Twelve of the 47 Polish mosquito species can pose serious health problems to man or at least heavy nuisance. They fly from breeding sites (where huge numbers can be produced) into houses and/or farm buildings transmitting severe human and animal diseases. Problematic ones are: Anopheles messae and An. atroparvus, Ochlerotatus communis, Oc. cataphylla, Oc. punctor, Oc. cantans, Oc. sticticus, Aedes cinereus, Ae. vexans, Coquillettidia richiardii, Culex pipiens and Culiseta annulata. The problems of distribution, phenology under different climatic conditions, habitat requirements and preferences both of larvae and adults, behaviour, fertility and vector competence of all these species are analyzed. Most of the species in the Temperate Zone produce more than one generation during the growing season or at least have several emergences. Only Oc. communis and Oc. cataphylla are early spring univoltine species, although they can breed twice or more during the growing season when there are favourable conditions. Univoltine Oc. cantans, which can develop several times during a season, occurring in the breeding sites often together with multivoltine Oc. punctor. The period of their occurrence is usually much longer than that of Oc. communis and Oc. cataphylla. Flood–water mosquitoes – Oc. sticticus and both Aedes species occur along river valleys and their larvae can breed in different pools situated in a variety of environments. Culex pipiens, especially its form molestus and Culiseta annulata can breed in natural and artificial ponds, even in heavily polluted water. Although mosquitoes are known to be competent vectors of serious human and animal diseases, in Poland they are considered to cause nuisance only. Despite the fact that malaria was eradicated in Poland in 1960-s, at least two Polish anopheline species can still transmit the human malarial parasite very effectively. The remaining species (except for only one) described in the paper can transmit several arboviruses, while several species are vectors of filariosis (Dirofilaria sp.).
PL
Spośród 47 gatunków komarów (Culicidae) Polski, dwanaście może stwarzać poważne problemy, gdyż są to gatunki, które wykazują większość lub wszystkie poniższe cechy: są agresywne w stosunku do ludzi, przylatują do osiedli i domostw ludzkich i/lub pomieszczeń dla zwierząt gospodarskich, mogą rozmnożyć się do liczebności plagowych i/lub są wektorami groźnych chorób. Są to: Anopheles messae i An. atroparvus, Ochlerotatus communis, Ос. cataphylla, Ос. punctor, Ос. cantans, Ос. sticticus, Aedes cinereus, Ae. vexans, Coquillettidia richiardii, Culex pipiens i Culiseta annulata. Dla wszystkich tych gatunków omówiono zagadnienia rozprzestrzenienia (zasięgu geograficznego), fenologii w różnych warunkach klimatycznych, wymagań i preferencji siedliskowych larw i dorosłych samic, behawioru, płodności i skuteczności omawianych gatunków jako transmiterów patogenów. Większość z powyższych gatunków w strefie klimatu umiarkowanego rozwija się przynajmniej dwukrotnie w ciągu sezonu wegetacyjnego, tzn. ma więcej niż jedno pokolenie w sezonie lub też wiele pojawów. Jedynie Oc. communis i Oc. cataphylla są wczesnowiosennymi gatunkami jednopokoleniowymi i okres ich lotu jest krótki (ok. 2 miesiące), choć i one w sprzyjających warunkach mogą rozwijać się dwu- lub trzykrotnie w ciągu sezonu wegetacyjnego. Wielopokoleniowy Oc. punctor oraz jednopokoleniowy (ale rozwijający się kilkukrotnie w ciągu sezonu) Ос. cantans często rozwijają się w tych samych zbiornikach i jako dorosłe, też występują razem. Oc. cantans jest gatunkiem typowo leśnym, bardzo wrażliwym na wysychanie, który niechętnie opuszcza środowisko leśne. Oc. punctor jest dużo bardziej ekspansywny i znacznie lepiej toleruje niską wilgotność powietrza. Okres ich występowania jest znacznie dłuższy niż lot Oc. communis i Oc. cataphylla. Po-powodziowe -Oc. sticticus i oba gatunki z rodzaju Aedes występują wzdłuż dolin dużych rzek, a ich larwy mogą rozwijać się w różnorodnych zbiornikach wodnych zlokalizowanych w rozmaitych środowiskach. Gatunkami synantropijnymi, które rozwijać się mogą w sztucznych zbiornikach wodnych, nawet mocno zanieczyszczonych, są: Culex pipiens, a zwłaszcza jego forma molestus oraz Culiseta annulata. Stwarzające problemy gatunki komarów wykazują kilka wspólnych cech - rozwijają się kilkakrotnie w ciągu sezonu, mają duże zdolności migracyjne i są skutecznymi wektorami patogenów ludzi i zwierząt. Szerokie spectrum plastyczności środowiskowej larw nie jest cechą wyróżniającą te gatunki. W Polsce komary uważane są za owady tylko uciążliwe (a nie szkodliwe) chociaż wiele naszych gatunków jest skutecznymi wektorami poważnych chorób ludzi i zwierząt. Niezależnie od tego, że ostatnie naturalne ogniska malarii zostały zlikwidowane w latach 60-tych ubiegłego wieku, nadal przynajmniej dwa gatunki widliszków mogą skutecznie przenosić zarodźca malarii ludzkiej. Pozostałe gatunki omówione w pracy (oprócz jednego) mogą przenosić szereg arbowirusów, a kilka gatunków filarie nicienia z rodzaju Dirofilaria.
