Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 27

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
|
|
tom Vol. 47, nr 8
723-730
PL
Na obszarze Dolnego Śląska istnieje kilka dużych masywów granitoidowych, różnego wieku. Sześć z nich zostało wybranych do rozpatrzenia, czy spełniają warunki wymagane dla bezpiecznych składowisk odpadów promieniotwórczych. Dwa masywy granitoidowe położone są na bloku przedsudeckim, trzy w Sudetach oraz jeden masyw gnejsowy znajduje się na pograniczu obu tych jednostek tektonicznych. Wybrane masywy zostały omówione w aspekcie budowy geologicznej, stosunku do jednostek sąsiadujących oraz tektoniki, jako że te właśnie problemy mają istotny wpływ na ostateczną decyzję. Warunkiem nadrzędnym jest aby dana struktura była wystarczająco duża, zwarta, jednolita i szczelna na odpowiednio dużym obszarze. Wyniki przedstawionych poniżej badań i porównań wskazują, że żaden z omawianych masywów krystalicznych - z różnych przyczyn - nie spełnia zaleceń stawianych obszarom przeznaczonym pod budowę bezpiecznych podziemnych magazynów na odpady promieniotwórcze.
4
Content available remote Podziemna Trasa Turystyczna "Kopalnia Złota" w Złotym Stoku (Dolny Śląsk)
100%
|
2004
|
tom T. 1, nr 1
25-34
PL
Podziemna Trasa Turystyczna "Kopalnia Złota" udostępnia do zwiedzania dwie sztolnie. W sztolni "Gertruda" długości 500 metrów, przewodnik opowiada zwiedzającym historię kopalni, prezentuje stare mapy i niektóre narzędzia, używane w górnictwie i hutnictwie. Niewielkie grupy turystów mogą również zwiedzić głębsze partie tej sztolni, które są częściowo zalane wodą. W sztolni "Czarnej Górnej", liczącej około 200 metrów długości, przewodnik wyjaśnia rozmaite kształty wyrobisk wykonywanych w różnym okresie czasu. Schodząc 23 metry w głąb kopalnianego szybu zwiedzający trafiają do średniowiecznego chodnika, prowadzącego do 8-metrowej wysokości podziemnego wodospadu - największej atrakcji tutejszej kopalni. W pobliżu trasy turystycznej można odwiedzić również sztolnię "Książęcą". Sztolnia ta, szerokości około 1 metra i wysokości 2.5-3.0 m, została ręcznie wykuta na przełomie XIV i XV wieku. Kopalnia w Złotym Stoku jest też niezwykle interesującym miejscem dla wielu polskich i zagranicznych naukowców i powinno być z dużą pieczołowitością zachowane dla przyszłych pokoleń.
EN
The "Gold Mine" Underground Tourist Route allows visitors to access two adits and one shaft. In the "Gertruda Adit" which is 500 meters long the guide presents a short history of the mine and shows the old mine maps and some of the tools used during mining and smelting operations. Small groups may also visit a deeper part of this adit that is partly filled with water. In the 200 meter long "Upper Black Adit" the guide explains various shapes of galleries opened at different time. Descending 23 meters down a deep shaft, visitors enter a mediaeval corridor leading to an 8 meters-high underground waterfall - a major attraction of the mine. A short distance away from the tourist route one may also visit the "Prince Adit". This adit, only about 1 meter wide and 2.5-3.0 meters high, was hand-cut at the turn of the 14th and 15th centuries. Visiting scientists from Poland and other countries invariably find the mine in Złoty Stok to be a unique place. It should be preserved for future generations with great care.
EN
Geochemical analysis of a basaltic olistolith, K-Ar dated at Lower Cretaceous, which occurs in Upper Cretaceous conglomerates (Jarmuta Formation) of the Pieniny Klippen Belt of Poland, points to trachybasalt field of intraplate basaltoids. The olistolith most probably derived from a volcanic structure located on the Czorsztyn Ridge - a lithospheric splinter of the North European Platform which, during Jurassic-Early Cretaceus, bordered the Pieniny Klippen Belt Basin from the north.
