Ratownicy medyczni to pracownicy ochrony zdrowia stojący na pierwszej linii kontaktu pacjenta z personelem medycznym, na co dzień stykający się z sytuacjami trudnymi, wymagającymi szybkiej interwencji medycznej, często z dala od placówek ochrony zdrowia i przy ograniczonych możliwościach diagnostycznych. Doświadczenia ratowników pracujących w systemie Państwowego Ratownictwa Medycznego obejmują kontakt z dziećmi, co do których zachodzi podejrzenie, że są ofiarami przemocy, w tym krzywdzenia na tle seksualnym. Artykuł stanowi próbę analizy wiedzy i deklarowanych umiejętności ratowników w zakresie rozpoznawania tego rodzaju sytuacji i sposobów reagowania na podejrzenie krzywdzenia dziecka. Na podstawie zebranego materiału badawczego przedstawiono najczęściej wskazywane przez ratowników objawy stosowania przemocy, w tym seksualnej, wobec dziecka i wskazano sposoby postępowania zespołów ratownictwa medycznego w sytuacji powzięcia takiego podejrzenia. Ratownicy medyczni sygnalizują znaczący niedostatek wiedzy w omawianym zakresie, który wywołuje m.in. obawy co do słuszności podejrzeń i w efekcie wysoki odsetek zaniechań ich zgłaszania.
EN
Paramedics are the medical workers that stand in the front line of contact with patients. Every day they encounter difficult situations, that demand their quick medical intervention, often far away from health care facilities, in situations of limited diagnostic possibilities. Among different experiences of paramedics working in the Emergency Medical Services, there are also contacts with children that have faced abuse, including sexual abuse. The article is an attempt to analyse the knowledge and self-declared skills of paramedics applied in recognizing this type of situation and methods of responding to suspected child abuse. Based on the gathered research material, the symptoms of violence most frequently pointed out by paramedics, including symptoms of sexual abuse towards the child are discussed. Procedures of addressing an arising suspicion are presented as well. Paramedics indicate a significant lack of knowledge in the abovementioned subject, which among others, raises concerns about the validity of their suspicions and, a resulting high percentage of paramedics not reporting further their suspicions.
The paper is an attempt to demonstrate that expanding the definition of the terms relating to 20th century art makes it possible to return it to modernism. Such an approach is possible in relation to the issues that were topical both before the avant-garde and in postmodernism. This analysis was inspired mainly by the inconsistency of the views on the avant-garde content, further expanded by postmodern theories. Pluralism, both modernist and postmodernist, does not preclude references to the modernist ideas in contemporary scholarship. I have based my reflections on the issue of autonomy in avant-garde art. The multidimensional character of this concept and the transformation of its scope in the 20th century, as well as the 20th-century pluralization of theories, directions and concepts makes it possible to analyze the problem from different perspectives, visible today from the post-postmodern perspective. Starting from the views of Immanuel Kant and Friedrich Schiller, I take into account the views of theo-reticians as well as artists. Taking into account the many meanings and contexts in which terms are used in modernism and postmodernism provides an opportunity to reexamine them. It also allows us, as I have demonstrated, to verify some of the views on the avant-garde, such as the notion of the end of art, the tendency of the avant-garde art to self-destruct, or the association of high art with hermeticism and elitism. It also validates the discussion on neomodernism.
PL
W tekście tym staram się wykazać, że rozszerzenie definicji pojęć odnoszących się do sztuki w XX w. pozwala na powrót do modernizmu. Podejście takie jest możliwe w odniesieniu do tych zagadnień, które aktualne były zarówno przed awangardą, jak i w postmodernizmie. Do analizy takiej skłania przede wszystkim niespójność poglądów na awangardowe treści, pogłębiona teoriami postmodernistycznymi. Pluralizm, zarówno modernistyczny, jak i postmodernistyczny, nie wyklucza jednak możliwości odniesienia się we współczesnej nauce do idei modernistycznych. Swoje rozważania przeprowadzam na przykładzie zagadnienia autonomii w sztuce awangardowej. Wieloaspektowość tego pojęcia i transformacja jego zakresu w XX w., przy jednoczesnej dwudziestowiecznej pluralizacji teorii, kierunków i pojęć pozwala na przeanalizowanie tego problemu z różnych perspektyw, które dziś, z popostmodernistycznej pozycji, są widoczne. Wychodząc od poglądów Immanuela Kanta i Fryderyka Schillera, biorę pod uwagę poglądy zarówno teoretyków, jak i artystów. Uwzględnienie wielu znaczeń i kontekstów, w których pojawiają się pojęcia występujące w modernizmie i postmodernizmie daje możliwość ponownego odniesienia się do nich. Pozwala również, jak wykazuję, na weryfikację niektórych poglądów dotyczących awangardy m.in. tezy o końcu sztuki, o tendencji sztuki awangardowej do samounicestwienia, związanie sztuki wysokiej z hermetyzmem i elitaryzmem. Upoważnia także do mówienia o neomodernizmie.
Praca zespołowa jest bardzo ważna – szczególnie w medycynie. Planowanie zabiegu na podstawie profesjonalnie wykonanych radiogramów jest początkowym etapem leczenia, jednakże niezwykle istotnym dla dalszego postępowania chirurgicznego w ortopedii. Sukces końcowego wyniku leczenia jest dziełem całego zespołu. Dzięki właściwej współpracy ortopedów i elektroradiologów w naszym ośrodku na bieżąco monitorujemy wykonanie właściwych projekcji radiologicznych, niezbędnych do indywidualnego planowania operacyjnej metody leczenia pacjenta szczególnie z zaawansowanym zwyrodnieniem stawu biodrowego i kolanowego.
EN
The teamwork is very important – especially in medicine. Planning the procedure based on professionally made radiographs is the initial stage of treatment, however, it is extremely important for further surgical procedures in orthopedics. Thus, the success of the outcome of the treatment is therefore the work of the entire team. Thanks to the proper cooperation of orthopedists and radiology technologists in our center, we monitor the performance of appropriate radiological projections on an ongoing basis, necessary for individual planning of the surgical method of treatment of a patient, especially with advanced degeneration of the hip and knee joints.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.