This paper aims to present the history of a precious manuscript from the collections of the Kórnik Library – Autograf Kościuszki. The manuscript, written by Tadeusz Kościuszko in mid-1793, contains Opis kampanii r. 1792 – a description of a campaign launched against Russia. Having analysed the manuscript and discussed all the eight editions of its text, the author of the article presents its history up until the death of Józef Dobek Dzierzkowski from Lviv (1830). He subsequently discusses a brief history of Tytus Działyński’s acquaintance with Wiktor Baworowski, as contained in their mutual correspondence, which discloses the further complex fate of Autograf Kościuszki – information on its subsequent owner and the circumstances in which it found its way into the collections of the Kórnik Library. Finally, all the copies of the manuscript known from literature are discussed. In the Annex, the author publishes inter alia the abovementioned correspondence between Działyński and Baworowski
PL
Głównym celem artykułu jest przedstawienie historii cennego rękopisu przechowywanego w zbiorach Biblioteki Kórnickiej – Autografu Kościuszki. Rękopis ten, napisany przez Tadeusza Kościuszkę w połowie 1793 roku, zawiera Opis kampanii r. 1792, odbytej przeciw Rosji. Po analizie rękopisu oraz omówieniu wszystkich ośmiu edycji jego tekstu autor artykułu najpierw przedstawił jego historię do czasu śmierci Józefa Dobka Dzierzkowskiego ze Lwowa (1830). Następnie ukazał krótką historię znajomości Tytusa Działyńskiego z Wiktorem Baworowskim, zawartą w ich wzajemnej korespondencji, która zdradza nam dalsze skomplikowane losy Autografu Kościuszki – kto był jego kolejnym właścicielem i w jakich okolicznościach trafi ł on do zbiorów Biblioteki Kórnickiej. Na koniec omówione zostały wszystkie znane z literatury kopie tego rękopisu. W aneksie autor opublikował ww. korespondencję Działyńskiego z Baworowskim.
The aim of the article is to rectify numerous mistakes appearing in literature concerning the two oldest manuscripts Plates offounders and benefactors of the Cistercian monastery in Oliwa stored in Sweden. The analysis of the manuscripts has facilitated new hypotheses connected with their creation. It has been established that the paper manuscript kept in Kungliga Biblioteket in Stockholm with the entry number D 1360 was written shortly after the death of King Aleksander Jagiellon in the autumn of 1506 before Sigismund the Old took the throne. The reason for its creation was the willingness to include King Aleksander among the benefactors of the monastery of Oliwa in order to express thanks for the confrmation of all the privileges hitherto granted and the new privileges granted in 1505 by Stefan Falk. The author or inspirer of the manuscript was the abbot of the monastery at that time Grzegorz Stolzenfot. The second code, stored in Stadsbibliotek in Linköping with the entry number H3a, consists of two paper manuscripts combined with each other probably in the 18th century. The first manuscript, written in the second half of the 15th century, includes the texts Plates (k. 1v–5r) and was torn out from a larger manuscript which was a collection of various works. The other manuscript created in the 14th century contains copies of four documents for the Cistercian monastery in Doberan (Pelplin). It has been established that the text of Plates published by Jarosław Wenta in the article of 1998 is in fact a reprint of the 19th century edition of Wojciech Kętrzyński, which only in selected fragments includes the text from the manuscript H3a. As a result of the inquiry it has been established that there was only one (not three) copies of the manuscript of H3a from Linköping – it is the copy “a” by Eric Benzelius of 1710 made in Uppsala (Linköping entry number T67). The remaining two are merely transcripts of the copy by Benzelius: the Greifswald copy and the Gdańsk copy of Strehlke.
