Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Zachowania zabawowe u zwierzat kregowych: przeglad badan

100%

Jankowiak L.

Przegląd Zoologiczny

|

2007

|

tom 51

|

nr 3-4

99-109

2

Biometrics of non-breeding immature Mallards (Anas platyrhynchos) in north-eastern Poland

63%

Jankowiak L. , Polakowski M.

The Ring

|

2011

|

tom 33

|

nr 1-2

3

Timing of autumn migration and biometric characteristics of migrating populations of European Robin (Erithacus rubecula L., 1958) in North-Eastern Poland

63%

Polakowski M. , Jankowiak L.

|

tom 60

|

nr 4

XX

We studied the autumn migration of the European robin (Erithacus rubecula) through north-eastern Poland. During the study period 2002–2004 we analysed a total of 2375 individuals: 1991 first-year birds and 349 adults. First-year birds had shorter wings than adults. Body condition was influenced by age, year of migration fat content and arrival time. Our results show that first-year birds arrived earlier, had low-fat levels and were in a comparatively poorer body condition to that of the adults and were less effective foragers. Stopover length decreased during the migration season for both age groups as a result of rush to their wintering areas because of winter approach. We found that adult females arrived later than adult males.

4

Survival and site fidelity of urban Blackbirds Turdus merula - comparison of Cormack-Jolly-Seber and Barker models

51%

Jankowiak L. , Wysocki D. , Greno J.

Acta Ornithologica

|

2016

|

tom 51

|

nr 2

EN

Studies dealing with the individual survival of birds in open populations usually estimate survival according to capture-recapture models like the Cormack-Jolly-Seber (CJS). In fact, these models estimate local apparent survival (φ), which is a combination of the probabilities of true survival (S) and site-fidelity (F), i.e. death and emigration are confounded. These S and F parameters can be estimated by using 'robust' models (e.g. Barker's model), which use additional resighting and dead reports data. We aim to compare the results (and associated biological implications) obtained by analysing juvenile and adult survival in a Polish urban population of Blackbirds Turdus merula using both the CJS and Barker models. Our CJS models estimated high φ values for both juvenile and adult birds (0.48 and 0.62, respectively). The lower scores for juveniles could be interpreted as low juvenile overwintering survival. By fitting Barker models to the same dataset we determined that juvenile site fidelity was lower than that of adults (0.91 and 0.93, respectively), so natal dispersal was slightly greater than breeding dispersal. The high fidelity causes similarity between apparent survival and true survival parameters (S: 0.51 for juveniles, 0.64 for adults). The results are comparable with data from other urban populations. Thus, using robust models certainly allows one to reduce the noise of movements confounding and/or masking survival probabilities, but one can also determine the individual or environmental variables affecting any of them separately.

PL

Przeżywalność i dyspersja wchodzą w skład kluczowych mechanizmów leżących u podstaw dynamiki populacji. U niemigrujących populacji ptaków zagadnienia dotyczące osiadłości i filopatrii są zbadane w mniejszym stopniu niż w przypadku ptaków migrujących. Również, w większości badań dotyczących indywidualnego przeżycia ptaków w otwartych populacjach do oszacowania przeżycia używa się modeli metod wielokrotnych złowień takich jak model Cormack-Jolly-Seber (CJS). Jednakże takie modele oszacowują jedynie tzw. pozorne przeżycie (cp), które jest w rzeczywistości kombinacją prawdziwego przeżycia (S) i przywiązania do miejsca (F); inaczej mówiąc modele te nie oddzielają rzeczywistej śmierci osobnika od tego, iż mógł on emigrować z badanej populacji. Właśnie te dwa parametry S i F mogą być oszacowane w bardziej szczegółowych modelach m.in. w modelu Barkera, który wymaga dodatkowych informacji tj. dodatkowych obserwacji znakowanych osobników oraz informacji o znalezieniu martwych wyznakowanych osobników. Porównania obu metod dokonano na danych zebranych z miejskiej populacji kosa, a następnie otrzymane wyniki zostały biologicznie zinterpretowane. Najlepiej dopasowany model CJS (Tab. 1) wskazywał na wysokie pozorne przeżycie (φ) zarówno dla osobników juwenilnych (w 1 roku życia), jak i dorosłych (odpowiednio 0,48 i 0,62, Tab. 2). Niższe przeżycie osobników juwenilnych należy interpretować głównie w kontekście niższego prawdopodobieństwa przetrwania zimą w porównaniu do osobników dorosłych. Uzyskane wyniki dotyczące przeżycia mają porównywalną wartość z danymi literaturowymi. Najlepszy model Barkera (Tab. 3, Appendix 1) dał bardzo podobne wyniki dotyczące prawdziwego przeżycia (S: 0,51 dla juwenilnych oraz 0,64 dla dorosłych osobników, Tab. 2). Spowodowane było to bardzo wysokim prawdopodobieństwem przywiązania do miejsca, wynoszącym 0,91 dla osobników juwenilnych i 0,93 dla dorosłych (Tab. 2). Te dwa ostatnie wyniki wskazują na niewiele wyższą wartość dyspersji natalnej (czyli związanej z osobnikami juwenilnym) w porównaniu do dyspersji lęgowej (czyli związanej z osobnikami dorosłymi). Wysokie przywiązanie do miejsca jest w zgodzie z danymi literaturowymi dotyczącymi kosa jak i generalnie ptaków żyjących w środowisku miejskim. Podsumowując należy stwierdzić, że w badanej populacji testowane modele dały zbliżone wyniki, czego przyczyny należy upatrywać w wysokim przywiązaniu do miejsca. Jednakże, model Barkera daje bardziej szczegółowe wyniki, co może być ważne w kontekście badania wpływu innych czynników, np. płci, warunków środowiska. Poza tym daje dodatkowo odpowiedź na mechanizm emigracji z badanej populacji.

