Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 10

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
EN
The Consumer Rights Act of 30 May 2014 implements to the Polish legal system the Directive of the European Parliament and of the Council 2011/83/EU of 25 October 2011 on consumer rights. It should therefore provide a comprehensive regulation on the contracts whose parties are the trader and the consumer. For the correct determination of the legal situation of the traders concluding contracts with the consumers, it is therefore important to specify a catalogue of contracts to which the provisions of the Consumer Rights Act apply. This catalogue (the subjective scope of the Act) came in for criticism by the legislature, which enumerated the contracts to which the provisions of the Act do not apply. This article focuses not so much on an overall analysis of the types of contracts excluded from the application of the Consumer Rights Act, but rather attempts to diagnose whether, and to what extent, contracts regulating the rights in immovable property have been excluded from the Act. In addition, it asks whether the regulations that shape these exclusions in the Consumer Rights Act in fact reflect the intention of the European legislature expressed in the Directive. To verify the aims of the study, the regulations of the Act that form the exclusions of the contracts concerning rights in immovable property are presented. As shown by the undertaken analysis, the content of the regulations affecting the exclusions regarding the contracts for the rights in immovable property can be interpreted inconsistently, which results in doubts as to what kind of contracts the Act applies to in full, and which contracts have been excluded from its regime and to what extent. The analyses presented in the study also show that the regulations contained in the Consumer Rights Act do not contain a proper reflection of the intentions of the European legislature. In respect to the exclusions of the application of the Consumer Rights Act to the contracts for the rights in immovable property, the Consumer Rights Act differs from the Directive.
PL
Ustawa o prawach konsumentów z dniem 30.05.2014 r. implementuje do polskiego porządku prawnego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE z dnia 25.10.2011 r. w sprawie praw konsumentów. Katalog umów, do których mają zastosowanie przepisy ustawy o prawach konsumentów, został oznaczony przez ustawodawcę w sposób negatywny, poprzez wyliczenie umów, wobec których przepisy ustawy nie mają zastosowania. Przedmiotem artykułu uczyniono próbę zdiagnozowania, czy i w jakim zakresie spod reżimu ustawy wyłączone zostały umowy dotyczące praw do nieruchomości, jak też to, czy regulacje kształtujące te wyłączenia stanowią odzwierciedlenie intencji ustawodawcy europejskiego wyrażonych w dyrektywie. W celu zweryfikowania celu badania analizie poddane zostały przepisy ustawy, które tworzą wyłączenia umów dotyczących praw do nieruchomości. Jak wykazała przeprowadzona analiza, treść przepisów kształtujących wyłączenia w zakresie umów dotyczących praw do nieruchomości może być interpretowana niejednolicie, co powoduje, że powstają wątpliwości dotyczące tego, do jakiego rodzaju umów ustawa ma zastosowanie w całości, a które umowy i w jakim zakresie wyłączone są spod jej reżimu. Wykazano dodatkowo, że nie sposób przyjąć, iż regulacje te zawierają prawidłowe przełożenie intencji ustawodawcy europejskiego.
PL
Przedmiotem artykułu jest analiza kręgu podmiotów odpowiedzialnych za pokrycie kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnej we wspólnotach mieszkaniowych i spółdzielniach mieszkaniowych. W pierwszej części artykułu wskazano źródło obowiązku ponoszenia tych kosztów przez właścicieli lokali, w zarysie przedstawiono także rodzaje ponoszonych kosztów. W dalszej części omówiono regulacje określające podmioty, na których ciąży odpowiedzialność za zapłatę należności związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej. Z uwagi na wątpliwości interpretacyjne dotyczące kręgu tych podmiotów zostało poddane analizie zagadnienie różnicy pomiędzy umową użyczenia i stosunkiem prekaryjnym.
EN
The purpose of this article is to analyse the class of persons liable for paying the cost of the common property in community housing and housing cooperatives. The first part of the article looks at the source of the obligation to bear the cost of common property by its owners. The outline also presents the types of these costs. The next section presents the regulations outlining the entities responsible for paying the cost of common property. Due to difficulties in interpreting the group of entities, the issue of the difference between contract lending for use and precarium relationships were subject to analysis.
