Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Zmiany w WPR na lata 2014-2020 a modernizacja polskiej wsi i rolnictwa

100%

Wieliczko B.

Journal of Agribusiness and Rural Development

|

2012

|

nr 3(25)

291-298

PL

Przemiany w polskim rolnictwie i na wsi są w ostatnich latach silnie związane z WPR. Pomimo intensywnie zachodzących przeobrażeń, modernizacja nadal wymaga ogromnych nakładów inwestycyjnych. Niniejszy tekst zawiera wstępną ocenę propozycji kształtu WPR na lata 2014-2020 przedstawionej przez KE. Projekty KE porównano z obecnie obowiązującymi regulacjami. Następnie oceniono proponowane zmiany z punktu widzenia obecnego kształtu WPR i potrzeb modernizacyjnych polskiej wsi i rolnictwa. Wyniki badań przemian w rolnictwie i na obszarach wiejskich umożliwiają wskazanie in-strumentów WPR mogących mieć znaczny wpływ na modernizację. Wstępna ocena pro-pozycji KE pokazuje, iż kształt WPR nie byłby optymalny dla Polski. Choć zmiany nie są rewolucyjne, to mogą spowodować znaczące przesunięcia wsparcia różnych grup rolników i mieszkańców wsi. Doświadczenia z wdrażaniem WPR w Polsce wskazują na to, iż jest niezbędne precyzyjne dopasowanie wsparcia do indywidualnych potrzeb konkretnych grup beneficjentów.

EN

In recent years transformation in the Polish agriculture and rural areas has been strongly associated with the CAP. Despite intensive changes, the modernisation still requires huge investments. This paper presents a preliminary assessment of the EC’s proposals for CAP in the period 2014-2020. Based on the comparison with the current CAP the key changes proposed are presented. They are then assessed in the perspective of the modernisation and developmental needs of the Polish agriculture and rural areas. The preliminary assessment of the EC’s proposals shows that they are not optimal for Poland. Although the changes in the CAP are not revolutionary, they can lead to significant shift of the support among different groups of beneficiaries creating losers and winners. The already gained experience with the implementation of the CAP in Poland, shows that the support must precisely fit to the individual needs of specific groups of beneficiaries if it is to be effective and efficient.

2

Cohesion policy or common agricultural policy − which of them is better suited to support rural development in Poland?

100%

Wieliczko B.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2017

|

nr 466

236-243

EN

Rural areas in Poland are underdeveloped in comparison to urban areas and lag much behind their counterparts in the EU-15. Thus, there is still a need to support their development to accelerate their socio-economic convergence with better-off parts of the EU. Rural development is part of CAP objectives, but it is also supported from cohesion policy, especially as part of regional development. The analysis presented tries to assess which of these policies is better suited to support rural development in Poland. The research is based on document analysis and meta-evaluation of earlier studies. The results show that rural development measures within the CAP and instrument under cohesion policy are generally complementary to one another. However, there is much room for closer cooperation between the two policies to enlarge their positive impact on rural development. It seems that CAP can be regarded as better suited for rural development as it is directly devoted to rural areas. Yet, it is still too agriculture-orientated and thus it offers insufficient amount of resources and not enough instruments for other sectors of rural economy.

3

Czy Wspólna Polityka Rolna Unii Europejskiej powoduje zróżnicowanie w tempie rozwoju rolnictwa polskich regionów?

100%

Wieliczko B.

Journal of Agribusiness and Rural Development

|

2014

|

nr 1(31)

EN

Regional diversification in the Polish agriculture is a result of climatic and social conditions, as well as historical developments. The aim of this paper is the assessment of the role that the CAP plays in the transformation of Polish agriculture is based on a comparative analysis of data on agriculture and the use of support by individual regions since the Polish EU accession until 2013. The results indicate the widening gaps in the development of agriculture in Polish regions. Regions with small farms receive less support for improving agricultural competitiveness. It is necessary to take account of these differences and design policy measures better targeted at individual needs of each of the regions. It seems that CAP does not shrink regional diversity of the Polish agriculture. However, it appears that it is not a key factor leading to an increase in this diversity, but an additional factor alongside with current conditions for conducting different types of agricultural activity.