5

Zimowanie ptaków wodno-błotnych i szponiastych na wybranych odcinkach rzek w północnopodlaskim dorzeczu Narwi (2001-2011)

51%

Polakowski M. , Kulakowski T. , Jankowiak L. , Broniszewska M.

Chrońmy Przyrodę Ojczystą

|

2013

|

tom 69

|

nr 2

PL

Nizina Północnopodlaska pod względem zimowania ptaków wodno-błotnych jest jednym ze słabiej zbadanych regionów w Polsce. W celu uzupełnienia stanu wiedzy, w latach 2001–2011 corocznie prowadzono inwentaryzację ptaków wodno-błotnych i szponiastych na tym terenie. Objęto nią łącznie 107,5 km środkowego biegu Narwi, większość Supraśli i całą Białą. Liczenia wykazały niskie zagęszczenia i ubogi skład gatunkowy zimujących ptaków. Dominantami były: krzyżówka Anas platyrhynchos (udział: 90,8%; 186,3 osobników/10 km biegu rzeki), łabędź niemy Cygnus olor (5,9%; 12 os./10 km) i nurogęś Mergus merganser (1,4%; 2,9 os./10 km). Niektóre gatunki ptaków regularnie zimujące w innych częściach Polski rejestrowano sporadycznie lub nie zimowały wcale (gęsi Anser sp., łyska Fulica atra, czernica Aythya fuligula, mewy Laridae). Zagęszczenie ptaków szponiastych było niskie. Jedynie myszołów włochaty Buteo lagopus zimował liczniej (1,0 os./ 10 km). Przyczynami niewielkiej liczebności zimujących ptaków były najprawdopodobniej surowe warunki klimatyczne skutkujące długotrwałym zlodzeniem rzek oraz zaleganiem grubej pokrywy śnieżnej w tej części kraju.

EN

In terms of wintering wetland birds, the North Podlasie Lowland is one of the least explored regions in Poland. Data presented in this paper were collected in 2001–2011 during annual January inventories on the Narew, Supraśl and Biała rivers (the total length of 107.5 km) and are intended to enrich the knowledge about this region. The results show low concentrations and diversity of species, which is typical of the region. The most numerous species include Mallard Anas platyrhynchos (domination: 90.8%; 186.3 individuals per 10 km), Mute Swan Cygnus olor (5.9%; 12 ind. per 10 km) and Common Merganser Mergus merganser (1.4%; 2.9 ind. per 10 km). Several species, which regularly winter in other regions of Poland, were observed rarely or were absent (geese Anser sp., Eurasian Coot Fulica atra, Tufted Duck Aythya fuligula, gulls Laridae). The diversity of birds of prey was similar to other regions of Poland, however their abundance was quite low excepted relatively abundant Rough-legged Buzzard Buteo lagopus. The relative scarcity of wintering species probably results from harsh climate of the North Podlasie Lowland (ice cover and thick snow cover on the rivers). The above-mentioned factors are probably the cause of small numbers of wintering birds of prey, though the species diversity is comparable to the diversity recorded in other regions of Poland

6

Okreslanie temperatury i wilgotnosci powierzchni Ziemi z satelitarnych pomiarow radiometrycznych AVHRR

51%

Jankowiak L. , Mrugalski J. , Twardowski A.

