Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 5

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
|
|
tom 162
25-37
EN
This article concerns the issue of internationality, interculturalism and various forms of nomadism present in Bora Cosić’s Dnevnik apatrida. The first kind of writer’s nomadism (national-ethnic nomadism) is conditioned by his origin. Cosić grew up in amixed Croatian-Serbian community. He was born in 1932 in Zagreb, in a family of Croatian Serbs and when he was five years old he moved to Belgrade where he lived for the next sixty years. There is also acultural nomadism linked to Cosić’s origin, and more specifically, his cultural and literature background. The author circulates like atrue nomad between Serbian and Croatian literature and he is not firmly rooted in either of them. Cosić’s nomadic consciousness is expressed by the language. Thewriter writes in Serbian language with alot of Croatian additions and he is constantly in the process of a language ‘transit’. It may be noted that the author interchangeably uses the ekavian and ijekavian dialect in Dnevnik apatrida maintaining multilingualism to be understood not only linguistically, but also culturally. The fourth kind of nomadism, avery important one for Cosić’s creation, is an artistic­-aesthetic nomadism. In his writings, the author combines various elements, uses citation and familiar themes and motifs thus leading an intercultural dialogue with other writers and their works. In Dnevnik apatrida the writer has included many quotes from In search of lost time by Marcel Proust and used them asconstantly topical comments on the socio-political situation in the former Yugoslavia. In addition, the writer’s texts are on the verge of avariety of literary genres. Cosić undertakes akind of playing with forms, conventions and other models of literary expression.
|
|
nr 6
165-177
EN
This article presents a text genre analysis of a socially significant text: an interview by Anna Dziewit-Meller with Janina Bąk, entitled “58 blizn” (58 scars). This text features two interactional modules: the interview as an intimate statement (making privacy public, coming out) and the interview as a social manifesto. These two intertwined perspectives are represented at the level of the text genre: structure, strategic points, the discussed topic of mental disorder, and the purpose of the interview. At the pragmatic level, the analysis of the statements made by the journalist and the interviewee of the text testifies to their being aware that the interview is a genre intended for public reception. The compositional combination of an intimate testimony with a journalistic, interventionist and social dimension has a clear educational character, and can even serve as a social intervention itself. The analysed text, as far as its genre is concerned, also has a discursive dimension. It is an evident manifestation of the discourse on exclusion, illness, and the disclosure of intimacy. At the same time, its social context is expressed through the ability to define one’s own identity, to speak openly about difficult experiences with the awareness of “being public” when functioning in the world of the media.
PL
Artykuł prezentuje analizę genologiczną ważnego społecznie tekstu – wywiadu Anny Dziewit-Meller z Janiną Bąk pod tytułem „58 blizn”. W tym konkretnym tekście autorka odnalazła dwa moduły interakcyjne: wywiad jako intymne wyznanie (perspektywa upublicznienia prywatności, coming out) oraz wywiad – jako społeczny manifest. Te dwie splatające się perspektywy zostały rozpoznane na poziomie gatunkowych aspektów: struktury, miejsc strategicznych, przywołanego tematu choroby psychicznej oraz celu wywiadu. Na poziomie pragmatycznym analiza wypowiedzi dziennikarki i bohaterki wywiadu świadczą o świadomości gatunkowej, o świadomości publicznego odbioru tekstu. Kompozycyjne połączenie intymnego wyznania z publicystycznym, społecznym wymiarem ma wyraźny edukacyjny charakter, ma wręcz funkcję społecznej interwencji. Analizowany wywiad jest także realizacją dyskursu. Stanowi bowiem ważny ślad dyskursu o wykluczeniu, chorobie, ujawnieniu intymności. Jednocześnie jego społeczny kontekst wyraża się w umiejętności definiowania własnej tożsamości, nazywania trudnych doświadczeń ze świadomością „publicznego” funkcjonowania w świecie mediów.
|
|
tom 20
PL
Niniejszy artykuł poświęcony jest przekładowi na język polski zbioru opowiadań Dubravki Ugrešić pt. Domowe duchy. Jest to jedyna książka pisarki adresowana do najmłodszych czytelników, która ukazała się poza granicami Chorwacji. Szczególna uwaga skierowana została na kwestię obcości kulturowej, którą w książce Ugrešić generują przede wszystkim nazwy własne (nazwy duchów, imiona i nazwiska pozostałych bohaterów). Dorota Jovanka Ćirlić, autorka przekładu, dokonała udomowienia tekstu źródłowego, zastępując wszystkie nazwy własne, pojawiające się w oryginale, polskimi ekwiwalentami. Zastosowane przez tłumaczkę strategie translatorskie zostały omówione oraz zilustrowane licznymi przykładami w toku analizy porównawczej.
EN
The case of Dubravka Ugrešić's Kućni duhovi [Home Ghosts]This article is devoted to the Polish translation of Kućni duhovi [Home Ghosts], a collection of short stories by Dubravka Ugrešić, her only book addressed to the youngest readers which has been published outside Croatia. The study focuses on the issue of cultural strangeness generated mostly by proper names that appear in the stories: ghosts' names, and the names and surnames of other characters. In her translation, Dorota Jovanka Ćirlić domesticated the source text, replacing all of them with Polish equivalents. The comparative analysis presented in this article considers translation strategies she used and illustrates them with numerous examples.
PL
Rozmowa z prof. Iwoną Loewe, prof. Magdaleną Ślawską, prof. Marią Wojtak, prof. Krzysztofem Kaszewskim, prof. Hartmutem Lenkiem, prof. Heinzem-Helmutem Lügerem oraz prof. Simonem Meier-Vierackerem o statusie i wyzwaniach mediolingwistyki
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.