Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

W stronę ekonomicznej doktryny anarchoindywidualizmu - czyli o granicach państwa i bezgranicznej wolności słów kilka

100%

Kil J.

|

2016

|

tom 9

25-40

EN

The article is devoted to the economic doctrine of individualist anarchism, also referred to as capitalist anarchism. The essay is divided into three parts. The first part presents the sources and basic premises of the doctrine. The author discusses both the economic (a. Smith’s classical liberalism) and the philosophical (M. Stirner’s egoism) foundations. The second part entails an analysis of social and economic views of two thinkers: J.C. Bastiat and M. Friedman. The con- tributions of both thinkers are particularly valuable, since they do not limit themselves to simple analysis of the boundaries of acceptable activity on the part of the state in the economic sector, but also are able to translate those reflections into the language of the legal system. The third part of the article focuses on the juxtaposition of the axiology of individualist anarchism with theories of justice. The author pays particular attention to the concepts of material and procedural (formal) justice. Taking the above into account, the author attempts to answer the question as to which of the discussed conceptions of justice can be regarded as the most adequate to the cultural conditions in postmodern societies.

2

Oskarżony – (nie)potrzebny uczestnik postępowania jurysdykcyjnego? Rozważania na tle art. 117 § 3a kpk oraz art. 378a kpk (część I)

100%

Kil J.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2021

|

tom 2

|

nr XXI

167-177

EN

The article is devoted to the defendant’s right to participate in the trial in the light of the reforms introduced to the Code of Criminal Procedure by the Act of 19 July 2019 amending the Act – Code of Criminal Procedure and certain other acts (Dz.U. 2019, item 1694). The first part of the article depicts the evolution of the legal regime governing the defendant’s presence at the trial throughout the history of the Polish criminal process, and discusses the essence of the defendant’s right to participate in the trial. An in-depth analysis was devoted to the provision of Art. 117 § of the Code of Criminal Procedure, introduced in the Code by the amendment of 2019. In this regard, dogmatic analysis was carried out of the discussed provision, its ratio legis was presented, and procedural consequences of the introduced regime were discussed. The study discusses as well the doubts formulated in academic literature in relation to Art. 117 § 3a of the Code, and proposes a method of interpreting the analysed provision.

PL

Artykuł poświęcono prawu oskarżonego do udziału w rozprawie w świetle zmian wprowadzonych do Kodeksu postępowania karnego ustawą z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2019, poz. 1694). W pierwszej części artykułu przedstawiono ewolucję regulacji poświęconej kwestii obecności oskarżonego na rozprawie na przestrzeni historycznego rozwoju polskiego procesu karnego, jak również omówiono istotę prawa oskarżonego do udziału w rozprawie. Pogłębione rozważania poświęcono regulacji z art. 117 § 3a kpk, wprowadzonej do Kodeksu postępowania karnego nowelizacją z 2019 r. W tym zakresie dokonano analizy dogmatycznej wskazanego przepisu, zaprezentowano jego ratio legis, jak również przeanalizowano konsekwencje procesowe wprowadzenia przedmiotowej regulacji. W opracowaniu omówiono również formułowane w piśmiennictwie wątpliwości odnoszące się do art. 117 § 3a kpk, jak również przedstawiono proponowany sposób wykładni analizowanej regulacji.

3

Sądownictwo sędziów przysięgłych jako forma udziału czynnika społecznego w procesie karnym (część II)

100%

Kil J.

|

tom 1(XXII)

183-197

EN

The article is devoted to the problems of juror jurisdiction in criminal matters. The second part of the study discusses assize courts throughout history in French criminal process. The analysis covers also the reception process of the institution of assize courts in the historical development of criminal procedural law. The problems of juror jurisdiction are also presented in the context of Polish traditions of justice. The study discusses advantages and disadvantages of juror jurisdiction and attempts to answer the question if the juror jurisdiction model should be considered a correct – from praxeological and axiological perspective – form of participation of the social factor in criminal process.

PL

Artykuł poświęcono problematyce sądownictwa sędziów przysięgłych w sprawach karnych. W drugiej części opracowania omówiono sądy przysięgłych występujące na przestrzeni wieków we francuskim procesie karnym. Analizie poddano także proces recepcji instytucji sądów przysięgłych w historycznym rozwoju prawa karnego procesowego, jak również przedstawiono problematykę sądownictwa sędziów przysięgłych w tradycji polskiego wymiaru sprawiedliwości. W opracowaniu omówiono ponadto wady i zalety sądownictwa sędziów przysięgłych oraz podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, czy model sądownictwa sędziów przysięgłych należy ocenić jako trafną – z punktu widzenia prakseologicznego i aksjologicznego – formę udziału czynnika społecznego w procesie karnym.

