An electoral defeat usually marks a significant turning point in the life of political parties. It is often the beginning of the changes taking place within them (Harmel, Janda 1994; Gauja 2016: p. 50–51). Existing research suggest that the desire to improve the electoral outcome is the main argument for reform within political parties (Janda 1990; Harmel et al. 1995). This article looks at a relationship between the reactions of political parties to electoral defeat and one factor found to be important in this respect – i.e. the level of intra-party democracy (IPD) analysed at the organisational level. The study uses the IPD measurement model developed by Benjamin von dem Berge and his team (see: von dem Berge et al. 2013). The article provides the analysis of the level of intra-party democracy of the selected four Polish political parties (on the basis of their statutes) continuously present on the Polish political scene after 2001 and its impact on changes within political groupings after electoral defeats. The author examined the statutes of the Law and Justice (PiS), the Civic Platform (PO), the Polish People’s Party (PSL) and the Democratic Left Alliance (SLD). These parties suffered defeats either in the 2011 or 2015 elections. The main research problem is to determine how the level of IPD of the examined parties influences their reactions after electoral defeats. The research hypothesis is: political parties with a higher level of IPD should change under the influence of electoral defeats more than parties with a lower level of this indicator. The study used also the methodology of data analysis (party’s statutes and other documents) and 21 structured in-depth interviews with representatives of party elites. Based on the results, the index of change after defeat in political parties is created.
PL
Porażka wyborcza zwykle stanowi istotny punkt zwrotny w życiu partii politycznych. Często jest początkiem zachodzących w nich zmian (Harmel, Janda 1994; Gauja 2016: s. 50–51). Z dotychczasowych badań wynika, że chęć poprawy wyniku wyborczego stanowi główny argument reform wewnątrz partii (Janda 1990; Harmel et al. 1995). W artykule poszukuje się zależności między reakcjami partii politycznych na porażkę wyborczą oraz jednym czynnikiem, uznanym za istotny pod tym względem – tj. poziomem demokracji wewnątrzpartyjnej (ang. intra-party democracy, IPD) analizowanym w płaszczyźnie organizacyjnej. W badaniu wykorzystany zostanie model pomiaru IPD autorstwa Benjamina von dem Berge i jego zespołu (zob.: von dem Berge et al. 2013). Artykuł zawiera analizę poziomu demokracji wewnątrzpartyjnej wybranych czterech polskich partii politycznych (na postawie ich statutów) nieprzerwanie obecnych na polskiej scenie politycznej po 2001 r. oraz wpływu IPD na zmiany wewnątrz ugrupowań politycznych po porażkach wyborczych. Autorka analizuje statuty Prawa i Sprawiedliwości (PiS), Platformy Obywatelskiej (PO), Polskiego Stronnictwa Ludowego (PSL) i Sojuszu Lewicy Demokratycznej (SLD). Wybrane partie odniosły porażki albo w wyborach w 2011 r. albo w 2015 r. Głównym problemem badawczym jest ustalenie w jaki sposób poziom IPD badanych partii wpływa na ich reakcje po odniesionych porażkach wyborczych. Autorka stawia następującą hipotezę: partie polityczne o wyższym poziomie IPD powinny zmieniać się pod wpływem porażki wyborczej bardziej niż partie o niższym poziomie tego wskaźnika. W badaniu wykorzystano metodologię analizy treści (statutów wybranych partii politycznych) oraz przeprowadzono 21 ustrukturalizowanych wywiadów pogłębionych z przedstawicielami elit partyjnych. W rezultacie powstał indeks zmian po porażce w partiach politycznych.
The result of the British referendum came as a surprise to everyone, but the British themselves seemed to be the most surprised of all. The British vote in favour of leaving the EU can be blamed for “an earthquake” not only on world markets and in European politics, but also within the major British political parties, as it is bound to exert a profound impact on their future as well as the future of the EU. The crisis following the June referendum will have repercussions for the British party system and the debate on Brexit has brought a new take on the “old” British socio-political cleavage, namely Euroscepticism.
Electoral defeat has sometimes been called the mother of party change, but is this reputation warranted? In this paper we investigate whether party characteristics such as government status, party systemic origins, or ideological family affect how parties respond to defeat. Examining 73 parties in 28 countries, considering party efforts to change their leadership, their programs and their organizations, we conclude that only systemic origin (post-communist vs. West European countries) is a relevant factor affecting depth of party change. Parties take some corrective actions after electoral defeat, however, they are not likely to be a wholesale reforms. Thus, it would be more accurate to describe electoral defeat as a midwife of a party change, not as its mother.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.