“Let us choose the future” — was a slogan used in one of the recent political campaigns. It could not have been a coincidence. Contemporary culture — in its many dimensions and scopes — is future-oriented. The “future” is the holy term of the present. An acceleration in the development of civilisation, strengthened by promises made by science, has turned the future into a promised land for human beings of today. Yet, ironically, the protagonists of books written by Sebald — an eminent German writer and academic — have their eyes on the past. They penetrate what has been forgotten, pushed to obscurity, repressed. Sebald probes this unwanted past, placing there the sources of our present and, more importantly, our future. A robust anamnesis is a prerequisite for thinking reasonably about our future, both individually and collectively.
The author aims to reinterpret the biblical story of Cain and Abel. The account contained in The Book of Genesis is considered here to be ambiguous and in need of new anthropological interpretive approach. The sense of the story extends beyond known interpretations: Jacek Filek’s Cain’s Sad Face (philosophical interpretation), Alan Aycock’s The Mark of Cain (anthropological interpretation) and Jose Saramago’s Cain (atheist viewpoint). The new interpretation proposed here is termed mysterious. The following questions are asked: Why did Cain kill? Could he have avoided killing? Why did God accept Abel’s sacrifice and reject Cain’s? Why does God place a protective mark on him? And who is the figure of Cain in the first place? The basis for the new approach to Cain’s sin is Michał Klinger’s Cain’s Mystery. Klinger concludes that the biblical account contains the message of the vagueness of God’s decrees and the universality of evil – evil is an inalienable element of humanity, besides good. Cain is interpreted as being similar to the sinners in Gospels, who encounter Jesus and receive forgiveness and salvation.
PL
Zamierzeniem autora jest nowa interpretacja biblijnej historii Kaina i Abla. Autor uznaje perykopę z Genesis za tekst niejednoznaczny, wymagający nowej interpretacji antropologicznej. Sugeruje, że sens historii Kaina i Abla wykracza poza znane interpretacje: Jacka Filka Ponura twarz Kaina (interpretacja filozoficzna), Alana Aycocka Piętno Kaina (wykładnia antropologiczna) oraz Jose Saramago Kain (ateistyczny punkt widzenia). Prezentuje jej nową wykładnię, którą nazywa misteryjną. Stara się znaleźć odpowiedzi na pytania: Dlaczego Kain zabił? Czy mógł nie zabić? Dlaczego Pan przyjął ofiarę Abla, a nie przyjął ofiary Kaina? Dlaczego Bóg kładzie na nim znak ochronny? I kim w ogóle jest postać Kaina?Podstawą zaprezentowanego w artykule nowego spojrzenia na grzech Kaina jest interpretacja zawarta w pracy Tajemnica Kaina teologa Michała Klingera. Autor przedstawia nowe konteksty rozumienia istoty kainowego przewinienia. Dochodzi do wniosku, że biblijna opowieść o bratobójcy zawiera w sobie przesłanie o niejasności wyroku boskiego i o uniwersalizmie zła, ideę, że nieodłącznym elementem człowieczeństwa jest nie tylko dobro, ale również zło. Kain jest podobny do grzeszników ewangelicznych obecnych w życiu Chrystusa i dostępujących przebaczenia i zbawienia.
A clear-cut structuralist distinction between nature and culture seems to be a somewhat anachronistic concept in today’s humanities. What belongs strictly to nature and what pertains to culture only? Can these two domains be cleanly separated from each other, so that “pure” nature could stand on one side and equally “pure” culture on the other? Butterfly wings, with their “natural harmony and beauty” (unintentionally oxymoronic phrase taken from Roger Caillois) seem to be a borderline case to me. And this is what makes them so intriguing. Butterfly wings (and perhaps the butterfly itself in its airiness?) boldly defy the “obvious” division into the natural, cultural, biological and aesthetic. The eponymous “butterfly effect” does not then refer to the theory of chaos, but, rather, signifies the disturbance experienced by the subject of cognition faced with the intoxicating beauty of butterfly wings.
On Friday, 13 February 2012, a luxury cruise ship crashed along the shore of the island of Isola del Giglio (Tuscany). 32 persons perished and 64 were wounded. First, the author reconstrues in detail fundamental media discourses dealing with the Tyrrhenian Sea shipwreck. In the second part of the text he ponders on the consequences of the tragedy for the local landscape. The ship’s wreckage was left in the shore waters for two and a half years and only then was hauled away to the port of Genoa. Two questions remain: will the landscape remember? Will the catastrophe, despite the fact that its consequences are no longer invisible, still stay as an indelible fragment of the landscape?
PL
W piątek, trzynastego stycznia 2012 roku, luksusowy statek wycieczkowy rozbił się u wybrzeży toskańskiej wyspy Isola del Giglio, 32 osoby zginęły, 64 zostały ranne. W pierwszej części tekstu autor rekonstruuje detalicznie zasadnicze dyskursy medialne oplatające tę katastrofę na Morzu Tyrreńskim. W drugiej, zastanawia się nad konsekwencjami tej katastrofy dla miejscowego pejzażu. Wrak statku zalegał wody przybrzeżne przez dwa i pół roku, po czym został odholowany do portu w Genui. Pozostaje pytanie: czy pejzaż pamięta? Czy ta katastrofa, mimo że skutki jej są już niewidoczne, pozostanie nadal jako nieusuwalna część miejscowego pejzażu.
Transcript of an interview conducted by Magdalena Barbaruk with Dariusz Czaja in 2013. Its direct cause was the publication of the book "Somewhere Further, Where Else" published by an anthropologist in 2010, which was devoted to Puglia, the Italian South. The conversation concerns, among others: the image of Italy (contemporary and historical), the specificity of the anthropological view of the Italian province (but also the center), the features of the "Italian journey" and the search for a language to talk about the Italian experience.
PL
Zapis wywiadu przeprowadzonego przez Magdalenę Barbaruk z Dariuszem Czają w 2013 roku. Jego bezpośrednią przyczyną była publikacja książki "Gdzieś dalej, gdzie indziej" wydanej przez krakowskiego antropologa w 2010 roku, która poświęcona zostałą Apulii, włoskiemu Południu. Rozmowa dotyczy m.in. obrazu Włoch (współczesnego i historycznego), specyfiki antropologicznego spojrzenia na włoską prowincję (ale i centrum), cech "podróży włoskiej" i poszukiwaniach języka opowiadania o doświadczeniu Włoch.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.