Wiadomości Instututu Meteorologii i Gospodarki Wodnej

|

1992

|

tom 15

|

nr 1-2

87-96

7

5. Międzynarodowa Konferencja na temat Ekologii i Behawioru (Lyon, Francja, 6-10 kwietnia 2009 r.)

51%

Jankowiak L. , Rosin Z. , Glapan J. , Czarnecka K.

|

tom 55

|

nr 3

8

Międzynarodowe warsztaty ekologii fizjologicznej (Toruń, Popówka, 15-27 czerwca 2009 r.)

51%

Binkowski L. , Jankowiak L. , Rosin Z.

|

nr 4

9

Blackbirds mate choice: dependence of male social status on age and morphology in an urban population of the European Blackbird, Turdus merula L.

51%

Jarska K. , Jankowiak L. , Smietana P. , Wysocki D.

|

2015

|

tom 63

|

nr 3

EN

The differences in morphology and age between single and paired males of an urban population of the European Blackbirds (Turdus merula) were studied in Żeromski park in the city of Szczecin (NW Poland) spanning 11 breeding seasons since 1998. The proportion of single to paired males in different age groups was established. Also, morphology features like the length of tail, wing and tarsus of 45 single males and 475 paired males were collected. We found that old males (after second year of life) formed pair bonds more often than the young males (in their second year of life). The probability of being a paired male in case of young males increased along with the tarsus length.

10

Liczebność i dynamika wiosennego przelotu gęsi w Kotlinie Biebrzańskiej

45%

Polakowski M. , Broniszewska M. , Jankowiak L. , Lawicki L. , Siuchno M.

|

2011

|

tom 52

|

nr 3

11

Jak zachować wysoki poziom bioróżnorodności na obszarach rolniczych w Polsce? Identyfikacja najważniejszych problemów badawczych

38%

Switek S. , Jankowiak L. , Rosin Z. M. , Steppa R. , Takacs V. , Zbyryt A. , Tryjanowski P.

Wieś i Rolnictwo

|

2017

|

nr 4

PL

Obszary rolnicze stanowią 60% powierzchni Polski i zaliczają się do terenów o najwyższym poziomie bioróżnorodności w Europie. Jednak wraz z intensyfikacją produkcji rolnej ich obecny stan jest bardzo zagrożony. Celem pracy jest wskazanie kluczowych problemów badawczych, które mogą pomóc w ochronie środowiska przyrodniczego polskich obszarów wiejskich. W tym celu od 45 osób związanych naukowo z tą tematyką zebrano odpowiedzi na pytania, które przyporządkowano do jednego z siedmiu obszarów badawczych dotyczących odpowiednio: oceny stanu bioróżnorodności, efektywności polityki jej ochrony, wyboru pomiędzy tradycyjnym a intensywnym rolnictwem, czynników wpływających na decyzje rolników, znaczenia zwierząt gospodarskich, znaczenia zabudowań i infrastruktury oraz siedlisk w ochronie bioróżnorodności. Przedstawione problemy mają formę ogólną i liczymy, że mogą stanowić znaczące wprowadzenie do dalszej dyskusji pomiędzy decydentami a naukowcami. Jej podjęcie jest kluczowe dla skutecznej ochrony zasobów przyrodniczych krajobrazu rolniczego w Polsce.

EN

Farmland areas account for 60% of the total area of Poland and they are among those featuring the highest level of biodiversity in Europe. However, the high position in the ranking is threatened. The aim of the study is to identify key research problems which help protect the natural environment of Polish rural areas. To this end research questions were addressed to 45 scientists and experts in the field. Their answers were assigned to one of seven categories: assessment of biodiversity condition, protection policy effectiveness, choice between traditional and intensive farming, factors influencing farmer decisions, livestock importance, the importance of buildings and infrastructure and the importance of micro-habitats for biodiversity conservation. The problems are presented in a general form and we hope that they will contribute as a significant introduction to further discourse between policy makers and scientists. Starting a debate of this kind is crucial for effective conservation of the natural resources of Polish agricultural landscape.

12

Zmiany liczebności wybranych gatunków ptaków w okresie pozalęgowym w centralnej części Niziny Północnopodlaskiej w latach 2000–2011

38%

Jankowiak L. , Polakowski M. , Kulakowski T. , Swietochowski P. , Tumiel T. , Broniszewska M.

Ornis Polonica

|

2013

|

tom 54

|

nr 2

13

Wzrost liczebności bociana białego Ciconia ciconia na Ziemi Leszczyńskiej w roku 2010

32%

Tobolka M. , Kuzniak S. , Zolnierowicz K. M. , Jankowiak L. , Gabryelczyk M. , Pyrc M. , Szymanski P. , Sieracki P.

