Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

The present state and perspectives of the project Tringa glareola 2000

100%

Remisiewicz M.

|

nr 1

2

Autumn migration of Goldcrest [Regulus regulus] at the eastern and southern Baltic Coast

84%

Remisiewicz M. , Baumanis J.

|

nr 1-2

3

Wader studies of the water bird research group Kuling in 1983-1998

84%

Meissner W. , Remisiewicz M.

|

tom 20

|

nr 1-2

4

Variation in the extent of greater wing coverts moult in Robins [Erithacus rubecula] migrating in autumn through the Polish Baltic coast

67%

Ginter M. , Rosinska K. , Remisiewicz M.

|

nr 2

5

Food preferences of Glis glis [L.], Dryomys nitedula [Pallas] and Graphiurus murinus [Smuts] kept in captivity

67%

Nowakowski W. K. , Remisiewicz M. , Kosowska J.

|

nr 3

EN

We investigated food preferences of three species of dormice, testing consumption by captive animals. One type of food was provided to an animal and its “suitability” scored for each species, according to whether it was or was not consumed. If it was eaten, the time when it was consumed was recorded (after 24, 48 or 72 hours). In total, 17 types of animal food and 46 of plant food were tested. Animal foods offered included different arthropods, eggs, snails and chicken meat. Plant food consisted of fruits, seeds, nuts and green parts. Glis glis consumed – 24% of animal material offered and 100% of plant food types, Dryomys nitedula consumed – 77% of animal and 54% of plant food types. Graphiurus murinus consumed – 94% of animal and 63% of plant food types. G. glis showed a significantly higher preference for plant foods rather than animal material, and preferred plant food much more than the other two species. Both D. nitedula and G. murinus preferred animal more than plant food and did not differ in preferences and diversity of both kinds of food they consumed. Thus, G. glis can be considered as principally a herbivore, while D. nitedula and G. murinus are rather meat-eaters. It can be concluded that food niches, especially of the two European dormice, are separate and thus in natural conditions they do not compete strongly for food resources.

6

Synchronisation of the autumn mass migration of passerines: a case of Robins Erithacus rubecula

59%

Nowakowski J. K. , Remisiewicz M. , Keller M. , Busse P. , Rowinski P.

|

nr 2

103-115

EN

The pattern of autumn migration of the Robin was studied through an analysis of daily dynamics for the birds caught in the years 1984-1997 at four ringing stations (two on the Baltic coast and two in inland Poland). In a given year, migration dynamics was found to be distinctly similar at all stations. It showed conspicuous consistence (± 2 days) in the dates with peak numbers. This could be explained by assuming that Robins take off at the same time across a large breeding ground, and arrive almost simultaneously at stopover sites located over extensive areas. Moreover, migration dynamics from year to year at a given station was also remarkably similar, though this phenomenon was more distinct at the inland stations than at the coastal ones. Day-to-day fluctuations in numbers were on an average the highest at the coastal station most exposed to variable weather, the lowest at the inland stations, and intermediate at the more "sheltered" of the coastal station. The paper discusses the extent to which such results can reflect the influence of weather conditions on passage, or else a precise internal (physiological and genetic) mechanism responsible for the timing of migration.

PL

Na podstawie dziennych dynamik chwytania rudzika z lat 1984-1997 analizowano synchronizację jesiennego przelotu tego gatunku na czterech stacjach obrączkowania — dwu usytuowanych na wybrzeżu Bałtyku (Mierzeja Wiślana, Bukowo- Kopań) i dwu w centralnej Polsce (Wilga, Brzumin) (Fig. 1). Stwierdzono, że w danym roku dynamika przelotu jest silnie i w sposób nieprzypadkowy zsynchronizowana między wszystkimi sta-cjami (Tab. 3). Dni najintensywniejszego przelotu rudzików (lokalne maksima dynamik) pokrywały się we wszystkich stacjach na ogół z dokładnością do 2 dni, a często przypadały na tą samą datę (Fig. 2 i 3). Wyniki te wskazują, że rudziki startują z obszarów lęgowych i przybywają na miejsca odpoczynku jednocześnie na dużych obszarach. Co więcej, dynamiki migracji w danej stacji były również nieprzypadkowo podobne w kolejnych latach (Fig. 5), a podobieństwo to było większe w stacjach śródlądowych, niż w tych położonych na wybrzeżu Bałtyku (Tab. 4). W stacjach śródlądowych zanotowano również najmniejsze wahania liczebności ptaków z dnia na dzień, podczas gdy w najbardziej eksponowanej na oddziaływanie morskiej pogody stacji Bukowo-Kopań, zmiany te były gwałtowne (Tab. 5). W pracy przedyskutowano czy zaobserwowana synchronizacja może być odzwierciedleniem wpływu pogody, która podobnie oddziałuje na migrację ptaków na dużych obszarach (hipoteza zewnętrznej regulacji synchronizującej), czy raczej jest odbiciem precyzyjnego zegara wewnętrznego, który uruchamia wędrówkę ptaków na dużych obszarach w tym samym czasie (hipoteza precyzyjnej regulacji wewnętrznej). Wydaje się, że zaobserwowane fakty lepiej tłumaczy druga hipoteza.