Głównymi metodami, które wykorzystuje się obecnie do odkrywania nowych złóż ropy naftowej i gazu ziemnego, są metody sejsmiczne. Lądowe badania sejsmiczne wymagają olbrzymiej ilości sprzętu i siły roboczej. Jednocześnie są one w bardzo dużym stopniu uzależnione od warunków terenowych, takich jak pokrycie i ukształtowanie terenu czy obecność obiektów antropogenicznych, np. dróg i zabudowań. Dostępność terenu jest jednym z głównych czynników o charakterze przestrzennym, który ma wpływ na przebieg badań sejsmicznych. Może być ona zdefiniowana jako koszt dotarcia do określonego miejsca, przy czym koszt ten może być wyrażony w różnych jednostkach, np. jako czas dojazdu, zużycie paliwa lub koszt wyrażony w pieniądzach. Głównym celem niniejszej pracy jest opracowanie metodyki szacowania dostępności terenu na potrzeby prowadzenia prac sejsmicznych. W tym celu wykonano Model Szacowania Dostępności Terenu (ang. Land Accessibility Assessment Model - LAAM), który uwzględnia pokrycie i ukształtowanie terenu, istniejącą sieć dróg oraz ewentualne przeszkody. Model został zaprojektowany w środowisku ArcGIS Model Builder. Następnie model ten został wykorzystany do oszacowania dostępności terenu dla trzech poligonów testowych. Poligony zostały tak dobrane, aby reprezentowały różne typy terenu: rolniczy, górski oraz pustynny. Każdy z trzech obszarów został uznany za hipotetyczny rejon prac sejsmicznych metodą 3D. Na podstawie wysokorozdzielczych zdjęć satelitarnych i map topograficznych pozyskano dane o pokryciu terenu, sieci dróg oraz informacje o ewentualnych przeszkodach terenowych (barierach). Ukształtowanie terenu zostało opracowane na podstawie numerycznego modelu terenu SRTM (wersja 4). Dla każde go obszaru stworzono 81 punktów docelowych oraz zaproponowano 3 różne lokalizacje bazy, które zostały poddane ocenie z punktu widzenia dostępności terenu. Model Szacowania Dostępności Terenu został wykorzystany do obliczania tzw. powierzchni kosztowej (ang. cost surface) oraz tzw. powierzchni odległości kosztowej (ang. cost distance surface) dla każdej lokalizacji bazy. Na podstawie tej analizy można dokonać wyboru optymalnej lokalizacji bazy. Model MSDT został również wykorzystany do obliczenia najkrótszych tras dojazdu do poszczególnych części projektu sejsmicznego oraz oszacowania całkowitych czasów potrzebnych na dojazdy oraz ich długości. Wyniki uzyskane przy pomocy modelu MSDT mogą zostać wykorzystane przez osoby zarządzające projektami sejsmicznymi, np. w celu optymalizacji decyzji związanych z lokalizacją bazy, z której wykonywany będzie dany projekt. Pozwalają one również obliczyć długości dojazdów i w ten sposób oszacować zużycie paliwa. Wyniki te mogą zostać również wykorzystane do oszacowania trudności prowadzenia prac sejsmicznych w danym terenie.
Współcześnie pomimo olbrzymiego postępu technologicznego poprawne lokalizowanie i docieranie do poszukiwanych miejsc nadal stanowi problem. Stosowanie istniejących systemów lokalizacji – współrzędnych geograficznych i adresów pocztowych – często jest problematyczne. Niepoprawnie przyjęty układ współrzędnych, pomyłka w zapisie liczb, brak poprawnego oznaczenia półkul bądź zbyt duże zaokrąglenie wartości – wszystkie te przypadki mogą skutkować błędnym wyznaczeniem pozycji. Również położenie zapisane za pomocą adresu pocztowego nie zawsze jest wystarczająco dokładne. Wieloznacznie, niepoprawnie zapisane adresy, powtarzające się nazwy ulic, miejsca gdzie nie ma w ogóle adresów – to jedynie kilka powodów, przez które niejednokrotnie przesyłki nie docierają do adresata. Próbą rozwiązania niektórych problemów związanych z lokalizacją obiektów jest system what3words. Jest to globalna siatka zbudowana z kwadratów o wielkości 3´3 m, z których każdy opisany jest za pomocą kombinacji trzech słów. Celem pracy jest krótka charakterystyka systemu adresowania what3words oraz analiza jego mocnych i słabych stron oraz ocena możliwości jego zastosowania. Na podstawie internetowego badania ankietowego dokonana została empiryczna ocena skuteczności systemu w porównaniu do tradycyjnych sposobów lokalizacji. Ocenie poddano między innymi łatwość i skuteczność zapamiętywania lokalizacji określonej za pomocą współrzędnych, adresów pocztowych oraz adresów what3words.
EN
Despite the huge technological advancements, locating and finding the specific places may still be a problem. The use of existing location systems – geographical coordinates or postal addresses – is often problematic. An incorrectly adopted coordinate system, error in writing numbers, incorrect hemispheres, or too much rounding – all of these cases can result in incorrect positioning. Also, the location expressed as the postal address is not always accurate enough. Ambiguous or incorrectly typed addresses, duplicated street names, places with no addresses at all – are just a few of the reasons why mails and parcels may not reach the addressee. The what3words system is an attempt to solve some of these addressing problems. This is a global grid of 3x3 m squares, each of which is described by a combination of three words. The main aim of this paper is a short description of the what3words addressing system, analysis of its strengths and weaknesses, and evaluation of its applicability. Based on the online survey, an empirical assessment of the effectiveness of this system was made compared to traditional location methods. The evaluation included easiness and efficiency of memorizing the location specified by coordinates, postal addresses and what3words addresses.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.