Jak najlepiej możemy pomóc młodym ludziom w nabraniu postawy przedsiębiorczości – przygotować ich czy to do zainicjowania własnego biznesu, czy to do bycia przedsiębiorczymi w ramach istniejących firm, czy też do przeżywania własnego życia w sposób twórczy? Jeżeli tradycyjny model edukacji – w którym uczniowie siedzą w równych rzędach ławek, wykonując w tym samym czasie tę samą pracę i podążając w kierunku wskazanym przez jakąś autorytatywną postać – nie przygotowuje uczniów do bycia przedsiębiorczymi, to czym powinniśmy zastąpić ten model? W niniejszym eseju analizuję, w jaki sposób nauczyciele mogą rozwijać w swojej pracy cechy wzmacniające skuteczną przedsiębiorczość i wykorzystywać je przy tworzeniu formalnych programów nauczania, wspomagając tym samym uczniów w rozwijaniu tychże cech.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.