EN
The jurisprudence of many countries analyzes the problem of recognizing whether it is permissible for housing communities to adopt resolutions prohibiting the short-term rental of premises. It is generally accepted that the adoption of such resolutions is unacceptable. This view is also presented in the uniform line of jurisprudence of Polish courts presented in the article. In recent years, however, we can observe the emergence of jurisprudence recognizing that housing communities may pass resolutions prohibiting the use of premises located in the building for short-term rental. Such jurisprudence has developed in France and Portugal. These judgments and arguments presented in the justifications of the decisions are presented in the article. Their analysis proves that the process of searching for arguments supporting the admissibility of interference by housing communities in the ownership rights of individual owners of premises by prohibiting any use of the property in the name of protection of other values is underway. This process takes place with the use of various arguments, focusing, however, on the same dilemmas. These dilemmas concern two main issues. First, attempts to prioritize: protection of property rights, the right to inviolability of a home and the right to freedom of economic activity, where in particular the problem of whether short-term rental is an economic activity is considered. Secondly, to prioritize the protection of the property of the individual and the protection of the non-property interests of the collective.
PL
W orzecznictwie wielu państw analizowany jest problem uznania, czy dopuszczalne jest podejmowanie przez wspólnoty mieszkaniowe uchwał zakazujących najmu krótkoterminowego lokali. Powszechnie przyjmuje się, że podejmowanie takich uchwał jest niedopuszczalne. Taki też pogląd prezentowany jest w jednolitej i przedstawionej w artykule linii orzecznictwa sądów polskich. W ostatnich latach można jednak zaobserwować pojawienie się orzecznictwa uznającego, że wspólnoty mieszkaniowe mogą podejmować uchwały zakazujące wykorzystania lokali położonych w budynku do najmu krótkoterminowego. Takie linie orzecznicze wykształciły się we Francji i Portugalii. Orzeczenia te i argumenty prezentowane w uzasadnieniach rozstrzygnięć zostały zaprezentowane w artykule. Ich analiza dowodzi, że trwa proces poszukiwania argumentów przemawiających za uznaniem dopuszczalności ingerowania przez wspólnoty mieszkaniowe w prawo własności poszczególnych właścicieli lokali poprzez zakaz dowolnego korzystania z przedmiotu własności, w imię ochrony innych wartości. Proces ten następuje z wykorzystaniem zróżnicowanej argumentacji, ogniskującej się jednak wokół tożsamych dylematów. Dylematy te dotyczą dwóch głównych kwestii. Po pierwsze, próby ustalenia priorytetu: ochrony prawa własności, prawa do nietykalności mieszkania (miru domowego) i prawa swobody działalności gospodarczej, gdzie w szczególności rozważany jest problem, czy najem krótkoterminowy jest działalnością gospodarczą. Po drugie, ustalenia priorytetu ochrony majątkowego interesu indywidualnego wobec ochrony zbioru niemajątkowych interesów kolektywu.
EN
The article examines analogia legis, the application of a legal rule to the facts of a similar but not by law regulated case. It starts with a discussion of the concept of analogia legis, followed by a look at conditions that enable the use of this type of reasoning and an examination of legal loopholes in order to determine the similarity between the facts not covered by normalisation and an actual state regulated by the law. The circumstances that would preclude the application of analogia legis are identified. Finally, other ways of drawing inferences from the rules of law beyond analogia legis are outlined.
EN
The article presents problematic aspects of the difference between gratuitous and non-gratuitous contracts in Polish law which have not yet been fully elaborated in the Polish legal literature. The object of our deliberations is the validity of being able to distinguish gratuitous and non-gratuitous contracts. This ability is crucial as under the present legislation one may observe a tendency to adopt a different approach to gratuitous and non-‑gratuitous contracts. It has been pointed out that some limitations have been included in the Polish legislation which restrict or impede the performance of gratuitous legal transactions. The fact that the duties incumbent upon a person who has benefited gratuitously towards one who has obtained such benefit are less demanding than those when analogous non-gratuitous legal transactions are performed. At last, in the event of a conflict of interest, the legal status of a recipient of a gratuitous material benefit is weaker in comparison with the legal status of the person who obtained such benefit. Another issue we discuss is what criterion should be applied to distinguish between non-gratuitous and gratuitous contracts. The last issue is the understanding of the term “consideration”.
