Two main objectives of the reported research are as follows: (1) to compare main variants of the vowel e in the standard varieties of the three Slavic languages, in which the opposition based on vowel length does not exist, (2) to compare the expression of word stress using an example of the realization of the vowel e in the standard varieties of those three languages in terms of the length of particular variants, as well as their spectral characteristics. The results of the conducted research can be summarized in the following way: the main variant of the e vowel in the Standard Macedonian is characterized by mediopalatal articulation constricted in the oral cavity and open due to degree of the mouth opening and non-constricted, mediopalatal and open in Bulgarian and Polish. Furthermore, the expression of word stress allows arranging those languages in the following order – starting from the most distinct ones in the characteristics F1xF2: Macedonian, Bulgarian, Polish.
PL
Sprawozdawane badania miały dwa cele: pierwszy – porównanie wariantów podstawowych samogłoski e w odmianach ogólnych trzech języków słowiańskich, w których nie występuje opozycja oparta na iloczasie, drugi – porównanie ekspresji akcentu wyrazowego na przykładzie realizacji samogłoski e w tych odmianach trzech języków, tak w wymiarze trwania poszczególnych wariantów, jak i ich charakterystyki spektralnej. Wyniki można streścić następująco: podstawowy wariant realizacyjny w języku macedońskim ma artykulację mediopalatalną, przewężoną w jamie ustnej (constricted) i otwartą z uwagi na stopień otwarcia jamy ustnej (open), zaś w językach bułgarskim i polskim – mediopalatalną, nieprzewężoną (nonconstricted) i otwartą (open). Z kolei ekspresja akcentu wyrazowego pozwala szeregować te języki w następującej kolejności, poczynając od najwyraźniej zaznaczonej w charakterystyce F2xF1: język macedoński, język bułgarski i język polski.
W artykule omówiono problemy związane z identyfikacją mówcy i przedstawiono propozycję procedury ułatwiającej proces identyfikacji w części akustycznej. Koncepcja opiera się na metodach programowania dynamicznego, a w szczególności algorytmu znanego jako DTW (dynamic time warping). Przeprowadzone zostały testy wskazujące na przydatność proponowanej procedury przy próbie ustalenia, które samogłoski oraz formanty pozwalają dostatecznie zróżnicować mówców, dostatecznie indywidualizując każdego z nich.
EN
The paper discusses issues concerning forensic speaker identification and proposes a procedure simplifying the process of speaker identification in the acoustic scope. The idea revolves around methods of dynamic programming, especially the DTW (dynamic time warping) algorithm described further in the paper. Tests which were carried out demonstrated the usefulness of the suggested procedure when trying to determine which vowels and formants are the best differentiating and characterizing a speaker.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.