Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
Content available Rodzaj nacechowania ekspresywnego formantu -essa
100%
|
|
nr 2
64-80
EN
The text will define the expressive nature of lexemes from a new group of feminatives, the determinant of which is the suffi x -essa. The study is an attempt to record this group. The lexemes under examination will be subject to a wordformation analysis. The precise determination of the type of expressiveness of words will be facilitated by the results of a survey conducted among Polish language users. The paper will be concluded with a discussion on the possible future of lexemes with the formant -essa in Polish.
2
100%
|
|
tom 32
|
nr 2
64-80
EN
The text is an analysis of Marek Piwowski‟s documentary film Hair (1971). Full of comical failures, the report from an international hairdressing contest has become a pretext for the director to expose disrupted communication between the authorities and society. The ironic tone and the use of the “week image” allowed him to queer sabotage of the official message. The author uses a polonised term “kłir” to distinguish the style of Piwowski from the camp aesthetics and to fix the document not only in the paradigm of “art of failure”, but also in the social context of PRL.
PL
Tekst jest analizą dokumentu Marka Piwowskiego Hair, nakręconego w 1971 r. dla Telewizji Polskiej. Pełna komicznych niedociągnięć relacja z międzynarodowego konkursu fryzjerskiego stała się dla reżysera pretekstem do obnażenia zakłóconej komunikacji między organizatorami a widownią, czy szerzej – między władzą a społeczeństwem. Ironiczny ton i zastosowanie „słabego obrazu” pozwoliły mu na sabotaż przekazu oficjalnego w duchu strategii queerowej. Autorka proponuje spolszczony termin „kłir”, by wyraźniej odróżnić zastosowane w filmie środki od estetyki kampu i umocować dokument nie tylko w paradygmacie „sztuki porażki”, ale i w społecznym kontekście PRL.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.