Patricia Grace is one of the authors whose career began during the Maori Renaissance, attempting to voice the problems of Maori people. Similarly to her previous works, the short stories included in the collection Small Holes in the Silence: Short Stories provide an overview of the human condition in the contemporary world, with special attention paid to Maori society. Grace provides the readers with a glimpse of the lives of ordinary Maori people in precarious situations. Her stories are pervaded with silence. The use of omission and understatement is combined with the introduction of passive characters whose worlds are filled with the secret, the unknown or the void.
PL
Patricia Grace należy do autorów, których kariera rozpoczęła się podczas renesansu maoryskiego. Podobnie jak w przypadku wcześniejszych prac, opowiadania Patricii Grace opublikowane w zbiorze Small Holes in the Silence: Short Stories przedstawiają zarys kondycji człowieka we współczesnym świecie, ze szczególnym uwzględnieniem społeczności maoryskiej. Opowiadania napisane przez Grace przepełnione są ciszą. Użycie pominięcia i niedopowiedzenia splatają się z wprowadzeniem biernych postaci, których światy wypełnione są tym, co tajemnicze, nieznane lub puste. Grace pozwala czytelnikom rzucić okiem na życie zwykłych Maorysów znajdujących się w sytuacjach zagrożenia.
Patricia Grace’s novel Baby No-Eyes addresses the issues of contemporary Maori society dealing with the aftermath of the colonial heritage. The author sheds light on the past and present abuse of the Maori: harm is done to the children’s and adults’ bodies and their land. At the same time, attention is drawn to the Maori spirituality and beliefs. Grace also underlines the importance of regaining voice and sight by the suppressed Maori community, suggesting that it must undergo a transformation to fit the new bicultural reality. This transformation is juxtaposed with the children’s maturation process.
PL
Powieść Patricii Grace Baby No-Eyes porusza problemy współczesnej społeczności maoryskiej próbującej poradzić sobie z brzemiennymi skutkami kolonializmu. Autorka rzuca światło na nadużycia fizyczne wobec Maorysów i ich ziemi, zarówno w przeszłości, jak i obecnie: krzywdzone są ciała dzieci i dorosłych, ale też należąca do nich ziemia. Uwaga zwrócona jest również na maoryską duchowość i wierzenia. Grace podkreśla także, jak ważne jest odzyskanie własnego głosu i wzroku przez uciśnioną społeczność maoryską, sugerując, że musi ona przejść transformację, by móc wpasować się w nową dwukulturową rzeczywistość. Ta transformacja zestawiona jest z procesem dojrzewania dzieci.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.