Niniejszy artykuł prezentuje ważne zagadnienie, jakim jest rola szpitala jako instytucji, a zwłaszcza jego przestrzeni w procesie powrotu do zdrowia najmłodszych pacjentów. Przedmiotem analiz jest środowisko szpitala określane jako przestrzeń społeczna (publiczna) lub terapeutyczna z uwzględnieniem paradygmatu humanistycznego, który dystansuje się od procedur medycznych w kierunku większej koncentracji na dziecku jako podmiocie leczenia. Treści artykułu łączą różne perspektywy analizowanego zjawiska: architektoniczną, psychologiczną i socjologiczną, nawiązują do teorii adaptacji Wohlwilla1 oraz psychologii środowiskowej2. Celem artykułu jest ukazanie różnicy w projektowym podejściu modernistycznym i terapeutycznym , które determinują rozwiązania architektoniczne i organizacyjne oddziałów dziecięcych szpitala. Bazą dla podjętych rozważań jest charakterystyka potrzeb dziecka chorego oraz założenia proksemiki3. Poniższe rozważania mają charakter przeglądowy i opierają się na analizie wybranej literatury tematycznej połączonej z opisem aktualnie prowadzonych akcji ukierunkowanych na zmianę wizerunku szpitalnych oddziałów dziecięcych, a także związane są z osobistymi doświadczeniami autorów artykułu4.
EN
This article describes some aspects of the hospital environment, which helps the child to return to health. The subject of analysis is the space of the hospital and its arrangement. The article is a review of the literature and research in this subject area.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.