PL

Zróżnicowanie regionalne polskiego rolnictwa wynika z uwarunkowań przyrodniczo-klimatycznych i historycznych. Celem artykułu była ocena roli, jaką WPR odgrywa w przemianach polskiego rolnictwa. Opiera się ona na analizie porównawczej danych dotyczących rolnictwa i wykorzystania wsparcia przez poszczególne regiony od 2004 do 2013 roku. Wyniki wskazują na pogłębianie się różnic w rozwoju regionalnym polskiego rolnictwa. Regiony o rozdrobnionym rolnictwie w mniejszym stopniu korzystają ze wsparcia wzrostu konkurencyjności sektora. Konieczne jest uwzględnienie tych różnic w instrumentach wsparcia i przygotowanie rozwiązań dopasowanych do specyficznych potrzeb regionów. WPR nie ograniczyła różnic regionalnych w polskim rolnictwie. Wydaje się, iż środki UE wzmacniają bieżące uwarunkowania prowadzenia działalności rolnej i możliwości konkurowania na rynku różnego typu gospodarstw w zależności od ich wielkości, usytuowania i rodzaju prowadzonej działalności.

4

Mechanizmy oddziaływania funduszy strukturalnych na konkurencyjność polskiego rolnictwa

100%

Wieliczko B.

Studia Iuridica Agraria

|

2012

|

tom 10

441-455

EN

Programmes supporting agricultural and rural development co–financed by the EU implemented in Poland in the programming periods 2004–2006 and 2007–2013 included a series of measures that have a direct or indirect impact on thecompetitiveness of the Polish agriculture. Analysis of the goals of these measures, nature of these instruments and categories of beneficiaries eligible for support enable naming several mechanisms of the programmes’ impact on the competitiveness of the agricultural sector. These include both direct and indirect support to individual farms, as well as support for surrounding of the agriculture and the instruments for structural changes at the level of the entire sector.

5

Partnerstwo publiczno-prywatne jako sposób finansowania usług publicznych

100%

Wieliczko B.

Gospodarka Narodowa. The Polish Journal of Economics

|

2002

|

tom 180

|

nr 11-12

38-50

6

Challenges of European Integration – to What Extent Should the Common Agricultural Policy Stay Common?

100%

Wieliczko B.

Argumenta Oeconomica Cracoviensia

|

2019

|

nr 2(21)

97-109

EN

The common agricultural policy (CAP) is considered to be the oldest EU policy and one that covers such a vast range of issues that it leaves almost no room for Member States’ policy in this field. Yet the recent consecutive reforms which base their rationale on the common truth that “one-size-does-not-fit all” give more and more room for Member States to make their own choices. Thus, both a theoretical and an empirical question can be posed: what is the optimal solution for the EU and its citizens (acting both as consumers and taxpayers) when it comes to shaping agricultural policy? Should it be an EU policy or should it be left to Member States or even to their regions? This paper presents an answer to the question posed in the title. The answer is based on the theory of fiscal federalism and environmental federalism as well as practical issues relating to the functioning of EU agriculture based on a literature review. The results show that there is room for activity by both the EU and the Member States when it comes to agricultural policy. The optimal division of tasks between the EU and Member States, based on the subsidiarity principle, shows that EU policy should focus on safeguarding the competitiveness of EU agriculture and fair competition on the EU common market, while Member States should concentrate on fine-tuning EU policy instruments to the specific needs of their agriculture.

PL

Wspólna polityka rolna (WPR) jest uważana za najstarszą politykę Unii Europejskiej. Jednocześnie obejmuje tak szeroki zakres zagadnień, że prawie nie pozostawia miejsca dla polityki państw członkowskich w tej dziedzinie. Jednak ostatnie reformy opierały się na stwierdzeniu, że „jeden rozmiar nie pasuje wszystkim” i przyznały państwom członkowskim więcej możliwości dokonywania własnych wyborów. Można więc postawić zarówno pytanie teoretyczne, jak i praktyczne: jakie jest optymalne rozwiązanie dla UE i jej obywateli (działających zarówno jako konsumenci, jak i podatnicy), jeśli chodzi o kształtowanie polityki rolnej? Czy powinna to być polityka UE, czy powinna być ona pozostawiona państwom członkowskim, a nawet ich regionom? W artykule przedstawiono odpowiedź na pytanie postawione w tytule. Tę odpowiedź oparto na teorii federalizmu fiskalnego i środowiskowego, a także praktycznych zagadnieniach związanych z funkcjonowaniem rolnictwa UE z odwołaniem do przeglądu literatury. Wyniki pokazują, że w ramach polityki rolnej jest miejsce na działalność Unii i państw członkowskich. Optymalny podział zadań między UE i państwa członkowskie, oparty na zasadzie pomocniczości, pokazuje, że polityka unijna powinna koncentrować się na ochronie konkurencyjności unijnego rolnictwa i uczciwej konkurencji na wspólnym rynku UE, podczas gdy państwa członkowskie powinny skoncentrować się na dostosowywaniu instrumentów polityki UE do konkretnych potrzeb ich rolnictwa.

7

Wybrane finansowe aspekty konkurencyjnosci rolnictwa

63%

Kulawik J. , Wieliczko B.