The purpose of this article is to supplement the information given in the work of Adam Kromer about petrified bread in the Oliwa church (published in volume 41 of the "Studia Gdańskie"), as well as the edition of an unknown record of this legend, contained in an anonymous manuscript created around 1617 in the Cistercian monastery in Oliwa. This manuscript is kept in the State Archive in Gdańsk, and its author could have been the prior of the Oliwa monastery Filip Adler (1566-1630). It contains unknown informations about the fate of the stone itself and a bilingual inscription (in Latin and German) that was hung above it.Keywords: the Cistercians, Oliwa, legend, the edition of sources, manuscripts of Oliwa
PL
Celem niniejszego artykułu jest uzupełnienie informacji podanych w pracy Adama Kromera o skamieniałym chlebie w oliwskim kościele (opublikowanej w 41 tomie „Studiów Gdańskich”), a także edycja nieznanego zapisu tej legendy, zawartej w anonimowym rękopisie powstałym około 1617 r. w klasztorze cysterskim w Oliwie. Rękopis ten jest przechowywany w Archiwum Państwowym w Gdańsku, a jego autorem mógł być przeor klasztoru oliwskiego Filip Adler (1566-1630). Zawiera on nieznane informacje na temat losów samego kamienia oraz dwujęzyczną inskrypcję (po łacinie i niemiecku), która była nad nim zawieszona.
On the provenance of manuscript (No. 1399 I) from the Princes Czartoryski Library in Krakow the discovery of a seventeenth-century duplicate copy of two letters (one written by Cardinal Zbigniew Oleśnicki to John of Capistrano on 15.04.1452, and the latter’s reply to the Cardinal and King Casimir Jagiellonian) on sheet 191 of the manuscript marked Chigi Q II 51 kept in the Vatican Apostolic Library, made it possible to determine the previously unknown provenance of the manuscript marked 1399 I from the Princes Czartoryski Library. As a result of an analysis of the content and the layout of the duplicate copy, it was established that the text from sheet 191 was copied directly from the manuscript kept in the Princes Czartoryski Library. The Chigi manuscript contains information on the source of the duplicate: a manuscript kept in St. Anne’s Franciscan friars monastery in Warsaw. Therefore, the monastery should be recognised as the place in which the Princes Czartoryski Library manuscript marked 1399 I was kept in the 17th century. It ended up there in the second half of the 15th century, soon a er the monastery was founded, and was most probably kept there as long as until the beginning of the 19th century, when it was purchased by Tadeusz Czacki.
This paper seeks to acquaint the readers with problems related to Wojciech Kętrzyński’s 1893 edition of Epitaphium Dithardi abbatis [Epitaph of abbot Dithard] in volume six of Monumenta Poloniae Historica. In contrast to the information the scholar disseminated which was subsequently commonly adopted, Epitaphium Dithardi abbatis was not a part of the hand-written collection of the so-called Oliva sources (Fontes Olivenses). This laudatory work in a verse form, in honour of the first abbot of the Oliva monastery, was probably created in the 13th century, and today is known mainly from the 17th-century epitaph tablet surviving in the Oliva Cathedral in Gdańsk, which Wojciech Kętrzyński did not see personally. He issued Epitaphium Dithardi abbatis taking as the basis a copy of the text surviving in the Kórnik manuscript call no. BK 65, copied from this tablet in 1749. Today, in view of the existence of an older copy of the text, included in the Gdańsk manuscript (APG, call no. 940/422) copied not from the tablet but from the 15th-century polychrome, Kętrzyński’s edition should be considered insufficient.
PL
Celem artykułu jest przybliżenie problematyki związanej z edycją Epitafium opata Ditharda, dokonaną przez Wojciecha Kętrzyńskiego w 1893 r. w szóstym tomie Monumenta Poloniae Historica. Wbrew powszechnie przyjętej za sprawą tego uczonego informacji Epitafium opata Ditharda nie wchodziło w skład rękopiśmiennej kolekcji tzw. źródeł oliwskich (Fontes Olivenses). Ten wierszowany utwór pochwalny na cześć pierwszego opata klasztoru oliwskiego powstał najprawdopodobniej w XIII w., a znany jest dziś głównie z drewnianej tablicy z XVII w., znajdującej się w archikatedrze oliwskiej w Gdańsku, której Wojciech Kętrzyński nie znał z autopsji. Wydał on Epitafium opata Ditharda, biorąc za podstawę kopię tekstu zachowaną w rękopisie kórnickim sygn. BK 65, zdjętą z tego tabulatum w 1749 r. Z uwagi na fakt, że istnieje starsza kopia tekstu tego dzieła, zapisana w rękopisie gdańskim (APG, sygn. 940/422), zdjęta nie z tabulatum, a z piętnastowiecznej polichromii, edycję Kętrzyńskiego należy dziś uznać za niewystarczającą.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.