Liturgia godzin jest misterium chrześcijańskim, do celebrowania którego Sobór Watykański II zaprosił nie tylko osoby duchowne czy zakonne, ale cały Lud Boży, będący mistyczną Oblubienicą Chrystusa – Boskiego Oblubieńca. To właśnie w Liturgii godzin i poprzez nią każdy wierzący ma sposobność zrealizowania pierwszego i podstawowego celu zarówno samej liturgii, jak i całego życia chrześcijańskiego. Chodzi o oddanie chwały Bogu oraz zdobycie umiejętności Jego kontemplacji. Jednocześnie realizacja powołania człowieka do nieustannego chwalenia swego Stwórcy owocuje uświęceniem stworzenia. Owo uświęcenie w Liturgii godzin dotyczy szczególnie czasu przeżywanego przez człowieka podczas jego ziemskiej wędrówki. Pozornie może się wydawać, że Liturgia godzin przynależy do jednej z form modlitwy ustnej. Jednak taka opinia, choć dziś często wysuwana i powszechnie uznawana, jest efektem jedynie zewnętrznego postrzegania tej liturgicznej modlitwy Kościoła. Prawdą jest, że jej struktura składa się z dużej ilości tekstów, w przeważającej części biblijnych, głównie zaczerpniętych z Księgi Psalmów, które są recytowane indywidualnie lub śpiewane przez wspólnotę. Jeśli jednak sięgniemy do genezy tej modlitwy, jeśli wsłuchamy się w jej „ducha”, okaże się, że otworzy się przed nami ukryty w niej świat kontemplacji, a wręcz mistyki chrześcijańskiej. Znajduje się on zarówno pod osłoną tekstów, jak i sposobów, w jaki powinny one być wykonywane. Fakt, że Liturgia godzin jest ze swej istoty modlitwą kontemplacyjną, determinuje sposoby i zasady jej celebracji. Scharakteryzowane w artykule muzyczne sposoby wykonawcze poszczególnych elementów Liturgii godzin dowodzą, że istnieje głęboki, wręcz organiczny związek pomiędzy mistyczną duchowością Liturgii godzin a jej praktycznym wykonaniem. Szukanie takich związków wydaje się wręcz konieczne, aby uchronić celebracje liturgiczne od formalizmu, który zabija tętniące w nich Boże życie, a co za tym idzie – separuje je od naszego chrześcijańskiego życia.
EN
The Liturgy of the Hours is a Christian misterium, the celebration of which the Second Vatican Council invited not only religious people but the whole People of God, who is the mystical Bride of Christ – the Divine Spouse. It is in the Liturgy of the Hours and throught it that every believer has the opportunity to accomplish the first and primary goal of both the liturgy itself and the entire Christian life. It is all about giving glory to God and gaining the skills to contemplat Him. At the same time, man’s implementaion of the vocation to constantly praise his Creator results in the santification of creation. This santivication in the Liturgy of the Hours especially concers the time that man has during his earthly journey. It may seem that the Liturgy of the Hours belongs to one of the forms of oral prayers. However, such an opinion, although now widely recognized, is the result of only an external perception of this liturgical prayer of the Church. It is true that its structure consists of a large number of texts, mostly biblical texts, mainly taken from the Book of Psalms, which are recited individually or sung by the community. However, if we reach to the genesis of this prayer, if we listen to its „spirit”, it will turn out that hte world of contemplation and even Christian mysticism hidden in it will open up for us. It is hidden under the texts themselves adn the ways in which they should be performed. The fact that the Liturgy of the Hours is, by its very nature, a contempative prayer, determines the ways and principles of its celebration. The musical ways of performing each element of the Liturgy of Hours, characterized in the article, prove that there is a deep, almost organic connection between the mystical spirituality of the Liturgy of the Hours and its practical implementation. Seeking such connection seems indispensable in order to protect the liturgical celebrations from formalism, which kills God’s vibrant life, and as a result there is no connection between God’s life in our Christian life.