4

Ograniczenia temporalne inicjatywy dowodowej stron w polskim procesie karnym w świetle systemu prekluzji oraz systemu dyskrecjonalnej władzy sędziego (część II)

100%

Kil J.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2021

|

tom 4

|

nr XXI

87-102

EN

This article is devoted to temporal restrictions relating to the exercise by the parties to criminal proceedings of the right to evidentiary initiative. In the second part of the article, the considerations are continued on the criminal procedure evolution in respect of temporal limitations of the parties’ evidentiary initiative in criminal proceedings, as provided for in the Code of Criminal Procedure of 1997, with special emphasis on the amendments introduced to the Code by the Act of 19 July 2019 amending the Act – Code of Criminal Procedure and certain other acts (Dz.U. 2019 poz. 1694). In the following part of the study, the normative solutions governing the temporal limitation of evidentiary activities of the parties to criminal proceedings are juxtaposed against the model assumptions of the preclusion system and the system of judge’s discretionary powers. Separate considerations are also given to a proposed interpretation method of the provisions imposing temporal limitations to the parties’ right to evidentiary initiative in criminal process, and significance is demonstrated of the said provisions for the possibility of effective achievement of the purposes of the criminal process.

PL

Artykuł poświęcono temporalnym ograniczeniom, odnoszącym się do wykonywania przez strony procesu karnego prawa do inicjatywy dowodowej. W drugiej części artykułu podjęto kontynuację rozważań poświęconych ewolucji regulacji karnoprocesowej, odnoszącej się do temporalnych ograniczeń inicjatywy dowodowej stron w procesie karnym, mającą miejsce pod rządami Kodeksu postępowania karnego z 1997 r., ze szczególnym uwzględnieniem zmian wprowadzonych do Kodeksu ustawą z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy ‒ Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2019 poz. 1694). W dalszej części opracowania skonfrontowano rozwiązania normatywne, statuujące czasową limitację aktywności dowodowej stron procesu karnego z modelowymi założeniami systemu prekluzji oraz dyskrecjonalnej władzy sędziego. Odrębne rozważania poświęcono także proponowanemu sposobowi wykładni przepisów, konstytuujących temporalne ograniczenia prawa stron do inicjatywy dowodowej w procesie karnym, jak również wykazano znaczenie rzeczonych przepisów dla możliwości skutecznej realizacji celów procesu karnego.

5

Sądownictwo sędziów przysięgłych jako forma udziału czynnika społecznego w procesie karnym (część I)

100%

Kil J.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2021

|

tom 4

|

nr XXI

73-86

EN

The article is devoted to the problems of juror jurisdiction in criminal matters. The first part of the study presents the genesis of the institution of jurors and its historical development. Special attention is paid to Roman quaestiones, that is an archetypical form of juror jurisdiction. An in depth analysis covers as well the Anglo-American model of juror jurisdiction, both from the historical and contemporary perspective.

PL

Artykuł poświęcono problematyce sądownictwa sędziów przysięgłych w sprawach karnych. W pierwszej części opracowania przedstawiono genezę instytucji sędziów przysięgłych, jak również jej historyczny rozwój. Szczegółowe rozważania poświęcono rzymskim quaestiones, stanowiącym archetyp sądownictwa sędziów przysięgłych. Pogłębionej analizie poddano także anglo-amerykański model sądownictwa sędziów przysięgłych, zarówno w ujęciu historycznym, jak i współczesnym.

6

W obronie skargi nadzwyczajnej w sprawach karnych

100%

Kil J.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2020

|

tom 3

|

nr XX

275-292

EN

The subject of the article is the analysis of the extraordinary appeal in criminal cases, that has been established by the Act of 8 December 2017 on the Supreme Court. The purpose of the article is to present and analyse the new regulation. The article covers the main issues, which are the most crucial both in law doctrine and the judicial application of law. The author presents the nature of this specific kind of appeal complaint, conditions of its application and the proceedings in this matter. The paper examines each of the issues penetratingly. The study presents the arguments, which justify the implementation of the new extraordinary appeal measure to the Polish legal system. Besides, the author presents proposals connected with the interpretation of the new regulation.

PL

Przedmiot artykułu stanowi analiza skargi nadzwyczajnej w sprawach karnych, wprowadzonej do polskiego systemu prawnego ustawą z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym. Celem opracowania jest zbadanie zasadniczych cech nowego środka zaskarżenia. W artykule omówiono główne założenia normatywne skargi nadzwyczajnej. Analizie poddano podstawy wniesienia skargi, jak również przyjęty przez ustawodawcę sposób procedowania w jej przedmiocie. W artykule przedstawiono argumenty przemawiające za wprowadzeniem nowego środka zaskarżenia do polskiego systemu prawnego. Sformułowano również proponowany sposób wykładni przepisów poświęconych skardze nadzwyczajnej.

