The aim of the paper is to present the practical use of a combination involving two multicriteria methods: AHP (analytic hierarchy process) and TOPIS (The Technique for Order of Preference by Similarity to Ideal Solution), in order to expertly assess the level of sustainable development of counties in the West Pomeranian Province in 2010 and 2017. The article was divided into two main parts. The theoretical (methodological) part contains the characteristics of AHP and TOPSIS methods; in turn, the results of the analysis were presented in the empirical part. The main source of statistical data is the annual report published by Statistical Office in West Pomeranian Province, which contains the information on most important development areas (e.g. population, ecology, pollution, health, employment, macroeconomics, transport, tourism, agriculture, etc.). In other words, the purpose of the article is to build a synthetic measure of sustainable development, which will take into account socio-economic determinants for deliberately selected entities from a regional perspective. This approach will allow a detailed analysis of sustainable development according to the adopted criteria for 2010 and 2017, and may be the basis for further investigations in order to look for more complex dependencies among the factors which determine sustainable development of the studied phenomena and objects.
Celem artykułu jest prezentacja badań przeprowadzonych na Wydziale Zarządzania i Ekonomiki Usług (Uniwersytet Szczeciński) w zakresie optymalizacji doboru kursów e-learningowych. Analizę oparto na wielokryterialnej metodzie PROMETHEE II (Preference Ranking Organization Method for Enrichment Evaluations), która posłużyła do określenia głównych kryteriów wyboru kursów e-learningowych. Strukturyzując problem, można lepiej zrozumieć poziom jakości kursu e-learningowego, kryteria, które mają być stosowane oraz ocenić alternatywne możliwości wyboru. Zaproponowana koncepcja badawcza może posłużyć także do analizy innych zagadnień z obszaru e-learningu, takich jak jakość systemu e-elearningowego, tryby nauczania, jakość usług. W podsumowaniu autor postuluje, iż zakładając, że cechy opisowe charakteru i jakości kształcenia zostały dobrane właściwie, co pozwala taktować je jako rzeczywiste determinanty jakości, można wykorzystać koncepcję PROMETHEE II do usprawnienia decyzji optymalizacyjnych w szkolnictwie wyższym.
Mechanizmy doskonalenia jakości w nauczaniu komplementarnym zmieniają się wraz z rozwojem społeczeństwa informacyjnego. Ewoluują w kierunku budowania funkcjonalnych zależności opartych na nowych paradygmatach nauczania, rozwoju technologii ICT i społecznych aspektach kształcenia akademickiego. Z tego punktu widzenia do kluczowych komponentów w projakościowym podejściu do budowania wartościowych procesów edukacyjnych należy zaliczyć metodyczne i społeczne aspekty projektowania ścieżek dydaktycznych oraz ich realizację z wykorzystaniem nowoczesnych technologii w ramach przyjętego paradygmatu kształcenia.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.