|
2012
|
nr 894
95-110
EN
The article presents the problem of responsibility of board members of companies for the obligations of the company both in terms of civil liabilities as well as of public law. The presentation of these issues requires that several issues be studied. First, the subject of discussion was to examine the conditions of the liability of directors of companies contained in Article 299 of the Commercial Companies Code and Article 116 of the Tax Code. The different treatment that board members of limited companies and joint stock companies receive is highlighted, as are the different interpretations of identical conditions on the grounds of both laws. Secondly, the issue discussed in the paper also required a presentation of the issue of limitation periods in civil law and public obligations, which are not uniformly shaped.
|
2022
|
tom XXV
|
nr 25
227-245
EN
Protection of tenants was institutionalized in the Polish legal system in the interwar period. The analysis of the objectives and shape of the regulations introduced in the Act of 1920 and then of 1924 leads to the conclusion that over the years the regulations shaping the protection of tenants have been modified not only in terms of their content but also in the axiological aspect. The regulations introduced in the interwar period were to balance the rights of tenants and landlords. The introduced institutions were applied not only to tenants of residential but also commercial premises. The appropriate shape of the regulations and the scope of their application were to contribute to the protection of housing, but also to the development of the economy, protecting investors in the construction market and consumers. It is also important that the introduced regulations were supposed to be of a temporary nature, and they were to be in force only for the duration of a crisis situation caused by the devastation of World War I.
PL
Ochrona lokatorów została zinstytucjonalizowana w polskim systemie prawa w okresie międzywojennym. Analiza celów i kształtu regulacji wprowadzonych w ustawach z 1920 i 1924 r. prowadzi do wniosku, że na przestrzeni lat regulacje kształtujące ochronę lokatorów uległy modyfikacji nie tylko w warstwie merytorycznej, ale i aksjologicznej. Regulacje wprowadzone w okresie międzywojennym miały równoważyć prawa najemców i wynajmujących. Wprowadzone instytucje znajdowały zastosowanie nie tylko do najemców lokali mieszkalnych, ale też użytkowych. Odpowiedni kształt regulacji i zakres ich zastosowania przyczynić się miały zarówno do ochrony mieszkalnictwa, jak i rozwoju gospodarki, chroniąc inwestorów na rynku budownictwa oraz konsumentów. Istotne jest także, że wprowadzone regulacje z założenia miały mieć charakter przejściowy i obowiązywać jedynie na czas sytuacji kryzysowej spowodowanej zniszczeniami I wojny światowej.
EN
The research presented in the article was inspired by recent demands to amend the Act on the ownership of premises in the context of equipping housing communities with the right to adopt resolutions on the prohibition of short-term rental of premises. These demands were argued, among others the lack of clear regulation on admissibility of adopting such resolutions as well as lack of appropriate measures to protect the rights of premises owners against infringements generated by the phenomenon of short-term rental of premises. The aim of the article was therefore to respond to the validity of the arguments raised. In the first place, the subject of the analyzes was the issue of the admissibility of adopting resolutions by housing communities prohibiting the short-term rental of premises in the context of applicable regulations. In addition, the problem of admissibility of adopting resolutions by housing communities to increase the burden on owners of premises rented for a short time was presented, in a situation where it increases the costs of maintaining joint ownership of premises owners. In the second part of the article, the research cover the issues of measures to protect the rights of owners of premises under applicable regulations.
PL
Inspiracją do badań przedstawionych w pracy stały się pojawiające się w ostatnim czasie postulaty nowelizacji ustawy o własności lokali w kontekście wyposażenia wspólnot mieszkaniowych w prawo do podejmowania uchwał w przedmiocie zakazu wynajmu krótkoterminowego lokali. Postulaty te argumentowano m.in. brakiem jednoznacznej regulacji dotyczącej dopuszczalności podejmowania takich uchwał, jak też brakiem odpowiednich środków ochrony praw właścicieli lokali przed naruszeniami generowanymi zjawiskiem najmu krótkoterminowego lokali. Celem artykułu jest zatem ustosunkowanie się do zasadności podnoszonych argumentów. W pierwszej kolejności przedmiotem analiz stał się problem dopuszczalności podejmowania przez wspólnoty mieszkaniowe uchwał zakazujących wynajmu krótkoterminowego lokali na gruncie obowiązujących przepisów. Dodatkowo przedstawiono również problem dopuszczalności podejmowania przez wspólnoty mieszkaniowe uchwał o zwiększeniu obciążenia właścicieli lokali, które wynajmowane są krótkoterminowo w sytuacji, gdy wpływa to na zwiększenie kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej właścicieli lokali. W drugiej części artykułu badaniem objęto problematykę środków ochrony praw przysługujących właścicielom lokali na gruncie obowiązujących przepisów.
