Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Jan Hellwig, Rola Towarzystwa Naukowej Pomocy im. Karola Marcinkowskiego w awansie społeczno-zawodowym młodzieży polskiej, Poznań 1994

100%

Kabzińska Ł.

Biuletyn Historii Wychowania

|

1995

|

nr 2

42-44

PL

Jan Hellwig, Rola Towarzystwa Naukowej Pomocy im. Karola Marcinkowskiego w awansie społeczno-zawodowym młodzieży polskiej, Poznań 1994

2

Z tradycji polskiego wolontariatu - idee i praktyka

100%

Kabzińska Ł.

Warmińsko-Mazurski Kwartalnik Naukowy, Nauki Społeczne

|

2012

|

nr 1

7-31

PL

Praca społeczna, w rozumieniu dzisiejszego wolontariatu, ma bogate tradycje na ziemiach polskich i kształtowała się na kanwie ważnych potrzeb narodowo – społecznych, obejmując tak istotne obszary życia zbiorowego, jak naukę, kulturę, oświatę, gospodarkę, politykę. Równolegle z praktyką działań społecznych tworzyła się refleksja teoretyczna osadzona na filozofii, etyce, aksjologii, religii i innych ważnych naukach, mieszczących się w szeroko rozumianej humanistyce. Istotną rolę w inspirowaniu bogatych form pracy wolontariackiej pełniły programy i ideologie społeczno – polityczne organizacji i towarzystw o bardzo różnicowanym profilu działalności, a także wybitne jednostki rekrutujące się przede wszystkim z rodzącej się inteligencji (lekarze, prawnicy, literaci, publicyści, ludzie nauki, duchowieństwo itp.), dla której punktem odniesienia była filozofia oświeceniowa i ideologia pozytywistyczna. Oświeceniowy rodowód działalności społecznikowskiej należy wiązać z takimi postaciami jak, S. Staszic, H. Kołłątaj, J. J. Śniadeccy. Pozytywistyczne wzorce pracy wolontariackiej zapoczątkowane zostały przez wielkich Wielkopolan lat 40. XIX wieku (K. Marcinkowski, K. Libelt, A. Cieszkowski, H. Cegielski, E. Estkowski i inni). Intensywna walka o zachowanie polskiej kultury, nauki i oświaty w formie idei wzajemnej pomocy rozpoczyna się w okresie pozytywizmu, gdzie powstawały liczne organizacje, które powoływały do życia placówki opieki i pomocy, domy dla sierot, ochronki, szkółki niedzielne itp. Znaczący udział w pracy społecznej na polu oświaty i kultury odgrywały kobiety, angażujące się w tajnych stowarzyszeniach samopomocowych i społeczno – kulturalnych. Wśród nich wielokierunkową działalność prowadziły m.in. Cecylia Śniegocka, Filipina Płaskowicka, Maria Wysłouchowa, Cecylia Niewiadomska i inne.

EN

Community work in the way it is being understood and represented by present-day voluntary service, has a rich legacy on Polish territory. It developed against the background of national and public needs and encompassed such crucial issues as social life, education and science, culture, economy and politics. Simultaneously with the welfare work its theoretical framework developed, based on philosophy, ethics, axiology, religion and other important sciences that can be summarized by the umbrella term of “the humanities.” Of crucial importance for the inspiration of a wide range of voluntary work proved the agendas and socio-political ideologies of organizations and associations operating in various fields. Of equal importance, however, was the contribution of outstanding citizens, representatives of the “intelligentsia” ( physicians, lawyers, men of letters, publishers, scientists, the clergy), who took their bearings from the philosophy of Enlightenment and the concepts of positivism. We can acknowledge Enlightenment’s legacy in the activities of such outstanding men as S. Staszic, H. Kołłątaj, J. J. Śniadeccy. In the nineteen-forties Positivism left its mark on the exemplary voluntary activities of the pioneers K. Marcinkowski, K.Libelt, A. Cieszkowski, H.Cegielski, E.Estkowski and others, most of them hailing from Great Poland. The arduous struggle to keep alive Polish culture, science and education by means of mutual assistance had its origins in the decades of Positivism. Various organizations were set up to establish places of refuge, day centers, orphanages, almshouses, Sunday-schools etc. An important role in the educational and cultural fields of voluntary work can be ascribed to women, who exhibited immense civic involvement in secret socio-cultural and self-help organizations. Among those who gave evidence of a wide range of civic activities are among others Cecylia Śniegocka, Filipina Płaskowicka, Maria Wysłouchowa and Cecylia Niewiadomska.

3

Wybrane aspekty zagrożonego dzieciństwa w dwudziestoleciu międzywojennym

63%

Kabzińska Ł. , Kabziński K.

Warmińsko-Mazurski Kwartalnik Naukowy, Nauki Społeczne

|

2012

|

nr 4

11-43

PL

W dwudziestoleciu międzywojennym sytuacja dziecka, jego los i możliwości rozwojowe były wypadkową wielu czynników, takich jak stosunki społeczno-ekonomiczne, poziom cywilizacji i kultury, kondycja rodziny i oferowane formy pomocy i opieki, a także zabezpieczenia prawne dla jej funkcjonowania. Takie zjawiska społeczne jak bezrobocie, bezdomność, nędza, głód, choroby zakaźne rozwijające się przede wszystkim w rodzinach robotniczych, rzemieślniczych i wiejskich powodowały wiele zagrożeń dla rozwoju fizycznego i psychicznego dziecka. W najgorszej sytuacji znajdowały się dzieci nieślubne, osierocone, bezdomne, włóczące się, niczyje, zwane „dziećmi ulicy”, których dotykały przewlekłe choroby (gruźlica, krzywica i inne), wymagające intensywnej opieki i pomocy ze strony państwa i organizacji społecznych. Ogromne potrzeby pomocy dzieciom realizowane były w takich instytucjach jak ochrony, ochronki, sierocińce, przytułki sieroce, domy dziecięce, pogotowia opiekuńcze, domy matki i dziecka, schroniska dla podrzutków itp., tworzone przez osoby prywatne, organizacje kościelne, stowarzyszenia społeczne oraz władze państwowe.

EN

During the interwar decades the living conditions of children, their future fate and the chances of their personal and intellectual development were dependant on various factors, which in turn were determined by the actually prevailing socioeconomic situation, the cultural and civilizational level, the status oft the family and the kind of care and support they could rely on as well as on the range of protection Law would provide. Social phenomena such as unemployment, homelessness, pauperism, malnutrition, contagious deseases which afflicted mainly families of the working class – e.g. artisans and industrial workers as well as rural laboureres - constituted a permanent hazard to the physical and mental development of children and adolescents. The worst fate met illegitimate children, orphans, the homeless ones and vagabonds, who nobody cared for, commonly referred to as „street urchins“, who more often than not were harassed by chronic deseases, such as tuberculosis and rickets, and who badly needed constant care and support from public or other social relief organizations. Formidable work to meet the children’s needs was accomplished in child custody homes, orphanages, refuges for orphans, day care centers, children’s homes, emergency care services, foundling hospitals, shelters for mother and child, refuges for outcast children, just to name some. They were founded and sustained by private initiative, church organizations, charitable societies and partly staterun.