7

Ograniczenia temporalne inicjatywy dowodowej stron w polskim procesie karnym w świetle systemu prekluzji oraz systemu dyskrecjonalnej władzy sędziego (część I)

100%

Kil J.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2021

|

tom 3

|

nr XXI

127-139

EN

This article is devoted to temporal restrictions relating to the exercise by the parties to criminal proceedings of the right to evidentiary initiative. The first part of the article presents the axiological significance of the parties’ right to evidentiary initiative in criminal process, and discusses the relation of that right to the overarching procedural principles. Careful considerations are given to the model assumptions of the preclusion system and the system of judge’s discretionary powers, as instruments intended to guarantee due concentration of evidence and, in the same way, expeditious proceedings. A separate analysis is made also of the historical evolution of the normative solutions concerning the temporal limitations to the evidentiary initiative of the parties to criminal proceedings, starting from the adoption of the Code of Criminal Procedure of 1928 until the entry into force of the Code of Criminal Procedure of 1997.

PL

Artykuł poświęcono temporalnym ograniczeniom, odnoszącym się do wykonywania przez strony procesu karnego prawa do inicjatywy dowodowej. W pierwszej części artykułu przedstawiono znaczenie aksjologiczne prawa stron do inicjatywy dowodowej w procesie karnym, jak również omówiono związek tego prawa z naczelnymi zasadami procesowymi. Pogłębione rozważania poświęcono modelowym założeniom systemu prekluzji oraz systemu dyskrecjonalnej władzy sędziego jako instrumentom mającym na celu zagwarantowanie należytej koncentracji materiału dowodowego, a tym samym szybkości postępowania. Odrębnej analizie poddano także historyczną ewolucję rozwiązań normatywnych dotyczących temporalnych ograniczeń inicjatywy dowodowej stron procesu karnego, począwszy od uchwalenia Kodeksu postępowania karnego z 1928 r., aż do chwili wejścia w życie Kodeksu postępowania karnego z 1997 r.

8

Oskarżony – (nie)potrzebny uczestnik postępowania jurysdykcyjnego? Rozważania na tle art. 117 § 3a kpk oraz art. 378a kpk (część II)

100%

Kil J.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2021

|

tom 3

|

nr XXI

111-126

EN

The article is devoted to the defendant’s right to participate in the trial in the light of the reforms introduced to the Code of Criminal Procedure by the Act of 19 July 2019 amending the Act – Code of Criminal Procedure and certain other acts (Dz.U. 2019, item 1694). In the second part of the article, in-depth considerations were devoted to the provision of Art. 378a of the Code of Criminal Procedure, introduced to the Code by the 2019 amendment. In this regard, dogmatic analysis was carried out of the discussed provision, its ratio legis was presented, and procedural consequences of the introduced regime were discussed. The study discusses as well the doubts formulated in academic literature in relation to Art. 378a of the Code, and proposes a method of interpreting the analysed provision. The study also involves assessment of the provisions of Art. 117 § 3a and Art. 378a of the Code of Criminal Procedure through the prism of the constitutional and conventional standards, especially under Art. 42(2) and Art. 45(1) of the Constitution of the Republic of Poland as well as Art. 6(1) and (3) of the European Convention on Human Rights.

PL

Artykuł poświęcono prawu oskarżonego do udziału w rozprawie w świetle zmian wprowadzonych do Kodeksu postępowania karnego ustawą z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2019, poz. 1694). W drugiej części artykułu pogłębione rozważania poświęcono regulacji z art. 378a kpk, wprowadzonej do Kodeksu postępowania karnego nowelizacją z 2019 r. W tym zakresie dokonano analizy dogmatycznej wskazanego przepisu, zaprezentowano jego ratio legis, jak również przeanalizowano konsekwencje procesowe wprowadzenia przedmiotowej regulacji. W opracowaniu omówiono również formułowane w piśmiennictwie wątpliwości odnoszące się do art. 378a kpk, jak również przedstawiono proponowany sposób wykładni analizowanej regulacji. Dokonano także oceny unormowań z art. 117 § 3a kpk oraz art. 378a kpk przez pryzmat standardu konstytucyjnego i konwencyjnego, wynikającego w szczególności z art. 42 ust. 2 Konstytucji RP, art. 45 ust. 1 Konstytucji RP oraz art. 6 ust. 1 i 3 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.

