech komponentów: raka gruczołowego, mięsaka maziówkowego (80%) oraz kostniakomięsaka (20%). Nowotwór ten rozwija się szybko i ma niepomyślny przebieg z tendencją do tworzenia przerzutów. Opis przypadku: Opisano przypadek 65-letniej pacjentki, która zgłosiła się do Kliniki Otolaryngologii, Onkologii Laryngologicznej, Audiologii i Foniatrii Szpitala im. Wojskowej Akademii Medycznej z powodu guza prawej ślinianki przyusznej. Pacjentka zaniepokoiła się szybkim wzrostem guza, który nastąpił w ciągu 2 miesięcy przed hospitalizacją, powodując zniekształcenie rysów twarzy. W badaniu laryngologicznym stwierdzono policykliczny guz o ograniczonej ruchomości oraz asymetrię (obniżenie po stronie prawej) kącików ust. W BACC rozpoznano atypowe komórki nowotworowe sugerujące rozrost złośliwy. Chora została zakwalifikowana do leczenia operacyjnego. W znieczuleniu ogólnym usunięto guz ślinianki przyusznej prawej wraz z płatem powierzchownym ślinianki oraz lymfadenektomią szyjną regionu II po tej stronie. Przebieg pooperacyjny był prawidłowy. W badaniu histopatologicznym pooperacyjnym opisano mięsakoraka o wysokim stopniu złośliwości ślinianki przyusznej, pT3Nx. Pacjentka została skierowana do ośrodka onkologicznego celem podjęcia radioterapii.

14

Posturography studies in patients with central and mixed vertigo Summary

80%

Fedorowicz J. , Bielińska M. , Olszewski J.

Otolaryngologia Polska

|

2018

|

tom 72(3)

19-25

EN

Introduction: The aim of the study was to compare the results of posturography in patients with central and mixed vertigo. Material and methods: 50 patients (40 female and 10 male) aged between 26-47 complaining of vertigo were examined during their hospitalization in the Department of Otolaryngology, Laryngological Oncology, Audiology and Phoniatrics, Medical University of Lodz in 2014. The subjects were divided into two groups: I – 26 patients (23 female and 3 male) with central vertigo, II – 24 patients (17 female and 7 male) with mixed vertigo. The control group (III) consisted of 26 subjects, students and graduates of Lodz Universities, aged from 19 to 30, that did not complain of vertigo. The subjects were qualified to particular groups based on videonystagmography results. The examinations were conducted with “BioSway portable balance system” by Biodex. Results: In tests on a stable surface, with both closed and opened eyes, subjects with mixed vertigo coped slightly better. In tests on a sponge surface, subjects with central vertigo coped better. Conclusions: Based on the conducted research, it may be concluded that the ability to keep balance in subjects with central and mixed vertigo is on average three times lower than in population not suffering from vertigo episodes.

15

Wpływ czynników drażniących błonę śluzową nosa na występowanie przewlekłego zapalenia zatok przynosowych bez i z polipami

80%

Olszewska A. , Niewiadomski P. , Olszewski J.

|

tom 75(1)

36-44

PL

Wstęp: Celem pracy była ocena wpływu czynników drażniących błonę śluzową nosa na występowanie przewlekłego zapalenia zatok przynosowych bez i z polipami nosa. Materiał i metody: Badania przeprowadzono u 100 dorosłych osób, w tym u 39 kobiet i u 61 mężczyzn, w wieku 21–68 lat, diagnozowanych i leczonych w Klinice Otolaryngologii, Onkologii Laryngologicznej, Audiologii i Foniatrii Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. WAM w Łodzi. Pacjentów podzielono na dwie grupy na podstawie badania otorynolaryngologicznego oraz badań obrazowych (TK): I – 50 pacjentów, w tym 23 kobiety i 27 mężczyzn, w wieku 21–64 lat – z przewlekłym zapaleniem zatok przynosowych bez polipów nosa, II – 50 pacjentów, w tym 16 kobiet i 34 mężczyzn, w wieku 22–68 lat – z przewlekłym zapaleniem zatok przynosowych z polipami nosa. Grupę odniesienia stanowiło 50 osób (grupa III), w tym 25 kobiet i 25 mężczyzn, w wieku 18–30 lat, studentów Wydziału Wojskowo-Lekarskiego Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Wszyscy badani wypełniali opracowaną ankietę, składającą się z 17 pytań w formie anonimowego wywiadu. Ankieta została przeprowadzona wśród pacjentów leczonych w Klinice Otolaryngologii, Onkologii Laryngologicznej, Audiologii i Foniatrii USK w Łodzi. Wyniki badań: Przeprowadzone badania ankietowe wskazują na wpływ następujących czynników patogenetycznych przewlekłego zapalenia zatok przynosowych bez i z polipami nosa: czynniki egzogenne (wirusy, bakterie, grzyby, leki, urazy, substancje toksyczne, zanieczyszczenie środowiska), czynniki endogenne ogólne (alergia, nadwrażliwość na kwas acetylosalicylowy i jego pochodne, zaburzenia hormonalne, refluks nadprzełykowy, choroby przebiegające z wytworzeniem ziarniny, zaburzenia odporności), czynniki endogenne miejscowe. Wnioski: W badanym materiale chorzy z przewlekłym zapaleniem zatok przynosowych bez i z polipami nosa w większosci przypadków znajdują w przedziale wiekowym 51–60 lat i powyżej 60. roku życia, najczęściej zamieszkują duże miasta powyżej 250 tys., chorują na alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa w 38% w grupie I i w 36% w grupie II, odczuwają negatywny wpływ na komfort oddychania, ponieważ wynika to z gwałtownych zmian temperatury i suchego powietrza. Przeprowadzone badania ankietowe potwierdzają, że przyczyna przewlekłego zapalenia zatok przynosowych z polipami jest wieloczynnikowa, ale istotnym czynnikiem wpływającym na typowy remodeling tkankowy w tej chorobie jest długotrwałe oddychanie zanieczyszczonego powietrza atmosferycznego.