EN
The research presented in the article was inspired by recent demands to amend the Act on the ownership of premises in the context of equipping housing communities with the right to adopt resolutions on the prohibition of short-term rental of premises. These demands were argued, among others the lack of clear regulation on admissibility of adopting such resolutions as well as lack of appropriate measures to protect the rights of premises owners against infringements generated by the phenomenon of short term rental of premises. The aim of the article was therefore to respond to the validity of the arguments raised. In the first part of the article, the subject of analysis was the issue of the admissibility of adopting resolutions by housing communities prohibiting the short-term rental of premises and resolutions on increasing the burden on owners of premises rented for a short time, under the applicable regulations.. In the second part of the article, the research cover the issues of measures to protect the rights of owners of premises in a situation where neighboring premises in a building are rented for a short-term, pursuant to applicable regulations. Measures to protect the right of owners of premises, regulated in the Civil Code as well as in the Act on the ownership of premises, were discussed. They were also assessed in the context of the possibility of their use in the event of infringements generated by short-term rental of premises.
PL
Inspiracją do badań przedstawionych w artykule stały się pojawiające się w ostatnim czasie postulaty nowelizacji ustawy o własności lokali w kontekście wyposażenia wspólnot mieszkaniowych w prawo do podejmowania uchwał w przedmiocie zakazu wynajmu krótkoterminowego lokali. Postulaty te argumentowano m.in. brakiem jednoznacznej regulacji dotyczącej dopuszczalności podejmowania takich uchwał, jak też brakiem odpowiednich środków ochrony praw właścicieli lokali przed naruszeniami generowanymi zjawiskiem najmu krótkoterminowego lokali. Celem artykułu stało się zatem ustosunkowanie się do zasadności podnoszonych argumentów. W pierwszej części artykułu przedmiotem analiz uczyniono problem dopuszczalności podejmowania przez wspólnoty mieszkaniowe uchwał zakazujących wynajmu krótkoterminowego lokali oraz uchwał o zwiększeniu obciążenia właścicieli lokali wynajmowanych krótkoterminowo na gruncie obowiązujących przepisów. W drugiej części artykułu badaniem objęto problematykę przysługujących właścicielom lokali środków ochrony ich praw w sytuacji, w której w budynku sąsiednie lokale wynajmowane są w reżimie najmu krótkoterminowego. Omówione zostały środki ochrony praw przysługujące właścicielom lokali, uregulowane zarówno w kodeksie cywilnym, jak i ustawie o własności lokali. Dokonano też ich oceny w kontekście możliwości ich wykorzystania w sytuacji naruszeń generowanych najmem krótkoterminowym lokali.
PL
W artykule zwrócono uwagę na zagadnienie poszerzenia treści art. 21 projekt pierwszej księgi Kodeksu cywilnego o dwa ściśle ze sobą związane dobra osobiste, tj. nietykalność i integralność. Proponowane poszerzenie treści zbioru dóbr osobistych potwierdza dotychczasowe stanowisko doktryny, co do potrzeby zagwarantowania szczególnej ochrony cennym dla jednostki i narażonym na szczególne zagrożenie wartościom w postaci wskazanych dóbr. Z przedstawionej analizy prowadzonej na podstawie międzynarodowych aktów i dokumentów oraz orzecznictwa ETPC wynika, że pojęcie integralności jest niewątpliwie zakorzenione w podstawowych prawach człowieka, takich jak godność, wolność, prywatność, a jego zakres interpretacyjny jest bardzo szeroki, pozwalający na wyodrębnienie rozmaitych ujęć i postaci integralności, m.in. integralności biologicznej, genetycznej, moralnej, seksualnej.
EN
The study examines the issue of extending the proposed wording of article 21 in the draft of book one of the Civil Code on two closely related personal rights – inviolability and integrity. The proposed extension of the contents of the catalogue of personal rights confirms the position of the doctrine to this point in time as regards the need to guarantee the particular protection for individuals and the threat to the personal rights layed out therein. Done in accordance with international acts and documents and ETPC case law, the analysis leads to two main conclusions. First, the concept of integrity is undoubtedly rooted in basic human rights including dignity, freedom, and privacy; and, second, its scope is very broadly interpreted, allowing for a diversity of concepts and forms of integrity to be differentiated. These include biological, genetic, moral, and sexual integrity.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.