9

Prawo w świecie islamu - w stronę koncepcji monizmu normatywnego

100%

Kil J.

|

2017

|

tom 10

237-252

EN

The article is dedicated to the comparative analysis of the Islamic legal culture and the Western legal culture. The article points out to the differences of those legal cultures and tries to find their roots. The author considers this problem in several basic contexts: the sources of law, the variability of law, the obligation of submission to law, the limits of legal system, the relation of law to morality, the functions which are attributed to law and the role of religion in public space. The paper examines each of them penetratingly. With reference to the author’s viewpoint, a prime difference between the Islamic and the Western legal cultures comes down to the number of normative systems possible to single out while examining the former or the latter. Accord- ing to the text, in the Islamic legal culture there exists one universal normative system which includes legal rules as well as moral standards, unwritten laws, courtesy instructions, etc. On the other hand, the Western legal culture is characterized by strict separation between legal rules and other standards which belong to morality or customs. At the end of the article the author attempts to formulate a standpoint referring to the future of the Islamic and the Western legal cultures.

10

Application of the More Relative Act in the Field of Administrative Penalty in the Light of Analogy to Criminal Law

63%

Kil J. , Kwaśniak A.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2022

|

tom 4(XXII)

143-155

PL

Reakcja represyjna państwa na bezprawne zachowania przybiera różne formy. Ustawodawca, wprowadzając do Kodeksu postępowania administracyjnego regulację obejmującą nakładanie administracyjnych kar pieniężnych, przyjął – zaczerpniętą z prawa karnego materialnego – zasadę stosowania ustawy względniejszej dla sprawcy deliktu administracyjnego, w sytuacji gdy w chwili jego popełnienia obowiązywał odmienny stan prawny aniżeli w dacie orzekania. Celem artykułu jest analiza wątpliwości praktycznych, jakie rodzi stosowanie komentowanej regulacji w odniesieniu do czynów niejednochwilowych, jak również podjęcie próby ich rozwiązania w oparciu o analogię do prawa karnego materialnego. Rezultatem przeprowadzonych badań będzie sformułowanie postulatów de lege ferenda, które – w ocenie autorów – pozwoliłyby rzeczone wątpliwości wyeliminować i należycie zabezpieczyć prawa i wolności podmiotów administrowanych.

EN

The state’s repressive response to unlawful behavior takes various forms. By introducing a regulation covering the imposition of administrative fines into the Code of Administrative Procedure, the legislator adopted – taken from substantive criminal law - the principle of applying an act more relative to the perpetrator of an administrative tort, in a situation where at the time of its commission a different legal state of affairs was in force than on the date of adjudication. The purpose of the article is to analyze the practical doubts raised by the application of the commented regulation to non-universal offences, as well as to attempt to resolve them based on the analogy of substantive criminal law. The result of the research will be the formulation of de lege ferenda postulates, which, in the opinion of the authors, would make it possible to eliminate the doubts in question and duly secure the rights and freedoms of administered subjects.

11

Neuroprawo a przypisanie winy sprawcy czynu zabronionego

63%

Kil J. , Szydło J.

|

tom 1(XXII)

165-182

EN

The subject of this article is the analysis of the possibilities of using research methods and findings applied in the field of neurolaw in the process of assigning guilt to offenders under criminal law, as well as determining the degree of their guilt. The article presents the achievements of neurolaw – a field that uses research methods used in neurology and related sciences to study law. The study examines the usefulness of research methods used in neurolaw in the process of assigning guilt to the perpetrator of a prohibited act. For this purpose, the theories of guilt and the possibility of using neurolaw research methods in a criminal trial are discussed. The results of studies that show damage to specific areas of the brain have also been cited, and then it has been shown how the damage can affect the ability to recognize the meaning of the act and guide its behavior.

PL

Przedmiotem niniejszego artykułu jest analiza możliwości wykorzystania metod badawczych i ustaleń, stosowanych na gruncie neuroprawa, w procesie prawnokarnego przypisywania winy sprawcom czynów zabronionych, jak również ustalania stopnia ich zawinienia. W artykule przedstawiono dorobek neuroprawa – dziedziny, która do badania prawa wykorzystuje metody badawcze stosowane w neurologii oraz naukach pokrewnych. W opracowaniu zbadano przydatność metod badawczych wykorzystywanych w neuroprawie, w procesie przypisywania winy sprawcy czynu zabronionego. W tym celu omówiono teorie winy i możliwość wykorzystania metod badawczych neuroprawa w procesie karnym. Przytoczono również wyniki badań, które przedstawiają uszkodzenia konkretnych obszarów mózgu, a następnie wykazano, jak uszkodzenia te mogą wpłynąć na możliwość rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.