16

Współczesna profilaktyka urazów akustycznych

80%

Sułkowski W. , Owczarek K. , Olszewski J.

Otolaryngologia Polska

|

2017

|

tom 71(4)

1-7

PL

Uszkodzenia słuchu spowodowane hałasem nazywane są tradycyjnie – w zależności od czasu trwania narażenia – ostrym bądź przewlekłym urazem akustycznym. Należą one – obok presbyacusis – do najczęściej występujących w populacji dorosłych odbiorczych zaburzeń słuchu. Według raportu Głównego Urzędu Statystycznego (GUS, 2011) w Polsce liczba pracowników zatrudnionych w warunkach przekroczenia najwyższych dopuszczalnych natężeń hałasu (NDN – 85 dB) wynosi ok. 200 tys., najwięcej w górnictwie, produkcji metali i wyrobów z metali, produkcji tkanin, produkcji drewna i wyrobów z drewna. Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 roku w sprawie wykazu chorób zawodowych (Dz.U. nr 132, poz. 1115) uszkodzenie słuchu spowodowane hałasem definiuje się jako „obustronny trwały ubytek słuchu typu ślimakowego lub czuciowo-nerwowego wyrażony podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45 dB w uchu lepiej słyszącym, obliczony jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości 1,2 i 3 kHz”. Do uszkodzeń słuchu dochodzi również w wojsku i policji w czasie ćwiczeń poligonowych i w warunkach bojowych, gdzie źródłem urazów akustycznych są wystrzały z broni palnej i wybuchy generujące hałas impulsowy (podobnie jak w niektórych rodzajach przemysłu) o wysokich poziomach szczytowych dźwięku C (Lc peak) z czasem narastania do maksimum <1 ms. Rozpowszechnienie mody słuchania głośnej muzyki, szczególnie przez osobiste odtwarzacze stereofoniczne, sprawia, że ubytkami słuchu o konfiguracji audiometrycznej urazu akustycznego dotknięte są także dzieci i młodzież (wg szacunków WHO – ok. 15–20%). Strategię działań profilaktycznych, mających na celu zminimalizowanie ryzyka uszkodzenia słuchu, określają przepisy Unii Europejskiej oraz wdrażające je przepisy krajowe. Sprowadzają się one do eliminowania zagrożenia, bądź jego ograniczenia (jeśli nie można go wyeliminować) z uwzględnieniem dostępnych rozwiązań technicznych i organizacyjnych. W przypadku braku możliwości zmniejszenia poziomów hałasu metodami technicznymi i organizacyjnymi konieczne jest zastosowanie indywidualnych ochronników słuchu. Ochronniki nausznikowe mogą być wyposażone w układy elektroniczne z aktywną redukcją hałasu (opcja ta umożliwia podwyższenie skuteczności w zakresie niskich i średnich częstotliwości), mogą mieć regulowane tłumienie (poprawia to zrozumiałość mowy i percepcję sygnałów ostrzegawczych) oraz łączność bezprzewodową, która zapewnia komunikację słowną.