Zagadnienia Ekonomiki Rolnej

|

2012

|

nr 4(333)

36-53

EN

The positive feedback effect may cause that the improvement of the financial potential of farms should translate into the increase of the future competitiveness. Negative feedback effect will result in its decrease. It has to be remembered, however, that no automatisms apply in this case since the financial potential is only one of many determinants of competitiveness and building competitive advantages. The latter, however, form a complementary interdependent system rather than excluding characteristics. The article presents the analysis of four of many possible classifications of competitive advantages in agriculture: efficiency/productivity one; the one based on innovations and entrepreneurship; the one referring to corporate social responsibility (CSR), and the one referring to creating shared economic and social value (CSV). Moreover, the article covers an analysis of relations between competitiveness and cooperation, namely problems with e.g. coopetition and creation of syncretic rent in networks of various organisations, often those functioning in vertically integrated systems. The latter more and more often appear in the food sector.

8

Polityka pieniężna a kredytowanie rolnictwa

63%

Kulawik J. , Wieliczko B.

Zagadnienia Ekonomiki Rolnej

|

2013

|

nr 4(337)

20-40

EN

Nowadays the agricultural credit constitutes a necessary source of bor-rowed capital. Its creation takes place in the banking system, which since 2008 is in a difficult position in the majority of the countries worldwide. Public au-thorities were forced to intervene, sometimes using nonstandard solutions, when on the one hand, the economies found themselves in the liquidity trap, and on the other they had to stop the threat of deflation. This helped to stabilise the economies, financial sectors and credit markets. However, the period of expan-sive monetary policy and most often the same fiscal policy must end someday. It is hard to predict how economies will react to such change in the direction of macroeconomic policy. The relations of agricultural credit, monetary policy and the national economy are complex and, at the same time, two-way. They are modified simul-taneously by the use of preferential credit for farmers in certain countries. In quantitative terms, the agricultural credit, in general, has a minor impact on the monetary policy, economic growth and socio-economic development. This aris-es mainly from the small share of agriculture in total supply and demand for credit. On the other hand, the preferential credits can contribute, to a small de-gree, to the imbalance of public finances. Finally, the multiplier-accelerator mechanism explains the slight, almost negligible impact of the agricultural credit on the economic fluctuations in the national economy.

9

Problemy obiektywizacji kryteriow dystrybucji doplat bezposrednich w UE

51%

Kagan A. , Kulawik J. , Plonka R. , Wieliczko B.

Zagadnienia Ekonomiki Rolnej

|

2013

|

nr 2(335)

3-21

EN

On the basis of the existing knowledge and statistics from Eurostat and FADN the article confirms the thesis that the diversity of farming conditions in the EU is an objective fact, and thus unequal rates of direct payments are the consequence thereof. This allows to consider such a system as a fair one, which does not undermine equal competition in the Community’s agriculture. Moreover, the paper presents different proposals of awarding direct payments based on objective criteria stressing, at the same time, that it is a very difficult task since at some point the criteria have to be weighted considering social and political terms. It was also considered to determine the rates of direct payments per a person fully employed in agriculture instead of per 1 ha. However, such a change would not improve the income situation of countries, where employment in agriculture is high in absolute and relative terms. This group includes e.g. Poland.

10

Controversies over the European value added created by CAP

45%

Gorzelak A. , Herda-Kopańska J. , Kulawik J. , Soliwoda M. , Wieliczko B.

Zagadnienia Ekonomiki Rolnej

|

2017

|

nr 1(350)

3-28

EN

From the beginning of the financial crisis – 2008/2009 – the EU entered an unprecedented period of very serious shocks. These problems first affected the economy (weak and highly variable growth with times of rather shallow recession, high unemployment, especially among young people) and then they spread to the bank sector and the national budgets. Consequently, several of the old EU countries, belonging to the euro area, became – in fact – insolvent. To make the matters worse, southern Europe was hit by a huge wave of immigration, Russians took over the Crimea, a war erupted in Donbass and Donald Trump, who can considerably weaken the NATO, won the US presidential elections. The subsequent attempts at solving these mini-crises were often delayed, not very daring and erratic. Thus, it comes as no surprise that the crisis, ultimately, started to affect also the socio-political and institutional areas, which is manifested in growing distrust of the Europeans in the Community institutions and liberal democracy. This, in turn, resulted in widespread populism, national and regional egoism and disintegration tendencies. Brexit is one of the first effects of the process along with concerns that other members of the EU may take similar decisions which would be tantamount with its breakup. In these circumstances convincing validation of the further existence and development of the Community requires great intellectual, political and organisational effort, and then finding effective channels to reach as broad as possible circle of responsible citizens with the proposals, recommendations and ready application solutions to help them regain trust in the meaning of the European project and possibilities of functioning in the double national and European identity. It would be perfect to make the mended EU more democratic, i.e. to actively engage in the processes the very Europeans and not only techno- and Eurocrats. One of the more interesting concepts, at the moment, seems to be the European value added, which – in a nutshell – means a sum of extra benefits obtained on account of integration against the effects resulting from the national socio-economic policy. It is possible to describe this value and, to some extent, even to quantify it for all areas of the European integration. However, the paper is restricted only to the CAP, focusing on methodological, environmental and climate, innovation and investment issues, and a set of key budget problems.

