Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Ograniczanie wyników
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
|
|
nr 2
55-74
EN
(Polish title: Glos Milosza w sporze o 'niezrozumialstwo' jako ponowiony wybor tradycji. Wokol nie ujawnionych intertekstow szkicow 'Przeciw poezji niezrozumialej' i 'Postscriptum'). The article offers a detailed analysis of Czeslaw Milosz's two late sketches written at the beginning of 1990s, i.e. Against incomprehensible poetry (Przeciw poezji niezrozumialej) and Postscriptum. Resorting to the poetics of manifesto, Milosz once again presents the main assumptions of his epiphanic poetry project. This time, however, the presentation has a form of a subtle intertextual play with the reader: Milosz in an allusive way prompts a cue and ostentatiously rejects the thouhgts that refer to the most famous polemics of the Inter-War Years, that is to the controversy over 'incomprehensibility.' The present article contains a reconstruction of the play as well as the answers to the question for the stake of the play. In the different context of literature characteristic of a critical phase of modernism Milosz continues, or rather revives, the question about 'incomprehensibility.' Now it is no longer a 'within Avant-Garde' argument about the form, but an antonymy between the traditional world view and the modern one in its main aesthetic tendencies: 'Against the torrents of elaborate metaphors and against a network of words liberated from colloquial meanings.'
|
|
nr 2
59-73
PL
Artykuł przynosi próbę odczytania ukrytych intertekstualnych nawiązań Czesława Miłosza zawartych w eseju „Saligia” z tomu „Ogród nauk” (1979). Poeta podejmuje temat siedmiu grzechów głównych, z których za kluczowy dla wyjaśnienia paradoksalnego napięcia między negatywnym i pozytywnym aspektem wady uznaje pychę. Sens rozważań o skażonej naturze ludzkiej przebija w dużej mierze ze sposobu nawiązywania do innych tekstów kultury, których adresy Miłosz ukrywa czasami celowo, wzywając czytelnika do ich samodzielnego odkrycia i przestudiowania. W tym konkretnym przypadku chodzi najpewniej o pisma Ewagriusza z Pontu, a także – być może – o „Stół Mądrości” Hieronima Boscha. W równoległej lekturze ich dziel i eseju Miłosza badaczka stara się wyjaśnić, na czym według eseisty polega niszczący, ale i dobroczynny wymiar pychy oraz jak w ich kontekście rozumie on swoje powołanie bycia poetą.
EN
The paper offers an attempt at interpreting Czesław Miłosz’s hidden intertextual references contained in his essay “Saligia” from the collection “Ogród nauk” (“The Garden of Science,” 1979). The poet takes up the subject of the cardinal sins in which pride is made the key to explain the paradoxical tension between positive and negative aspect of the vice. The sense of considerations about tainted human nature finds its way to a large extent in the mode Miłosz refers to other texts of culture that he many a time intentionally conceals, calling the reader to uncover and to study them on their own. In this case most probably the references are the writings of Evagrius Ponticus and, possibly, “The Seven Deadly Sins and the Four Last Things” by Hieronymus Bosch. Parallel reading of the works and Miłosz’s essay leads the researcher to explain what, in the essayist’s view, the devastating and beneficial dimension of pride is and the way in their contexts he conceives of his vocation to be a poet.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.