10
Content available Kamienie użytkowe i dekoracyjne na Dolnym Śląsku
63%
|
2010
|
tom nr 3
50-58
EN
Stones used as both building and/or decorative material represent three genetic groups of rocks: mag-matic, sedimentary and metamorphic ones. Each of them is characterized by their very specific mineral composition and their internal structure too. Various kinds of rocks were and still are exploited in Lower Silesia, as well in the Sudetes Mountains as on the Sudetic foreland. One of the most popular and very well known rocks are granites. Very special kind of granite characterized by pink colored feldspar is exploited in Szklarska Poreba, near jelenia Gora (Sudetes Mountains). On the Sudetic foreland gray colored granites are exploited on the area between Strzegom and Sobotka, in the vicinities of Strzelin, and in Kosmin near Niemcza. Sandstones used as decorative material occur in several areas of Lower Silesia. High quality red colored variety is exploited between Nowa Ruda and Stupiec. Yellow and beige colored rocks occur in Zerkowice, Wartowice and Czaple near Boleslawiec. Another variety of sandstone in various colors occurs in Stotowe Mountains (part of the Sudetes Mountains) near Radkdw, Dlugopole and Szczytna Slqska. Slightly metamorphosed limestone, which on the cross section shows very picturesque design is exploited in another part of the Sudetes Mountains near Wojcieszow. Marble is a kind of metamorphic rock, which for a long time is exploited in both the Sudetes Mountains and on the Sudetic foreland. In the mountainous region, white, pink and green colored marbles occur in the southern part of the Ktodzko district, near Stronie Sl^skie. Quarries of white, gray, yellow and black colored marble is located in Stawniowice (eastern Sudetes) and in Przeworno, near Strzelin (Sudetic foreland). Serpentinite is a green colored metamorphic rock, mostly used as decorative stone. It is exploited from prehistoric times till now in the vicinities of the Sleza Hill near Sobotka, mainly in Nastawice on the Sudetic foreland. All the mentioned above rocks were in the past and very recently are commonly used as both building and/or decorative material in many towns of Poland, Germany, Czech Republic, Slovakia and Hungary. Some examples of sculptures and buildings made of these stones are given on the photos attached to the text.
11
Content available remote Zabytkowe budowle kamienne Dolnego Śląska: Bolesławiec
63%
PL
Wiadukt w Bolesławcu jest ważnym elementem linii kolejowej między Wrocławiem i Dreznem. Budowę wiaduktu kolejowego rozpoczęto w dniu 17 maja 1844 r., a przy jego budowie, mniej lub bardziej bezpośrednio było zatrudnionych 600 robotników z miasta i okolicy. Pośrednio, w kamieniołomach, żwirowniach i innych firmach związanych z budową pracowało łącznie około 3500 osób. Projekt wiaduktu oparty był na wzorze rzymskiego akweduktu, wspartego na 36 filarach zbudowanych w odstępie, co 15 m, z czego 7 największych znajduje się w korycie Bobru, a osiem mniejszych - na stabilnych brzegach. Całość konstrukcji ma 490 metrów długości, 26 metrów wysokości i 8 metrów szerokości. Do budowy wykorzystano grubo- i średnio-ziarnisty, jasnożółty piaskowiec, pochodzący z pobliskiego kamieniołomu w Dobrej. Decyzję o wzniesieniu nowego budynku gimnazjum podjęto w 1859 r., a budowę rozpoczęto 18 października 1861 r. Materiał, użyty do budowy to żółty piaskowiec drobno- i średnioziarnisty, pochodzący z okolicznych kamieniołomów, między innymi w Dobrej, Wartowicach i Żerkowicach. Otwarcie tego, jednego z najpiękniejszych wówczas na terenie Śląska gimnazjów, nastąpiło w południe 3 sierpnia 1864 r. Neogotycki styl, jaki nadano budynkowi, niewątpliwie świadczy o jego typowym, niemieckim pochodzeniu. W 1866 r. budynek został sprzedany państwu i od tamtej pory aż do chwili obecnej mieści się w nim siedziba Sądu Okręgowego.
