Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

A Polish Adaptation and Validation of the Distress Tolerance Scale

100%

Rokosz M. , Poprawa R.

Roczniki Psychologiczne

|

2020

|

tom 23

|

nr 4

347-366

EN

Distress Tolerance Scale (DTS; Simons & Gaher, 2005) measures individual differences in experiencing and enduring negative emotional states. It consists of four dimensions: tolerance of perceived distress, assessment and acceptance of emotions, absorption of attention, and emotion regulation. The study aimed to evaluate the psychometric properties of a Polish adaptation of the Distress Tolerance Scale (DTS). A total of 1,210 individuals aged between 18 and 69 participated in the study (45% men, 51% women). After obtaining a Polish translation, we conducted EFA and CFA to examine the validity of the construct. EFA revealed a two-factor structure of the DTS, with Regulation as a separate factor. The original and modified CFA model with Regulation as a separate first-order factor showed an unsatisfactory fit to the data. Better CFA parameters were obtained with the reduced, three-factor version of the DTS. Four- and three-factor versions both show good internal consistency, temporal stability, convergent, and discriminant validity, with the exception of the Regulation subscale. As expected, distress tolerance is positively associated with positive affectivity, satisfaction with life, and self-control ability, but negatively with negative affectivity, perceived stress, and difficulties in emotion regulation. Men declared higher levels of distress tolerance than women. The Regulation subscale showed the weakest validity results; in terms of content, it seems to deviate from the concept of distress tolerance. With all those findings in mind, we recommend the valid and reliable three-factor version to be used in further studies.

2

Coping styles and the risk of problematic Internet use

80%

Poprawa R. , Rokosz M. , Niezabitowska A.

Polskie Forum Psychologiczne

|

2019

|

tom XXIV

|

nr 4

419-442

PL

Celem badań była weryfikacja znaczenia ucieczkowo-unikowego stylu radzenia sobie w ryzyku problemowego używania internetu (PUI). Założono, że osoby o ucieczkowo-unikowym stylu radzenia sobie, w przeciwieństwie do osób radzących sobie w innych stylach, będą miały istotnie silniejsze hedonistyczne i kompensacyjne oczekiwania efektów korzystania z internetu i większe nasilenie symptomów PUI. Badania przeprowadzono na próbie 508 użytkowników internetu, w wieku od 18–33 lat. Na podstawie kwestionariusza COPE, poszerzonego o strategię używania internetu, metodą analizy skupień wyodrębniono po cztery grupy kobiet i mężczyzn, istotnie różniące się profilami preferencji strategii radzenia sobie. Wyłoniono osoby o ucieczkowo-unikowym stylu radzenia sobie, charakteryzujące się skłonnością do: behawioralnego i poznawczego uwalniania się, zaprzeczania, zażywania substancji oraz wykorzystywania internetu w celu radzenia sobie. Zgodnie z założeniami, osoby te miały istotnie najsilniejsze oczekiwania hedonistyczne i kompensacyjne oraz nasilenie symptomów PUI. Dwa inne style radzenia sobie, bierny i konfrontacyjny, oba bez skłonności do korzystania ze strategii ucieczkowo-unikowych, nie stwarzały ryzyka PUI i mogą pełnić funkcje ochronne.

3

Analiza zmian w zakresie zaspokojenia i frustracji podstawowych potrzeb psychologicznych oraz stresu i radzenia sobie z nim w pierwszych miesiącach pandemii COVID-19 w 2020 roku wśród kobiet

70%

Rokosz M. , Poprawa R. , Tabiś K. , Barański M. , Lewandowska B.

Polskie Forum Psychologiczne

|

2021

|

tom XXVI

|

nr 3

330-348

PL

Globalna pandemia COVID-19 była wydarzeniem powodującym liczne deprywacje, zagrożenia oraz konieczność wprowadzenia drastycznych restrykcji. Celem badania było sprawdzenie, czy zmieniało się zaspokojenie i frustracja podstawowych potrzeb psychologicznych, odczuwanie stresu i radzenie sobie z nim wraz z przebiegiem pandemii i zmianami sytuacji społeczno-ekonomicznej. Badanie przeprowadzono na kobietach, które – według dostępnych danych – doświadczały większego stresu i frustracji związanej z sytuacją pandemii. W okresie od marca do maja 2020 roku dwukrotnie w odstępie dwóch miesięcy zbadano on-line 298 ochotniczek (wiek 16–73) za pomocą BPNS&FS Chen i in. (2015), PSS Cohena i in. (1983), COPE Carvera i in. (1989) oraz zestawem pytań związanych specyficznie z pandemią. Stwierdzono wzrost frustracji potrzeb kompetencji i więzi. Obniżył się poziom odczuwanego stresu i wzrosło poczucie bezpieczeństwa. Nasiliły się strategie tłumienia konkurencyjnych działań, pozytywnej reinterpretacji i rozwoju oraz zaprzeczania, natomiast osłabiła się strategia psychicznego uwalnianie się. Zmianom uległo także wiele specyficznych dla sytuacji pandemii strategii radzenia sobie. Pomimo utrzymywania się wysokiego stresu specyficznego, generalnie nastąpił spadek działań prewencyjnych i przestrzegania zasad ochrony przed zakażeniem. Wyniki wskazują na deprymujący i stresujący wpływ sytuacji pandemii na kobiety oraz na dynamiczne zmiany adaptacyjne i radzenia sobie z tą sytuacją.