Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Youth, Future and Faith

100%

Mari G.

Studia Paedagogica Ignatiana

|

2016

|

tom 19

|

nr 4

49-65

EN

W krajach zachodnich młodzież i wiara nie wydają się być blisko siebie. Początków tego zjawiska należy dopatrywać się w „proteście lat sześćdziesiątych”, przełomu który spowodował odwrócenie się wielu młodych ludzi od Kościoła katolickiego. Równocześnie wywołał on potrzebę promocji edukacji chrześcijańskiej i opieki nad młodzieżą ze strony Kościoła katolickiego. Niniejszy artykuł, w ramach edukacyjnej propozycji, uzasadnia jak ważne jest, aby pomagać młodym ludziom odkrywać wiarę chrześcijańską, jako istotną dla ich życia, przynoszącą poczucie wolności oraz dającą możliwość pozytywnego patrzenia w przyszłość. Wiara i przyszłość bowiem wiążą się ściśle ze sobą. W rzeczywistości, bycie wolnym nie oznacza możliwości wyboru spośród wielu opcji, jesteśmy wolni jedynie kiedy wybieramy dobro. Postawa ta polega na zdolności do zachowania własnego życia, ale jest to możliwe tylko wtedy, gdy ktoś nie żyje wyłącznie dniem dzisiejszym, lecz widzi przed sobą swoją przyszłość. Wiara chrześcijańska jest niezbędna, aby człowiek, zwłaszcza młody, dostrzegł, że istnieje przyszłość, nawet jeśli żyjemy w niepewności, jak to się dzieje dzisiaj, ponieważ Bóg chrześcijański to „Ten, który jest i który był, i który ma przyjść” (Ap 1,8). Z tego powodu wiara w Jezusa daje motywację do zachowania siebie samego.

2

Katolickie wychowanie, wiara i autorytet

100%

Mari G.

Studia Paedagogica Ignatiana

|

2017

|

tom 20

|

nr 5

213-230

PL

Tekst ma na celu wykazanie, że autorytet i posłuszeństwo są niezbędne w katolickim wychowaniu. W rzeczywistości wiara jest „posłuszeństwem” wobec Prawdy, jak mówi Sobór Watykański II, a prawda jest obdarzona „autorytetem”, ponieważ sam Bóg jest ucieleśniony w Jezusie Chrystusie. Konieczne jest wyjaśnienie, że – zgodnie z wiarą chrześcijańską – odwieczna zależność od Boga nie jest rodzajem niewolnictwa, ale miłosnym związkiem z Ojcem, czyniącym człowieka wolnym. Jest tak dlatego, ponieważ oryginalna godność człowieka pochodzi ze stworzenia go „na obraz Boży”. Wychowanie katolickie powinno nauczyć panowania nad sobą (w relacji z autorytetem), aby móc wybrać tylko to, co jest dobre i być wiernym prawdziwej istocie człowieka.

EN

The text aims to show that authority and obedience are essential within Catholic education. In fact, Faith is “obedience” to the Truth as says the Second Vatican Council and the Truth is endowed with “authority” because God Himself is embodied in Jesus Christ. It is necessary to stress that – according to the Christian faith – this dependence upon God is not a kind of slavery but rather a loving relationship to the Father which sets humans free. This happens because man has an original dignity coming from his creation “in God’s image”. Catholic education must make people able to practice self-dominion (through the experience of authority) in order to choose only what is good so as to obey to the truth of human identity.

3

Chrześcijaństwo a humanizm. Szanse i wyzwania w zsekularyzowanej kulturze

100%

Mari G.

Paedagogia Christiana

|

2017

|

tom 1/39

11-28

PL

Relacja między wiarą chrześcijańską a humanizmem jest silna i oryginalna, ale można ją dostrzec tylko wówczas, gdy przesłania chrześcijańskiego nie zawęża się do humanizmu. Przesłanie to bowiem wytworzyło humanizm, a nie odwrotnie. Aby uniknąć redukcji wiary do filantropii ogólnie pojmowanej, konieczne jest nie tylko dostrzeżenie wskazanego rozróżnienia, lecz również zrozumienie jego wielorakich konsekwencji. Wiara chrześcijańska w swojej istocie jest przede wszystkim spotkaniem z Jezusem Chrystusem i to nie tylko z egzystencjalnego punktu widzenia, lecz również jako szczególny rodzaj wiedzy zapośredniczonej przez osobowy kontakt z Nim jako Słowem Boga. Z tego powodu jest ona sprzymierzeńcem, a nie rywalem ludzkiej wolności.

EN

There is a strong and original relationship between Christian faith and Humanism, but it is necessary not to reduce the Christian education to Humanism. In fact, it was the Christian faith which gave birth to Humanism, not vice versa. It is necessary to put the distinction in order to avoid the reduction of the Christian education to the generic philanthropy. The Christian faith is, first of all, an encounter with Jesus, not only from the existential point of view, but also as a peculiar knowledge through Christ as God’s Word.