EN
The railway bridge in Bolesławiec is a very important part of the Wrocław-Dresden railway line. Development of this construction started on 17 May, 1844 and about 3,500 people were, more or less directly, involved. This includes 600 people working directly at the bridge and those from the quarries and other firms. The bridge has a form of Roman aqueduct with 36 pillars of 15 meters spacing. Seven largest pillars stay just in the river channel, and the smallest eight one founded on a hard rock of the river valley. This monumental construction is 490 meters long, 26 meters high and 8 meters wide. Natural stone, which was used for its construction is a coarse- and medium-grained, light-yellow sandstone from the nearby-located quarry in Dobra. Decision about construction of a new school was made in 1859 and the first works started in 18 October 1861. The rock used for its construction is a fine- and medium-grained, yellow sandstone, which was transported from the adjacent quarries located in the villages Dobra, Wartowice and Żerkowice. Official opening of this, one of the most beautiful schools in the whole Silesia, took place on 3 August 1864. The neo-gothic style of the building is a proof of its undoubted German origin. In 1866 it was sold to the German state and was transformed into the court, which role it plays until now.
13
Content available remote The cultural landscape of the Linares-La Carolina mining district (Spain)
63%
EN
The Linares-La Carolina mining district is located in the north of Andalusia. In 1999, the European partners of the MINET (European Mining Heritage Network) Project visited the district and described it as "The best kept secret in Europe". This is a heritage of international historical, technological, cultural and economic importance with an exceptional concentration of remains. Some of these, unmatched anywhere, represent 4000 years of mining history, and of an intense "Industrial Revolution" that shaped a unique cultural landscape. The great importance of the mining and smelting activities in the area during the industrial period resulted in numerous different buildings that changed the aspect of the place and left their mark in towns and villages, creating a distinctive landscape. The ore dressing floors, significant features in themselves, gave rise to huge waste accumulations, tailings and dams that deeply mark the landscape. The first Cornish pumping engine was installed in Pozo Ancho Mine in 1849, proving to be such a success that a great proportion of the area's mines were equipped with these Leviathans of the industrial world. There are still a great number of Cornish pumping Engine Houses in the district. Their robust construction has allowed them to continue to stand out as reference points in the landscape and as symbols of industrial architecture. The Linares-La Carolina District has probably one of the largest concentrations of pumping engine houses in the world. Six important foundries (La Cruz, Arroyo Hidalgo, La Esperanza, La Tortilla, La Fortuna and San Luis) were working at the same time in Linares, and three more in La Carolina. In these, galena was smelted to produce metallic lead. The ancient mining routes, and the revaluation of an Iberian-Roman settlement, are foci for several archaeological investigations currently being carried out in the area. These have confirmed the antiquity of the mining and smelting. These could be included as part of the tourist experience. A reconstruction of the Iberian- Roman settlement, including a small village and a mine, could be a key element illustrating how this area developed at the start of its mining history. Currently, several projects are turning the mining heritage into a real resource for social regeneration and as an attraction for visitors. The landscape of the Linares-La Carolina mining district should be a real museum that people would wish to visit. There is a need to preserve and interpret both artifacts and a way of life. The Arrayanes Project has been, and must be in the future, a partnership between the local people and their heritage. A long term aim is to get the Mining Landscape of the the Linares-La Carolina district designated as a UNESCO World Heritage Site.