17

Retrospective evaluation of risk factors for oral cavity and oropharynx cancers in patients under the program of head and neck cancers prevention

80%

Kowalski A. , Olszewski J. , Zielińska-Bliźniewska H.

|

tom 73(6)

24-31

EN

Introduction: The aim of the study was to analyze the risk factors for oral cavity and pharyngeal cancer in people examined under the Head and Neck Cancer Prophylaxis Program. Material and methods: The study was conducted in a total of 300 patients, including 186 women and 114 men, as part of the Head and Neck Cancer Prevention Program in 2014–2018. Before the laryngological examination, the patients completed a demographic and medical questionnaire regarding the risk factors of head and neck cancer, including education, reported disease symptoms, smoking addiction, number of cigarettes smoked daily, alcohol consumption, frequency of visits in a dental office, oral hygiene measures, number of sexual partners, oral sex, family medical history of head and neck cancer. Results: The subjects reported the following symptoms: hoarseness 43.33%, difficulty swallowing 21.33%, pain or mouth burning 20.33% and other symptoms were observed in 46.33%. The main dental symptoms were: bleeding from the gums during teeth brushing in 48.89%, dry mouth 45.56%. Currently 20.33% of respondents smoke, whereas 54% of patients smoked in the past. In the analyzed material, the majority (80%) consumed alcoholic beverages. 27.67% of respondents admitted having oral sex, including 24.73% of women and 32.46% of men. After performing the extended diagnostics, the tumor was found in 10% of the subjects. C onclusions: Statistical significance of differences was found: between hoarseness and alcohol consumption, both in women and in men, between hoarseness and smoking in women, between difficulty in swallowing and smoking in women, between burning/pain in the mouth and smoking in men, between hoarseness and the cultivation of oral sex in men, between the difficulty of swallowing and the practice of oral sex in the studied men and between burning/pain in the oral cavity and the occurrence of malignancy.

18

Własne doświadczenia w leczeniu guzów dużych gruczołów ślinowych

80%

Jałocha-Kaczka A. , Kolary-Siekierska K. , Miłoński J. , Olszewski J.

Otolaryngologia Polska

|

2020

|

tom 74(3)

17-22

PL

Wstęp. Celem pracy jest przedstawienie Kliniki i własnych doświadczeń w leczeniu guzów dużych gruczołów ślinowych. Materiał i metodyka. W latach 2013–2019, przeprowadzono 95 operacji gruczołów ślinowych, w tym u 45 kobiet (47,36%), w wieku od 24 do 82 lat i u 50 mężczyzn (52,64%), w wieku od 29 do 86 lat. Diagnostyka dużych gruczołów ślinowych obejmowała: wywiad, badanie przedmiotowe otolaryngologiczne, badanie ultrasonograficzne (USG) oraz biopsję aspiracyjną cienkoigłową (BACC) (guza), badania laboratoryjne (morfologia, CRP) oraz badanie tomografii komputerowej z kontrastem (TK) lub rezonansu magnetycznego (MRI) w celu dokładnej oceny gruczołów ślinowych, umiejscowienia zmiany i węzłów chłonnych przed planowaną operacją. Wyniki badań. W analizowanym materiale chorzy z guzami dużych gruczołów ślinowych najczęściej operowani byli w wieku 61-70 lat (34,7%) oraz w wieku 51-60 lat (23,2%). Najwięcej guzów hospitalizowano w ostatnich 4 latach, tj. 2016-2019, co stanowiło 77,8% wszystkich operowanych pacjentów. Wśród operowanych zmian nowotwory łagodne i guzy występowały w 93,7%, z czego najczęściej w badaniu histopatologicznym stwierdzono guz Warthina w 50,5%, oraz gruczolaka wielopostaciowego w 26,3%). Pozostałe guzy i nowotwory łagodne stanowiły zaledwie 16,9% i zaobserwowano je w pojedynczych przypadkach, w tym: gruczolak kwasochłonny, torbiel limfocytowo-nabłonkową, gruczolak mioepitelialny, tłuszczakowłókniak, torbiel zastoinową, torbiel powietrzną, gruczolak kanalikowy, gruczolak podstawnokomórkowy, torbiel z cechami metaplazji płaskonabłonkowej, malformacja naczyniowa, Nowotwory złośliwe w śliniankach stwierdzono w 6,3%, w tym histopatologicznie rozpoznano następujące nowotwory złośliwe: rak gruczołowo-torbielowaty, rak śluzowo-naskórkowy, rak zrazikowo-komórkowy, rak nabłonkowo-mioepitelialny, rak przewodowy. Wnioski. Większość zoperowanych guzów w obrębie gruczołów ślinowych stanowiły nowotwory łagodne (93,7%), z czego histopatologicznie najczęściej były to: guz Warthina (50,5%) oraz gruczolak wielopostaciowy (26,3%), natomiast nowotwory złośliwe występowały w 6,3%. Guzy umiejscowione były głównie w śliniankach przyusznych, bo aż w 93,7%, z czego najczęściej lokalizacja dotyczyła płata powierzchownego w 56,8%. Najczęstszą techniką operacyjną stosowaną w Klinice była metoda zewnątrztorebkowego wyłuszczenia guza w 88,4%, rzadziej pozostałe metody.

