Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

1 Roczniki Humanistyczne

1 2015

1 Wieżel I.

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Historiē by Herodotus of Halicarnassus – theoretical issues

100%

Wieżel I.

Roczniki Humanistyczne

2015

tom 63

nr 3: Filologia Klasyczna

43-52

Artykuł obecny stanowi garść refleksji natury metodologicznej nad narracją w Dziejach Herodota, której podstawowym substratem jest opis świata widzianego z perspektywy doświadczenia tego, kto opowiada, tj. Herodota oraz narratywizowanego przez niego doświadczenia świadków, z którymi sam przeprowadzał wywiad dotyczący przedstawionych zdarzeń historycznych. W związku z tym traktuje się tutaj Dzieje przede wszystkim jako pewien szczególny rodzaj narracji (narrative), którą stanowi, oparta na indywidualnym doświadczeniu (personal experience) Historyka oraz jego oralnych źródeł, opowieść o konflikcie grecko-barbarzyńskim ujęta w szereg krótszych opowiadań opartych na strukturze epizodycznej. Opowiadania te Historyk scala na zasadzie, którą określa się jako „fabularyzację” (White 1973), czyli opisanie faktów historycznych jako składników specyficznego rodzaju struktur fabularnych. Metodą analizy Dziejów będzie w tym ujęciu narratologia naturalna (Fludernik 1996) dysponująca siatką pojęć dostosowanych do badania tekstów pseudo-oralnych, do których Dzieje niewątpliwie należą.

Besides its historical values which imply a certain “accuracy” in presenting historical events and people, it is also possible to stipulate in Herodotus’ Histories these fragments which belong only to the domain of fiction, a genre literature whose basic substratum consists primarily in the description of the world seen through the eyes of the narrator-witness (histōr). In case of Histories, it is difficult to explicitly define how much of it is history and how much is literature. Nevertheless, it is certain that Histories are a special kind of storytelling, which, as shown by a closer analysis, is based on a personal and vicarious experience of the historian and his oral sources that cover several dozens of years of conflict between the East and the West, intertwined with historical, geographical and ethnological descriptions of Greek and barbaric tribes. In such a context the paper will focus on presenting a twofold nature of Herodotean discourse, revealing, on the one hand, the “rising” of the oral history from the sheer activity of dialoguing with people about the recent past, reconstructed on the basis of its formal and cognitive structure (Fludernik 1996), and, on the other hand, the technique of emplotment (White 1973) used by Herodotus to make the story reportable and tellable within the realm of an epic convention which was vivid and influenced the Archaic and Classical Greek literary texts of his times.