PL
Rejon górniczy Linares-La Carolina leży w północnej Andaluzji. W 1999 r. partnerzy europejskiego projektu MINET (European Mining Heritage Network), stanowiącego zalążek późniejszej Europejskiej Sieci Dziedzictwa Górniczego 'EUROPAMINES', odwiedzili ten rejon i określili go jako "Najlepiej trzymaną tajemnicę w Europie". Jest to dziedzictwo o międzynarodowym znaczeniu historycznym, technologicznym, kulturowym i ekonomicznym, będące szczególnym nagromadzeniem tego typu zabytków. Niektóre z nich, niespotykane nigdzie indziej, przedstawiają 4000 lat historii górnictwa i nasilonej "Rewolucji Przemysłowej", która ukształtowała unikalny krajobraz kulturowy tej części Hiszpanii. Wielkie znaczenie działalności górniczej i hutniczej na tym obszarze, w okresie przemysłowym skutkowało powstaniem wielu rozmaitych budowli, które zmieniły aspekt tego miejsca i pozostawiły swoje znamię w miastach i wsiach, tworząc charakterystyczny krajobraz. Zakłady przetwórcze rudy, bardzo charakterystyczne same w sobie, dały początek gromadzeniu się wielkiej ilości odpadów, hałd dobitnie znaczących tutejszy krajobraz. Pierwszy parowy silnik maszyny odwdniającej, pochodzący z Kornwalii, został z sukcesem zainstalowany w szybie Pozo Rancho w 1849 r. Niebawem znaczna część kopalni na tym terenie została wyposażona w podobnego typu "olbrzymy" świata przemysłowego. Do chwili obecnej na tym obszarze istnieje wiele maszynowni typu kornwalijskiego, zarówno pompowych jak i wyciągowych. Ich mocna konstrukcja pozwoliła przetrwać jako punkty odniesienia w krajobrazie i jako symbole architektury przemysłowej. Rejon Linares-La Carolina reprezentuje przypuszczalnie największe zagęszczenie maszynowni tego rodzaju na świecie. Równocześnie funkcjonowało w Linares sześć hut (La Cruz, Arroyo Hidalgo, La Esperanza, La Tortilla, La Fortuna i San Luis) oraz dwie w La Carolina. W nich z galeny wytapiano metaliczny ołów. Dawne szlaki górnicze oraz pozostałości osadnictwa ibero-rzymskiego są miejscami aktualnie prowadzonych wnikliwych badań archeologicznych. Właśnie one potwierdziły wiekowość tutejszego górnictwa i hutnictwa. Stanowiska archeologiczne zostaną włączone do kompleksowej oferty turystycznej. Rekonstrukcja dawnego osadnictwa, z drobnymi wioskami i kopalniami włącznie, może być ważnym elementem ukazującym, jak obszar ten rozwijał się u początków swojej górniczej historii. Obecnie, wiele projektów badawczych przywraca dziedzictwo górnicze do właściwych zasobów wartości społecznej i jako atrakcję dla odwiedzających. Cały rozległy obszar górniczy Linares-La Carolina powinien stać się otwartym muzeum, które społeczeństwo chciałoby odwiedzać. Długoterminowym projektem jest rozpoczęcie procedury zgłoszenia Krajobrazu Górniczego rejonu Linares-La Carolina na listę Stanowisk Światowego Dziedzictwa CNESCO.
14
Content available remote Inscribing a landscape: the Cornish Mining World Heritage Site
63%
|
|
tom nr 1
27-40
EN
In July 2006, select areas within Cornwall and west Devon were declared a World Heritage Site by UNESCO (http:// whaunesco.org/en/list/1215; also: www.cornishmining.org.uk). This bestowed international recognition of the significance of the metalliferous mining landscapes of this area of south-west Britain. The extant mine sites, engine houses, foundries, new towns, smallholdings, ports, harbours, and ancillary industries together reflect prolific innovation which, in the early nineteenth century, enabled the region to produce two-thirds of the world's supply of copper. During the late 1800s, arsenic production came into ascendancy with mines in the east of Cornwall and west Devon ; particularly supplying half the world's demand. To achieve World Heritage Site status, a `Statement of Significance' was produced which defined how technological developments in metalliferous, mining in Cornwall and Devon could constitute `Outstanding Universal Value' (Operational Guidelines ...2005), its importance to the whole of humanity. Research undertaken identified seven landscape `components' which together encompass the range of transformations attributable to deep-lode mining and which demonstrate the profound cultural and physical changes affected during the period of greatest change, c. 1700 to c. 1914. Moreover, these concomitant changes were to have impact far beyond the purely local, influencing the development of Britain's Industrial Revolution and the fortunes of many mining fields around the world. This paper sets out the rationale behind the nomination process for World Heritage Site status (2001-2006) and raises some of the many challenges which relate to the co-ordinated management of the Site.