19

Ocena wartości diagnostycznej testu skrętu szyi w badaniach obiektywnych u chorych z zawrotami głowy i/lub niedosłuchem

80%

Niewiadomski P. , Bielińska M. , Pietkiewicz P. , Olszewski J.

Otolaryngologia Polska

|

2017

|

tom 71(5)

18-28

PL

Wprowadzenie: Celem pracy była ocena wartości diagnostycznej testu skrętu szyi w badaniach obiektywnych u chorych z zawrotami głowy i/lub niedosłuchem. Materiał i metody: Badania przeprowadzono u 100 chorych, w tym u 54 kobiet i 46 mężczyzn w wieku 17–79 lat, których podzielono na dwie grupy: I grupa – 50 chorych, w tym 30 kobiet i 20 mężczyzn w wieku 17–79 lat z zawrotami głowy lub/i zaburzeniami słuchu oraz potwierdzoną asymetrią naczyń doczaszkowych, II grupa –50 chorych (stanowiących grupę kontrolną), w tym 24 kobiet i 26 mężczyzn w wieku 20–71 lat bez zawrotów głowy lub/i zaburzeń słuchu oraz bez zaburzeń w budowie naczyń doczaszkowych. U każdego pacjenta przeprowadzono badania podmiotowe, przedmiotowe otorynolaryngologiczne, USG Dopplera z określeniem średnicy tt. kręgowych i szyjnych oraz prędkości przepływu krwi w tt. kręgowych i szyjnych, diagnostykę audiologiczną, w tym badanie czasu latencji fal I, III, V słuchowych potencjałów wywołanych z pnia mózgu, diagnostykę otoneurologiczną z zastosowaniem testu skrętu szyi. Wyniki badań: Z analizy przedstawionego materiału wynika, że zastosowanie testu skrętu szyi w badaniu USG Dopplera powoduje w grupie badanej zwiększenie średniej prędkości skurczowej przepływu krwi w tętnicy kręgowej po stronie przeciwnej do skrętu szyi, zwiększenie średniej prędkości rozkurczowej przepływu krwi w tętnicy kręgowej po stronie wykonywanego testu oraz jej zmniejszenie po stronie przeciwnej w porównaniu do grupy kontrolnej. Wartość latencji fali I, II, V w badaniu ABR w fazie skrętu szyi ulega większemu wydłużeniu w grupie badanej niż kontrolnej, po stronie wykonanego testu. Wykonany test skrętu szyi w badaniu VNG powoduje wzrost występowania zarówno fal kwadratowych, jak i oczopląsu (dużo większe w grupie badanej niż kontrolnej). Wnioski. Zastosowanie testu skrętu szyi w badaniach USG Dopplera, ABR oraz VNG u chorych z zawrotami i/lub niedosłuchem powoduje, że badania te stają się czynnościowymi, a tym samym zwiększa się ich wartość diagnostyczna oraz możliwość ich wykorzystywania w monitorowaniu rehabilitacji zaburzeń ucha wewnętrznego.

20

Contemporary noise-induced hearing loss (NIHL) prevention

80%

Sułkowski W. , Owczarek K. , Olszewski J.

Otolaryngologia Polska

|

2017

|

tom 71(4)

1-7

EN

Hearing impairment caused by noise, traditionally called – depending on the duration of exposure - acute or chronic acoustic trauma, includes, in addition to presbyacusis, the most common adult population of hearing impaired. In Poland - according to the report of the Central Statistical Office (GUS, 2011), the number of workers employed in NDN exceeded the noise level (85 dB) is about 200 thousand, the highest in the mining, metal and metal products production, textiles and wood production. According to the Regulation of the Council of Ministers of on June 30, 2009, on the list of occupational diseases (Journal of Laws No. 132, item 1115), it is defined as "bilateral permanent hearing loss of the cochlear or sensory-nerve type, expressed as an increase in hearing threshold of at least 45 dB in the ear better heard, calculated as an arithmetic mean for frequencies 1,2 and 3 kHz. Hearing impairments also occur in the military and police during field training and in combat where the source of acoustic injuries are firearms and pulse-inducing explosions (as in some industries) with high C peak levels (Lc peak) Time to rise to a maximum of <1 ms. The prevalence of loud music listening, particularly by personal stereo players, is also affecting children and adolescents with audiometric hearing loss, according to the World Health Organization (WHO) estimates of around 15-20%. The preventive action strategy is defined by the European Union legislation and the national implementing legislation that reduces or eliminates the risk and reduces (if not eliminated), taking into account available technical and organizational solutions to minimize the risk of hearing damage. If you can not reduce the noise levels with technical and organizational methods, you need individual hearing protectors. Ear protectors may be equipped with electronic systems with active noise reduction (which can improve low and medium frequency performance), adjustable attenuation (improves speech intelligibility and perception of warning signals), and wireless communication for verbal communication.