PL

Począwszy od wybuchu kryzysu finansowego na przełomie lat 2008/2009, UE weszła w niespotykany w dotychczasowej historii okres bardzo poważnych wstrząsów. Problemy te najpierw objęły gospodarkę (słaby i bardzo zmienny wzrost, z okresami nawet płytkich recesji, wysokie bezrobocie, szczególnie wśród ludzi młodych), później sektor bankowy i budżety narodowe. W konsekwencji kilka starych krajów UE, należących do strefy euro, stało się w istocie technicznie niewypłacalnymi. Na domiar złego, w pewnym momencie do południowej Europy zaczęła napływać wielka fala imigrantów, Rosjanie zajęli Krym, wybuchła wojna w Donbasie, a wybory w USA wygrał D. Trump, mogący zdecydowanie osłabić NATO. W tym kontekście podejmowane różne próby rozwiązania tych minikryzysów często były spóźnione, mało odważne i niekonsekwentne. Nie może zatem zaskakiwać, że ostatecznie kryzys zaczął dotykać sfery społeczno-politycznej i instytucjonalnej, czego wyrazem jest pogłębiająca się niewiara Europejczyków w instytucje wspólnotowe i demokrację liberalną. Stąd mamy rozpowszechniający się populizm, egoizm narodowy i regionalny oraz tendencje dezintegracyjne. Zaowocowało to już Brexitem oraz obawami, że podobne decyzje mogą podjąć też inni członkowie Unii. Byłoby to równoznaczne z jej rozpadem. W tych warunkach przekonujące legitymizowanie dalszego trwania i rozwoju Wspólnoty wymaga obecnie wielkiego wysiłku intelektualnego, politycznego i organizatorskiego, a później znalezienia drożnych kanałów dotarcia z propozycjami, rekomendacjami i gotowymi rozwiązaniami aplikacyjnymi do jak najszerszego kręgu odpowiedzialnych jej obywateli, by odzyskiwali wiarę w sens projektu europejskiego i możliwość funkcjonowania w podwójnej tożsamości, narodowej i europejskiej. Idealnie byłoby, gdyby naprawa Unii uległa przy tym głębszej demokratyzacji, a więc realizowana była przy aktywnym współudziale Europejczyków, a nie wciąż przez techno-i eurokratów. Jedną z ciekawszych w tym momencie koncepcji wydaje się być europejska wartość dodana, a więc – w dużym skrócie – pewna suma korzyści extra, uzyskiwanych z racji integracji w porównaniu do efektów osiąganych w ramach narodowej polityki społeczno-ekonomicznej. Wartość tę można próbować opisywać, a w miarę możliwości także kwantyfikować, dla wszystkich obszarów integracji europejskiej. W artykule jednak ograniczono się tylko do WPR, koncentrując się na kwestiach metodologicznych, środowiskowo-klimatycznych, innowacjach, inwestycjach oraz kompleksie kluczowych problemów budżetowych.

11

Eksport rolno-spożywczy a budżet państwa i dług publiczny

38%

Hamulczuk M. , Kulawik J. , Łopaciuk W. , Mroczek R. , Szczepaniak I. , Wieliczko B.

Zagadnienia Ekonomiki Rolnej

|

2014

|

nr 4(341)

7-30

EN

Polish agri-food trade already in 2003 generated a positive balance. After accession to the EU it has rocketed and in 2013 twelve-fold surpassed its level recorded in 2003. Naturally, this success arouses great interest. It also has a number of macroeconomic implications. The article focuses on the problem of poorly recognized, i.e. on interdependencies between this trade and the state budget and public debt. On the purely theoretical basis, it was found that growing exports and net exports may reduce both the budget deficit and the public debt, as well as indicators based on them. In Polish conditions, this positive effect cannot, however, be large, because the balance of agri-food trade (net exports) recently is only 1-1.5% of GDP. Even lower (approx. 0.5%) was the share of taxes paid by exporters of the food industry in GDP. While the econometric analysis showed that the impact of exports of agri-food products and total exports of goods in GDP is positive and leads to a decline in public debt. It turned out that one-percent increase in agri-food exports lowers the above debt by 0.06%, while the same increase in total exports of goods - reduces debt by 0.14%.