Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Umowa odroczenia terminu płatności należności z tytułu składek zawierana z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych

100%

Szyjewska-Bagińska J.

|

nr 19

PL

Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych upoważnia Zakład Ubezpieczeń Społecznych do zawarcia z dłużnikiem umowy o odroczenie terminu płatności należności z tytułu składek. Formą prawną czynności jest umowa. Jest to nietypowa forma działania ZUS, gdyż w postępowaniach prowadzonych przed Zakładem obowiązuje decyzyjny model stosowania prawa. Skutkiem umowy jest zmiana stosunku prawnego z zakresu ubezpieczenia społecznego, który, co do zasady, powstaje z mocy samego prawa, z przepisów o charakterze bezwzględnie obowiązujących. Możliwość zmiany stosunków w drodze porozumienia czy ugody jest na gruncie prawa ubezpieczeń społecznych niedopuszczalna. Umowa o odroczenie terminu płatności składek jest specyficzną ustawową formą współdziałania wykonawców zadań z zakresu ubezpieczeń społecznych – Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i płatnika składek. Umowa o odroczenie terminu płatności należności z tytułu składek nie jest umową prawa prywatnego, lecz stanowi szczególny rodzaj dwustronnej niewładczej formy działania organu administracji publicznej.

EN

The Social Insurance Act authorizes the Social Insurance Institution to conclude a contract with the debtor to defer the payment of contributions. The legal form of the action is a contract. This is an unusual form of the Institution’s operation, because in proceedings conducted before the Institution a decision-making model of the application of the law is applicable. The effect of the contract is a change in the legal relationship in respect of social insurance, which, in principle, arises under law itself, from the provisions of mandatory nature. The possibility of changing the relationship by agreement or settlement is not permissible under the social insurance law. The contract for the deferment of payment of contributions is a specific statutory form of co-operation of the parties performing tasks in respect of social insurance, i.e. the Social Insurance Institution and the payer of contributions. The contract of deferment of payment of contributions is not a private law contract, but it is a special kind of bilateral non-imperative form of operation of a public administration body.

2

Prawo przysługujące upadłemu z ubezpieczenia społecznego jako prawo niezbywalne i niewchodzące w skład masy upadłości

100%

Szyjewska-Bagińska J.

|

nr 1

95-112

PL

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą podlegają ubezpieczeniom społecznym i są płatnikami tych składek, a więc są zobowiązane do zapłaty składek na ubezpieczenie społeczne na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Jako przedsiębiorcy mogą być postawione w stan upadłości. Z chwilą ogłoszenia upadłości ich majątek, zarówno istniejący w chwili upadłości, jak i nabyty w toku postępowania upadłościowego, z mocy prawa wchodzi w skład masy upadłości, którą zarządza syndyk. Upadły przedsiębiorca, który jest w relacji wobec Zakładu ubezpieczonym, może mieć równolegle ustalone prawo do świadczenia emerytalnego lub rentowego. ZUS występuje wówczas w podwójnej roli: wierzyciela oraz zobowiązanego. Przedmiotem artykułu jest omówienie relacji zachodzących pomiędzy Zakładem Ubezpieczeń Społecznych w roli wierzyciela wobec masy upadłości reprezentowanej przez syndyka oraz ZUS (organem rentowym) jako zobowiązanym wobec świadczeniobiorcy do wypłaty świadczenia z ubezpieczenia społecznego. Omówiony zostanie problem świadczenia wypłacanego ubezpieczonemu w trakcie trwania postępowania upadłościowego, w kontekście tego, czy stanowi ono majątek wchodzący w skład masy upadłości.

EN

Physical persons running their own business are subject to social insurances and are payers of these contributions and are therefore obliged to pay social insurance contributions to the Polish Social Insurance Institution (ZUS). As entrepreneurs they can declare themselves as having entered a state of bankruptcy. From the moment of such an announcement the bankruptcy of both assets existing at the moment of bankruptcy as equally those acquired during the course of bankruptcy proceedings on the strength of the law enters into the makeup of the estate of the bankrupt party, which is controlled by a receiver. A bankrupt entrepreneur who is an insured party in relation to the Polish Social Insurance Institution, may have a concurrently established right to retirement and social security pensions. ZUS acts then in a dual role: as the obligee and obliged party. The subject of this article is an account of the relations occurring between ZUS in the role of the obligee in terms of the bankrupt’s estate as represented by the receiver and ZUS (benefit organ) as the obliged party in relation to the benefi t receiver in the payment of benefits resulting from social insurance. Described is the problem of paid out benefi t to the insured party in the course of receivership undertakings within the context of whether this constitutes an element of the estate entering into the composition of the bankrupt’s estate.

3

Umowy przenoszące autorskie prawa majątkowe na czas określony

100%

Szyjewska-Bagińska J.

|

nr Acta Iuris nr 9

PL

Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych wymienia dwa rodzaje umów dotyczących autorskich praw majątkowych: umowę przenoszącą prawa autorskie oraz umowę licencyjną. Różnice pomiędzy umową przenoszącą prawa a umową licencji wyłącznej nie są klarowne, głównie z tego powodu, że istnieją wątpliwości co do charakteru ostatniej z wymienionych, a mianowicie, czy wywołuje skutek rozporządzający, czy jedynie obligacyjny. Oczywistym jest, że umowa licencyjna kreuje stosunek prawny o charakterze ciągłym, w przeciwieństwie do umowy przenoszącej prawa autorskie, w której świadczenie zbywcy ma charakter jednorazowy. W praktyce obrotu przyjmuje się za dopuszczalne zawieranie umów przenoszących autorskie prawa majątkowe na oznaczony z góry okres. Zastrzeżenie terminu końcowego w umowach zobowiązujących do świadczeń ciągłych oraz okresowych nie budzi wątpliwości. Zastrzeżenie terminu końcowego w umowach zobowiązujących do świadczeń jednorazowych istotnie modyfikuje wykreowany przez strony stosunek cywilnoprawny. W artykule przedstawiono analizę umowy przeniesienia autorskich praw majątkowych na ograniczony umownie czas, w kontekście jej zgodności z normami kompetencyjnymi zawartymi w prawie cywilnym oraz prawie autorskim. W artykule odwołano się do reguł wykładni oświadczeń woli zawartych w art. 65 § 2 k.c., reguły interpretacyjnej wynikającej z art. 65 prawa autorskiego oraz zgodności celu i treści umowy z właściwością (naturą) stosunku cywilnoprawnego.

EN

The Act on copyright and related rights lists two types of agreements relating author’s economic rights: the copyright transfer agreement and the license agreement. The differences between the copyright transfer agreement and the exclusive license agreement are not clear, mainly due to the fact that there is doubt as to the nature of the latter, namely, whether it has a disposition or only obligation effect. It is obvious that the license agreement creates a legal relationship of a permanent nature, as opposed to the copyright transfer agreement in which the performance of the seller is of a one-off nature. In the practice of trading it is assumed as acceptable to conclude copyright transfer agreements for a period of time specified in advance. Reserving a final date in contracts obliging to continuous and periodical performances does not raise doubt. Reserving a final date in agreements obliging to one-off performances significantly modifies the civil law relationship created by the parties. The paper presents an analysis of the author’s economic copyright transfer agreement for a contractually limited period of time, in the context of its compliance with competence standards contained in civil law and copyright law. The paper makes reference to the rules of interpretation of declarations of will contained in Art. 65 par. 2 of the Civil Code, the interpretation rule arising from Art. 65 of the copyright law and compliance of the purpose and content of the agreement with the property (nature) of a civil law relationship.