PL
W lipcu 2006 r. wybrane obszary Kornwalii i zachodniego Devon zostały uznane za Stanowisko Światowego Dziedzictwa UNESCO (http://whc.unesco.org/en/list/1215; www.cornishmining.org.uk). Umożliwiło to międzynarodowe poznanie znaczenia krajobrazu górnictwa rudnego w tej części południowo-zachodniej Wlk. Brytanii. Te istniejące stanowiska górnicze, maszynownie, huty, nowe miasta, drobne własności, porty i przemysł towarzyszący, razem odzwierciedlają twórczą innowację, która na początku XlX wieku umożliwiła temu regionowi produkcję 2/3 światowego zaopatrzenia w miedź. Pod koniec lat 1800. w kopalniach wschodniej Kornwalii i zachodniego Devon zaczęła dominować produkcja arsenu, zabezpieczając połowę światowego zapotrzebowania. W celu osiągnięcia statusu Stanowiska Światowego Dziedzictwa sporządzono "Deklarację Znaczenia", stwierdzającą, w jaki sposób technologiczny rozwój górnictwa kruszcowego w Kornwalii i Devon mógł stworzyć "Wspaniałą Wartość Uniwersalną" o znaczeniu dla całej ludzkości. Podjęte badania ujawniły siedem "elementów składowych" krajobrazu, które razem wyznaczają zasięg przeobrażeń właściwych górnictwu żyłowemu, ukazując zarazem głębokość zmian kulturowych i fizycznych powstających w okresie największych przeobrażeń w latach od ok. 1700 do ok. 1914. Te towarzyszące zmiany miały wpływ znacznie większy niż lokalny, oddziałując na rozwój Rewolucji Przemysłowej Brytanii i przepowiadając przyszłość wielu polom górniczym na całym świecie. Artykuł ten wykracza daleko poza proces nadania statusu Stanowiska Światowego Dziedzictwa (2001-2006) i ukazuje niektóre z wielu zmagań związanych z równoczesnym zarządzaniem Stanowiskiem.
16
Content available remote Zabytkowe budowle kamienne Dolnego Śląska: Skała
63%
|
|
tom T. 2, nr 1
53-56
PL
Okolice Bolesławca i Lwówka Śląskiego budują kredowe piaskowce przykryte osadami gliniastymi i piaszczystymi później kredy, trzeciorzędu i czwartorzędu. Piaskowce te tworzą względnie grube ławice, systemem pionowych spękań ciosowych podzielone na oddzielne bloki. Miąższość tych ławic jest zmienna i utrzymuje się w granicach od 0,3 do 6,2 m. Tutejsze piaskowce są dobrze znanym materiałem budowlanym, stosowanym w wielu miejscach Europy. Obecnie eksploatowane są w kamieniołomach Żerkowice, Skała, Wartowice i Czaple. Jeden z nich znajduje się w pobliżu miejscowości Skała, gdzie w 1348 roku został wzniesiony piękny ufortyfikowany pałac.
EN
Geology of the vicinity of Bolesławiec and Lwówek Śląski in Lower Silesia includes Cretaceous sandstones overlain by Late Cretaceous, Tertiary and Quaternary clays and sands. The Cretaceous sandstones from thick beds cut by a system of vertical joints into separate blocks. Thickness of beds varies from 0.3 to 6.2 meters. These Cretaceous sandstones have been well-known for ages as construction stones widely used in Europe. Recently, the quarries in Żerkowice, Skała, Wartowice and Czaple still extract the sandstones. One of the quarries is located in Skała where a beautiful fortified residency was built in 1348.
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.