W ostatnich latach obserwuje się coraz liczniejsze i coraz szersze występowanie gatunków meszek agresywnych w stosunku do ludzi, a okres utrzymywania się wysokich liczebności owadów dorosłych trwa od kwietnia nawet do lipca.
W wielu miastach Polski uciążliwość komarów jest poważnym problemem i coraz częściej podejmowane są akcje ich zwalczania. Regularne działania w tym zakresie prowadzone są corocznie tylko w kilku miastach - np. w Szczecinie i Wrocławiu. W doraźnych akcjach stosuje się chemiczne metody zwalczania tych owadów, choć równie skuteczna - a bezpieczniejsza dla środowiska - jest metoda biologiczna.
The mosquito fauna has been studied in five Polish towns: Szczecin (31 species recorded), Świnoujście (23), Gdańsk (26), Warsaw (36) and Wrocław (18). In all five towns 38 mosquito species have been recorded. Thirteen species were present in each of the study towns - Anopheles maculipennis s.l., Aedes cinereus, Ae. vexans, Culex pipiens, Culiseta annulata, Ochlerotatus annulipes, Oc. cantans, Oc. caspius, Oc. cataphylla, Oc. communis, Oc. dorsalis, Oc. flavescens and Oc. leucomelas. Eight species were recorded in four towns: Anopheles claviger, Coquillet-tidia richiardii, Culiseta morsitans, Culex torrentium, Ochlerotatus excrucians, Oc. geniculatus, Oc. punctor and Oc. sticlicus. The results are coincident with observations from several other European towns of Russia, Czech Republic and Hungary. Species typical of Polish towns occur commonly in comparative European towns. All of the competent mosquito vectors of human diseases known in Poland were registered in urban fauna (34.2% species recorded) - most of them occurred numerously. It must be a factor, which increases the epidemiological hazard of mosquito-borne diseases in towns.
PL
W pięciu miastach Polski zarejestrowano 38 gatunków komarów (Diptera: Culicidae): w Szczecinie - 31 gatunków, w Świnoujściu - 23, w Gdańsku - 26, w Warszawie - 36 i we Wrocławiu - 18 gatunków. We wszystkich pięciu miastach występuje 13 z nich: Anopheles maculipennis s.l., Aedes vexans, Ae. cinereus, Culex pipiens, Culiseta annulata, Ochlerotatus communis, Ос. cataphylla, Ос. leucomelas, Ос. cantans, Ос. annulipes, Ос. ßavescens, Ос. caspius i Ос. dorsalis. W 4 miastach stwierdzono: An. claviger, Coquillettidia richiardii, Ос. geniculatus, Ос. excrucians, Ос. sticticus, Ос. punctor, Cs. morsitans and Cx. torrentium. Wszystkie gatunki komarów będące skutecznymi wektorami chorób ludzi występujące w Polsce zanotowane były w miastach (stanowiły 34,2% fauny miast, przy czym większość z nich występuje w dużych liczebnościach). Jest to z pewnością czynnik istotnie zwiększający ryzyko zachorowania na choroby transmisyjne przenoszone przez komary w miastach w porównaniu do terenów pozamiejskich.
A successful approach widely used in materials science to adapt approved materials to specific applications is to design their surface properties. A main challenge in this area is the development of processing routes enabling for a simple but efficient surface design of complex shaped geometries. Against this background, this work aimed at the implementation of self-assembly principles for surface functionalization of 3D-printed poly(lactic-co-glycolic acid) (PLGA)-based constructs with macro- and microporous geometries via precision extruding deposition. Methods: Three-component melts from PLGA, CaCO3 and amphiphilic polymers (poly(2-oxazoline) block copolymer) were printed and their bulk and surface properties were studied. Results: Melts with up to 30 mass % of CaCO3 could be successfully printed with homogeneously distributed mineral particles. PLGA degradation during the printing process was temperature and time dependent: the molecular weight reached 10 to 15% of the initial values after ca. 120 min of heat exposure. Filament surfaces from melts containing CaCO3 show an increasing microroughness along with increasing CaCO3 content. Surface roughness and amphiphilic polymer content improve scaffold wettability with both factors showing synergistic effects. The CaCO3 content of the melts affected the inner filament structure during in vitro degradation in PBS, resulting in a homogeneous mineral particle-associated microporosity for mineral contents of 20 mass % and above. Conclusions: These results provide novel insights into the behavior of three-component melts from PLGA, CaCO3 and amphiphilic polymers during precision extruding deposition and show for the first time that self-assembly processes can be used to tailor scaffolds surface properties under such processing conditions.
15
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
In this work we present the results of investigations into direct bonding of AIIIBV bulk wafers and/or epitaxial structures. A good quality junction of GaAs–GaAs, GaAs–InP, GaAs–GaP has been obtained. Bonding of GaAs/GaAlAs/GaAs epi-structures with GaAs bulk substrates enabled obtaining universal compliant substrates. On these substrates InAs epitaxial layers have been deposited. Properties of the structures have been examined by Nomarski microscopy, scanning electron microscopy (SEM), transmission electron microscopy (TEM), atomic force microscopy (AFM) and X-ray diffractometry
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.