Charakterystyki współczesnego pokolenia wskazują, że ma ono niski poziom zaufania do większości instytucji publicznych, jak i do osób spoza „bliskiego” kręgu społecznego. Priorytetem znacznej grupy młodzieży jest umacnianie przyjaźni i rozwój własnych zainteresowań aniżeli aktywne uczestniczenie w życiu społecznym. Zrównoważony rozwój natomiast wymaga spełnienia co najmniej dwóch warunków definiujących kapitał społeczny: wzajemnego zaufania ludzi i znacznego udziału wolontariatu w populacji osób aktywnych zawodowo, czyli zaangażowania społecznego. Powstaje zatem „luka” między realizacją jednostkowego interesu a działaniami dla „wspólnej sprawy”. Taka sytuacja powoduje określone następstwa. Tekst jest próbą wskazania wybranych aspektów zaufania społecznego młodzieży akademickiej oraz związanych z tym konsekwencji.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.