Chrońmy Przyrodę Ojczystą

|

2011

|

tom 67

|

nr 6

PL

Niniejsza praca dotyczy inwentaryzacji gniazd bociana białego w byłym województwie leszczyńskim w roku 2010. Jej celem jest przedstawienie zmian liczebności i zagęszczenia badanej populacji oraz porównanie ich z danymi wieloletnimi. Zebrano dane o występowaniu bociana, efekcie lęgów poszczególnych par, usytuowaniu gniazd oraz zmianach tych parametrów, a także dane na temat stad nielęgowych bocianów przebywających na danym terenie w okresie lęgowym. W roku 2010 liczba gniazd zajętych przez pary lęgowe (HPa) wyniosła 275. Bociany przeważnie budowały gniazda na słupach – 179 (65,1%), rzadziej na kominach – 51 (18,1%), drzewach – 20 (7,3%), budynkach – 16 (5,8%) i ambonach myśliwskich – 5 nowych gniazd (1,8%). Pary bocianów wychowały łącznie 602 podloty. Średnia liczba młodych na parę z sukcesem (JZm) wyniosła 2,69, a w przeliczeniu na statystyczną parę lęgową (JZa) – 2,19. Mimo iż badana populacja wykazuje wyraźny trend spadkowy, to w roku badań odnotowano duży wzrost jej liczebności (o ok. 25% w stosunku do 2009 r.). Średnia wielkość zniesienia dla 59 zbadanych par wynosiła 4,32 (SD = 0,819), a sukces klucia wynosił 92,4%. Średnio w każdym gnieździe wykluwało się 4,02 piskląt (SD = 0,938, n = 59). Przeżywalność młodych wyniosła 69,6%. Średnio w lęgu do momentu wylotu z gniazda dożywało 2,80 młodego (SD = 1,270, n = 59). Z 64,7% jaj dorastały lotne młode. W wyniku działań ochroniarskich Leszczyńskiej Grupy OTOP w 59 gniazdach prawie całkowicie ograniczono śmiertelność piskląt związaną z zaplątywaniem się w nylonowe sznurki, znoszone do gniazd przez ptaki dorosłe jako wyściółka

EN

This work concerns the census of white stork nests in the former province of Leszno (4 154 km²) in 2010. The aim of this paper is to present changes in the abundance and distribution of the population under study and make comparison with long-term data. We collected data on the occurrence of storks, breeding results, nest location and changes in these parameters, as well as data on several aspects of breeding biology for 59 pairs, and on nonbreeding flocks in the study area during the breeding season. The number of breeding pairs (HPa) was 275. In 2010 majority of/most of nests were built on pylons (179 (65.1%)), than tall chimneys (51 (18.1%)), trees (20 (7.3%)) buildings (16 (5.8%)), or hunting pulpits (5 new nests (1.8%)). In 2010 white storks raised 602 young (JZG). The average number of young raised by a successful breeding pair (JZm) was 2.69, and in terms of all breeding pairs (JZa) it was 2.19. For details see Table 1. In comparison to data for 2009 the studied population appears to have been increasing (over 25%) (Kuźniak 1994, 1995; Kuźniak, Tobółka 2010). Mean clutch size for 59 studied pairs was 4.32 (SD = 0.819), hatching success – 92.4%. In every nests hatched 4.02 chicks on average (SD = 0.938, n = 59). The survival rate of chicks was 69.6% on average. In average brood to fly survived 2.80 young (SD = 1.270, n = 59). From 64.7% of eggs raised offspring. As a result of the protecting activity of the OTOP Leszno Group in 59 nests was almost completely reduced chick mortality associated with entanglement in nylon strings

14

Pierwsza w Polsce kolonia lęgowa szablodziobów Recurvirostra avosetta na sztucznych wyspach Zalewu Szczecińskiego

26%

Marchowsk D. , Kajzer Z. , Solowiej M. , Michalowski S. , Barcz M. , Jasinski M. , Kowalewski M. , Malecha A. , Przybysz M. , Rek T. , Sidelnik M. , Sobieraj M. , Stanczak P. , Jankowiak L.