4

Posthumanism: a Danger, Opportunity and Challenge

100%

Mari G.

Studia Paedagogica Ignatiana

|

2017

|

tom 20

|

nr 1

103-115

EN

A tendency towards posthumanism is on the increase today. The author of the article aims to analyse the issue in order to provide a critical interpretation, offering a short description of the phenomenon, a key concept (freedom) useful in addressing the problem, and a concrete perspective in order to face up to and accept its challenge. In other words: the author of the contribution rejects posthumanism because it is in opposition to humanism and suggests embracing neohumanism as the ethical improvement of human behaviour related principally to education, and not simply to technical progress. The main principle is that human beings are ends, not means of all activities aiming at enhancement of human capacities.

PL

Współcześnie coraz wyraźniejsza wydaje się być tendencja zmierzania ku posthumanizmowi. W artykule autor stara się analizować tę problematykę z zamiarem przedstawienia krytycznej interpretacji oraz zaproponowania krótkiego opisu fenomenu posthumanizmu, kluczowego pojęcia (wolność) przydatnego do analizy tego problemu, oraz konkretnej perspektywy, aby móc w ten sposób stawić czoło temu fenomenowi oraz przyjąć wyzwanie jakie on niesie. Innymi słowy: autor artykułu odrzuca posthumanizm, ponieważ stoi on w opozycji do humanizmu, oraz sugeruje przyjęcie neohumanizmu jako sposobu etycznego poprawiania ludzkiego zachowania, co jest zasadniczo powiązane z edukacją, a nie bezpośrednio z postępem technologicznym. Podstawową zasadą jest zatem założenie, że ludzie stanowią cele, a nie środki wszelkich działań zmierzających do poszerzania ludzkich możliwości.

5

Educational Authority and Challenge of Freedom: From Ancient Times to Summerhill

100%

Mari G.

Studia Paedagogica Ignatiana

|

2016

|

tom 19

|

nr 1

57-70

EN

The article is primarily concerned with the relationship between authority and freedom. From the pedagogical point of view, freedom comes from authority because to be free means to be able to express self-control in order to choose only what is good. Educational authority isn’t tyranny because the educator must be coherent and must act as he/she teaches. The main challenge to educating people and to people in education – both of them – is to be able to practice virtue, not only to recognize values. Nowadays, especially the “bad conduct” of youths, people are increasingly concerned about their relationship with permissive educational practices. In fact, the problem revolves around the fact that boys and girls have learned but are unable to lead themselves, they involved in addictions (drugs, alcohol, internet…) and they show their weakness in concrete decisions. It isn’t a matter of knowledge, but of will; it is related to the lack of will towards self-care. Why are boys and girls who attend school, are well informed and without economic problems not determined to reject what is bad not only from the moral point of view, but also from the point of view of their health? Because they are not educated to fix limits to their desires: that problem is related to the lack of authority because authority makes us able to face limitations. For this reason it is necessary to reconsider authority within educational theory and practice.

PL

Artykuł dotyczy przede wszystkim relacji pomiędzy władzą a wolnością. Z pedagogicznego punktu widzenia, wolność pochodzi od autorytetu, ponieważ bycie wolnym oznacza możliwość wyrażania samokontroli w celu wybierania tylko tego, co jest dobre. Instytucja edukacyjna nie jest tyrania, ponieważ wychowawca musi być spójny i musi działać jak uczy. Głównym wyzwaniem dla uczących i edukowanych jest to, aby móc praktykować cnotę a nie tylko do uznawać wartości. W dzisiejszych czasach ludzie są coraz bardziej zaniepokojeni obecnością permisywnych praktyk edukacyjnych. W rzeczywistości problem kręci się wokół faktu, że chłopcy i dziewczęta uczą się, ale nie są w stanie sobą kierować, uzależniają się (narkotyki, alkohol, internet ...) i przejawiają słabość w podejmowaniu konkretnych decyzji. To nie jest kwestia wiedzy, ale woli; jest to związane z brakiem woli to, by się o siebie troszczyć. Dlaczego chłopcy i dziewczęta, którzy uczęszczają do szkoły, są dobrze poinformowani nie potrafią odrzucić tego, co jest złe, nie tylko z moralnego punktu widzenia, ale także z punktu widzenia ich zdrowia? Ponieważ nie są nauczeni stawiania granic dla swoich pragnień: problem ten związany jest z brakiem autorytetu, bo autorytet umożliwia nam stawianie czoła ograniczeniom. Z tego powodu konieczne jest ponowne przyjrzenie się autorytetowi w teorii i praktyce edukacyjnej.