Artykuł stanowi refleksję na temat edukacyjnych walorów klasycznego tańca indyjskiego. Indyjski taniec klasyczny łączy dwa aspekty: taniec abstrakcyjny (sanskr. nritta) i taniec przedstawiający (sanskr. nritja). Szczególnie ta druga postać tańca – w której tancerz lub tancerka, za pomocą ruchów ciała, skodyfikowanego języka gestów oraz mimiki twarzy, przekazuje treści i opowiada historie – stanowić może nośnik treści edukacyjnych. Przyjmując za punkt wyjścia role, jakie przedstawieniu teatralnemu wyznacza najstarszy zachowany indyjski traktat o teatrze, Natjaśastra, artykuł przedstawia, jak edukacyjna rola tradycji taneczno-teatralnych realizowana jest współcześnie. Główny przedmiot analizy stanowi jeden z najbardziej znanych stylów indyjskiego tańca klasycznego – bharatanatjam.
The text shows the results of the petrographic analysis of stone artifacts from site Grabowiec. Out of set of 87 stones, 19 artifacts made of stones were selected and underwent a petrographic analysis. The main goal of the conducted research was to identify the type of rock raw material used for execution of tools. Petrographic analyses consisted in drawing up an assessment and macroscopic description of a rock material, from which artifacts were made. The macroscopic description was enlarged by a study using binocular magnifying glass, in order to precisely define: overall external features of rocks (colour, degree of vapidity, compactness), structure and texture and the type of rock-forming minerals. On the basis of the petrographic study, the type of the used raw material was determined.
3
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
In DDoS attack (Distributed Denial of Service), an attacker gains control of many network users by a virus. Then the controlled users send many requests to a victim, leading to lack of its resources. DDoS attacks are hard to defend because of distributed nature, large scale and various attack techniques. One of possible ways of defense is to place sensors in the network that can detect and stop an unwanted request. However, such sensors are expensive so there is a natural question about a minimum number of sensors and their optimal placement to get the required level of safety. We present two mixed integer models for optimal sensor placement against DDoS attacks. Both models lead to a trade-off between the number of deployed sensors and the volume of uncontrolled flow. Since above placement problems are NP-hard, two efficient heuristics are designed, implemented and compared experimentally with exact linear programming solvers.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.