Ornis Polonica

|

2023

|

tom 64

|

nr 4

15

Local and landscape-level factors affecting the density and distribution of the Feral Pigeon Columba livia var. domestica in an urban environment

23%

Przybylska K. , Haidt A. , Myczko L. , Ekner-Grzyb A. , Rosin Z. M. , Kwiecinski Z. , Tryjanowski P. , Suchodolska J. , Takacs V. , Jankowiak L. , Tobolka M. , Wasielewski O. , Graclik A. , Krawczyk A. J. , Kasprzak A. , Szwajkowski P. , Wylegala P. , Malecha A. W. , Mizera T. , Skorka P.

|

nr 1

EN

Urbanization is the most dynamic phenomenon worldwide and many species colonize urban environment. Some of these species became so abundant in towns and cities that they are regarded pests, are human health hazard, causes damage to buildings and affect other urban species. Therefore, it is important to understand how such successful colonizers utilize urban environment and which factors affects their population densities. One of such species is the most common urban pest bird in the world, the Feral Pigeon Columba livia var. domestica. The aim of this study was to investigate how local food resources and the composition of the urban landscape affects densities of Feral Pigeon in the city of Poznań (Western Poland). Three counts were made in summer 2010 in 60 0.5 km x 0.5 km plots (25 ha) distributed randomly across residential areas in the city. The density of pigeons showed significant spatial autocorrelation, both positive and negative one. The density of pigeons was highest in plots with more tall buildings (over four floors), a large number of human-related food resources, schools, and a high proportion of green space. The density of pigeons was lower in plots with a higher density of streets and located further from the city centre. The solution to the pigeon problem appears to be to plan residential areas with low-rise buildings. To control the number of pigeons in urban areas, we suggest preventing access to local food resources by using litter-bins that are inaccessible to animals. The public should also be educated to behave appropriately towards pigeons and refrain from feeding them intentionally.

PL

Urbanizacja jest obecnie globalnym zjawiskiem, które może odgrywać znaczący wpływ na funkcjonowanie populacji wielu gatunków zwierząt. Szereg gatunków skolonizowało miasta, a niektóre stały się tam tak liczne, że są uważane za gatunki niepożądane lub wręcz szkodliwe z punktu widzenia człowieka. Poznanie czynników decydujących o tym, że dany gatunek osiąga duże zagęszczenia w środowisku miejskim, jest bardzo ważne w zrozumieniu sukcesu ewolucyjnego gatunków kolonizujących miasta, a także w opracowaniu skutecznych metod niwelowania potencjalnych szkód wynikających z obecności tych gatunków w mieście. Jednym z takich gatunków jest gołąb miejski Columba livia var. domestica, który należy do najliczniejszych ptaków zasiedlających miasta w wielu rejonach świata. Celem pracy bylo poznanie jak źródła pokarmu oraz struktura środowiska miejskiego wpływa na zagęszczenia gołębia miejskiego w Poznaniu (Wielkopolska). Wyznaczono 60 25-ha powierzchni, na których wykonano po trzy liczenia w okresie lęgowym, w 2010 roku. Na każdej powierzchni notowano szereg zmiennych opisujących dostępność źródeł pokarmu oraz strukturę siedlisk (Tab. 1). Gołębie stwierdzono na 54 powierzchniach. Prawdopodobieństwo stwierdzenia gołębi na powierzchni było stałe między poszczególnymi kontrolami i wynosiło 0.89 ± 0.06. Średnie zagęszczenie wynosiło 13.6 ± 1.7 osobników na 10 ha (min-max: 0.0-53.9, Fig. 1). Stwierdzono istotną statycznie autokorelację przestrzenną; dodatnią do dystansu ok. 1.5 km i ujemną przy dystansach 5,7.5 i 10 km (Fig. 2). Selekcja modeli statystycznych opisujących wpływ różnych czynników na zagęszczenie gołębi przy pomocy kryterium Akaike'a wykazała 10 najlepszych modeli (Tab. 2). Modele te wyjaśniały około 50% zmienności w zagęszczeniu gołębi (Tab. 2). Zagęszczenie było pozytywnie związane z pokryciem powierzchni przez wysoką zabudowę, liczbą źródeł pokarmu, liczbą szkół na powierzchni i pokryciem powierzchni przez tereny zielone (Tab. 3). Zagęszczenie gołębi spadało wraz z odległością od centrum miasta (Fig. 1, Tab. 3) oraz wraz ze wzrostem zagęszczenia ulic (Tab. 3). Uzyskane wyniki sugerują, że sukces ewolucyjny gołębia miejskiego polega na wykorzystywaniu przez ten gatunek zarówno elementów naturalnych jak i antropogenicznych w środowisku miejskim. Rozwiązaniem problemu dużych zagęszczeń gołębi w środowisku miejskim może być budowa osiedli z niską zabudową oraz stosowanie koszy na śmieci z pokrywami, zwłaszcza w centrum miast, gdzie liczebność gołębi jest z reguły największa. Mieszkańcy miast powinni być również właściwie informowani o konsekwencjach dokarmiania gołębi w mieście.